ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1636
ตอนที่ 1636 ถูกรึผิด ?
“หลินหลางและจาฮานเป็นใครกัน ?” จางหยูถามขึ้นมา
สือซวนแปลกใจ “สหาย นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้ามายังโลกสวรรค์ร้าง
หรอกนะ ?”
จางหยูพยักหน้า “ข้าเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก”
“ไม่แปลกเลย” สือซวนพูดขึ้น “หลินหลางและจาฮานคือผู้ควบคุมขั้น
7 อันดับหนึ่งและสองของโลกสวรรค์ร้าง พวกเขาแข็งแกร่งกว่าข้า”
สือซวนเงียบไปชั่วครู่แล้วพูดต่อ “หลินหลางและจาฮานนั้นยิ่งใหญ่
ตอนที่ข้าขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 6 พวกเขาเป็นแค่ผู้ควบคุมขั้นที่ 3
เมื่อข้าขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้น 7 และก้าวหน้าเล็กน้อย ทั้งสองกลับมี
ความสามารถสูงส่ง …ทั้งสองคนนั้นข้าเกรงว่าคงห่างจากผู้ควบคุม
ขั้น 8 แค่ก้าวเดียว”
มันยากที่ใครจะยอมรับว่าตัวเองด้อยกว่า แต่สือซวนกลับพูดถึง
ช่องว่างระหว่างเขากับทั้งสองคนตามตรง
“พ่อข้าไปหาหลินหลางและจาฮานมาจริง ๆ รึ ?” ซางอี๋ว์ถามขึ้นมา
“เจ้าไปหาหลินหลางและจาฮานเพื่อยืนยันเรื่องนี้ได้” สือซวนตอบ
กลับ
เมื่อได้ยินแบบนั้นซางอี๋ว์ก็เริ่มเชื่อในคำพูดอีกฝ่ายเพราะเรื่องแบบนี้
สามารถพิสูจน์ได้ แต่ในใจนางไม่อาจยอมรับความจริงได้ นางคิดจะ
แก้แค้นให้พ่อแต่ตอนนี้ศัตรูกลับบอกว่าพ่อของนางคิดจะฆ่าตัวตาย
คนที่นางคิดว่าเป็นศัตรูกลับไม่ใช่ศัตรู
“ไม่ ไม่…” สีหน้าของซางอี๋ว์เต็มไปด้วยความสับสน นางเหมือนได้รับ
การกระทบกระเทือนจิตใจอย่างแรง “เจ้าโกหกข้า ! หลินหลางและ
จาฮานคงได้ยินเรื่องนี้จากเจ้าล่วงหน้าแล้ว…”
จางหยูขมวดคิ้วและมองไปที่ซางอี๋ว์ ก่อนจะพูดขึ้น “ข้าเข้าใจความ
รู้สึกของเจ้าแต่ข้าหวังว่าเจ้าจะมีเหตุผล มันจริงรึไม่นั้นเจ้าจะรู้เอง
เมื่อตรวจสอบ ทำไมต้องแสดงท่าทีเช่นนี้ด้วย ?”
“ไม่เป็นไร” สือซวนส่ายหน้า “ข้าเข้าใจความรู้สึกของนาง ข้าเข้าใจ”
ตอนนั้นเองสือซวนก็สะบัดมือก่อนจะมีเงาหนึ่งพุ่งออกมาจากแขน
เสื้อ จางหยูเตรียมใจไว้แล้วว่าจะได้รับการโจมตีแต่ไม่คิดเลยว่าเงา
นั้นจะไม่ใช่การโจมตี…แต่เป็นคน
สือซวนพูดขึ้น “ก่อนที่เจ้าจะมา ชายคนนี้ได้มาหาข้าและส่งจดหมาย
ให้ เมื่ออ่านจดหมายดูแล้วข้าก็เข้าใจว่าที่ปราณสุสานเข้าร่างของซาง
เหอนั้นเกี่ยวข้องกับชายคนนี้”
“ชายคนนี้ไม่ใช่หนึ่งในผู้ควบคุมขั้น 6 ที่โจมตีซางอี๋ว์มาก่อนรึ ?”
จางหยูแปลกใจ เขาไม่คิดเลยว่าจะได้เจออีกฝ่ายที่นี่
ซางอี๋ว์มองไปที่ชายแก่ด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ “ลุงอู๋…เป็นเจ้าได้ยังไง !”
เมื่อเห็นชายแก่นางก็จำได้ว่านางโดนล้อมโดยคนมากมายก่อนหน้า
นี้ ความรู้สึกที่โดนหักหลังโดยคนที่เชื่อใจนั้นมันเจ็บปวดอย่างมาก
อู๋ยงมองไปที่สือซวน, จางหยูและซางอี๋ว์ด้วยความกลัว เขาลนลาน
“ไว้ชีวิตข้าด้วย เจ้าสำนักน้อยไว้ชีวิตข้าด้วย !”
“นี่มันอะไรกัน ?” จางหยูรู้สึกว่าเรื่องนี้ซับซ้อนกว่าที่เขาคิดเอาไว้
“เจ้าอาจจะเข้าใจหลังจากที่ได้อ่านจดหมายนี่” สือซวนโยนจดหมาย
ให้กับซางอี๋ว์ ยังไงซะ ซางอี๋ว์ก็เป็นเหยื่อในเรื่องนี้
ซางอี๋ว์รับจดหมายมาก่อนจะอ่านอย่างรวดเร็ว ยิ่งได้อ่านเท่าไหร่ สี
หน้าของนางก็บิดเบี้ยวเท่านั้น นางแสดงความเจ็บปวดและโกรธ
แค้นออกมา
นี่มันคือคลื่นพลังของจ้าวสิง คลื่นพลังที่ไม่อาจจะปลอมแปลงได้
นางหันกลับไปมองที่อู๋ยงราวกับจะกินอีกฝ่ายทั้งเป็น
นางยื่นจดหมายไปตรงหน้าอู๋ยงและถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ที่
จ้าวสิงเขียนนั้นจริงรึไม่ ?”
“เจ้าสำนักน้อยไว้ชีวิตข้าด้วย” อู๋ยงทั้งลนลานและหวาดกลัว เขารีบ
ขอความเมตตา “เรื่องทั้งหมดนั้นเป็นแผนการของจ้าวสิงและจ้าวเต๋อ
พวกเขาวางแผนจะยึดอำนาจมา ข่าวเรื่องสุสานนั้นพวกเขาจงใจบอก
กับนายท่าน ข้าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย ! ข้าแค่รับหน้าที่คอยส่ง
จดหมาย…” เขาไม่รู้ว่ามีอะไรเขียนไว้ในจดหมาย
ตอนนั้นสือซวนก็ได้กล่าวออกมาว่า “เรื่องตระกูลซางนั้นแม้แต่ข้าก็
ยังโดนหลอกใช้ โชคร้ายที่เขาคงไม่คิดว่าการที่ซางเหอตายไปด้วย
ฝีมือข้านั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับความโกรธแค้นแต่อย่างใด…” สือซวน
เงียบไปชั่วครู่และพูดต่อ “ข้าได้อ่านจดมายนั้นและเดาออกทันที
ดังนั้นข้าจึงจับตัวชายคนนี้เอาไว้ก่อนที่เขาจะกลับไป….ไม่คิดเลยว่า
เขาจะให้ข้าจัดการกับน้องจาง”
จางหยูยังไม่เข้าใจสถานการณ์ดีนัก ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอะไรออกมา
เขาได้บอกกับซางอี๋ว์ “เจ้าเอาจดหมายนั่นให้ข้าดูได้รึไม่ ?”
ซางอี๋ว์ส่งจดหมายให้กับจางหยู จางหยูอ่านมันทันทีก่อนที่จะสะบัด
มือทำให้จดหมายนั่นกลายเป็นเถ้าปลิวไปตามลม
“แบบนี้นี่เอง” สุดท้ายจางหยูก็เข้าใจว่าทำไมซางอี๋ว์ถึงได้โกรธ “ดู
เหมือนว่าพ่อลูกคู่นั้นจะคือคนร้ายจริง ๆ คนอื่นเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
โดยไม่ตั้งใจ พวกเขาน่าจะโดนสั่งมา…ข้าเกรงว่าพวกนั้นคงไม่พอใจ
พ่อเจ้ามานานแล้ว เนื้อหาในจดหมายบอกทุกอย่างชัดเจนแล้ว จ้าวสิง
เป็นคนที่โหดร้ายจริง ๆ ! พ่อเจ้าไม่คิดทำอะไรเขาแต่กลับต้องตาย !”
แม้ว่าเขาจะเคยพบกับจ้าวสิงและรู้สึกว่าความคิดของจ้าวสิงนั้นไม่ได้
เรียบง่าย แต่เมื่อรู้ความจริงแล้วจางหยูก็ยังทึ่งกับวิธีการและความคิด
ของจ้าวสิง
“ทำไมกัน ?” ซางอี๋ว์มองไปที่อู๋ยงด้วยสายตาเศร้าและโกรธ “ทำไม
ถึงหักหลังพ่อข้า ทำไมถึงหักหลังตระกูลซาง ?”
อู๋ยงอาจจะคิดไว้แล้วว่าเขาคงต้องตาย ดังนั้นจึงเกิดความกล้าขึ้นมา
และตอบกลับไปว่า “เจ้าไม่ควรจะถามข้าแต่ถามพ่อเจ้าหรือถามคน
ตระกูลซางของเจ้า ! อันที่จริงพ่อเจ้าน่ะดีต่อเรา แต่ตระกูลซางน่ะ
ไม่ใช่ เพราะพ่อเจ้าเป็นหัวหน้าตระกูล ดังนั้นตระกูลซางจึงขึ้นเป็น
ตระกูลชั้นนำ คนในตระกูลซางถึงกับกล้าทุบตีข้าต่อหน้าคนอื่นและ
กล้าที่จะด่าทอข้าด้วย !”
“ทำไม ข้าผิดตรงไหนกัน ? ข้าเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 6 ! แม้แต่ในโลก
สวรรค์ร้างก็ยังมีหลายคนที่เคารพ ! แต่ตระกูลซางกลับไม่ไว้หน้าเรา!
ในมุมมองของพวกนั้น เราคือคนรับใช้ อย่างมากเราก็เป็นแค่คนรับใช้
ระดับสูงขึ้นมาหน่อย !”
“แม้ว่านายท่านจะดูแลเราดีและให้ทรัพยากรเราตลอดแต่ที่เราต้องการ
ไม่ใช่ทรัพยากรรึหินแห่งการสร้างแต่เป็นเกียรติ !”
“ข้าอู๋ยงได้รับการให้ค่าและการดูแลจากนายท่านถึงได้ก้าวมาถึงขั้นนี้
ได้ ข้าซาบซึ้งบุญคุณของเขา ดังนั้นข้าจึงยอมทำงานหนักและกักเก็บ
ความแค้นเคืองเอาไว้ ข้าทำทั้งหมดเพื่อชดใช้บุญคุณของนายท่าน
ยังไงซะตลอดหลายปีมานี้ข้าก็บอกตัวเองว่าได้รับการดูแลอย่างดี
แม้แต่ต่อหน้าการกระทำอันหยาบคายจากคนในตระกูลเจ้า ข้าก็ยัง
อดทนเอาไว้”
“แต่ข้าน่ะเป็นคน ! ข้าไม่ใช่ทาสของพวกเจ้า ! ข้าเองก็มีเกียรติเช่นกัน!
ตอนที่เด็กน้อยที่เป็นกุยหยวนเรียกข้าไปดื่มด้วย แต่กลับไม่ไว้หน้า
ข้า ตอนนั้นข้าก็สิ้นหวังกับตระกูลเจ้า ความเคารพที่มีต่อนายท่านเอง
ก็หมดไปเช่นกัน !”
อู๋ยงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เขาได้เล่าความแค้นเคืองทั้งหมด
ที่มีมาตลอดออกมา
“แต่พ่อข้ากับข้าก็ยังเคารพเจ้า !” ซางอี๋ว์น้ำตาไหลออกมา
“เคารพรึ ? หากเจ้าเคารพเราจริง ๆ แล้วทำไมถึงได้แสร้งทำเป็นมอง
ไม่เห็นตอนที่คนของพวกเจ้าทำกับเรา ? เป็นแค่กุยหยวนแต่กลับทำ
ให้เราเสียหน้าเช่นนี้ได้….นี่คือความเคารพรึ ?” อู๋ยงแสดงสายตาเย็น
ชาออกมา “เจ้ากับพ่ออาจจะเคารพเราแต่พวกเจ้าก็คงไม่ต่างจากคน
อื่น ๆ ในตระกูลนัก ! ลึก ๆ ในใจของเจ้าแล้ว เจ้าก็ยังคิดว่าเราเป็น
คนรับใช้และคิดว่าเราต้องยอมรับทุกกระทำของพวกเจ้า…”
เมื่อได้ยินแบบนั้นซางอี๋ว์ก็สับสน
อู๋ยงไม่ได้หยุดแค่นั้น “เจ้าอาจจะคิดว่าการฝึกฝนข้าเป็นผู้ควบคุมขั้น
ที่ 6 และให้การดูแลอย่างดีนั้นเราควรจะตอบแทนบุญคุณ แต่ว่าเราก็
ต้องการเกียรติ เราอยากใช้ชีวิตให้เหมาะสมกับฐานะของเรา ไม่ใช่
เป็นหมาของตระกูลเจ้า”
“บางทีเจ้าอาจจะคิดว่าเราโลภแต่เมื่อนายท่านตายไป คนกว่า 9 ใน
10 ต่างก็เลือกจ้าวสิง นี่ยังอธิบายปัญหาพวกนั้นไม่ได้รึ ?”
“จ้าวสิงถึงไม่ใช่คนดีแต่เขาก็ยังให้ความเคารพกับเรา ไม่ว่าเขาจะเส
แสร้งรึไม่แต่อย่างน้อยทุกคนก็เชื่อเขา”
เป็นผู้ควบคุมขั้น 6 เหมือนกันแต่กลับได้รับการสนับสนุนจากคน
อื่น ๆ นั้นแสดงให้เห็นถึงความฉลาดของจ้าวสิง
“หลินหลางและจาฮานเป็นใครกัน ?” จางหยูถามขึ้นมา
สือซวนแปลกใจ “สหาย นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้ามายังโลกสวรรค์ร้าง
หรอกนะ ?”
จางหยูพยักหน้า “ข้าเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก”
“ไม่แปลกเลย” สือซวนพูดขึ้น “หลินหลางและจาฮานคือผู้ควบคุมขั้น
7 อันดับหนึ่งและสองของโลกสวรรค์ร้าง พวกเขาแข็งแกร่งกว่าข้า”
สือซวนเงียบไปชั่วครู่แล้วพูดต่อ “หลินหลางและจาฮานนั้นยิ่งใหญ่
ตอนที่ข้าขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 6 พวกเขาเป็นแค่ผู้ควบคุมขั้นที่ 3
เมื่อข้าขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้น 7 และก้าวหน้าเล็กน้อย ทั้งสองกลับมี
ความสามารถสูงส่ง …ทั้งสองคนนั้นข้าเกรงว่าคงห่างจากผู้ควบคุม
ขั้น 8 แค่ก้าวเดียว”
มันยากที่ใครจะยอมรับว่าตัวเองด้อยกว่า แต่สือซวนกลับพูดถึง
ช่องว่างระหว่างเขากับทั้งสองคนตามตรง
“พ่อข้าไปหาหลินหลางและจาฮานมาจริง ๆ รึ ?” ซางอี๋ว์ถามขึ้นมา
“เจ้าไปหาหลินหลางและจาฮานเพื่อยืนยันเรื่องนี้ได้” สือซวนตอบ
กลับ
เมื่อได้ยินแบบนั้นซางอี๋ว์ก็เริ่มเชื่อในคำพูดอีกฝ่ายเพราะเรื่องแบบนี้
สามารถพิสูจน์ได้ แต่ในใจนางไม่อาจยอมรับความจริงได้ นางคิดจะ
แก้แค้นให้พ่อแต่ตอนนี้ศัตรูกลับบอกว่าพ่อของนางคิดจะฆ่าตัวตาย
คนที่นางคิดว่าเป็นศัตรูกลับไม่ใช่ศัตรู
“ไม่ ไม่…” สีหน้าของซางอี๋ว์เต็มไปด้วยความสับสน นางเหมือนได้รับ
การกระทบกระเทือนจิตใจอย่างแรง “เจ้าโกหกข้า ! หลินหลางและ
จาฮานคงได้ยินเรื่องนี้จากเจ้าล่วงหน้าแล้ว…”
จางหยูขมวดคิ้วและมองไปที่ซางอี๋ว์ ก่อนจะพูดขึ้น “ข้าเข้าใจความ
รู้สึกของเจ้าแต่ข้าหวังว่าเจ้าจะมีเหตุผล มันจริงรึไม่นั้นเจ้าจะรู้เอง
เมื่อตรวจสอบ ทำไมต้องแสดงท่าทีเช่นนี้ด้วย ?”
“ไม่เป็นไร” สือซวนส่ายหน้า “ข้าเข้าใจความรู้สึกของนาง ข้าเข้าใจ”
ตอนนั้นเองสือซวนก็สะบัดมือก่อนจะมีเงาหนึ่งพุ่งออกมาจากแขน
เสื้อ จางหยูเตรียมใจไว้แล้วว่าจะได้รับการโจมตีแต่ไม่คิดเลยว่าเงา
นั้นจะไม่ใช่การโจมตี…แต่เป็นคน
สือซวนพูดขึ้น “ก่อนที่เจ้าจะมา ชายคนนี้ได้มาหาข้าและส่งจดหมาย
ให้ เมื่ออ่านจดหมายดูแล้วข้าก็เข้าใจว่าที่ปราณสุสานเข้าร่างของซาง
เหอนั้นเกี่ยวข้องกับชายคนนี้”
“ชายคนนี้ไม่ใช่หนึ่งในผู้ควบคุมขั้น 6 ที่โจมตีซางอี๋ว์มาก่อนรึ ?”
จางหยูแปลกใจ เขาไม่คิดเลยว่าจะได้เจออีกฝ่ายที่นี่
ซางอี๋ว์มองไปที่ชายแก่ด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ “ลุงอู๋…เป็นเจ้าได้ยังไง !”
เมื่อเห็นชายแก่นางก็จำได้ว่านางโดนล้อมโดยคนมากมายก่อนหน้า
นี้ ความรู้สึกที่โดนหักหลังโดยคนที่เชื่อใจนั้นมันเจ็บปวดอย่างมาก
อู๋ยงมองไปที่สือซวน, จางหยูและซางอี๋ว์ด้วยความกลัว เขาลนลาน
“ไว้ชีวิตข้าด้วย เจ้าสำนักน้อยไว้ชีวิตข้าด้วย !”
“นี่มันอะไรกัน ?” จางหยูรู้สึกว่าเรื่องนี้ซับซ้อนกว่าที่เขาคิดเอาไว้
“เจ้าอาจจะเข้าใจหลังจากที่ได้อ่านจดหมายนี่” สือซวนโยนจดหมาย
ให้กับซางอี๋ว์ ยังไงซะ ซางอี๋ว์ก็เป็นเหยื่อในเรื่องนี้
ซางอี๋ว์รับจดหมายมาก่อนจะอ่านอย่างรวดเร็ว ยิ่งได้อ่านเท่าไหร่ สี
หน้าของนางก็บิดเบี้ยวเท่านั้น นางแสดงความเจ็บปวดและโกรธ
แค้นออกมา
นี่มันคือคลื่นพลังของจ้าวสิง คลื่นพลังที่ไม่อาจจะปลอมแปลงได้
นางหันกลับไปมองที่อู๋ยงราวกับจะกินอีกฝ่ายทั้งเป็น
นางยื่นจดหมายไปตรงหน้าอู๋ยงและถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ที่
จ้าวสิงเขียนนั้นจริงรึไม่ ?”
“เจ้าสำนักน้อยไว้ชีวิตข้าด้วย” อู๋ยงทั้งลนลานและหวาดกลัว เขารีบ
ขอความเมตตา “เรื่องทั้งหมดนั้นเป็นแผนการของจ้าวสิงและจ้าวเต๋อ
พวกเขาวางแผนจะยึดอำนาจมา ข่าวเรื่องสุสานนั้นพวกเขาจงใจบอก
กับนายท่าน ข้าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย ! ข้าแค่รับหน้าที่คอยส่ง
จดหมาย…” เขาไม่รู้ว่ามีอะไรเขียนไว้ในจดหมาย
ตอนนั้นสือซวนก็ได้กล่าวออกมาว่า “เรื่องตระกูลซางนั้นแม้แต่ข้าก็
ยังโดนหลอกใช้ โชคร้ายที่เขาคงไม่คิดว่าการที่ซางเหอตายไปด้วย
ฝีมือข้านั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับความโกรธแค้นแต่อย่างใด…” สือซวน
เงียบไปชั่วครู่และพูดต่อ “ข้าได้อ่านจดมายนั้นและเดาออกทันที
ดังนั้นข้าจึงจับตัวชายคนนี้เอาไว้ก่อนที่เขาจะกลับไป….ไม่คิดเลยว่า
เขาจะให้ข้าจัดการกับน้องจาง”
จางหยูยังไม่เข้าใจสถานการณ์ดีนัก ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอะไรออกมา
เขาได้บอกกับซางอี๋ว์ “เจ้าเอาจดหมายนั่นให้ข้าดูได้รึไม่ ?”
ซางอี๋ว์ส่งจดหมายให้กับจางหยู จางหยูอ่านมันทันทีก่อนที่จะสะบัด
มือทำให้จดหมายนั่นกลายเป็นเถ้าปลิวไปตามลม
“แบบนี้นี่เอง” สุดท้ายจางหยูก็เข้าใจว่าทำไมซางอี๋ว์ถึงได้โกรธ “ดู
เหมือนว่าพ่อลูกคู่นั้นจะคือคนร้ายจริง ๆ คนอื่นเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
โดยไม่ตั้งใจ พวกเขาน่าจะโดนสั่งมา…ข้าเกรงว่าพวกนั้นคงไม่พอใจ
พ่อเจ้ามานานแล้ว เนื้อหาในจดหมายบอกทุกอย่างชัดเจนแล้ว จ้าวสิง
เป็นคนที่โหดร้ายจริง ๆ ! พ่อเจ้าไม่คิดทำอะไรเขาแต่กลับต้องตาย !”
แม้ว่าเขาจะเคยพบกับจ้าวสิงและรู้สึกว่าความคิดของจ้าวสิงนั้นไม่ได้
เรียบง่าย แต่เมื่อรู้ความจริงแล้วจางหยูก็ยังทึ่งกับวิธีการและความคิด
ของจ้าวสิง
“ทำไมกัน ?” ซางอี๋ว์มองไปที่อู๋ยงด้วยสายตาเศร้าและโกรธ “ทำไม
ถึงหักหลังพ่อข้า ทำไมถึงหักหลังตระกูลซาง ?”
อู๋ยงอาจจะคิดไว้แล้วว่าเขาคงต้องตาย ดังนั้นจึงเกิดความกล้าขึ้นมา
และตอบกลับไปว่า “เจ้าไม่ควรจะถามข้าแต่ถามพ่อเจ้าหรือถามคน
ตระกูลซางของเจ้า ! อันที่จริงพ่อเจ้าน่ะดีต่อเรา แต่ตระกูลซางน่ะ
ไม่ใช่ เพราะพ่อเจ้าเป็นหัวหน้าตระกูล ดังนั้นตระกูลซางจึงขึ้นเป็น
ตระกูลชั้นนำ คนในตระกูลซางถึงกับกล้าทุบตีข้าต่อหน้าคนอื่นและ
กล้าที่จะด่าทอข้าด้วย !”
“ทำไม ข้าผิดตรงไหนกัน ? ข้าเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 6 ! แม้แต่ในโลก
สวรรค์ร้างก็ยังมีหลายคนที่เคารพ ! แต่ตระกูลซางกลับไม่ไว้หน้าเรา!
ในมุมมองของพวกนั้น เราคือคนรับใช้ อย่างมากเราก็เป็นแค่คนรับใช้
ระดับสูงขึ้นมาหน่อย !”
“แม้ว่านายท่านจะดูแลเราดีและให้ทรัพยากรเราตลอดแต่ที่เราต้องการ
ไม่ใช่ทรัพยากรรึหินแห่งการสร้างแต่เป็นเกียรติ !”
“ข้าอู๋ยงได้รับการให้ค่าและการดูแลจากนายท่านถึงได้ก้าวมาถึงขั้นนี้
ได้ ข้าซาบซึ้งบุญคุณของเขา ดังนั้นข้าจึงยอมทำงานหนักและกักเก็บ
ความแค้นเคืองเอาไว้ ข้าทำทั้งหมดเพื่อชดใช้บุญคุณของนายท่าน
ยังไงซะตลอดหลายปีมานี้ข้าก็บอกตัวเองว่าได้รับการดูแลอย่างดี
แม้แต่ต่อหน้าการกระทำอันหยาบคายจากคนในตระกูลเจ้า ข้าก็ยัง
อดทนเอาไว้”
“แต่ข้าน่ะเป็นคน ! ข้าไม่ใช่ทาสของพวกเจ้า ! ข้าเองก็มีเกียรติเช่นกัน!
ตอนที่เด็กน้อยที่เป็นกุยหยวนเรียกข้าไปดื่มด้วย แต่กลับไม่ไว้หน้า
ข้า ตอนนั้นข้าก็สิ้นหวังกับตระกูลเจ้า ความเคารพที่มีต่อนายท่านเอง
ก็หมดไปเช่นกัน !”
อู๋ยงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เขาได้เล่าความแค้นเคืองทั้งหมด
ที่มีมาตลอดออกมา
“แต่พ่อข้ากับข้าก็ยังเคารพเจ้า !” ซางอี๋ว์น้ำตาไหลออกมา
“เคารพรึ ? หากเจ้าเคารพเราจริง ๆ แล้วทำไมถึงได้แสร้งทำเป็นมอง
ไม่เห็นตอนที่คนของพวกเจ้าทำกับเรา ? เป็นแค่กุยหยวนแต่กลับทำ
ให้เราเสียหน้าเช่นนี้ได้….นี่คือความเคารพรึ ?” อู๋ยงแสดงสายตาเย็น
ชาออกมา “เจ้ากับพ่ออาจจะเคารพเราแต่พวกเจ้าก็คงไม่ต่างจากคน
อื่น ๆ ในตระกูลนัก ! ลึก ๆ ในใจของเจ้าแล้ว เจ้าก็ยังคิดว่าเราเป็น
คนรับใช้และคิดว่าเราต้องยอมรับทุกกระทำของพวกเจ้า…”
เมื่อได้ยินแบบนั้นซางอี๋ว์ก็สับสน
อู๋ยงไม่ได้หยุดแค่นั้น “เจ้าอาจจะคิดว่าการฝึกฝนข้าเป็นผู้ควบคุมขั้น
ที่ 6 และให้การดูแลอย่างดีนั้นเราควรจะตอบแทนบุญคุณ แต่ว่าเราก็
ต้องการเกียรติ เราอยากใช้ชีวิตให้เหมาะสมกับฐานะของเรา ไม่ใช่
เป็นหมาของตระกูลเจ้า”
“บางทีเจ้าอาจจะคิดว่าเราโลภแต่เมื่อนายท่านตายไป คนกว่า 9 ใน
10 ต่างก็เลือกจ้าวสิง นี่ยังอธิบายปัญหาพวกนั้นไม่ได้รึ ?”
“จ้าวสิงถึงไม่ใช่คนดีแต่เขาก็ยังให้ความเคารพกับเรา ไม่ว่าเขาจะเส
แสร้งรึไม่แต่อย่างน้อยทุกคนก็เชื่อเขา”
เป็นผู้ควบคุมขั้น 6 เหมือนกันแต่กลับได้รับการสนับสนุนจากคน
อื่น ๆ นั้นแสดงให้เห็นถึงความฉลาดของจ้าวสิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก