ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1676
ไม่มีใครรู้ว่าผู้ควบคุมขั้น 9 ตายไปกี่คนในอดีตราวกับว่ามันเป็นเรื่องต้องห้าม บางทีเมื่อขึ้นไปถึงขั้น 9 ได้แล้วความลับนี้อาจจะเปิดเผย
หลินเป่ยชานส่ายหน้าและพูดขึ้น “ ขั้น 9 รึ ? มันยังห่างไกลสำหรับเรา….”
แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงที่ไม่ได้ด้อยกว่าเบเกิล แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าเขากับผู้ควบคุมขั้น 9 นั้นยังมีช่องว่างอยู่ ช่องว่างที่ยากจะก้าวข้ามไปได้ !
แม้แต่หลินเป่ยชานก็ยังคิดแบบนั้น นี่ไม่ต้องพูดถึงเกลดันเลย
แทนที่จะฝันเฟื่องถึงขั้น 9 มันจะดีกว่าที่คิดว่าจะทำยังไงให้ตามหลินเป่ยชานกับเบเกิลให้ทันซึ่งคือเขาต้องบ่มเพาะให้หนักกว่าเดิม “ ขั้น 9 มันยากจริงๆรึ ?” จางหยูที่สร้างโลกตันเถียนขึ้นมาได้นั้นรู้สึกว่าการทะลวงผ่านเป็นเรื่องที่ง่าย เขาไม่คิดว่าเขาจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าสิ้นหวัง
เมื่อได้ยินคำพูดของจางหยู มุมปากของเกลดันก็กระตุก การพูดเรื่องนี้กับผู้ควบคุมขั้น 9 มันน่าตลกจริงๆ
เขาไม่รู้ว่าจะตอบจางหยูยังไง มันยากที่จะขึ้นไปถึงขั้น 9 จริงๆรึ ?
เป็นธรรมดาที่มันจะยากสำหรับพวกเขา แต่สำหรับคนที่ไปถึงขั้น 9 แล้ว คำถามนี้ถือว่าไร้ความหมาย
“ น้องชาย เจ้ารู้รึไม่ว่ามีผู้ควบคุมขั้น 8 กี่คนในเขตตะวันออกตอนเหนือ ? ” หลินเป่ยชานถามขึ้นมา
“ ข้าไม่มั่นใจ ”
“ เท่าที่ข้ารู้มามีผู้ควบคุมขั้น 8 ประมาณ 200 คนในเขตตะวันออกตอนเหนือ ส่วนมากแล้วรวมตัวกันในโลกสวรรค์ร้าง บางส่วนอยู่ในที่อื่นของความโกลาหล บางเขตไม่มีผู้ควบคุมขั้น 8 ด้วยซ้ำ” หลินเป่ยชานพูดขึ้น “ หากเจ้านับผู้ควบคุมขั้น 8 ที่ซ่อนตัวแล้ว จำนวนอาจจะมากกว่านี้แต่ก็ไม่เกิน 300 คน ”
300 คนอาจจะดูเหมือนว่าเยอะ แต่แท้จริงแล้วเขตตะวันออกตอนเหนือนี้กว้างใหญ่เป็นอย่างมาก
มันมีหลายเขตย่อยในเขตตะวันออกตอนเหนือ เขตย่อย 2 ใน 3 ของทั้งหมดไม่มีผู้ควบคุมขั้น 8 อยู่เลย!
โดยเฉลี่ยแล้วมีไม่ถึง 1 ใน 3 เขตย่อยที่จะมีผู้ควบคุมขั้น 8
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผู้ควบคุมขั้น 8 ถึงได้มีฐานะที่สูงส่ง
หากดูจำนวนผู้ควบคุมขั้น 8 จากทั้งเขตแล้วก็น่าจะมีเกือบ 300 คนแต่ที่อื่นๆนั้นอาจจะมีผู้ควบคุมขั้น 8 มากกว่า บางเขตนั้นมีมากกว่าหมื่นคน !
“ หลายสิบปีก่อนได้มีการนับผู้ควบคุมขั้น 8 ในความโกลาหล แม้ว่าจำนวนจะต่างจากตอนนี้แต่มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันมาก ” หลินเป่ยชานสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดขึ้น “ตามข้อมูลที่ได้มาแล้ว จำนวนผู้ควบคุมขั้น 8 ในความโกลาหลมีทั้งหมด 83,762 คน”
จางหยูแปลกใจ “ น้อยขนาดนั้นเลยรึ ?”
มันใช้เวลานานในการเดินทางข้ามแต่ละเขตย่อย นี่ไม่ต้องนับเขตใหญ่เลย
ตอนแรกจางหยูคิดว่าจำนวนผู้ควบคุมขั้น 8 นั้นจะมีหลายแสนคนรึมากกว่านั้นเสียอีก
แต่ผลลัพธ์…กลับมีไม่ถึงแสนคนด้วยซ้ำ !
“ มันดูน้อยแต่อันที่จริงนี่ก็ถือว่ามากแล้ว ” หลินเป่ยชานพูดขึ้น “ แค่ 80,000 คนก็ถือว่าเป็นตัวเลขที่น่าทึ่งแล้ว ยังไงซะนี่ก็เป็นถึงผู้ควบคุมขั้น 8 นี่คือกลุ่มคนที่แข็งแกร่งที่สุดหากไม่นับผู้ควบคุมขั้น 9 ! ผู้ควบคุมขั้น 8 ทุกคนถือว่าคือจ้าวแห่งความโกลาหลก็ว่าได้ นี่คือจ้าวความโกลาหลกว่า 80,000 คน นี่ถือว่าน้อยรึ ?” เมื่อได้ยินที่หลินเป่ยชานพูดมา จางหยูก็เปลี่ยนความคิด 80,000 คนก็ดูเหมือนว่าจะเยอะจริงๆ
แต่เขตตะวันออกตอนเหนือกลับมีผู้ควบคุมขั้น 8 ไม่ถึง 300 คน ตัวเลขนี้น้อยนิดหากเทียบกับ 80,000 คน
“ เรามีผู้ควบคุมขั้น 8 ไม่ถึง 1 ใน 10 ของจำนวนผู้ควบคุมขั้น 8 ทั้งหมดด้วยซ้ำ ” หลินเป่ยชานพูดขึ้น “ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็ไม่มีใครกล้าดูถูกเขตตะวันออกตอนเหนือ…เพราะถึงแม้ว่าเราจะมีจำนวนไม่มากแต่เราก็แข็งแกร่งกันอย่างมากเช่นกัน ! ในเขตใหญ่อื่นๆผู้ควบคุมขั้น 8 พันคนนั้นอาจจะมีไม่ถึง 1 คนที่ขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงได้แต่ในเขตตะวันออกตอนเหนือของเรานั้นมันมีอย่างน้อย 1 คนในหมู่ 10 คนที่ขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงได้ !” เมื่อพูดแบบนั้นหลินเป่ยชานก็แสดงท่าทีภูมิใจออกมา “ ดังนั้นอย่ามองจากตัวเลขอันน้อยนิดนี้ ตอนนี้ไม่มีใครกล้าดูถูกเขตตะวันออกตอนเหนือ ” หลังจากนั้นสักพักหลินเป่ยชานก็พูดขึ้นต่อ “สิ่งเดียวที่น่าเสียดายคือเราไม่มีผู้นำในเขตตะวันออกตอนเหนือมานานแล้ว ผู้นำผู้ควบคุมขั้น 8 ต่ำกว่า 9 ดาวลงไปไม่มีใครที่สามารถต่อต้านเขาได้ มีพลังอยู่ที่ขั้น 8 สูงสุด หากสู้ตัวต่อตัวก็ไม่มีใครเอาชนะผู้นำได้ หากขั้น 9 ไม่ปรากฏ ผู้นำก็คือตัวตนที่สูงส่งที่สุด …”
ผู้ควบคุมขั้น 8 ในเขตตะวันออกตอนเหนือนั้นถึงจะมีหลายคนแต่ก็ไม่มีสักคนที่เป็นผู้นำได้
เขามองไปที่จางหยูแล้วถามขึ้นมา “ เอาจริงๆแล้วข้าสงสัยว่าน้องชายน่ะมีพลังของผู้นำ ข้าไม่รู้ว่าน้องชายจะเปิดเผยเรื่องได้รึไม่ ?”
“ ผู้นำรึ ? ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน” จางหยูพึมพำออกมา “ ข้าไม่เคยเห็นผู้นำมาก่อน ดังนั้นข้าจึงไม่รู้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งกันแค่ไหน ข้าไม่รู้จนกว่าข้าจะได้ประมือกับพวกเขา…”
“ เจ้าเฒ่า เจ้าดูถูกเจ้าสำนักเกินไป ! “ เกลดันฮึดฮัดออกมา “ หากเจ้าสำนักแสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมา ผู้นำนั่นแค่เจ้าสำนักกระดิกนิ้วก็จัดการได้แล้ว !”
หลินเป่ยชานฮึดฮัดออกมา “ ความแข็งแกร่งของน้องชายนั้นไม่ได้แข็งแกร่งจนบดขยี้ผู้นำได้ไม่ใช่รึไง ? การจะทำแบบนั้นได้มีแค่ผู้ควบคุมขั้น 9 ! เจ้าจะบอกว่าน้องชายเป็นผู้ควบคุมขั้น 9 งั้นรึ ?”
“ นั่น…” เกลดันพูดขึ้นมา
จางหยูรีบขัดขึ้น “ เกลดัน อย่าพูดไร้สาระ ”
เกลดันสลดไป เจ้าสำนักน่ะเป็นผู้ควบคุมขั้น 9 แต่ทำไมถึงต้องแสร้งเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ด้วย ?
“ เกลดัน แค่พูดไปเรื่อยเปื่อย เจ้าอย่าถือสาเลย” จางหยูบอกกับหลินเป่ยชาน ตอนนี้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาจะเทียบกับผู้นำได้รึไม่นั้นตัวเขาเองก็ไม่แน่ใจ สำหรับความแข็งแกร่งของเขาในโลกตันเถียนแล้ว หากใช้พลังระดับนั้นได้ การจัดการกับผู้ควบคุมขั้น 9 ก็ไม่ใช่ปัญหา
บางเรื่องไม่อาจจะบอกออกมาได้
หลินเป่ยชานไม่ได้คิดใส่ใจ ความแข็งแกร่งของจางหยูนั้นเขารับรู้มาด้วยตัวเองแล้ว เขาจึงไม่คิดว่าจางหยูจะเป็นผู้ควบคุมขั้น 9
“ ก็จริง ” หลินเป่ยชานพูดขึ้น “ ทั้งความโกลาหลมีผู้ควบคุมขั้น 8 ประมาณ 80,000 คน นั่นคือเมื่อหลายพันปีก่อน หากนับคนที่ตายไปแล้ว จำนวนนี้อาจจะเพิ่มขึ้นหลายพันเท่า…แต่ตลอดหลายพันปีมานี้มีกี่คนที่ทะลวงผ่านและตายไป แม้แต่คนที่น่าทึ่งแบบเบเกิลก็ยังไม่อาจจะขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้น 9 ได้ ! ”
นี่คือหลายพันปี !
แม้แต่ผู้ควบคุมขั้น 8 ก็ยังถือว่าเป็นเวลาที่ยาวนาน ผู้ควบคุมขั้น 8 บางคนมีชีวิตอยู่ได้ไม่กี่ร้อยปีก็ต้องตายไปเพราะเหตุผลต่างๆ
แต่ในระยะเวลาที่ยาวนานแบบนี้กลับไม่มีใครขึ้นไปถึงขั้น 9 ได้เลย มันยากจนพอมองภาพออก !
“ คนที่ใกล้เคียงกับขั้น 9 ที่สุดนั้นคงต้องย้อนกลับไปเมื่อหลายพันปีก่อนซึ่งก็คือท่านเฟยหลง หนึ่งในสามผู้ควบคุมขั้น 8 ที่โดดเด่นที่สุด อีกสองคนคือตัวตนเก่าแก่ พวกเขาอยู่มานานแค่ไหนไม่มีใครรู้ได้ ” หลินเป่ยชาน มองออกไปภายนอกอยู่สักพักก่อนจะได้สติกลับมาแล้วพูดขึ้น “ ข้าไม่รู้ว่ามีคนอื่นยังซ่อนตัวอยู่ในความโกลาหลอยู่รึไม่ แม้ว่าจะอยู่แต่ก็ไม่น่าจะมีมากเกินนับนิ้วได้”
เกลดันตะโกนในใจ “ โง่ โง่เง่าจริงๆ ! เจ้าไม่รู้รึไงว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าเป็นผู้ควบคุมขั้น 9 ! ”
หลินเป่ยชานไม่รู้ว่าเกลดันคิดยังไงก็ได้ถอนหายใจออกมา “ ยาก มันยากจริงๆ ! ขั้น 9 คือความฝันที่หลายคนไปไม่ถึง มีอัจฉริยะมากมายแต่สุดท้ายก็ได้แต่ต้องโยนความฝันนี้ทิ้งและยอมรับความจริง…” นี่มันเหมือนสะท้อนชีวิตของตัวเขาเอง
เมื่อได้ยินแบบนั้นเกลดันก็นึกถึงตัวเองและอดไม่ได้ที่จะเงียบไป
จางหยูอยากจะพูดบางอย่างแต่สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมา
บรรยากาศอึมครึมอยู่สักพัก
“ เฮ้อ..” จางหยูถอนหายใจออกมา “ โชคร้ายที่ข้ามีโลกตันเถียน ข้าจึงไม่อาจรับรู้ถึงความยากลำบากพวกนี้ ข้าไม่อาจจะแนะนำอะไรพวกเขาได้…”
นี่คือเรื่องน่าเศร้าจริงๆ !
หลินเป่ยชานส่ายหน้าและพูดขึ้น “ ขั้น 9 รึ ? มันยังห่างไกลสำหรับเรา….”
แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงที่ไม่ได้ด้อยกว่าเบเกิล แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าเขากับผู้ควบคุมขั้น 9 นั้นยังมีช่องว่างอยู่ ช่องว่างที่ยากจะก้าวข้ามไปได้ !
แม้แต่หลินเป่ยชานก็ยังคิดแบบนั้น นี่ไม่ต้องพูดถึงเกลดันเลย
แทนที่จะฝันเฟื่องถึงขั้น 9 มันจะดีกว่าที่คิดว่าจะทำยังไงให้ตามหลินเป่ยชานกับเบเกิลให้ทันซึ่งคือเขาต้องบ่มเพาะให้หนักกว่าเดิม “ ขั้น 9 มันยากจริงๆรึ ?” จางหยูที่สร้างโลกตันเถียนขึ้นมาได้นั้นรู้สึกว่าการทะลวงผ่านเป็นเรื่องที่ง่าย เขาไม่คิดว่าเขาจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าสิ้นหวัง
เมื่อได้ยินคำพูดของจางหยู มุมปากของเกลดันก็กระตุก การพูดเรื่องนี้กับผู้ควบคุมขั้น 9 มันน่าตลกจริงๆ
เขาไม่รู้ว่าจะตอบจางหยูยังไง มันยากที่จะขึ้นไปถึงขั้น 9 จริงๆรึ ?
เป็นธรรมดาที่มันจะยากสำหรับพวกเขา แต่สำหรับคนที่ไปถึงขั้น 9 แล้ว คำถามนี้ถือว่าไร้ความหมาย
“ น้องชาย เจ้ารู้รึไม่ว่ามีผู้ควบคุมขั้น 8 กี่คนในเขตตะวันออกตอนเหนือ ? ” หลินเป่ยชานถามขึ้นมา
“ ข้าไม่มั่นใจ ”
“ เท่าที่ข้ารู้มามีผู้ควบคุมขั้น 8 ประมาณ 200 คนในเขตตะวันออกตอนเหนือ ส่วนมากแล้วรวมตัวกันในโลกสวรรค์ร้าง บางส่วนอยู่ในที่อื่นของความโกลาหล บางเขตไม่มีผู้ควบคุมขั้น 8 ด้วยซ้ำ” หลินเป่ยชานพูดขึ้น “ หากเจ้านับผู้ควบคุมขั้น 8 ที่ซ่อนตัวแล้ว จำนวนอาจจะมากกว่านี้แต่ก็ไม่เกิน 300 คน ”
300 คนอาจจะดูเหมือนว่าเยอะ แต่แท้จริงแล้วเขตตะวันออกตอนเหนือนี้กว้างใหญ่เป็นอย่างมาก
มันมีหลายเขตย่อยในเขตตะวันออกตอนเหนือ เขตย่อย 2 ใน 3 ของทั้งหมดไม่มีผู้ควบคุมขั้น 8 อยู่เลย!
โดยเฉลี่ยแล้วมีไม่ถึง 1 ใน 3 เขตย่อยที่จะมีผู้ควบคุมขั้น 8
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผู้ควบคุมขั้น 8 ถึงได้มีฐานะที่สูงส่ง
หากดูจำนวนผู้ควบคุมขั้น 8 จากทั้งเขตแล้วก็น่าจะมีเกือบ 300 คนแต่ที่อื่นๆนั้นอาจจะมีผู้ควบคุมขั้น 8 มากกว่า บางเขตนั้นมีมากกว่าหมื่นคน !
“ หลายสิบปีก่อนได้มีการนับผู้ควบคุมขั้น 8 ในความโกลาหล แม้ว่าจำนวนจะต่างจากตอนนี้แต่มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันมาก ” หลินเป่ยชานสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดขึ้น “ตามข้อมูลที่ได้มาแล้ว จำนวนผู้ควบคุมขั้น 8 ในความโกลาหลมีทั้งหมด 83,762 คน”
จางหยูแปลกใจ “ น้อยขนาดนั้นเลยรึ ?”
มันใช้เวลานานในการเดินทางข้ามแต่ละเขตย่อย นี่ไม่ต้องนับเขตใหญ่เลย
ตอนแรกจางหยูคิดว่าจำนวนผู้ควบคุมขั้น 8 นั้นจะมีหลายแสนคนรึมากกว่านั้นเสียอีก
แต่ผลลัพธ์…กลับมีไม่ถึงแสนคนด้วยซ้ำ !
“ มันดูน้อยแต่อันที่จริงนี่ก็ถือว่ามากแล้ว ” หลินเป่ยชานพูดขึ้น “ แค่ 80,000 คนก็ถือว่าเป็นตัวเลขที่น่าทึ่งแล้ว ยังไงซะนี่ก็เป็นถึงผู้ควบคุมขั้น 8 นี่คือกลุ่มคนที่แข็งแกร่งที่สุดหากไม่นับผู้ควบคุมขั้น 9 ! ผู้ควบคุมขั้น 8 ทุกคนถือว่าคือจ้าวแห่งความโกลาหลก็ว่าได้ นี่คือจ้าวความโกลาหลกว่า 80,000 คน นี่ถือว่าน้อยรึ ?” เมื่อได้ยินที่หลินเป่ยชานพูดมา จางหยูก็เปลี่ยนความคิด 80,000 คนก็ดูเหมือนว่าจะเยอะจริงๆ
แต่เขตตะวันออกตอนเหนือกลับมีผู้ควบคุมขั้น 8 ไม่ถึง 300 คน ตัวเลขนี้น้อยนิดหากเทียบกับ 80,000 คน
“ เรามีผู้ควบคุมขั้น 8 ไม่ถึง 1 ใน 10 ของจำนวนผู้ควบคุมขั้น 8 ทั้งหมดด้วยซ้ำ ” หลินเป่ยชานพูดขึ้น “ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็ไม่มีใครกล้าดูถูกเขตตะวันออกตอนเหนือ…เพราะถึงแม้ว่าเราจะมีจำนวนไม่มากแต่เราก็แข็งแกร่งกันอย่างมากเช่นกัน ! ในเขตใหญ่อื่นๆผู้ควบคุมขั้น 8 พันคนนั้นอาจจะมีไม่ถึง 1 คนที่ขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงได้แต่ในเขตตะวันออกตอนเหนือของเรานั้นมันมีอย่างน้อย 1 คนในหมู่ 10 คนที่ขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงได้ !” เมื่อพูดแบบนั้นหลินเป่ยชานก็แสดงท่าทีภูมิใจออกมา “ ดังนั้นอย่ามองจากตัวเลขอันน้อยนิดนี้ ตอนนี้ไม่มีใครกล้าดูถูกเขตตะวันออกตอนเหนือ ” หลังจากนั้นสักพักหลินเป่ยชานก็พูดขึ้นต่อ “สิ่งเดียวที่น่าเสียดายคือเราไม่มีผู้นำในเขตตะวันออกตอนเหนือมานานแล้ว ผู้นำผู้ควบคุมขั้น 8 ต่ำกว่า 9 ดาวลงไปไม่มีใครที่สามารถต่อต้านเขาได้ มีพลังอยู่ที่ขั้น 8 สูงสุด หากสู้ตัวต่อตัวก็ไม่มีใครเอาชนะผู้นำได้ หากขั้น 9 ไม่ปรากฏ ผู้นำก็คือตัวตนที่สูงส่งที่สุด …”
ผู้ควบคุมขั้น 8 ในเขตตะวันออกตอนเหนือนั้นถึงจะมีหลายคนแต่ก็ไม่มีสักคนที่เป็นผู้นำได้
เขามองไปที่จางหยูแล้วถามขึ้นมา “ เอาจริงๆแล้วข้าสงสัยว่าน้องชายน่ะมีพลังของผู้นำ ข้าไม่รู้ว่าน้องชายจะเปิดเผยเรื่องได้รึไม่ ?”
“ ผู้นำรึ ? ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน” จางหยูพึมพำออกมา “ ข้าไม่เคยเห็นผู้นำมาก่อน ดังนั้นข้าจึงไม่รู้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งกันแค่ไหน ข้าไม่รู้จนกว่าข้าจะได้ประมือกับพวกเขา…”
“ เจ้าเฒ่า เจ้าดูถูกเจ้าสำนักเกินไป ! “ เกลดันฮึดฮัดออกมา “ หากเจ้าสำนักแสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมา ผู้นำนั่นแค่เจ้าสำนักกระดิกนิ้วก็จัดการได้แล้ว !”
หลินเป่ยชานฮึดฮัดออกมา “ ความแข็งแกร่งของน้องชายนั้นไม่ได้แข็งแกร่งจนบดขยี้ผู้นำได้ไม่ใช่รึไง ? การจะทำแบบนั้นได้มีแค่ผู้ควบคุมขั้น 9 ! เจ้าจะบอกว่าน้องชายเป็นผู้ควบคุมขั้น 9 งั้นรึ ?”
“ นั่น…” เกลดันพูดขึ้นมา
จางหยูรีบขัดขึ้น “ เกลดัน อย่าพูดไร้สาระ ”
เกลดันสลดไป เจ้าสำนักน่ะเป็นผู้ควบคุมขั้น 9 แต่ทำไมถึงต้องแสร้งเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ด้วย ?
“ เกลดัน แค่พูดไปเรื่อยเปื่อย เจ้าอย่าถือสาเลย” จางหยูบอกกับหลินเป่ยชาน ตอนนี้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาจะเทียบกับผู้นำได้รึไม่นั้นตัวเขาเองก็ไม่แน่ใจ สำหรับความแข็งแกร่งของเขาในโลกตันเถียนแล้ว หากใช้พลังระดับนั้นได้ การจัดการกับผู้ควบคุมขั้น 9 ก็ไม่ใช่ปัญหา
บางเรื่องไม่อาจจะบอกออกมาได้
หลินเป่ยชานไม่ได้คิดใส่ใจ ความแข็งแกร่งของจางหยูนั้นเขารับรู้มาด้วยตัวเองแล้ว เขาจึงไม่คิดว่าจางหยูจะเป็นผู้ควบคุมขั้น 9
“ ก็จริง ” หลินเป่ยชานพูดขึ้น “ ทั้งความโกลาหลมีผู้ควบคุมขั้น 8 ประมาณ 80,000 คน นั่นคือเมื่อหลายพันปีก่อน หากนับคนที่ตายไปแล้ว จำนวนนี้อาจจะเพิ่มขึ้นหลายพันเท่า…แต่ตลอดหลายพันปีมานี้มีกี่คนที่ทะลวงผ่านและตายไป แม้แต่คนที่น่าทึ่งแบบเบเกิลก็ยังไม่อาจจะขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้น 9 ได้ ! ”
นี่คือหลายพันปี !
แม้แต่ผู้ควบคุมขั้น 8 ก็ยังถือว่าเป็นเวลาที่ยาวนาน ผู้ควบคุมขั้น 8 บางคนมีชีวิตอยู่ได้ไม่กี่ร้อยปีก็ต้องตายไปเพราะเหตุผลต่างๆ
แต่ในระยะเวลาที่ยาวนานแบบนี้กลับไม่มีใครขึ้นไปถึงขั้น 9 ได้เลย มันยากจนพอมองภาพออก !
“ คนที่ใกล้เคียงกับขั้น 9 ที่สุดนั้นคงต้องย้อนกลับไปเมื่อหลายพันปีก่อนซึ่งก็คือท่านเฟยหลง หนึ่งในสามผู้ควบคุมขั้น 8 ที่โดดเด่นที่สุด อีกสองคนคือตัวตนเก่าแก่ พวกเขาอยู่มานานแค่ไหนไม่มีใครรู้ได้ ” หลินเป่ยชาน มองออกไปภายนอกอยู่สักพักก่อนจะได้สติกลับมาแล้วพูดขึ้น “ ข้าไม่รู้ว่ามีคนอื่นยังซ่อนตัวอยู่ในความโกลาหลอยู่รึไม่ แม้ว่าจะอยู่แต่ก็ไม่น่าจะมีมากเกินนับนิ้วได้”
เกลดันตะโกนในใจ “ โง่ โง่เง่าจริงๆ ! เจ้าไม่รู้รึไงว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าเป็นผู้ควบคุมขั้น 9 ! ”
หลินเป่ยชานไม่รู้ว่าเกลดันคิดยังไงก็ได้ถอนหายใจออกมา “ ยาก มันยากจริงๆ ! ขั้น 9 คือความฝันที่หลายคนไปไม่ถึง มีอัจฉริยะมากมายแต่สุดท้ายก็ได้แต่ต้องโยนความฝันนี้ทิ้งและยอมรับความจริง…” นี่มันเหมือนสะท้อนชีวิตของตัวเขาเอง
เมื่อได้ยินแบบนั้นเกลดันก็นึกถึงตัวเองและอดไม่ได้ที่จะเงียบไป
จางหยูอยากจะพูดบางอย่างแต่สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมา
บรรยากาศอึมครึมอยู่สักพัก
“ เฮ้อ..” จางหยูถอนหายใจออกมา “ โชคร้ายที่ข้ามีโลกตันเถียน ข้าจึงไม่อาจรับรู้ถึงความยากลำบากพวกนี้ ข้าไม่อาจจะแนะนำอะไรพวกเขาได้…”
นี่คือเรื่องน่าเศร้าจริงๆ !
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก