ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1738
พลังโกลาหลนั้นคล้ายกับดาวข่มพลังสร้าง เหมิงเกอรู้ว่าพลังนี่ไม่อาจจะต้านทานได้
“ เจ้าคิดจะฆ่าข้าไม่ใชรึไง ? มาสิ” เสี่ยวเสียท้า
การต่อสู้ครั้งนี้ทำให้เสี่ยวเสียเข้าใจว่าได้ตัวเองเปรียบแค่ไหน และยังทำให้เข้าใจว่าต่อไปนี้มันเริ่มมีจุดยืนแล้ว
มันแผ่พลังออกไปก่อนจะควบคุมพลังโกลาหลให้กลายเป็นมือขนาดยักษ์ตบเข้าใส่เหมิงเกอ
เหมิงเกอลนลาน เขาเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 9 แต่กลับโดนตบหน้าเช่นนี้ อีกอย่างเขาไม่อยากจะตายเพราะฝีมือจิตปฐมบทโกลาหล
แต่เสี่ยวเสียน่ะรวดเร็วเกินไป เขาโดนแช่แข็งในมิติ มันยากที่เขาจะขยับตัวได้ เขาไม่อาจจะหนีไปได้เลย ได้แต่รอให้ตัวเองโดนตบ
ตูม ! มือขนาดใหญ่ตบเข้าที่หน้าเหมิงเกอจนเขากระเด็นออกไป
ความเจ็บนี้ลึกไปถึงกระดูกแต่หากเทียบกับความเจ็บปวดทางร่างกายแล้ว เขากลับรู้สึกเสียหน้ามากกว่า เขาโดนตบหน้าเข้าอย่างจัง !
นี่เท่ากับการดูหมิ่น !
“ อ๊า !” เหมิงเกอปลดปล่อยจิตผู้สร้างทั้งหมดออกมา จากนั้นเขาก็ได้สร้างโลกจำลองขึ้นและดึงเสี่ยวเสียเข้าไปด้านใน ตอนนี้เขาคลั่งไปแล้ว “ ข้าจะฆ่าเจ้า เจ้าต้องตาย!”
ตาของเขาแดงก่ำ ตอนนี้เขาไม่คิดจะใช้เหตุผล เขามีแต่ความโกรธแค้น
เสี่ยวเสียระเบิดพลังของตัวเองออกมาด้วยความมั่นใจ เขาไม่ได้สนใจโลกจำลองนี้ มันพุ่งมาจากอีกมุมโลกเข้าไปหาเหมิงเกอทันที
เหมิงเกอไม่ได้สนใจโลกจำลองที่เสียหาย ตอนนี้อารมณ์ของเขาร้อนรุ่ม ดังนั้นทั้งโลกจึงเกิดไฟลุกขึ้นมา มันราวกับจุดจบของโลก ความร้อนอันรุนแรงและเปลวไฟอันน่ากลัวลุกไหม้ทั่วทั้งโลก แม้แต่เสี่ยวเสียก็ยังรู้สึกว่ากำลังโดนเผา ร่างของมันเริ่มรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด
“ ตาย ตายไปซะ !” เหมิงเกอยังไล่ล่าเสี่ยวเสียต่อ
เขาไม่สนผลที่ตามมา เขาได้เทจิตผู้สร้างทั้งหมดเข้าไปในโลกจำลองเพื่อเพิ่มความร้อนให้กับโลกนี้ เขาคิดจะเผาเสี่ยวเสียทั้งเป็น
“ อึก..” เสี่ยวเสียที่โดนเผานั้นอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ความร้อนนี้เริ่มทำให้มันรู้สึกเสียใจ “ เจ้านี่แกร่งได้ถึงขนาดนี้เลยรึ !”
มันแทบลืมไปว่ามันไม่อาจจะต้านทานการโจมตีของผู้ควบคุมขั้นที่ 9 ได้
ตอนแรกมันไม่ได้ใส่ใจเหมิงเกอนัก แต่เมื่อรับรู้ได้ถึงเปลวไฟอันน่ากลัวนี้ มันก็เข้าใจว่าแม้ว่ามันจะทัดเทียมกับผู้ควบคุมขั้น 9 แต่มันก็ไม่ได้มีความสามารถในการบดขยี้ผู้ควบคุมขั้น 9
มันทำให้ลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท
ไม่คิดเลยว่าภัยจะมาถึงตัวเร็วแบบนี้ !
โชคดีที่เหมิงเกอน่ะบาดเจ็บจึงทำให้พลังในการโจมตีลดลงไปและไม่เพียงพอที่จะเป็นภัยต่อชีวิตของมัน
ในโลกจำลองนั้นเสี่ยวเสียโดนเผาทั้งเป็น ส่วนเหมิงเกอก็โดนพลังของตัวเองสะท้อนกลับ จิตผู้สร้างสั่นไหวอย่างรุนแรงราวกับจะดับสูญลง
“ อยากฆ่าข้ารึ ? ใช้ทั้งชีวิตเจ้าก็ไม่อาจจะทำได้ !” เสี่ยวเสียกัดฟันแน่นและควบคุมพลังโกลาหลต่อ สายตาของมันแสดงความแน่วแน่ออกมา
เมื่อรับรู้ได้ถึงพลังนั้นเหมิงเกอก็ลนลานขึ้นมา แม้ว่ามันจะหาทางรับมือกับเสี่ยวเสียได้แล้ว แต่มันก็สายเกินไป เขาบาดเจ็บอยู่ และเขาไม่อาจจะใช้พลังทั้งหมดที่มีได้ หากต้องสู้กับเสี่ยวเสียในตอนนี้ เขาก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบ ที่สำคัญที่สุดคือสภาพของเขาในตอนนี้ย่ำแย่ หากโดนโจมตีหลายครั้งเขาก็อาจจะตายได้
เหมิงเกอทั้งโกรธและแค้น “ บังอาจนัก ! หากไม่ใช่เพราะข้าประมาทเจ้า ข้าคงเอาชนะเจ้าได้อย่างแน่นอน !”
เขาไม่ได้บอกว่าฆ่าเพราะแม้ว่าจะตอบโต้ได้ แต่เขาก็ไม่มั่นใจว่าจะฆ่าเสี่ยวเสียได้
“ ตายซะ !” เสี่ยวเสีย ไม่ได้สนว่าอีกฝ่ายจะพูดยังไง มันทนการโดนเผาและควบคุมพลังโกลาหลโจมตีเหมิงเกอ พลังโกลาหลนี้ราวกับสายน้ำที่เชี่ยวกราด
ในพริบตาการโจมตีนั้นก็ไปถึงตัวเหมิงเกอ
ใจกลางพลังนั้นเหมิงเกอได้กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “ อ๊ากกกกก !!!!”
ไม่นานจิตผู้สร้าง, สติและความคิดของเขาก็ดับลง โลกจำลองได้พังทลายลงไปอย่างรวดเร็ว แค่ไม่กี่อึดใจโลกนั้นก็หายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน ร่างของเหมิงเกอเองก็หายไปด้วย
ตั้งแต่ต้นจนจบ จางหยูไม่ได้เข้าไปยุ่งเลยแม้แต่น้อย
เขามองดูการต่อสู้ระหว่างทั้งสองและปล่อยให้เสี่ยวเสียฆ่าเหมิงเกอไป
เขาให้โอกาสเหมิงเกอแล้ว แต่เหมิงเกอไม่คว้ามันไว้ เขาจึงปล่อยให้เสี่ยวเสียฆ่าเหมิงเกอ
เมื่อเลือกที่จะฆ่าคนอื่นก็ต้องเตรียมใจยอมรับความตายด้วย
แม้ว่าเสี่ยวเสียไม่อาจจะฆ่าเหมิงเกอได้ แต่จางหยูก็จะลงมือเพื่อลบอีกฝ่ายไปด้วยตัวเองอยู่ดี
“ แฮ่ก…แฮ่ก…” เสี่ยวเสียหอบหายใจ มันดูเหนื่อยนิดๆแต่มันก็รู้สึกพอใจอย่างมาก
ด้วยการที่โดนกดขี่มานานสุดท้ายก็ได้ปลดปล่อย
จางหยูรอให้เสี่ยวเสียฟื้นตัวและพูดขึ้นมาอย่างช้าๆ “ ครั้งนี้ถือว่าเสมอกัน แต่ครั้งหน้าหากเจ้าพบกับผู้ควบคุมขั้นที่ 9 คนอื่น ก็อย่านึกว่าจะเอาชีวิตของพวกเขาได้ง่าย” การฆ่าเหมิงเกอน่ะไม่ต่างจากการฆ่ายุง หากเป็นไปได้หลังจากนี้ก็อย่าไปหาเรื่องใครจะดีกว่า
เสี่ยวเสียรีบตอบกลับ “ขอรับ!”
จางหยูละลายตากลับมาจากจุดที่เหมิงเกอหายตัวไป เขาแสดงสีหน้าสงสัยออกมา “ ข้าไม่เคยไปยุ่งกับชายคนนี้ แต่ทำไมเขาถึงคิดจะฆ่าข้า ?” โชคร้ายที่เหมิงเกอน่ะตายไปแล้ว ไม่งั้นเขาน่าจะได้คำตอบอะไรกลับมาบ้าง
แต่แค่คนระดับ 10 เท่าตายนั้น จางหยูไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก
“ ไปกันเถอะ” จางหยูพูดด้วยสีหน้าเฉยเมย
เสี่ยวเสียหดตัวลงกลับเป็นร่างมนุษย์ ก่อนจะโดดขึ้นไปที่ไหล่ของจางหยูราวกับตุ๊กตาตัวน้อย แต่เหมิงเกอได้พิสูจน์แล้วว่าตุ๊กตาตัวน้อยนี้ไม่ได้น่ารักแบบที่เห็น ความแข็งแกร่งและอารมณ์ของมันผิดกันลิบลับ
หลังจากที่จางหยูเดินทางออกไปสักพักก็มีคนมุ่งหน้ามาที่นี่
พวกเขามองไปทางที่จางหยูจากไปด้วยสีหน้าตกตะลึง ผ่านไปสักพักกว่าที่พวกเขาจะได้สติกลับมา
ผู้ควบคุมขั้น 8 หลายคนพึมพำออกมา “ เหมิงเกอ…ตายรึ ?”
คนอื่นๆอาจจะไม่รู้แต่พวกเขาน่ะรู้ดีว่าเหมิงเกอเป็นผู้ควบคุมขั้น 9 !
ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาไม่รู้ว่าเหมิงเกอโดนฆ่าโดยใคร พวกเขาเห็นจางหยูและเสี่ยวหลิงเอ๋อร์ยืนอยู่เฉยๆ แต่พวกเขาไม่เห็นเสี่ยวเสีย และเพราะระยะห่างที่ไกลเกินไปทำให้พวกเขาไม่รู้ว่าเหมิงเกอและจางหยูพูดคุยอะไรกัน พวกเขารู้แค่ว่าเหมิงเกอน่ะตาย
“ เขานั่นแหละ !” พวกเขามองไปทางที่จางหยูจากไป “ เขาต้องเป็นคนฆ่าเหมิงเกอแน่ๆ !”
“ เจ้าคิดจะฆ่าข้าไม่ใชรึไง ? มาสิ” เสี่ยวเสียท้า
การต่อสู้ครั้งนี้ทำให้เสี่ยวเสียเข้าใจว่าได้ตัวเองเปรียบแค่ไหน และยังทำให้เข้าใจว่าต่อไปนี้มันเริ่มมีจุดยืนแล้ว
มันแผ่พลังออกไปก่อนจะควบคุมพลังโกลาหลให้กลายเป็นมือขนาดยักษ์ตบเข้าใส่เหมิงเกอ
เหมิงเกอลนลาน เขาเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 9 แต่กลับโดนตบหน้าเช่นนี้ อีกอย่างเขาไม่อยากจะตายเพราะฝีมือจิตปฐมบทโกลาหล
แต่เสี่ยวเสียน่ะรวดเร็วเกินไป เขาโดนแช่แข็งในมิติ มันยากที่เขาจะขยับตัวได้ เขาไม่อาจจะหนีไปได้เลย ได้แต่รอให้ตัวเองโดนตบ
ตูม ! มือขนาดใหญ่ตบเข้าที่หน้าเหมิงเกอจนเขากระเด็นออกไป
ความเจ็บนี้ลึกไปถึงกระดูกแต่หากเทียบกับความเจ็บปวดทางร่างกายแล้ว เขากลับรู้สึกเสียหน้ามากกว่า เขาโดนตบหน้าเข้าอย่างจัง !
นี่เท่ากับการดูหมิ่น !
“ อ๊า !” เหมิงเกอปลดปล่อยจิตผู้สร้างทั้งหมดออกมา จากนั้นเขาก็ได้สร้างโลกจำลองขึ้นและดึงเสี่ยวเสียเข้าไปด้านใน ตอนนี้เขาคลั่งไปแล้ว “ ข้าจะฆ่าเจ้า เจ้าต้องตาย!”
ตาของเขาแดงก่ำ ตอนนี้เขาไม่คิดจะใช้เหตุผล เขามีแต่ความโกรธแค้น
เสี่ยวเสียระเบิดพลังของตัวเองออกมาด้วยความมั่นใจ เขาไม่ได้สนใจโลกจำลองนี้ มันพุ่งมาจากอีกมุมโลกเข้าไปหาเหมิงเกอทันที
เหมิงเกอไม่ได้สนใจโลกจำลองที่เสียหาย ตอนนี้อารมณ์ของเขาร้อนรุ่ม ดังนั้นทั้งโลกจึงเกิดไฟลุกขึ้นมา มันราวกับจุดจบของโลก ความร้อนอันรุนแรงและเปลวไฟอันน่ากลัวลุกไหม้ทั่วทั้งโลก แม้แต่เสี่ยวเสียก็ยังรู้สึกว่ากำลังโดนเผา ร่างของมันเริ่มรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด
“ ตาย ตายไปซะ !” เหมิงเกอยังไล่ล่าเสี่ยวเสียต่อ
เขาไม่สนผลที่ตามมา เขาได้เทจิตผู้สร้างทั้งหมดเข้าไปในโลกจำลองเพื่อเพิ่มความร้อนให้กับโลกนี้ เขาคิดจะเผาเสี่ยวเสียทั้งเป็น
“ อึก..” เสี่ยวเสียที่โดนเผานั้นอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ความร้อนนี้เริ่มทำให้มันรู้สึกเสียใจ “ เจ้านี่แกร่งได้ถึงขนาดนี้เลยรึ !”
มันแทบลืมไปว่ามันไม่อาจจะต้านทานการโจมตีของผู้ควบคุมขั้นที่ 9 ได้
ตอนแรกมันไม่ได้ใส่ใจเหมิงเกอนัก แต่เมื่อรับรู้ได้ถึงเปลวไฟอันน่ากลัวนี้ มันก็เข้าใจว่าแม้ว่ามันจะทัดเทียมกับผู้ควบคุมขั้น 9 แต่มันก็ไม่ได้มีความสามารถในการบดขยี้ผู้ควบคุมขั้น 9
มันทำให้ลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท
ไม่คิดเลยว่าภัยจะมาถึงตัวเร็วแบบนี้ !
โชคดีที่เหมิงเกอน่ะบาดเจ็บจึงทำให้พลังในการโจมตีลดลงไปและไม่เพียงพอที่จะเป็นภัยต่อชีวิตของมัน
ในโลกจำลองนั้นเสี่ยวเสียโดนเผาทั้งเป็น ส่วนเหมิงเกอก็โดนพลังของตัวเองสะท้อนกลับ จิตผู้สร้างสั่นไหวอย่างรุนแรงราวกับจะดับสูญลง
“ อยากฆ่าข้ารึ ? ใช้ทั้งชีวิตเจ้าก็ไม่อาจจะทำได้ !” เสี่ยวเสียกัดฟันแน่นและควบคุมพลังโกลาหลต่อ สายตาของมันแสดงความแน่วแน่ออกมา
เมื่อรับรู้ได้ถึงพลังนั้นเหมิงเกอก็ลนลานขึ้นมา แม้ว่ามันจะหาทางรับมือกับเสี่ยวเสียได้แล้ว แต่มันก็สายเกินไป เขาบาดเจ็บอยู่ และเขาไม่อาจจะใช้พลังทั้งหมดที่มีได้ หากต้องสู้กับเสี่ยวเสียในตอนนี้ เขาก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบ ที่สำคัญที่สุดคือสภาพของเขาในตอนนี้ย่ำแย่ หากโดนโจมตีหลายครั้งเขาก็อาจจะตายได้
เหมิงเกอทั้งโกรธและแค้น “ บังอาจนัก ! หากไม่ใช่เพราะข้าประมาทเจ้า ข้าคงเอาชนะเจ้าได้อย่างแน่นอน !”
เขาไม่ได้บอกว่าฆ่าเพราะแม้ว่าจะตอบโต้ได้ แต่เขาก็ไม่มั่นใจว่าจะฆ่าเสี่ยวเสียได้
“ ตายซะ !” เสี่ยวเสีย ไม่ได้สนว่าอีกฝ่ายจะพูดยังไง มันทนการโดนเผาและควบคุมพลังโกลาหลโจมตีเหมิงเกอ พลังโกลาหลนี้ราวกับสายน้ำที่เชี่ยวกราด
ในพริบตาการโจมตีนั้นก็ไปถึงตัวเหมิงเกอ
ใจกลางพลังนั้นเหมิงเกอได้กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “ อ๊ากกกกก !!!!”
ไม่นานจิตผู้สร้าง, สติและความคิดของเขาก็ดับลง โลกจำลองได้พังทลายลงไปอย่างรวดเร็ว แค่ไม่กี่อึดใจโลกนั้นก็หายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน ร่างของเหมิงเกอเองก็หายไปด้วย
ตั้งแต่ต้นจนจบ จางหยูไม่ได้เข้าไปยุ่งเลยแม้แต่น้อย
เขามองดูการต่อสู้ระหว่างทั้งสองและปล่อยให้เสี่ยวเสียฆ่าเหมิงเกอไป
เขาให้โอกาสเหมิงเกอแล้ว แต่เหมิงเกอไม่คว้ามันไว้ เขาจึงปล่อยให้เสี่ยวเสียฆ่าเหมิงเกอ
เมื่อเลือกที่จะฆ่าคนอื่นก็ต้องเตรียมใจยอมรับความตายด้วย
แม้ว่าเสี่ยวเสียไม่อาจจะฆ่าเหมิงเกอได้ แต่จางหยูก็จะลงมือเพื่อลบอีกฝ่ายไปด้วยตัวเองอยู่ดี
“ แฮ่ก…แฮ่ก…” เสี่ยวเสียหอบหายใจ มันดูเหนื่อยนิดๆแต่มันก็รู้สึกพอใจอย่างมาก
ด้วยการที่โดนกดขี่มานานสุดท้ายก็ได้ปลดปล่อย
จางหยูรอให้เสี่ยวเสียฟื้นตัวและพูดขึ้นมาอย่างช้าๆ “ ครั้งนี้ถือว่าเสมอกัน แต่ครั้งหน้าหากเจ้าพบกับผู้ควบคุมขั้นที่ 9 คนอื่น ก็อย่านึกว่าจะเอาชีวิตของพวกเขาได้ง่าย” การฆ่าเหมิงเกอน่ะไม่ต่างจากการฆ่ายุง หากเป็นไปได้หลังจากนี้ก็อย่าไปหาเรื่องใครจะดีกว่า
เสี่ยวเสียรีบตอบกลับ “ขอรับ!”
จางหยูละลายตากลับมาจากจุดที่เหมิงเกอหายตัวไป เขาแสดงสีหน้าสงสัยออกมา “ ข้าไม่เคยไปยุ่งกับชายคนนี้ แต่ทำไมเขาถึงคิดจะฆ่าข้า ?” โชคร้ายที่เหมิงเกอน่ะตายไปแล้ว ไม่งั้นเขาน่าจะได้คำตอบอะไรกลับมาบ้าง
แต่แค่คนระดับ 10 เท่าตายนั้น จางหยูไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก
“ ไปกันเถอะ” จางหยูพูดด้วยสีหน้าเฉยเมย
เสี่ยวเสียหดตัวลงกลับเป็นร่างมนุษย์ ก่อนจะโดดขึ้นไปที่ไหล่ของจางหยูราวกับตุ๊กตาตัวน้อย แต่เหมิงเกอได้พิสูจน์แล้วว่าตุ๊กตาตัวน้อยนี้ไม่ได้น่ารักแบบที่เห็น ความแข็งแกร่งและอารมณ์ของมันผิดกันลิบลับ
หลังจากที่จางหยูเดินทางออกไปสักพักก็มีคนมุ่งหน้ามาที่นี่
พวกเขามองไปทางที่จางหยูจากไปด้วยสีหน้าตกตะลึง ผ่านไปสักพักกว่าที่พวกเขาจะได้สติกลับมา
ผู้ควบคุมขั้น 8 หลายคนพึมพำออกมา “ เหมิงเกอ…ตายรึ ?”
คนอื่นๆอาจจะไม่รู้แต่พวกเขาน่ะรู้ดีว่าเหมิงเกอเป็นผู้ควบคุมขั้น 9 !
ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาไม่รู้ว่าเหมิงเกอโดนฆ่าโดยใคร พวกเขาเห็นจางหยูและเสี่ยวหลิงเอ๋อร์ยืนอยู่เฉยๆ แต่พวกเขาไม่เห็นเสี่ยวเสีย และเพราะระยะห่างที่ไกลเกินไปทำให้พวกเขาไม่รู้ว่าเหมิงเกอและจางหยูพูดคุยอะไรกัน พวกเขารู้แค่ว่าเหมิงเกอน่ะตาย
“ เขานั่นแหละ !” พวกเขามองไปทางที่จางหยูจากไป “ เขาต้องเป็นคนฆ่าเหมิงเกอแน่ๆ !”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก