ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1743
��
ซื่อซินคือผู้ควบคุมขั้น 9 ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่จางหยูเคยพบมา ในทางกลับกันแล้วจ้าวแห่งโลกพันเขต, โจวทงและจ้าววิหารนั้นต่างกับซื่อซินเป็นอย่างมาก !
ตูม ตูม ตูม !
เสียงระเบิดดังขึ้นโดยรอบพร้อมกับพายุที่พัดกระจายไปทั่วทุกทิศทาง
รุนแรงจริงๆ !
แม้ว่าจ้าวแห่งโลกพันเขต, โจวทงและคนอื่นๆจะร่วมมือกันก็คงยากที่จะเป็นคู่มือของซื่อซินได้
พลังสร้างอันน่ากลัวกระจายไปทั่ว พวกที่เดินทางไปมาต่างก็พากันอึ้งและมองมาทางซื่อซิน
ไม่นานผู้ควบคุมขั้น 9 ที่อยู่ใกล้ๆต่างก็ต้องตะลึงเมื่อสัมผัสถึงพลังนี้ พวกเขาต่างก็มารวมตัวกันที่นี่ ซื่อซินได้เปลี่ยนร่างเป็นยักษ์ใหญ่ เท้าของเขามีขนาดเท่ากับโลกขั้นที่ 9 ร่างของเขาแผ่พลังสร้างจำนวนมากออกมา ราวกับปิศาจโบราณ
ต่อมาฝ่ามือก็ได้ตบเข้าใส่จางหยู ฝ่ามือนี้ทำให้มิติรอบข้างบิดเบี้ยวไปด้วย มันถึงกับฉีกโกลาหลออกจากกัน
แม้จะรับรู้ได้ถึงพลังสร้างที่กดดันเข้ามา แต่จางหยูก็ยังยืนเอามือข้างหนึ่งไขว้หลัง เขาใช้มืออีกข้างชี้นิ้วใส่มือที่พุ่งเข้ามา ก่อนจะมีพลังสร้างอันน่ากลัวพุ่งออกจากปลายนิ้วใส่มือพลังสร้าง มันราวกับลำแสงที่ยิงเข้าใส่มือนั้น
ตูม !
คลื่นพลังอันน่ากลัวปะทุออกมาพร้อมกับพายุที่กระจายไปทั่ว
ซื่อซินรู้สึกราวกับว่ามือพลังสร้างนั้นโดนหยุดด้วยพลังที่ไม่อาจจะหยุดยั้งได้ มันทำให้ตัวเขาเสียสมดุลและถึงกับผงะถอยหลังไป 2-3 ก้าว “ พลังนี่..” ซื่อซินมองไปที่จางหยูด้วยสีหน้าตกตะลึง “ เจ้าขึ้นมาถึงระดับหมื่นเท่าแล้วรึ ?”
มันเป็นครั้งแรกที่เขาพ่ายแพ้
จางหยูส่ายหน้า “ ขอโทษที่ทำให้เจ้าผิดหวัง ข้ายังไม่ขึ้นไปถึงระดับนั้น”
ซื่อซินคิ้วขมวดและพึมพำออกมา “ ความแข็งแกร่งของเจ้าชัดแล้วว่าขึ้นไปถึงระดับหมื่นเท่าแล้ว”
แค่พลังสร้างอันน่ากลัวก็ทำให้เขารู้สึกไม่อาจจะต่อต้านได้ นี่ไม่ใช่ระดับพันเท่าอย่างแน่นอน แม้ว่าความเข้าใจจะอยู่ระดับ 9,999 เท่า แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีพลังน่ากลัวแบบนี้
มีแค่ระดับหมื่นเท่าเท่านั้นที่จะทำให้เขารู้สึกอ่อนแอได้ถึงเพียงนี้
ซื่อซินมั่นใจในความแข็งแกร่งของตน การจะเอาชนะเขาได้นั้นนอกจากระดับหมื่นเท่าแล้วจะมีใครได้อีก !
ในโกลาหลแห่งนี้อาจจะมีคนเอาชนะเขาได้ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดายแบบนี้
“ หือ ? ทำไมท่านถึงได้มั่นใจนัก ?” จางหยูยักคิ้ว
“ เพราะข้าเคยสู้กับยอดฝีมือจริงๆมาแล้ว” ซื่อซินไม่สนใจว่าตัวเองแก่กว่าอีกต่อไป เขามองไปที่จางหยู “กว่าล้านปีก่อน ข้าได้ประมือกับราชาตะวันออก ความแข็งแกร่งของราชาตะวันออกนั้นทำให้ข้าไม่อาจจะต้านทานได้เลย ตั้งแต่นั้นมาข้าก็เอาแต่เก็บตัวบ่มเพาะ เจ้าทำให้ข้ารู้สึกแบบนั้นได้ เจ้าคล้ายกับราชาตะวันออก” เขาแสดงสีหน้าซับซ้อนออกมา “ ข้าไม่คิดเลยว่าผ่านมากว่าล้านปีในโกลาหลกกลับกำเนิดคนระดับหมื่นเท่าขึ้นมาได้”
คนที่อยู่ระดับหมื่นเท่านั้นไร้เทียมทาน คนแบบนั้นอาจจะไม่มีตัวตนอยู่ หากคนแบบนั้นมีอยู่จริง งั้นก็จะกลายเป็นยอดฝีมือสูงสุดของโกลาหล แม้แต่วิหารโกลาหลก็ยังต้องไว้หน้า มันแสดงให้เห็นว่าคนแบบนั้นแข็งแกร่งเพียงใด “ เมื่อเจ้าขึ้นไปถึงระดับนั้นแล้ว เหตุใดเจ้าถึงต้องมาสู้กับข้า ?” ซื่อซินถามขึ้นมา
จางหยูตอบกลับ “ ใครบอกกันว่าข้าขึ้นไประดับหมื่นเท่าแล้ว ?”
ซื่อซินขมวดคิ้ว “ ความแข็งแกร่งของเจ้านั้นไม่ด้อยกว่าระดับหมื่นเท่า ทำไมต้องสู้กันต่อ ?”
“ ความแข็งแกร่งของข้าอาจจะไม่ด้อยกว่าระดับหมื่นเท่า แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าข้าขึ้นไปถึงระดับหมื่นเท่าจริงๆ “ จางหยูตอบกลับ “หากมองดูดีๆแล้วอันที่จริงก็ไม่ยากที่จะพบว่าการใช้พลังสร้างของข้านั้นด้อยกว่าเจ้าเสียอีก นี่ไม่ต้องนับระดับหมื่นเท่าเลย”
เมื่อได้ยินแบบนั้นซื่อซินก็สงสัยขึ้นมา
เขารับรู้ถึงความแข็งแกร่งของจางหยู แต่ไม่รู้เลยว่าการใช้พลังสร้างของจางหยูนั้นอยู่ระดับไหน
“ ไม่จำเป็นต้องคาดเดาต่อหรอก มาประมือกันต่อจะดีกว่า” จางหยูยิ้มออกมา “ การประมือเพิ่งจะเริ่มต้น เจ้าคงจะไม่รีบจบมันสินะ ? นอกจากนี้แล้วแม้ว่าข้าจะอยู่ระดับหมื่นเท่าจริงๆแต่เจ้ากลัวรึไง ?”
“ หากเป็นเช่นนั้นข้าก็จะสู้กับเจ้าต่อ” ซื่อซินมองไปที่จางหยู
เขานั่งขัดสมาธิบนก้อนเมฆพร้อมกับร่างขนาดใหญ่ที่หายไป เขาเปลี่ยนเป็นโลกจำลองและดึงจางหยูเข้าไปด้านใน
โลกนี้ไม่มีดินแดนมีแต่ความว่างเปล่า ตรงหน้าจางหยูมียักษ์ทองนั่งขัดสมาธิอยู่ ยักษ์นี้เปล่งแสงสีทองออกมา มันราวกับรูปปั้นทองคำแต่ยักษ์นี้กลับไม่ใช่สิ่งของ มันกลับมีชีวิต
“ นี่คือทักษะทะเลขมขื่น ข้าขอให้เจ้ารับมือมันไว้ด้วย”
ปากของยักษ์เปิดออกก่อนจะมีเสียงดังสนั่นราวกับฟ้าผ่าดังขึ้นมา
ต่อมายักษ์นั้นก็สลายไป ทุกอย่างได้หายไป ทุกอย่างเปลี่ยนเป็นความว่างเปล่าราวกับไม่มีอะไรที่มีตัวตน
“ นี่…นี่มันความว่างเปล่า” จางหยูรับรู้ได้ว่าภายใต้พลังสร้างอันน่ากลัวนี้การรับรู้,จิต, ร่างกายหรือแม้แต่สติของเขาได้อ่อนแอลงไปราวกับว่าทุกอย่างได้หายไปจากโลกนี้ “ มันคล้ายกับตอนที่ข้าได้สร้างคลื่นกระบี่ว่างเปล่าขึ้นมา ”
คลื่นกระบี่ว่างเปล่านั้นคือทักษะลับที่จางหยูได้ใช้ทักษะลับมากมายอ้างอิงในการสร้างมันขึ้นมา
เมื่อเขาขึ้นเป็นผู้สร้างแล้ว เขาก็ไม่ได้สนใจทักษะนี้อีก เขาคิดว่าพลังของมันไม่เพียงพอที่จะเป็นภัยต่อผู้สร้างได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าคลื่นกระบี่ว่างเปล่าจะหลอมรวมกับพลังสร้างซึ่งสามารถแสดงพลังที่คาดไม่ถึงออกมาได้ !
น่าเสียดายที่ช่องว่างระหว่างซื่อซินกับจางหยูนั้นแตกต่างกันมากเกินไป แม้ว่าพลังความว่างเปล่านี้จะส่งผลต่อจางหยู แต่ไม่อาจจะทำอะไรจางหยูได้เลย จิตของเขาราวกับหินก้อนใหญ่ สติของเขาแข็งแกร่งราวกับเหล็ก ความว่างเปล่าระดับนี้ไม่อาจจะเป็นภัยต่อจางหยูได้เลย
“ กลับเป็นว่าข้าคุ้นเคยกับมัน” จางหยูยิ้มออกมาและพูดขึ้น “ เจ้าเองก็ควรรับมือเช่นกัน”
จางหยูยกสองนิ้วขึ้นมาประกบกันเป็นกระบี่นิ้วแล้วสะบัดออกไปเบาๆพร้อมพลังว่างเปล่าที่มากกว่าถูกส่งออกไป
ความว่างเปล่าโดยรอบปะทุออกมาแล้วปกคลุมพลังว่างเปล่าของจางหยูเอาไว้ แต่เขาตัดมันออกได้อย่างง่ายดาย โลกได้พังทลายลงไปแต่กลับรวมตัวขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว ถึงอย่างนั้นจากพลังของจางหยูแล้วก็มีกระบี่พลังพุ่งตัดผ่านโลกนี้ออกไปได้
โลกนี้คือร่างของซื่อซิน การที่โดนจิตว่างเปล่าตัดผ่านนี้ทำให้ร่างของเขาโปร่งใสอย่างรวดเร็ว ตัวตนของเขาอ่อนแอลงไป แม้แต่ร่องรอยในอดีตของเขาก็ยังหายไปเล็กน้อยราวกับว่าเขากำลังจะหายไปอย่างสมบูรณ์ “ อ๊า !” ซื่อซินตะโกนออกมา จิตผู้สร้างของเขาเดือดดาล เขากัดฟันแน่นรับการโจมตีจากจางหยูเอาไว้ หลังจากนั้นสักพักพลังสร้างว่างเปล่าที่จางหยูใช้ออกมาจึงค่อยๆเบาบางลงไป ร่างของซื่อซินที่เกือบจะหายไปถึงจะชัดเจนขึ้นมา
เขาหอบหายใจพร้อมเหงื่อที่ชุ่มไปทั้งตัว
ความน่ากลัวของพลังสร้างว่างเปล่านั้นเขารู้จักมันดี !
ด้วยพลังสร้างว่างเปล่า แม้ว่าจะเป็นคนที่แกร่งกว่าแต่เขาก็สามารถรับมือได้ เขาไม่คิดเกรงกลัว แต่จางหยูกลับรู้จักความว่างเปล่าเช่นกันและยังรู้ลึกซึ้งกว่าเขาด้วย ที่สำคัญกว่านั้นคือการใช้ความว่างเปล่าของจางหยูรวมกับพลังสร้างนั้นมีพลังที่น่ากลัวกว่าจนเขาแทบจะต้านทานไม่ได้
ซื่อซินมองไปที่จางหยูด้วยสีหน้าหวั่นเกรง
ในมุมมองของเขาแล้วจางหยูที่เชี่ยวชาญการใช้พลังสร้างว่างเปล่านี้น่ากลัวยิ่งกว่าเก่า !
แต่มันก็ทำให้เขารู้ว่าการใช้พลังสร้างของจางหยูน่ะด้อยกว่าเขาจริงๆ มันต่างจากระดับหมื่นเท่าไม่ใช่น้อย !
“ ไม่ใช่ระดับหมื่นเท่าแต่ก็ยังแกร่งถึงเพียงนี้” ซื่อซินสับสน สถานการณ์ของจางหยูแปลกประหลาดเกินไป “เหตุผลมันคืออะไรกัน ?”
เขารู้ว่าจางหยูยังไม่เอาจริง ไม่งั้นแล้วเขาคงหายไปแล้ว
จากจุดนี้ก็เห็นได้ว่าจางหยูไม่ได้เป็นคนเลือดเย็น
“ ตอนนี้เชื่อรึยังว่าข้าไม่ได้อยู่ระดับหมื่นเท่า ?” จางหยูพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
ปากของซื่อซินกระตุกไปตาม แม้ว่าจะยังไม่ถึงระดับหมื่นเท่าแต่ก็มีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวถึงเพียงนี้ !
ซื่อซินคือผู้ควบคุมขั้น 9 ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่จางหยูเคยพบมา ในทางกลับกันแล้วจ้าวแห่งโลกพันเขต, โจวทงและจ้าววิหารนั้นต่างกับซื่อซินเป็นอย่างมาก !
ตูม ตูม ตูม !
เสียงระเบิดดังขึ้นโดยรอบพร้อมกับพายุที่พัดกระจายไปทั่วทุกทิศทาง
รุนแรงจริงๆ !
แม้ว่าจ้าวแห่งโลกพันเขต, โจวทงและคนอื่นๆจะร่วมมือกันก็คงยากที่จะเป็นคู่มือของซื่อซินได้
พลังสร้างอันน่ากลัวกระจายไปทั่ว พวกที่เดินทางไปมาต่างก็พากันอึ้งและมองมาทางซื่อซิน
ไม่นานผู้ควบคุมขั้น 9 ที่อยู่ใกล้ๆต่างก็ต้องตะลึงเมื่อสัมผัสถึงพลังนี้ พวกเขาต่างก็มารวมตัวกันที่นี่ ซื่อซินได้เปลี่ยนร่างเป็นยักษ์ใหญ่ เท้าของเขามีขนาดเท่ากับโลกขั้นที่ 9 ร่างของเขาแผ่พลังสร้างจำนวนมากออกมา ราวกับปิศาจโบราณ
ต่อมาฝ่ามือก็ได้ตบเข้าใส่จางหยู ฝ่ามือนี้ทำให้มิติรอบข้างบิดเบี้ยวไปด้วย มันถึงกับฉีกโกลาหลออกจากกัน
แม้จะรับรู้ได้ถึงพลังสร้างที่กดดันเข้ามา แต่จางหยูก็ยังยืนเอามือข้างหนึ่งไขว้หลัง เขาใช้มืออีกข้างชี้นิ้วใส่มือที่พุ่งเข้ามา ก่อนจะมีพลังสร้างอันน่ากลัวพุ่งออกจากปลายนิ้วใส่มือพลังสร้าง มันราวกับลำแสงที่ยิงเข้าใส่มือนั้น
ตูม !
คลื่นพลังอันน่ากลัวปะทุออกมาพร้อมกับพายุที่กระจายไปทั่ว
ซื่อซินรู้สึกราวกับว่ามือพลังสร้างนั้นโดนหยุดด้วยพลังที่ไม่อาจจะหยุดยั้งได้ มันทำให้ตัวเขาเสียสมดุลและถึงกับผงะถอยหลังไป 2-3 ก้าว “ พลังนี่..” ซื่อซินมองไปที่จางหยูด้วยสีหน้าตกตะลึง “ เจ้าขึ้นมาถึงระดับหมื่นเท่าแล้วรึ ?”
มันเป็นครั้งแรกที่เขาพ่ายแพ้
จางหยูส่ายหน้า “ ขอโทษที่ทำให้เจ้าผิดหวัง ข้ายังไม่ขึ้นไปถึงระดับนั้น”
ซื่อซินคิ้วขมวดและพึมพำออกมา “ ความแข็งแกร่งของเจ้าชัดแล้วว่าขึ้นไปถึงระดับหมื่นเท่าแล้ว”
แค่พลังสร้างอันน่ากลัวก็ทำให้เขารู้สึกไม่อาจจะต่อต้านได้ นี่ไม่ใช่ระดับพันเท่าอย่างแน่นอน แม้ว่าความเข้าใจจะอยู่ระดับ 9,999 เท่า แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีพลังน่ากลัวแบบนี้
มีแค่ระดับหมื่นเท่าเท่านั้นที่จะทำให้เขารู้สึกอ่อนแอได้ถึงเพียงนี้
ซื่อซินมั่นใจในความแข็งแกร่งของตน การจะเอาชนะเขาได้นั้นนอกจากระดับหมื่นเท่าแล้วจะมีใครได้อีก !
ในโกลาหลแห่งนี้อาจจะมีคนเอาชนะเขาได้ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดายแบบนี้
“ หือ ? ทำไมท่านถึงได้มั่นใจนัก ?” จางหยูยักคิ้ว
“ เพราะข้าเคยสู้กับยอดฝีมือจริงๆมาแล้ว” ซื่อซินไม่สนใจว่าตัวเองแก่กว่าอีกต่อไป เขามองไปที่จางหยู “กว่าล้านปีก่อน ข้าได้ประมือกับราชาตะวันออก ความแข็งแกร่งของราชาตะวันออกนั้นทำให้ข้าไม่อาจจะต้านทานได้เลย ตั้งแต่นั้นมาข้าก็เอาแต่เก็บตัวบ่มเพาะ เจ้าทำให้ข้ารู้สึกแบบนั้นได้ เจ้าคล้ายกับราชาตะวันออก” เขาแสดงสีหน้าซับซ้อนออกมา “ ข้าไม่คิดเลยว่าผ่านมากว่าล้านปีในโกลาหลกกลับกำเนิดคนระดับหมื่นเท่าขึ้นมาได้”
คนที่อยู่ระดับหมื่นเท่านั้นไร้เทียมทาน คนแบบนั้นอาจจะไม่มีตัวตนอยู่ หากคนแบบนั้นมีอยู่จริง งั้นก็จะกลายเป็นยอดฝีมือสูงสุดของโกลาหล แม้แต่วิหารโกลาหลก็ยังต้องไว้หน้า มันแสดงให้เห็นว่าคนแบบนั้นแข็งแกร่งเพียงใด “ เมื่อเจ้าขึ้นไปถึงระดับนั้นแล้ว เหตุใดเจ้าถึงต้องมาสู้กับข้า ?” ซื่อซินถามขึ้นมา
จางหยูตอบกลับ “ ใครบอกกันว่าข้าขึ้นไประดับหมื่นเท่าแล้ว ?”
ซื่อซินขมวดคิ้ว “ ความแข็งแกร่งของเจ้านั้นไม่ด้อยกว่าระดับหมื่นเท่า ทำไมต้องสู้กันต่อ ?”
“ ความแข็งแกร่งของข้าอาจจะไม่ด้อยกว่าระดับหมื่นเท่า แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าข้าขึ้นไปถึงระดับหมื่นเท่าจริงๆ “ จางหยูตอบกลับ “หากมองดูดีๆแล้วอันที่จริงก็ไม่ยากที่จะพบว่าการใช้พลังสร้างของข้านั้นด้อยกว่าเจ้าเสียอีก นี่ไม่ต้องนับระดับหมื่นเท่าเลย”
เมื่อได้ยินแบบนั้นซื่อซินก็สงสัยขึ้นมา
เขารับรู้ถึงความแข็งแกร่งของจางหยู แต่ไม่รู้เลยว่าการใช้พลังสร้างของจางหยูนั้นอยู่ระดับไหน
“ ไม่จำเป็นต้องคาดเดาต่อหรอก มาประมือกันต่อจะดีกว่า” จางหยูยิ้มออกมา “ การประมือเพิ่งจะเริ่มต้น เจ้าคงจะไม่รีบจบมันสินะ ? นอกจากนี้แล้วแม้ว่าข้าจะอยู่ระดับหมื่นเท่าจริงๆแต่เจ้ากลัวรึไง ?”
“ หากเป็นเช่นนั้นข้าก็จะสู้กับเจ้าต่อ” ซื่อซินมองไปที่จางหยู
เขานั่งขัดสมาธิบนก้อนเมฆพร้อมกับร่างขนาดใหญ่ที่หายไป เขาเปลี่ยนเป็นโลกจำลองและดึงจางหยูเข้าไปด้านใน
โลกนี้ไม่มีดินแดนมีแต่ความว่างเปล่า ตรงหน้าจางหยูมียักษ์ทองนั่งขัดสมาธิอยู่ ยักษ์นี้เปล่งแสงสีทองออกมา มันราวกับรูปปั้นทองคำแต่ยักษ์นี้กลับไม่ใช่สิ่งของ มันกลับมีชีวิต
“ นี่คือทักษะทะเลขมขื่น ข้าขอให้เจ้ารับมือมันไว้ด้วย”
ปากของยักษ์เปิดออกก่อนจะมีเสียงดังสนั่นราวกับฟ้าผ่าดังขึ้นมา
ต่อมายักษ์นั้นก็สลายไป ทุกอย่างได้หายไป ทุกอย่างเปลี่ยนเป็นความว่างเปล่าราวกับไม่มีอะไรที่มีตัวตน
“ นี่…นี่มันความว่างเปล่า” จางหยูรับรู้ได้ว่าภายใต้พลังสร้างอันน่ากลัวนี้การรับรู้,จิต, ร่างกายหรือแม้แต่สติของเขาได้อ่อนแอลงไปราวกับว่าทุกอย่างได้หายไปจากโลกนี้ “ มันคล้ายกับตอนที่ข้าได้สร้างคลื่นกระบี่ว่างเปล่าขึ้นมา ”
คลื่นกระบี่ว่างเปล่านั้นคือทักษะลับที่จางหยูได้ใช้ทักษะลับมากมายอ้างอิงในการสร้างมันขึ้นมา
เมื่อเขาขึ้นเป็นผู้สร้างแล้ว เขาก็ไม่ได้สนใจทักษะนี้อีก เขาคิดว่าพลังของมันไม่เพียงพอที่จะเป็นภัยต่อผู้สร้างได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าคลื่นกระบี่ว่างเปล่าจะหลอมรวมกับพลังสร้างซึ่งสามารถแสดงพลังที่คาดไม่ถึงออกมาได้ !
น่าเสียดายที่ช่องว่างระหว่างซื่อซินกับจางหยูนั้นแตกต่างกันมากเกินไป แม้ว่าพลังความว่างเปล่านี้จะส่งผลต่อจางหยู แต่ไม่อาจจะทำอะไรจางหยูได้เลย จิตของเขาราวกับหินก้อนใหญ่ สติของเขาแข็งแกร่งราวกับเหล็ก ความว่างเปล่าระดับนี้ไม่อาจจะเป็นภัยต่อจางหยูได้เลย
“ กลับเป็นว่าข้าคุ้นเคยกับมัน” จางหยูยิ้มออกมาและพูดขึ้น “ เจ้าเองก็ควรรับมือเช่นกัน”
จางหยูยกสองนิ้วขึ้นมาประกบกันเป็นกระบี่นิ้วแล้วสะบัดออกไปเบาๆพร้อมพลังว่างเปล่าที่มากกว่าถูกส่งออกไป
ความว่างเปล่าโดยรอบปะทุออกมาแล้วปกคลุมพลังว่างเปล่าของจางหยูเอาไว้ แต่เขาตัดมันออกได้อย่างง่ายดาย โลกได้พังทลายลงไปแต่กลับรวมตัวขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว ถึงอย่างนั้นจากพลังของจางหยูแล้วก็มีกระบี่พลังพุ่งตัดผ่านโลกนี้ออกไปได้
โลกนี้คือร่างของซื่อซิน การที่โดนจิตว่างเปล่าตัดผ่านนี้ทำให้ร่างของเขาโปร่งใสอย่างรวดเร็ว ตัวตนของเขาอ่อนแอลงไป แม้แต่ร่องรอยในอดีตของเขาก็ยังหายไปเล็กน้อยราวกับว่าเขากำลังจะหายไปอย่างสมบูรณ์ “ อ๊า !” ซื่อซินตะโกนออกมา จิตผู้สร้างของเขาเดือดดาล เขากัดฟันแน่นรับการโจมตีจากจางหยูเอาไว้ หลังจากนั้นสักพักพลังสร้างว่างเปล่าที่จางหยูใช้ออกมาจึงค่อยๆเบาบางลงไป ร่างของซื่อซินที่เกือบจะหายไปถึงจะชัดเจนขึ้นมา
เขาหอบหายใจพร้อมเหงื่อที่ชุ่มไปทั้งตัว
ความน่ากลัวของพลังสร้างว่างเปล่านั้นเขารู้จักมันดี !
ด้วยพลังสร้างว่างเปล่า แม้ว่าจะเป็นคนที่แกร่งกว่าแต่เขาก็สามารถรับมือได้ เขาไม่คิดเกรงกลัว แต่จางหยูกลับรู้จักความว่างเปล่าเช่นกันและยังรู้ลึกซึ้งกว่าเขาด้วย ที่สำคัญกว่านั้นคือการใช้ความว่างเปล่าของจางหยูรวมกับพลังสร้างนั้นมีพลังที่น่ากลัวกว่าจนเขาแทบจะต้านทานไม่ได้
ซื่อซินมองไปที่จางหยูด้วยสีหน้าหวั่นเกรง
ในมุมมองของเขาแล้วจางหยูที่เชี่ยวชาญการใช้พลังสร้างว่างเปล่านี้น่ากลัวยิ่งกว่าเก่า !
แต่มันก็ทำให้เขารู้ว่าการใช้พลังสร้างของจางหยูน่ะด้อยกว่าเขาจริงๆ มันต่างจากระดับหมื่นเท่าไม่ใช่น้อย !
“ ไม่ใช่ระดับหมื่นเท่าแต่ก็ยังแกร่งถึงเพียงนี้” ซื่อซินสับสน สถานการณ์ของจางหยูแปลกประหลาดเกินไป “เหตุผลมันคืออะไรกัน ?”
เขารู้ว่าจางหยูยังไม่เอาจริง ไม่งั้นแล้วเขาคงหายไปแล้ว
จากจุดนี้ก็เห็นได้ว่าจางหยูไม่ได้เป็นคนเลือดเย็น
“ ตอนนี้เชื่อรึยังว่าข้าไม่ได้อยู่ระดับหมื่นเท่า ?” จางหยูพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
ปากของซื่อซินกระตุกไปตาม แม้ว่าจะยังไม่ถึงระดับหมื่นเท่าแต่ก็มีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวถึงเพียงนี้ !
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก