ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1785
“ เนื้อหาในคัมภีร์นั่น เจ้าเป็นคนเขียนรึ ?” จางลู่ถามขึ้นมา
“คัมภีร์?”
“ คัมภีร์ที่บันทึกเกี่ยวกับสวรรค์พังทลาย” จางลู่อธิบายออกมา
“ ที่เจ้าพูดถึงคือ…คัมภีร์ที่เด็กน้อยระดับหมื่นเท่าได้เอาออกจากลานแห่งวิวรณ์เมื่อล้านปีก่อนสินะ ?” จิตสวรรค์พูดขึ้น “ ใช่ เนื้อหาในคัมภีร์นั้นเขียนขึ้นโดยข้าเอง”
จางลู่สงสัย “ ทำไมเจ้าถึงได้ทำแบบนั้น ?”
จิตสวรรค์เงียบไปชั่วครู่และพูดขึ้น “ เพราะ…มันเหลือเวลาสำหรับโกลาหลไม่มาก”
“ เจ้าหมายความว่ายังไง ?”
“ หลังจากที่ร่างหลักได้จากไปแล้ว โกลาหลก็มุ่งหน้าไปสู่เส้นทางแห่งความตาย ปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกอย่างกำลังจะถูกทำลายแม้ว่าข้าจะพยายามชุบชีวิตร่างหลักขึ้นมา แต่ขั้นตอนนั้นก็มีอุปสรรคและความล้มเหลวมากมาย” จิตสวรรค์กล่าวต่อไปว่า “ สิ่งนี้นำไปสู่กระบวนการเร่งความเร็วในการทำลายโกลาหล บางทีอีกไม่กี่ล้านปีข้างหน้า หรือแม้แต่แสนปีข้างหน้า โกลาหลก็อาจจะถึงกาลอวสาน”
จิตสวรรค์หันกลับมามองที่จางลู่ “ในตอนที่เด็กนั่นฝ่าเข้ามาในสุสานสวรรค์ เดิมทีข้าก็คิดที่จะควบคุมเขา แต่เมื่อนึกถึงความเข้าใจผิดที่ทุกคนมีต่อสุสานแล้ว สุดท้ายข้าจึงจงใจปล่อยเขาไป มิหนำซ้ำยังปล่อยให้เขาเอาคัมภีร์ออกไปโดยหวังว่าเรื่องของสุสานรึลานแห่งวิวรณ์จะถูกเผยแพร่ออกไป “ เมื่อพูดถึงจุดนั้นจิตสวรรค์ก็ถอนหายใจออกมา “ โชคร้ายที่เขาไม่เข้าใจสิ่งที่ข้าจะบอก…”
เขาต้องการพลังของผู้ควบคุมนับไม่ถ้วนในโกลาหล เพื่อกระตุ้นความสามารถในการเปิดทางสวรรค์ของลานแห่งวิวรณ์ และชุบชีวิตจ้าวโกลาหลขึ้นมา แต่เมื่อราชาตะวันออกได้คัมภีร์นั้นไป เขาก็ได้ข้อความไปแค่ครึ่งเดียว
“ เป็นเช่นนั้นรึ ?” จางลู่กึ่งเชื่อกึ่งสงสัย
“ แล้วจะเป็นอย่างอื่นได้ยังไง ?” จิตสวรรค์ถามขึ้น
ในหัวของจางลู่มีแต่ความสับสน เขาไม่รู้ว่าควรจะเชื่อดีรึไม่ เพราะทุกอย่างที่จิตสุสานบอกมานั้นเป็นเพียงแค่คำพูด มันไม่มีหลักฐานมายืนยันว่านี่คือความจริง
“ เจ้าไม่เชื่อข้าก็ไม่แปลกหรอก” การที่จางลู่สงสัยนั้นจิตสวรรค์ไม่ได้แปลกใจรึรำคาญ มันได้พูดขึ้นมาว่า “ ข้าแค่อยากชุบชีวิตร่างหลักขึ้นมา สำหรับเรื่องอื่นแล้วข้าไม่ได้ใส่ใจ ข้าทำทุกอย่างก็เพื่อเรื่องนี้ เจ้าอาจจะไม่เชื่อข้า แต่ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ขัดขวางแผนการชุบชีวิตร่างหลักของข้า” มันพูดขึ้นด้วยท่าทีจริงจัง “ ความเป็นและความตายของร่างหลักเกี่ยวข้องกับการอยู่รอดของโกลาหล หากแผนข้าล้มเหลว งั้นทั้งโกลาหลก็จะถูกทำลาย” “ เจ้าบอกว่าเจ้าทำทุกอย่างเพื่อชุบชีวิตจ้าวโกลาหล” จางลู่ถามขึ้นมา “ งั้นทำไมเจ้าถึงได้ควบคุมหุ่นเชิดฆ่าคนไปมากมายแบบนั้น ?”
ที่ทางเข้าสุสานนั้นมีกองกระดูกสูงเป็นภูเขา จางลู่ยังจำได้ดี
“ เพราะข้าต้องการปราณชีวิต” จิตสวรรค์อธิบาย “ ลานวิวรณ์ต้องการปราณชีวิต ยิ่งปราณชีวิตมากเท่าไหร่ ยิ่งกระตุ้นพลังของลานมากเท่านั้น ทางเดียวที่จะได้รับปราณชีวิตมาก็คือฆ่าพวกระดับต่ำ….ผู้นำขั้น 8 ที่สัมผัสได้ถึงฐานของแก่นแท้การสร้าง และผู้ควบคุมขั้น 9 ที่เข้าใจแก่นแท้การสร้างมากกว่า พวกเขาจะให้พลังที่จำเป็นกับลานวิวรณ์ เมื่อพลังสร้างเพิ่มพูนถึงระดับหนึ่ง มันจะเปลี่ยนเป็นพลังสร้างระดับสูง สุดท้ายเมื่อรวมกับปราณชีวิตแล้ว มันก็สามารถเปลี่ยนหยินเป็นหยาง พลิกชีวิตเป็นความตายได้ ดังนั้นเพื่อที่จะได้ปราณชีวิตมา ทางเดียวก็คือต้องฆ่าพวกระดับต่ำ” พวกที่ต่ำกว่าขั้น 8 ต้องสละชีวิตตัวเองเพื่อปราณชีวิต
ส่วนผู้นำเสียสละพลังสร้างเพื่อให้พลังกับลาน
สรุปคือสำหรับสุสานแล้ว มันไม่อยากให้ใครออกจากที่นี่ นอกจากไม่กี่คนที่โชคดีแล้วคนส่วนมากที่นี่จะถูกลบทิ้ง หรือไม่ก็กลายเป็นหุ่นเชิด
จางลู่คิ้วขมวด “ เจ้าอยากชุบชีวิตจ้าวโกลาหลนั้นข้าพอเข้าใจได้ แต่มันไม่เกินไปรึที่ลิดรอนอิสรภาพของทุกคนรึแม้แต่ชีวิตของพวกเขา โดยไม่รับฟังความเห็นของคนอื่น ?”
“ แต่มันเป็นทางเดียวเท่านั้น” จิตสวรรค์พูดขึ้นอย่างใจเย็น “ เจ้าก็รู้ว่าโกลาหลกำลังจะโดนทำลาย ข้าต้องสู้กับความตาย เพื่อเร่งความเร็วในการคืนชีพแล้ว ข้าจำเป็นต้องทำ นี่ถือว่าเป็นเกียรติสำหรับพวกเขา พวกเขามีส่วนร่วมกับการฟื้นคืนชีพจ้าวโกลาหล หากพวกเขาไม่ตาย หากไม่อาจฟื้นคืนชีพจ้าวโกลาหล ก่อนที่โกลาหลจะถูกทำลาย งั้นไม่ใช่แค่พวกระดับต่ำเท่านั้น แต่จะไม่มีใครรอดไปได้ ”
“ ชีวิตของพวกเขาแลกกับการที่ทุกคนรอดไปได้ แลกกับการที่ทั้งโกลาหลรอดไปได้ ข้ารู้สึกว่ามันไม่ได้ผิด”
เมื่อพูดถึงจุดนี้จิตสวรรค์ก็มองไปที่จางลู่ “ เจ้าก็น่าจะรู้ แม้ว่าเจ้าจะไม่ใช่ร่างหลักแต่ก็ยังเป็นถึงราชา เจ้าอย่าคิดว่าตัวเองเป็นคนทั่วไป ความเมตตานี้ดูน่าตลกสิ้นดี”
“ บางทีอาจจะเป็นแบบนั้น ” จางลู่ไม่ยอมแพ้ แม้ว่าเขาจะเป็นร่างแยกแต่เขาก็ไม่อาจจะยอมรับหลักการของจิตสวรรค์ได้
จิตสวรรค์เหมือนกับรู้ความคิดของจางลู่ มันไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้และพูดขึ้น “ เจ้าไม่เห็นด้วยกับความเห็นของข้านั้นข้าเข้าใจได้ แต่ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่หยุดข้าเพราะการฟื้นคืนชีพร่างหลักคือสิ่งที่ข้าต้องทำ ข้าไม่มีทางเลือกอื่น หากเจ้าคิดจะหยุดข้า แม้ว่าเจ้าจะเป็นคนประเภทเดียวกับข้าแต่ข้าก็ไม่อาจจะใจอ่อนได้ อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้าเจ้า” ที่มันบอกข้อมูลกับจางลู่มากมายแบบนี้ บางทีมันอาจจะคิดว่าจางลู่เป็นพวกเดียวกับมัน มันไม่ได้รู้สึกว่าจางลู่จะเป็นภัย ไม่งั้นแล้วทันทีที่จางลู่เข้ามาในสุสาน มันอาจจะลบเขาทิ้งไปเลยก็ได้
“ หยุดรึ ?” จางลู่ส่ายหน้า “ เจ้าก็เข้าใจข้า ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าแล้ว สิ่งที่เจ้าทำข้าจะหยุดได้รึ ?”
ตอนแรกเขาสงสัยว่าจิตสวรรค์นั้นบาดเจ็บจนไม่อาจจะทำอะไรเขาได้แต่ตอนนี้เขาได้เปลี่ยนความคิดแล้ว
จิตสวรรค์ไม่ใช่ไม่มีความสามารถที่จะฆ่าเขา แต่มันไม่อยากฆ่าเขา ไม่งั้นแล้วถึงจะมีเป็นหมื่นชีวิตก็ยังไม่เพียงพอ นี่ยังไม่พูดถึงความไร้เทียมทานที่มันมี แม้แต่กลุ่มราชาและหุ่นเชิดคนอื่นๆก็เพียงพอที่จะทำให้จางลู่ไม่อาจจะรับมือได้แล้ว
“ เจ้าเข้าใจก็ดีแล้ว” จิตสวรรค์พูดขึ้น “ ข้ากลัวว่าเจ้าจะมองข้ามความต่างเรื่องพลังและคิดที่จะขัดขืน เอาจริงๆแล้วแม้ว่าเจ้าจะยังไม่ถึงระดับควบคุมโกลาหล แต่เมื่อเจ้าขึ้นมาอยู่ในเส้นทางนี้ อีกไม่นานเจ้าก็จะขึ้นไปถึงระดับควบคุมโกลาหลได้ เจ้าจะไม่ด้อยกว่าร่างหลัก ข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับเจ้า ข้าไม่อยากมีความแค้นกับเจ้า”
จิตสวรรค์น่ะกลัวจางหยู หรืออาจจะกลัวพรสวรรค์ที่จางหยูมี
การกระทำของจางลู่ก่อนหน้านี้มันรู้ดี ในฐานะร่างแยกของจ้าวโกลาหลแล้ว มันรู้ดีว่าจางลู่ได้สร้างรูหนอนขึ้นมา มันมีโอกาสสูงที่รูหนอนนั้นจะเชื่อมต่อกับโกลาหลอื่น โกลาหลที่คล้ายกับโกลาหลแห่งนี้ หากมันกับจางหยูเป็นศัตรูกันแล้ว งั้นตราบใดที่จางหยูยังซ่อนตัวอยู่ในโกลาหลนั้น งั้นมันก็ไม่อาจจะทำอะไรจางหยูได้ เมื่อจางหยูออกจากที่นั่น งั้นตอนนั้นมันอาจจะรับมือไม่ไหว
นี่คือเหตุผลที่แท้จริงที่มันไม่ลงมือ !
“ ข้าคิดว่าที่เจ้าพูดมากแบบนี้ก็เพื่อไว้หน้าข้า “ จางลู่ยักคิ้ว
“ เรื่องนั้นก็มีส่วน แต่ส่วนใหญ่แล้วเป็นเพราะร่างหลักของเจ้ามากกว่า” จิตสวรรค์ไม่ได้ปิดบังความคิดตัวเอง “ ข้าไม่อาจจะหาเรื่องจ้าวโกลาหลในอนาคตได้”
“ งั้น…หากเขากันไม่ให้เจ้าชุบชีวิตร่างหลักของเจ้าล่ะ ?” จางลู่สนใจขึ้นมา
“ งั้นข้าคงเศร้าใจ” จิตสวรรค์ไม่ลังเล “ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการฟื้นคืนชีพร่างหลักของข้า แม้ว่าจะต้องผิดใจกับจ้าวโกลาหลในอนาคตแต่ข้าก็ต้องยอม” มันตอบกลับอย่างใจเย็น
จางลู่ใจสั่นก่อนจะฝืนยิ้มออกมา “ ฮาฮา ข้าแค่ล้อเล่น เจ้าอย่าคิดจริงจังเลย”
จิตสวรรค์พูดขึ้น “ ข้าหวังว่าเจ้าจะแค่ล้อเล่น”
“ ใช่สิ ข้าได้ยินมาว่ามีคนลึกลับที่ฝ่าเข้ามาในสุสานและสู้กับเจ้า เจ้าถึงกับบาดเจ็บหนัก” จางลู่เปลี่ยนเรื่องและถามขึ้นมา “ข้าอยากรู้ว่าใครกันที่ทำร้ายเจ้า ? ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าแล้ว มันจะมีคนที่ทัดเทียมกับเจ้าได้จนทำให้เจ้าบาดเจ็บได้เลยรึ ?” “ เจ้ารู้มาเยอะจริงๆ !” จิตสวรรค์มองไปที่จางลู่ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ เจ้าบอกข้าได้รึไม่ว่าเรื่องนี้ใครกันที่บอกเจ้า ?”
“ มันสำคัญด้วยรึ ?”
“ สำคัญสิ”
“ หุ่นเชิดบอกข้า” จางลู่พูดขึ้นมา “ ข้าได้ข้อมูลมาจากพวกเขา…ตอนที่พวกเขาได้สติกลับมา พวกเขาก็บอกข้า”
จิตสวรรค์ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
จางลู่มองไปที่จิตสวรรค์แล้วถามขึ้นมา “ ตอนนี้เจ้าตอบคำถามข้าได้รึยัง ?”
“คัมภีร์?”
“ คัมภีร์ที่บันทึกเกี่ยวกับสวรรค์พังทลาย” จางลู่อธิบายออกมา
“ ที่เจ้าพูดถึงคือ…คัมภีร์ที่เด็กน้อยระดับหมื่นเท่าได้เอาออกจากลานแห่งวิวรณ์เมื่อล้านปีก่อนสินะ ?” จิตสวรรค์พูดขึ้น “ ใช่ เนื้อหาในคัมภีร์นั้นเขียนขึ้นโดยข้าเอง”
จางลู่สงสัย “ ทำไมเจ้าถึงได้ทำแบบนั้น ?”
จิตสวรรค์เงียบไปชั่วครู่และพูดขึ้น “ เพราะ…มันเหลือเวลาสำหรับโกลาหลไม่มาก”
“ เจ้าหมายความว่ายังไง ?”
“ หลังจากที่ร่างหลักได้จากไปแล้ว โกลาหลก็มุ่งหน้าไปสู่เส้นทางแห่งความตาย ปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกอย่างกำลังจะถูกทำลายแม้ว่าข้าจะพยายามชุบชีวิตร่างหลักขึ้นมา แต่ขั้นตอนนั้นก็มีอุปสรรคและความล้มเหลวมากมาย” จิตสวรรค์กล่าวต่อไปว่า “ สิ่งนี้นำไปสู่กระบวนการเร่งความเร็วในการทำลายโกลาหล บางทีอีกไม่กี่ล้านปีข้างหน้า หรือแม้แต่แสนปีข้างหน้า โกลาหลก็อาจจะถึงกาลอวสาน”
จิตสวรรค์หันกลับมามองที่จางลู่ “ในตอนที่เด็กนั่นฝ่าเข้ามาในสุสานสวรรค์ เดิมทีข้าก็คิดที่จะควบคุมเขา แต่เมื่อนึกถึงความเข้าใจผิดที่ทุกคนมีต่อสุสานแล้ว สุดท้ายข้าจึงจงใจปล่อยเขาไป มิหนำซ้ำยังปล่อยให้เขาเอาคัมภีร์ออกไปโดยหวังว่าเรื่องของสุสานรึลานแห่งวิวรณ์จะถูกเผยแพร่ออกไป “ เมื่อพูดถึงจุดนั้นจิตสวรรค์ก็ถอนหายใจออกมา “ โชคร้ายที่เขาไม่เข้าใจสิ่งที่ข้าจะบอก…”
เขาต้องการพลังของผู้ควบคุมนับไม่ถ้วนในโกลาหล เพื่อกระตุ้นความสามารถในการเปิดทางสวรรค์ของลานแห่งวิวรณ์ และชุบชีวิตจ้าวโกลาหลขึ้นมา แต่เมื่อราชาตะวันออกได้คัมภีร์นั้นไป เขาก็ได้ข้อความไปแค่ครึ่งเดียว
“ เป็นเช่นนั้นรึ ?” จางลู่กึ่งเชื่อกึ่งสงสัย
“ แล้วจะเป็นอย่างอื่นได้ยังไง ?” จิตสวรรค์ถามขึ้น
ในหัวของจางลู่มีแต่ความสับสน เขาไม่รู้ว่าควรจะเชื่อดีรึไม่ เพราะทุกอย่างที่จิตสุสานบอกมานั้นเป็นเพียงแค่คำพูด มันไม่มีหลักฐานมายืนยันว่านี่คือความจริง
“ เจ้าไม่เชื่อข้าก็ไม่แปลกหรอก” การที่จางลู่สงสัยนั้นจิตสวรรค์ไม่ได้แปลกใจรึรำคาญ มันได้พูดขึ้นมาว่า “ ข้าแค่อยากชุบชีวิตร่างหลักขึ้นมา สำหรับเรื่องอื่นแล้วข้าไม่ได้ใส่ใจ ข้าทำทุกอย่างก็เพื่อเรื่องนี้ เจ้าอาจจะไม่เชื่อข้า แต่ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ขัดขวางแผนการชุบชีวิตร่างหลักของข้า” มันพูดขึ้นด้วยท่าทีจริงจัง “ ความเป็นและความตายของร่างหลักเกี่ยวข้องกับการอยู่รอดของโกลาหล หากแผนข้าล้มเหลว งั้นทั้งโกลาหลก็จะถูกทำลาย” “ เจ้าบอกว่าเจ้าทำทุกอย่างเพื่อชุบชีวิตจ้าวโกลาหล” จางลู่ถามขึ้นมา “ งั้นทำไมเจ้าถึงได้ควบคุมหุ่นเชิดฆ่าคนไปมากมายแบบนั้น ?”
ที่ทางเข้าสุสานนั้นมีกองกระดูกสูงเป็นภูเขา จางลู่ยังจำได้ดี
“ เพราะข้าต้องการปราณชีวิต” จิตสวรรค์อธิบาย “ ลานวิวรณ์ต้องการปราณชีวิต ยิ่งปราณชีวิตมากเท่าไหร่ ยิ่งกระตุ้นพลังของลานมากเท่านั้น ทางเดียวที่จะได้รับปราณชีวิตมาก็คือฆ่าพวกระดับต่ำ….ผู้นำขั้น 8 ที่สัมผัสได้ถึงฐานของแก่นแท้การสร้าง และผู้ควบคุมขั้น 9 ที่เข้าใจแก่นแท้การสร้างมากกว่า พวกเขาจะให้พลังที่จำเป็นกับลานวิวรณ์ เมื่อพลังสร้างเพิ่มพูนถึงระดับหนึ่ง มันจะเปลี่ยนเป็นพลังสร้างระดับสูง สุดท้ายเมื่อรวมกับปราณชีวิตแล้ว มันก็สามารถเปลี่ยนหยินเป็นหยาง พลิกชีวิตเป็นความตายได้ ดังนั้นเพื่อที่จะได้ปราณชีวิตมา ทางเดียวก็คือต้องฆ่าพวกระดับต่ำ” พวกที่ต่ำกว่าขั้น 8 ต้องสละชีวิตตัวเองเพื่อปราณชีวิต
ส่วนผู้นำเสียสละพลังสร้างเพื่อให้พลังกับลาน
สรุปคือสำหรับสุสานแล้ว มันไม่อยากให้ใครออกจากที่นี่ นอกจากไม่กี่คนที่โชคดีแล้วคนส่วนมากที่นี่จะถูกลบทิ้ง หรือไม่ก็กลายเป็นหุ่นเชิด
จางลู่คิ้วขมวด “ เจ้าอยากชุบชีวิตจ้าวโกลาหลนั้นข้าพอเข้าใจได้ แต่มันไม่เกินไปรึที่ลิดรอนอิสรภาพของทุกคนรึแม้แต่ชีวิตของพวกเขา โดยไม่รับฟังความเห็นของคนอื่น ?”
“ แต่มันเป็นทางเดียวเท่านั้น” จิตสวรรค์พูดขึ้นอย่างใจเย็น “ เจ้าก็รู้ว่าโกลาหลกำลังจะโดนทำลาย ข้าต้องสู้กับความตาย เพื่อเร่งความเร็วในการคืนชีพแล้ว ข้าจำเป็นต้องทำ นี่ถือว่าเป็นเกียรติสำหรับพวกเขา พวกเขามีส่วนร่วมกับการฟื้นคืนชีพจ้าวโกลาหล หากพวกเขาไม่ตาย หากไม่อาจฟื้นคืนชีพจ้าวโกลาหล ก่อนที่โกลาหลจะถูกทำลาย งั้นไม่ใช่แค่พวกระดับต่ำเท่านั้น แต่จะไม่มีใครรอดไปได้ ”
“ ชีวิตของพวกเขาแลกกับการที่ทุกคนรอดไปได้ แลกกับการที่ทั้งโกลาหลรอดไปได้ ข้ารู้สึกว่ามันไม่ได้ผิด”
เมื่อพูดถึงจุดนี้จิตสวรรค์ก็มองไปที่จางลู่ “ เจ้าก็น่าจะรู้ แม้ว่าเจ้าจะไม่ใช่ร่างหลักแต่ก็ยังเป็นถึงราชา เจ้าอย่าคิดว่าตัวเองเป็นคนทั่วไป ความเมตตานี้ดูน่าตลกสิ้นดี”
“ บางทีอาจจะเป็นแบบนั้น ” จางลู่ไม่ยอมแพ้ แม้ว่าเขาจะเป็นร่างแยกแต่เขาก็ไม่อาจจะยอมรับหลักการของจิตสวรรค์ได้
จิตสวรรค์เหมือนกับรู้ความคิดของจางลู่ มันไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้และพูดขึ้น “ เจ้าไม่เห็นด้วยกับความเห็นของข้านั้นข้าเข้าใจได้ แต่ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่หยุดข้าเพราะการฟื้นคืนชีพร่างหลักคือสิ่งที่ข้าต้องทำ ข้าไม่มีทางเลือกอื่น หากเจ้าคิดจะหยุดข้า แม้ว่าเจ้าจะเป็นคนประเภทเดียวกับข้าแต่ข้าก็ไม่อาจจะใจอ่อนได้ อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้าเจ้า” ที่มันบอกข้อมูลกับจางลู่มากมายแบบนี้ บางทีมันอาจจะคิดว่าจางลู่เป็นพวกเดียวกับมัน มันไม่ได้รู้สึกว่าจางลู่จะเป็นภัย ไม่งั้นแล้วทันทีที่จางลู่เข้ามาในสุสาน มันอาจจะลบเขาทิ้งไปเลยก็ได้
“ หยุดรึ ?” จางลู่ส่ายหน้า “ เจ้าก็เข้าใจข้า ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าแล้ว สิ่งที่เจ้าทำข้าจะหยุดได้รึ ?”
ตอนแรกเขาสงสัยว่าจิตสวรรค์นั้นบาดเจ็บจนไม่อาจจะทำอะไรเขาได้แต่ตอนนี้เขาได้เปลี่ยนความคิดแล้ว
จิตสวรรค์ไม่ใช่ไม่มีความสามารถที่จะฆ่าเขา แต่มันไม่อยากฆ่าเขา ไม่งั้นแล้วถึงจะมีเป็นหมื่นชีวิตก็ยังไม่เพียงพอ นี่ยังไม่พูดถึงความไร้เทียมทานที่มันมี แม้แต่กลุ่มราชาและหุ่นเชิดคนอื่นๆก็เพียงพอที่จะทำให้จางลู่ไม่อาจจะรับมือได้แล้ว
“ เจ้าเข้าใจก็ดีแล้ว” จิตสวรรค์พูดขึ้น “ ข้ากลัวว่าเจ้าจะมองข้ามความต่างเรื่องพลังและคิดที่จะขัดขืน เอาจริงๆแล้วแม้ว่าเจ้าจะยังไม่ถึงระดับควบคุมโกลาหล แต่เมื่อเจ้าขึ้นมาอยู่ในเส้นทางนี้ อีกไม่นานเจ้าก็จะขึ้นไปถึงระดับควบคุมโกลาหลได้ เจ้าจะไม่ด้อยกว่าร่างหลัก ข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับเจ้า ข้าไม่อยากมีความแค้นกับเจ้า”
จิตสวรรค์น่ะกลัวจางหยู หรืออาจจะกลัวพรสวรรค์ที่จางหยูมี
การกระทำของจางลู่ก่อนหน้านี้มันรู้ดี ในฐานะร่างแยกของจ้าวโกลาหลแล้ว มันรู้ดีว่าจางลู่ได้สร้างรูหนอนขึ้นมา มันมีโอกาสสูงที่รูหนอนนั้นจะเชื่อมต่อกับโกลาหลอื่น โกลาหลที่คล้ายกับโกลาหลแห่งนี้ หากมันกับจางหยูเป็นศัตรูกันแล้ว งั้นตราบใดที่จางหยูยังซ่อนตัวอยู่ในโกลาหลนั้น งั้นมันก็ไม่อาจจะทำอะไรจางหยูได้ เมื่อจางหยูออกจากที่นั่น งั้นตอนนั้นมันอาจจะรับมือไม่ไหว
นี่คือเหตุผลที่แท้จริงที่มันไม่ลงมือ !
“ ข้าคิดว่าที่เจ้าพูดมากแบบนี้ก็เพื่อไว้หน้าข้า “ จางลู่ยักคิ้ว
“ เรื่องนั้นก็มีส่วน แต่ส่วนใหญ่แล้วเป็นเพราะร่างหลักของเจ้ามากกว่า” จิตสวรรค์ไม่ได้ปิดบังความคิดตัวเอง “ ข้าไม่อาจจะหาเรื่องจ้าวโกลาหลในอนาคตได้”
“ งั้น…หากเขากันไม่ให้เจ้าชุบชีวิตร่างหลักของเจ้าล่ะ ?” จางลู่สนใจขึ้นมา
“ งั้นข้าคงเศร้าใจ” จิตสวรรค์ไม่ลังเล “ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการฟื้นคืนชีพร่างหลักของข้า แม้ว่าจะต้องผิดใจกับจ้าวโกลาหลในอนาคตแต่ข้าก็ต้องยอม” มันตอบกลับอย่างใจเย็น
จางลู่ใจสั่นก่อนจะฝืนยิ้มออกมา “ ฮาฮา ข้าแค่ล้อเล่น เจ้าอย่าคิดจริงจังเลย”
จิตสวรรค์พูดขึ้น “ ข้าหวังว่าเจ้าจะแค่ล้อเล่น”
“ ใช่สิ ข้าได้ยินมาว่ามีคนลึกลับที่ฝ่าเข้ามาในสุสานและสู้กับเจ้า เจ้าถึงกับบาดเจ็บหนัก” จางลู่เปลี่ยนเรื่องและถามขึ้นมา “ข้าอยากรู้ว่าใครกันที่ทำร้ายเจ้า ? ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าแล้ว มันจะมีคนที่ทัดเทียมกับเจ้าได้จนทำให้เจ้าบาดเจ็บได้เลยรึ ?” “ เจ้ารู้มาเยอะจริงๆ !” จิตสวรรค์มองไปที่จางลู่ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ เจ้าบอกข้าได้รึไม่ว่าเรื่องนี้ใครกันที่บอกเจ้า ?”
“ มันสำคัญด้วยรึ ?”
“ สำคัญสิ”
“ หุ่นเชิดบอกข้า” จางลู่พูดขึ้นมา “ ข้าได้ข้อมูลมาจากพวกเขา…ตอนที่พวกเขาได้สติกลับมา พวกเขาก็บอกข้า”
จิตสวรรค์ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
จางลู่มองไปที่จิตสวรรค์แล้วถามขึ้นมา “ ตอนนี้เจ้าตอบคำถามข้าได้รึยัง ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก