ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1882

ผู้บัญชาการใหญ่ได้ติดต่อไปหาซูจิง ไม่นานก็ได้รับคำตอบจากซูจิง “ บอกท่านแม่ทัพด้วยว่า รอข้าจัดการเรื่องทางนี้ก่อน จากนั้นข้าจะกลับไป ”
　　คำตอบของซูจิงได้ส่งผ่านไปถึงจิงหง
　　จิงหงสับสน “เขาจัดการเรื่องอะไรอยู่ ?”
　　“ เรียนนายท่าน ท่านซูจิงอยู่ในเขตตงหยาง เขากำลังหารือเรื่องการร่วมมือกับกองทัพลาดตระเวนของตงหยาง” ผู้บัญชาการใหญ่อธิบาย
　　ตงหยางคืออาณาเขตที่จักรพรรดิตงหยางได้สร้างขึ้นมา มันก็เหมือนกับเขตซื่อเซียวแห่งนี้
　　ทหารลาดตระเวนของตงหยางนั้นแม้ว่าชื่อจะไม่เหมือนกับกองทัพเทียนลั่ว แต่งานของทั้งสองนั้นเหมือนกัน
　　โดยแก่นแท้แล้วกองทัพเทียนลั่วคือกองทัพลาดตระเวน รับหน้าที่ดูแลความสงบและความมั่นคงที่ชายแดนของเขตซื่อเซียว
　　กองทัพสังเกตุการณ์คอยรับหน้าที่ในการตรวจหาสายลับและช่องโหว่ต่างๆ พวกเขามีสิทธิ์ที่จะกำจัดคนที่ต้องสงสัย
　　กองทัพซื่อเซียวมีหน้าที่คอยรับมือกับศัตรูภายนอกและต้านทานกองทัพสวรรค์
　　แต่ละกองทัพต่างก็มีหน้าที่ของตัวเอง
　　“ ร่วมมือแบบไหนกัน ?” เพื่อที่จะฝึกซูจิง จิงหงได้ส่งเรื่องทั้งใหญ่และเล็กให้ซูจิงจัดการ เขาไม่ได้ดูแลกองทัพเทียนลั่วมาหลายปีแล้ว
　　ผู้บัญชาการใหญ่อธิบายออกมา “ กองทัพลาดตระเวนตงหยางนั้นทำผลงานได้ดีอย่างมาก ท่านซูจิงอยากจะยกระดับของกองทัพ จึงนำกฎบางอย่างของพวกนั้นมาใช้กับกองทัพเทียนลั่ว เขาตั้งใจจะให้คนระดับสูงกลุ่มหนึ่งของกองทัพเราไปอบรบที่นั่น…”
　　จิงหงพยักหน้าด้วยความชื่นชม “ เอาข้อดีของกันและกันมาใช้ ดี สิ่งที่กองทัพเทียนลั่วต้องการคือหัวหน้าที่มีความคิดสร้างสรรค์เช่นนี้ “
　　“ ซูจิงไม่ได้อยู่ในเขตซื่อเซียวรึ ?” อู๋ห่าวได้ยินแบบนั้นก็ผิดหวังขึ้นมา หากต้องเดินทางไปมา เกรงว่าคงเสียเวลาไม่น้อย
　　“ เมื่อเขายุ่งอยู่ งั้นข้าก็ไม่คิดรบกวนเขาไ จิงหงพูดขึ้น “ หากเขากลับมาแล้ว ข้าจะให้คนไปแจ้งเจ้า ไม่มีปัญหาอะไรสินะ ?”
　　อู๋ห่าวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้า “งั้นต้องรบกวนท่านจิงหงด้วย”
　　อยู่ๆ อู๋ห่าวก็พูดขึ้น “ เรื่องนี้จัดการเสร็จแล้ว ข้าไม่คิดจะรบกวนท่านต่อ ข้าน้อยขอตัวก่อน”
　　“ บอกหัวหน้าทีมคังเฉียง หากเขาทำได้ข้าหวังว่าเขาจะมาที่นี่ด้วยตัวเอง” จิงหงพูดขึ้น “ข้าจินหงจะรับรองเป็นอย่างดี ”
　　ความสามารถของทีมคังเฉียงนั้นเพียงพอที่จะทำให้จินหงสนใจได้ เขาหวังว่าจะได้ร่วมงานกับทีมคังเฉียงมากกว่านี้
　　“ ข้าจะนำคำพูดของท่านไปบอกให้ ” อู๋ห่าวตอบกลับด้วยความสุภาพ
　　ไม่นานอู๋ห่าวก็กลับไป
　　….
　　ที่มิติพิเศษในเขตซื่อเซียว
　　มิติแห่งนี้ไม่ได้กว้างใหญ่นัก ทั้งมิติมีแค่คฤหาสน์เพียงหลังเดียว
　　คฤหาสน์แห่งนี้ไม่ได้ใหญ่นัก แต่มีดอกไม้มากมาย มันทำให้ผู้คนรู้สึกได้ถึงความสงบ
　　ข้างๆมีภูเขาเทียมและมีชายหนุ่มนั่งอยู่บนม้านั่งหิน เขาสวมชุดสีขาวฟ้า สายตาของเขาดูลุ่มลึกไม่มีที่สิ้นสุด
　　“ ซื่อเซียว”
　　ตอนนั้นเองกลับมีเสียงดังขึ้นจากด้านนอกคฤหาสน์
　　เสียงที่ดังขึ้นนี้ทำให้มิติสั่นไหวราวกับน้ำ จากนั้นใจกลางคลื่นก็มีแสงปรากฏขึ้น　　หากแม่ทัพอยู่ที่นี่ เขาคงจำชายหนุ่มคนนี้ได้ทันที ชายที่อาบไปด้วยแสงผู้นั้นคือหนึ่งในจักรพรรดิผู้สูงส่งของเผ่าสวรรค์ ฉิวหวัง
　　และชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนม้านั่งหินคือผู้สร้างเขตซื่อเซียวแห่งนี้…ซื่อเซียว !
　　“ หายากจริงๆ ” ซื่อเซียวยิ้มออกมา “ ร่างแยกของจักรพรรดิเผ่าสวรรค์มาหาข้าถึงที่ หายากจริงๆ ”
　　ร่างแยกได้ออกมาจากกลุ่มแสง ชัดแล้วว่าเขายังไม่กล้าพอ ยังไงซะที่นี่ก็เป็นที่ของซื่อเซียว ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายจะเพิ่มขึ้นมาอย่างมาก ในทางกลับกันแล้วเขาจะอ่อนแอลงอย่างมากเช่นกัน
　　ฉิวหวังมองไปที่ซื่อเซียวและพูดขึ้น “ ซื่อเซียว เจ้าต้องชดใช้ให้กับข้า !”
　　คำพูดนี้ทำให้ซื่อเซียวคิดว่าฉิวหวังนั้นมาหาเรื่อง เขาอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง “ หือ ? ชดใช้รึ ? ชดใช้เรื่องอะไร ?”
　　เมื่อเห็นซื่อเซียวสงสัย ฉิวหวังก็พูดขึ้น “อย่าเสแสร้ง ” สีหน้าของฉิวหวังพลันอึมครึม “ เจ้าทำร้ายคนของข้า และยังตั้งทีมเข้าโจมตีกองทัพข้าจนเสียหายไปหลายหมื่นคน เจ้าจะไม่ชดใช้ให้กับข้ารึ ? ”
　　ทั้งเขตซื่อเซียวนั้นคนที่ทำแบบนี้ได้มีแค่คนเดียว ซึ่งก็คือซื่อเซียว !
　　มีแค่ซื่อเซียวที่อัดแรนเดลจนบาดเจ็บหนักได้ หากเขาไม่พอใจก็อาจจะฆ่าแรนเดลได้ !
　　มีแค่ซื่อเซียวที่สามารถตั้งทีมที่มีแค่คนระดับผู้บัญชาการกว่าสองพันคนได้ !
　　มีแค่ซื่อเซียวที่มีความสามารถทำลายสมบัติระดับสมบูรณ์ได้ !
　　ดังนั้นจักรพรรดิลึกลับจะเป็นใครไปได้ นอกจากซื่อเซียว ?
　　“ เจ้าหมายถึงอะไร ?” ซื่อเซียวคิ้วขมวด เขาไม่เข้าใจคำพูดของฉิวหวัง
　　เขาอยู่แต่ในสวนไม่ได้ทำอะไร เขาจะเข้าใจคำพูดของฉิวหวังได้ยังไง ? 　　ซื่อเซียวหรี่ตาลงและคิดว่าฉิวหวังตั้งใจจะมาหาเรื่อง “ฉิวหวัง ข้าจะไว้หน้าเจ้า ตกลงรึไม่ ? เจ้าควรจะหาข้ออ้างที่ดีกว่านี้ ! หากต้องการสงครามจริงๆ ข้าก็ไม่กลัวเจ้าหรอก !”
　　ในด้านความแข็งแกร่งแล้วเขาอาจจะอ่อนแอกว่า แต่มันไม่ได้หมายความว่าหากสู้กันแล้วเขาจะตาย
　　“ เจ้าไม่คิดจะยอมรับรึ ?” ฉิวหวังแสยะยิ้มออกมา เขาไม่ได้สนใจทหารที่เสียไป เขาไม่ได้สนใจแรนเดลที่บาดเจ็บ แต่เขาสนใจเกียรติของเขา เมื่อเรื่องนี้เผยแพร่ออกไปแล้ว เขาก็ต้องเสียหน้า เขาต้องมาทวงหนี้กับซื่อเซียว “ อย่ามาตีสองหน้าไปหน่อยเลย ข้าไม่หลงกลเจ้าหรอก ! การที่ทำลายสมบัติระดับสมบูรณ์ได้นั้นในเขตซื่อเซียวแล้ว นอกจากเจ้าจะมีใครอีก ?”
　　ฉิวหวังมองไปที่ซื่อเซียวด้วยสายตาเย็นชา “ เจ้าคิดว่าข้าโง่รึไง ?”
　　เมื่อได้ยินที่ฉิวหวังบอกมา ซื่อเซียวก็ยิ่งสับสน…ฉิวหวังเหมือนจะไม่ได้โกหก　　เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?
　　ซื่อเซียวลังเล เขาเดาว่ามันอาจจะเกิดเรื่องนี้ขึ้นจริงๆ
　　“ เกิดอะไรขึ้น? ข้ารับรองได้ว่าข้าไม่ได้ออกไปจากที่นี่มาหลายพันปีแล้ว เรื่องที่เจ้าพูดถึงนั้นไม่ใช่ฝีมือข้า” ซื่อเซียวขมวดคิ้ว
　　เขาถึงกับสงสัยว่าคนของเผ่าสวรรค์คิดจะก่อสงครามกับพวกเขาจึงจงใจแต่งเรื่องขึ้นมา
　　แค่ว่าฉิวหวังนั้นแสดงได้ดีจนเขาไม่อาจจะมองพิรุธออกได้
　　“ ไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใครได้ ? รึในเขตซื่อเซียวยังมีคนที่ทำลายสมบัติระดับสมบูรณ์ได้อีก?” ฉิวหวังหัวเราะออกมา
　　“ แน่นอนว่าไม่” ซื่อเซียวตอบกลับทันที
　　คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่พวกเขาน่ะรู้ดีว่าในทะเลโกลาหลนั้นมีเพียงจักรพรรดิแค่เก้าคน จำนวนมีแต่จะน้อยลงเรื่อยๆ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีเพิ่ม　　จักพรรดินั้นไม่ได้ก้าวขึ้นมาเพราะพรสววรรค์หรือการบ่มเพาะ !
　　“ พอได้แล้วซื่อเซียว! อย่าได้เสแสร้ง ! เจ้าบอกมาว่าจะชดใช้ให้ข้ายังไง !”
　　“ ไม่มีทาง…นี่มันเรื่องอะไรกัน ? ข้าไม่ได้ทำอะไร แล้วทำไมต้องชดใช้ให้กับเจ้า ?” ซื่อเซียวตอบกลับตามจริง “ ข้าอยู่แต่ที่นี่ ข้าจะต้องชดใช้อะไรให้กับเจ้า ? ”
　　เขาแค่อยู่ที่บ้านแต่กลับมีปัญหามาหาถึงที่เลยรึ ?
　　ทั้งทะเลโกลาหลนั้นไม่มีใครซวยเท่าเขาอีกแล้ว !
　　“ เจ้าคิดจะเสแสร้งอยู่อีกรึ ?” ฉิวหวังเหมือนจะโกรธขึ้นมา “เผ่าชีวิตคิดจะก่อสงครามกับเผ่าสวรรค์จริงๆรึ ?”
　　“ เหลวไหล ! ” ซื่อเซียวก็เริ่มโกรธขึ้นมา “ในความเห็นของข้า เป็นพวกเจ้าต่างหากที่อยากจะก่อสงครามไม่ใช่รึ ? เจ้าป้ายความผิดให้กับข้าและยังมาบอกให้ข้าชดใช้ ข้าไม่ด่าแม่เจ้าก็บุญแค่ไหนแล้ว !”
　　สุดท้ายซื่อเซียวก็โกรธขึ้นมาจริงๆ
　　ฉิวหวังสีหน้าหม่นลง “ ก็ได้ ! ดี ! ดูเหมือนว่าเผ่าชีวิตจะมีความสามารถอยู่บ้าง ! งั้นก็มาสร้างสงครามกัน ข้าอยากเห็นนัก ว่าเจ้ามีอะไรให้พึ่ง! ถึงได้หยิ่งทะนงเช่นนี้ !”
　　สงครามนั้นเผ่าสวรรค์ไม่ได้กลัวเลยแม้แต่น้อย !
　　“ เอาสิ คิดว่าเรากลัวรึไง ? ออกไปจากที่นี่ซะ กลับไปเรียกจักรพรรดิสวรรค์ทั้งหมดมา ใครสู้ไม่ได้ให้เป็นหมา !”
　　“ นี่คือความคิดของเจ้ารึ ? ได้ เอาที่เจ้าต้องการ!”
　　เมื่อพูดจบ ร่างของฉิวหวังก็ค่อยๆจางหายไป
　　ซื่อเซียวฮึดฮัดออกมา เขารีบเดินทางออกจากเขตซื่อเซียวเพื่อไปพบจักรพรรดิคนที่เหลือ หลายยุคที่ผ่านมา เผ่าชีวิตถูกเผ่าสวรรค์กดดันมาตลอด ในใจของพวกเขาก็รู้สึกเจ็บใจ มาบัดนี้จักรพรรดิเผ่าชีวิตถึงกับโดนรังแกถึงที่ เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป!
　　มันต้องมีสงคราม !
　　และอาจจะต้องมีการล้มตายจำนวนมาก !