ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 1989
“ แล้วกุยหลิงกับจักรพรรดิกุยหลิงเกี่ยวข้องยังไงกับการทำลายของทะเลโกลาหล?” จางหยูถามขึ้นมา
เขาคิดว่าซื่อเซียวและคนอื่นๆจะพูดถึงการผุพังของเขตต้นกำเนิด แต่เขาไม่คิดเลยว่าพวกนี้จะพูดถึงกุยหลิงและจักรพรรดิกุยหลิง
“ แน่นอนว่ามันเกี่ยวข้องกัน” ซื่อเซียวพูดขึ้น “ อันที่จริงตอนแรกเราก็ไม่รู้ หลังจากนั้นตอนที่เรากำจัดกุยหลิงไปจำนวนมาก เราก็พบว่าการผุพังของเขตต้นกำเนิดนั้นหนักหนาขึ้นเรื่อยๆ ขนาดของเขตต้นกำเนิดก็ลดลงเรื่อยๆ ตอนนั้นเองที่เราถึงได้สติ”
เขามองไปที่จางหยูแล้วพูดขึ้น “ การตายของกุยหลิงนั้นทำให้เขตต้นกำเนิดผุพังเร็วกว่าเก่า มันทำให้เขตต้นกำเนิดหดตัวลง เราได้ทดสอบเรื่องนี้แล้ว มันกลับเป็นว่าตราบใดที่เราไม่ฆ่ากุยหลิง ระดับการผุพังของเขตต้นกำเนิดจะคงที่ ความเร็วในการหดตัวจะคงที่ เมื่อเราฆ่ากุยหลิง ความเร็วในการผุพังและขนาดที่หดตัวลงก็จะเพิ่มขึ้น”
เมื่อพูดไปแล้วซื่อเซียวก็สูดหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าของเขาดูเคร่งเครียดกว่าเก่า “ ยิ่งกว่านั้นมันก็ไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงเรื่องนี้ได้ “
อู่หมิงพยักหน้า “ เราลองมาหลายวิธีแล้วแต่ก็ไม่อาจจะหยุดการผุพังของเขตต้นกำเนิดได้เลย เราไม่อาจจะหยุดการหดตัวของมันได้”
เย่าหยางพูดขึ้นมา “ จากตอนที่เราขึ้นเป็นจักรพรรดิ เราก็รู้ว่าเขตต้นกำเนิดนั้นคือต้นกำเนิดของทะเลโกลาหลทุกอย่างในทะเลโกลาหลนั้นคือภาพฉายของเขตต้นกำเนิด แต่ในทางกลับกันแล้วทะเลโกลาหลคือภาพฉายของเขตต้นกำเนิด…เขตต้นกำเนิดผุพังและหดตัวอย่างต่อเนื่องนี้หมายความว่าในอีกไม่ช้าเขตต้นกำเนิดจะหายไป เมื่อเขตต้นกำเนิดหายไป ตอนนั้นคงเป็นตอนที่ทะเลโกลาหลโดนทำลาย”
เขตต้นกำเนิดคือต้นกำเนิดของทะเลโกลาหลหากเขตต้นกำเนิดหายไป งั้นทะเลโกลาหลก็ไม่อาจจะอยู่ต่อได้
“ ตลอดหลายปีมานี้เราได้หยุดฆ่ากุยหลิงเพราะกลัวจักรพรรดิกุยหลิง ในทางกลับกันแล้วก็เพราะกลัวว่าเขตต้นกำเนิดจะพังลงเร็วกว่าเดิม” ซื่อเซียวกำหมัดแน่นก่อนจะคลายมือออกแล้วเผยท่าทีอ่อนล้าออกมา “ แต่แม้ว่าเราจะหยุดฆ่ากุยหลิงแต่เราก็ไม่อาจจะหยุดการผุพังของเขตต้นกำเนิดและการหดตัวของมันได้ อย่างมากเราก็ทำได้แค่ไม่ทำให้มันผุพังและหดตัวเร็วกว่าเก่า”
เรนไนถอนหายใจออกมา “ข้าไม่รู้ว่ากุยหลิงกับเขตต้นกำเนิดเกี่ยวข้องกันยังไงแต่ข้ารู้ว่าต้องมีความเกี่ยวโยงลึกลับระหว่างพวกมัน ตัวตนของกุยหลิงและจักรพรรดิกุยหลิงนั้นปฏิเสธไม่ได้ว่าต้องส่งผลต่อเขตต้นกำเนิด”
หว่านเก่อแสดงสีหน้าซับซ้อนออกมา “ ด้วยความแข็งแกร่งของเราแล้ว เรากำจัดกุยหลิงทั้งหมดได้โดยง่ายแต่เราไม่กล้า..เพราะเราไม่รู้ว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นกับเขตต้นกำเนิดเมื่อกุยหลิงทั้งหมดโดนกำจัดไป สำหรับจักรพรรดิกุยหลิงแล้ว นี่ไม่ต้องพูดถึงเราเอาชนะมันไม่ได้เลย แม้ว่าเราจะมีความสามารถเพียงพอที่จะฆ่ามันได้แต่เราก็ไม่กล้า…”
แม้แต่กุยหลิงก็ยังส่งผลต่อเขตต้นกำเนิดอย่างมาก นี่ไม่ต้องนรับจักรพรรดิกุยหลิงเลย
พวกเขาถึงกับสงสัยว่าหากฆ่าจักรพรรดิกุยหลิงไป บางทีเขตต้นกำเนิดอาจจะพังลงทันที ทะเลโกลาหลก็จะโดนทำลายไปด้วย
เมื่อได้ยินแบบนั้นจางหยูก็สีหน้าหม่นลง “ งั้นตอนที่ข้าสู้กับจักรพรรดิกุยหลิง ทำไมพวกเจ้าไม่เตือนข้า ?”
“ เราไม่คิดว่าเจ้าจะแกร่งได้แบบนี้จนสู้กับจักรพรรดิกุยหลิงได้…” ซื่อเซียวรวบรวมความกล้าอธิบายออกมา “ เราไม่รู้ว่าเจ้าจะแกร่งแบบนี้จนถึงตอนที่เจ้าสู้ โชคดีที่ความแข็งแกร่งของเจ้ายังต่างจากจักรพรรดิกุยหลิงอยู่บ้าง ไม่งั้นแล้ว…”
ไม่งั้นแล้วหากจางหยูฆ่าจักรพรรดิกุยหลิงไป เขาก็จะทำลายทะเลโกลาหลไปด้วย
แน่นอนว่านั่นแค่การคาดการณ์ของซื่อเซียวกับคนอื่นๆ มันไม่มีใครรู้ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นยังไง
แต่สำหรับพวกเขาแล้วหากจางหยูโดนทำลายไปพร้อมกับทะเลโกลาหลพวกเขาอาจจะดีใจกว่า
แม้ว่าทะเลโกลาหลจะไม่โดนทำลายและจางหยูไม่ตายแต่พวกเขาก็ไม่ได้เสียหายอะไร ในทางกลับกันแล้วหากจักรพรรดิกุยหลิงตายไปและทะเลโกลาหลยังอยู่เขตลับพวกเขายังอยู่มันก็ส่งผลดีต่อพวกเขา สุดท้ายพวกเขาก็จะได้ลูกปัดจิตต่อไปและใช้เพิ่มความแข็งแกร่งของตน
หากทะเลโกลาหลโดยทำลาย พวกเขาก็รอดอยู่ได้ในทะเลบรรพกาล พวกเขาอาจจะเปิดเขตตัวเองในทะเลบรรพกาลขึ้นมาได้ พกวเขาไม่ต้องกลัวอันตรายจากเผ่าเทียนและจักรพรรดิกุยหลิง พวกเขาไม่ต้องกังวลถึงความปลอดภัยของตัวเองตลอดเวลา ยังไงซะทะเลบรรพกาลก็ต่างจากทะเลโกลาหลทะเลบรรพกาลไม่ได้มีเขตต้นกำเนิด ไม่มีใครเปิดมิติลับที่นี่ มันไม่ได้มีวี่แววที่จะทำลายตัวเอง ดังนั้นไม่ว่าจางหยูจะเอาชนะจักรพรรดิกุยหลิงได้รึไม่นั้นก็มีแต่ส่งผลดีไม่ได้ส่งผลเสียต่อพวกเขา
แน่นอนว่าเรื่องสำคัญคือจางหยูจะต้องจัดการกับจักรพรรดิกุยหลิง พวกเขาแค่รอดูอยู่เฉยๆ หากให้พวกเขาเข้าร่วมด้วยงั้นพวกเขาก็ไม่เต็มใจกับการทำลายทะเลโกลาหลด้วยตัวเอง
โชคร้ายที่พวกเขาคำนวณผิดไปเพราะจางหยูไม่ได้ฆ่าจักรพรรดิกุยหลิงและจักรพรรดิกุยหลิงก็ไม่อาจจะฆ่าจางหยูได้
แม้ว่าซื่อเซียวจะไม่พูดออกมาแต่จางหยูก็พอเดาออกว่าพวกนี้คิดอะไรกันอยู่
“ พวกเจ้าอยากให้ข้าตายรึ ?” จางหยูมองไปรอบๆ ซื่อเซียวกระแอมออกมาแล้วพูดขึ้น “ สหายคังฉียงเข้าใจผิดไปแล้ว เราไม่ได้มีความแค้นเคืองใดๆต่อกัน ข้าจะมีความคิดแบบนั้นได้ยังไง ? เราไม่คิดว่าเจ้าจะเผชิญหน้ากับจักรพรรดิกุยหลิงได้ ยังไงซะก็ไม่เคยมีจักรพรรดิคนไหนที่ทำได้มาก่อน นอกจากนี้แล้วเจ้าก็มีวิธีกลับมายังทะเลบรรพกาลไม่ใช่รึ ? แม้ว่าจักรพรรดิกุยหลิงจะแข็งแกร่งแต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรเจ้าได้ไม่ใช่รึ ?”
พูดไปแล้วตอนที่จางหยูสู้กับจักรพรรดิกุยหลิง พวกเขาไม่คิดว่าจางหยูจะกลับมายังทะเลบรรพกาลตอนไหนก็ได้
พวกเขาอยากให้จางหยูตายไปพร้อมกับจักรพรรดิกุยหลิง
แน่นอนว่าจางหยูรู้ว่าพวกนี้ไม่ได้หวังดีกับเขาแต่เขาไม่คิดจะสนใจเรื่องในอดีตเขาได้ถามขึ้นมา “ พวกเจ้ารู้อะไรเรื่องกุยหลิงบ้าง ? มันกำเนิดขึ้นมาได้ยังไง ?”
เมื่อได้ยินแบบนั้นทุกคนก็พากันส่ายหน้า
“ กุยหลิงนั้นลึกลับอย่างมาก อยู่ๆพวกมันก็กำเนิดขึ้นมา มันโผล่มาตามที่ต่างๆในทะเลโกลาหลข้าใช้เวลาหลายปีศึกษาเรื่องนี้แต่ก็ไม่พบข้อมูลใดๆที่เป็นประโยชน์ เท่าที่เราเข้าใจแล้วกุยหลิงนั้นลึกลับ ข้อมูลที่เรามีนั้นจำกัด ยกตัวอย่างเช่นกุยหลิงต้านทานการโจมตีทั้งหมดยกเวนพลังจิต พวกมันกลัวพลังจิต พวกมันเกลียดคลื่นพลังของจักรพรรดิ พวกมันไม่มีความคิด ไม่มีพลังชีวิต มันเหมือนกับภาพลวงตา…”
หลังจากที่เงียบไปชั่วครู่ อู่หมิงก็พูดขึ้นต่อ “ พวกมันไม่มีนิสัย พวกมันเหมือนไม่ได้มีระบบ พวกมันแค่เดินทางไปมาในทะเลโกลาหลไม่ว่าพวกมันจะผ่านไปที่ไหน พวกมันก็จะกำจัดสิ่งมีชีวิตทุกอย่างที่เห็น มันเหมือนกับเนื้อร้ายในตัวคน มีแค่พลังของจักรพรรดิและเขตที่จักรพรรดิได้สร้างขึ้นมาเท่านั้นที่จะหนีจากหายนะนี้ได้ “
เมื่อได้ยินแบบนั้นจางหยูก็ผิดหวังนิดๆ
ซื่อเซียวและคนอื่นๆรวมถึงเรนไนคือพวกที่เก่าแก่ที่สุดในทะเลโกลาหลและแข็งแกร่งอย่างมากแต่พวกนี้กังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับต้นกำเนิดกุยหลิงเลย หากพวกนี้รู้ว่ากุยหลิงเกี่ยวข้องยังกับเขตต้นกำเนิด งั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่คนอื่นๆจะรู้
“ กุยหลิง, จักรพรรดิกุยหลิง, เขตต้นกำเนิด, จ้าวโกลาหล…มันต้องเกี่ยวข้องกัน” จางหยูครุ่นคิด “ อะไรที่ทำให้กุยหลิงกำเนิดขึ้นมา ? อะไรที่ทำให้เขตต้นกำเนิดผุพังและหดตัวลง ? มันเกี่ยวข้องยังไงระหว่างเขตต้นกำเนิดกับจ้าวโกลาหล? รึว่าเขตต้นกำเนิดคือเขตลับที่สร้างขึ้นโดยจ้าวแห่งทะเลโกลาหล?”
แต่ทั้งทะเลโกลาหลถูกสร้างขึ้นโดยจ้าวแห่งทะเลโกลาหลทำไมจ้าวแห่งทะเลโกลาหลต้องพยายามเพื่อสร้างเขตลับอีก ?
จางหยูรู้สึกว่าเขตต้นกำเนิดนั้นไม่ธรรมดา หากเขตต้นกำเนิดเป็นแค่เขต งั้นทำไมต้องเรียกมันว่าต้นกำเนิดของทะเลโกลาหล? ต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง ?
“ ใช่สิ พวกเจ้ารู้ได้ยังไงว่าเขตต้นกำเนิดคือต้นกำเนิดของทุกสิ่ง ?” จางหยูถามขึ้นมา
เรื่องนี้ซื่อเซียวเป็นคนบอกเขาพูดให้ถูกคือซื่อเซียวได้บอกกับจางลู่และร่างแยกอื่นๆ จางหยูรู้เรื่องนี้จากความทรงจำของร่างแยก
ซื่อเซียวมองไปรอบๆแล้วพูดขึ้นมา “ ตอนที่เราดูดซับลูกปัดจักรพรรดิและขึ้นเป็นจักรพรรดิ ข้อมูลนี้ก็ตราตรึงในจิตของเรา ข้อมูลนี้มีอยู่ในลูกปัดจักรพรรดิ นอกจานี้แล้วก็ยังมีข้อมูลอีกอย่างในหัวของเรา..มันคือหน้าที่ ลูกปัดจักรพรรดิให้พลังกับเราแต่ยังตั้งหน้าที่ให้กับเราด้วย หน้าที่นี้คือสร้างระเบียบขึ้นมาใหม่ให้กับทะเลโกลาหลและปกป้องเขตต้นกำเนิดจากอันตราย”
จางหยูถามขึ้นมา “ ข้อมูลที่มาพร้อมกับลูกปัดจักรพรรดิรึ ?”
ลูกปัดจักรพรรดิเกิดขึ้นจากเขตต้นกำเนิด มันไม่ได้หมายความว่าเขตต้นกำเนิดอาจจะมีความคิดรึไง ?
เขาคิดว่าซื่อเซียวและคนอื่นๆจะพูดถึงการผุพังของเขตต้นกำเนิด แต่เขาไม่คิดเลยว่าพวกนี้จะพูดถึงกุยหลิงและจักรพรรดิกุยหลิง
“ แน่นอนว่ามันเกี่ยวข้องกัน” ซื่อเซียวพูดขึ้น “ อันที่จริงตอนแรกเราก็ไม่รู้ หลังจากนั้นตอนที่เรากำจัดกุยหลิงไปจำนวนมาก เราก็พบว่าการผุพังของเขตต้นกำเนิดนั้นหนักหนาขึ้นเรื่อยๆ ขนาดของเขตต้นกำเนิดก็ลดลงเรื่อยๆ ตอนนั้นเองที่เราถึงได้สติ”
เขามองไปที่จางหยูแล้วพูดขึ้น “ การตายของกุยหลิงนั้นทำให้เขตต้นกำเนิดผุพังเร็วกว่าเก่า มันทำให้เขตต้นกำเนิดหดตัวลง เราได้ทดสอบเรื่องนี้แล้ว มันกลับเป็นว่าตราบใดที่เราไม่ฆ่ากุยหลิง ระดับการผุพังของเขตต้นกำเนิดจะคงที่ ความเร็วในการหดตัวจะคงที่ เมื่อเราฆ่ากุยหลิง ความเร็วในการผุพังและขนาดที่หดตัวลงก็จะเพิ่มขึ้น”
เมื่อพูดไปแล้วซื่อเซียวก็สูดหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าของเขาดูเคร่งเครียดกว่าเก่า “ ยิ่งกว่านั้นมันก็ไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงเรื่องนี้ได้ “
อู่หมิงพยักหน้า “ เราลองมาหลายวิธีแล้วแต่ก็ไม่อาจจะหยุดการผุพังของเขตต้นกำเนิดได้เลย เราไม่อาจจะหยุดการหดตัวของมันได้”
เย่าหยางพูดขึ้นมา “ จากตอนที่เราขึ้นเป็นจักรพรรดิ เราก็รู้ว่าเขตต้นกำเนิดนั้นคือต้นกำเนิดของทะเลโกลาหลทุกอย่างในทะเลโกลาหลนั้นคือภาพฉายของเขตต้นกำเนิด แต่ในทางกลับกันแล้วทะเลโกลาหลคือภาพฉายของเขตต้นกำเนิด…เขตต้นกำเนิดผุพังและหดตัวอย่างต่อเนื่องนี้หมายความว่าในอีกไม่ช้าเขตต้นกำเนิดจะหายไป เมื่อเขตต้นกำเนิดหายไป ตอนนั้นคงเป็นตอนที่ทะเลโกลาหลโดนทำลาย”
เขตต้นกำเนิดคือต้นกำเนิดของทะเลโกลาหลหากเขตต้นกำเนิดหายไป งั้นทะเลโกลาหลก็ไม่อาจจะอยู่ต่อได้
“ ตลอดหลายปีมานี้เราได้หยุดฆ่ากุยหลิงเพราะกลัวจักรพรรดิกุยหลิง ในทางกลับกันแล้วก็เพราะกลัวว่าเขตต้นกำเนิดจะพังลงเร็วกว่าเดิม” ซื่อเซียวกำหมัดแน่นก่อนจะคลายมือออกแล้วเผยท่าทีอ่อนล้าออกมา “ แต่แม้ว่าเราจะหยุดฆ่ากุยหลิงแต่เราก็ไม่อาจจะหยุดการผุพังของเขตต้นกำเนิดและการหดตัวของมันได้ อย่างมากเราก็ทำได้แค่ไม่ทำให้มันผุพังและหดตัวเร็วกว่าเก่า”
เรนไนถอนหายใจออกมา “ข้าไม่รู้ว่ากุยหลิงกับเขตต้นกำเนิดเกี่ยวข้องกันยังไงแต่ข้ารู้ว่าต้องมีความเกี่ยวโยงลึกลับระหว่างพวกมัน ตัวตนของกุยหลิงและจักรพรรดิกุยหลิงนั้นปฏิเสธไม่ได้ว่าต้องส่งผลต่อเขตต้นกำเนิด”
หว่านเก่อแสดงสีหน้าซับซ้อนออกมา “ ด้วยความแข็งแกร่งของเราแล้ว เรากำจัดกุยหลิงทั้งหมดได้โดยง่ายแต่เราไม่กล้า..เพราะเราไม่รู้ว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นกับเขตต้นกำเนิดเมื่อกุยหลิงทั้งหมดโดนกำจัดไป สำหรับจักรพรรดิกุยหลิงแล้ว นี่ไม่ต้องพูดถึงเราเอาชนะมันไม่ได้เลย แม้ว่าเราจะมีความสามารถเพียงพอที่จะฆ่ามันได้แต่เราก็ไม่กล้า…”
แม้แต่กุยหลิงก็ยังส่งผลต่อเขตต้นกำเนิดอย่างมาก นี่ไม่ต้องนรับจักรพรรดิกุยหลิงเลย
พวกเขาถึงกับสงสัยว่าหากฆ่าจักรพรรดิกุยหลิงไป บางทีเขตต้นกำเนิดอาจจะพังลงทันที ทะเลโกลาหลก็จะโดนทำลายไปด้วย
เมื่อได้ยินแบบนั้นจางหยูก็สีหน้าหม่นลง “ งั้นตอนที่ข้าสู้กับจักรพรรดิกุยหลิง ทำไมพวกเจ้าไม่เตือนข้า ?”
“ เราไม่คิดว่าเจ้าจะแกร่งได้แบบนี้จนสู้กับจักรพรรดิกุยหลิงได้…” ซื่อเซียวรวบรวมความกล้าอธิบายออกมา “ เราไม่รู้ว่าเจ้าจะแกร่งแบบนี้จนถึงตอนที่เจ้าสู้ โชคดีที่ความแข็งแกร่งของเจ้ายังต่างจากจักรพรรดิกุยหลิงอยู่บ้าง ไม่งั้นแล้ว…”
ไม่งั้นแล้วหากจางหยูฆ่าจักรพรรดิกุยหลิงไป เขาก็จะทำลายทะเลโกลาหลไปด้วย
แน่นอนว่านั่นแค่การคาดการณ์ของซื่อเซียวกับคนอื่นๆ มันไม่มีใครรู้ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นยังไง
แต่สำหรับพวกเขาแล้วหากจางหยูโดนทำลายไปพร้อมกับทะเลโกลาหลพวกเขาอาจจะดีใจกว่า
แม้ว่าทะเลโกลาหลจะไม่โดนทำลายและจางหยูไม่ตายแต่พวกเขาก็ไม่ได้เสียหายอะไร ในทางกลับกันแล้วหากจักรพรรดิกุยหลิงตายไปและทะเลโกลาหลยังอยู่เขตลับพวกเขายังอยู่มันก็ส่งผลดีต่อพวกเขา สุดท้ายพวกเขาก็จะได้ลูกปัดจิตต่อไปและใช้เพิ่มความแข็งแกร่งของตน
หากทะเลโกลาหลโดยทำลาย พวกเขาก็รอดอยู่ได้ในทะเลบรรพกาล พวกเขาอาจจะเปิดเขตตัวเองในทะเลบรรพกาลขึ้นมาได้ พกวเขาไม่ต้องกลัวอันตรายจากเผ่าเทียนและจักรพรรดิกุยหลิง พวกเขาไม่ต้องกังวลถึงความปลอดภัยของตัวเองตลอดเวลา ยังไงซะทะเลบรรพกาลก็ต่างจากทะเลโกลาหลทะเลบรรพกาลไม่ได้มีเขตต้นกำเนิด ไม่มีใครเปิดมิติลับที่นี่ มันไม่ได้มีวี่แววที่จะทำลายตัวเอง ดังนั้นไม่ว่าจางหยูจะเอาชนะจักรพรรดิกุยหลิงได้รึไม่นั้นก็มีแต่ส่งผลดีไม่ได้ส่งผลเสียต่อพวกเขา
แน่นอนว่าเรื่องสำคัญคือจางหยูจะต้องจัดการกับจักรพรรดิกุยหลิง พวกเขาแค่รอดูอยู่เฉยๆ หากให้พวกเขาเข้าร่วมด้วยงั้นพวกเขาก็ไม่เต็มใจกับการทำลายทะเลโกลาหลด้วยตัวเอง
โชคร้ายที่พวกเขาคำนวณผิดไปเพราะจางหยูไม่ได้ฆ่าจักรพรรดิกุยหลิงและจักรพรรดิกุยหลิงก็ไม่อาจจะฆ่าจางหยูได้
แม้ว่าซื่อเซียวจะไม่พูดออกมาแต่จางหยูก็พอเดาออกว่าพวกนี้คิดอะไรกันอยู่
“ พวกเจ้าอยากให้ข้าตายรึ ?” จางหยูมองไปรอบๆ ซื่อเซียวกระแอมออกมาแล้วพูดขึ้น “ สหายคังฉียงเข้าใจผิดไปแล้ว เราไม่ได้มีความแค้นเคืองใดๆต่อกัน ข้าจะมีความคิดแบบนั้นได้ยังไง ? เราไม่คิดว่าเจ้าจะเผชิญหน้ากับจักรพรรดิกุยหลิงได้ ยังไงซะก็ไม่เคยมีจักรพรรดิคนไหนที่ทำได้มาก่อน นอกจากนี้แล้วเจ้าก็มีวิธีกลับมายังทะเลบรรพกาลไม่ใช่รึ ? แม้ว่าจักรพรรดิกุยหลิงจะแข็งแกร่งแต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรเจ้าได้ไม่ใช่รึ ?”
พูดไปแล้วตอนที่จางหยูสู้กับจักรพรรดิกุยหลิง พวกเขาไม่คิดว่าจางหยูจะกลับมายังทะเลบรรพกาลตอนไหนก็ได้
พวกเขาอยากให้จางหยูตายไปพร้อมกับจักรพรรดิกุยหลิง
แน่นอนว่าจางหยูรู้ว่าพวกนี้ไม่ได้หวังดีกับเขาแต่เขาไม่คิดจะสนใจเรื่องในอดีตเขาได้ถามขึ้นมา “ พวกเจ้ารู้อะไรเรื่องกุยหลิงบ้าง ? มันกำเนิดขึ้นมาได้ยังไง ?”
เมื่อได้ยินแบบนั้นทุกคนก็พากันส่ายหน้า
“ กุยหลิงนั้นลึกลับอย่างมาก อยู่ๆพวกมันก็กำเนิดขึ้นมา มันโผล่มาตามที่ต่างๆในทะเลโกลาหลข้าใช้เวลาหลายปีศึกษาเรื่องนี้แต่ก็ไม่พบข้อมูลใดๆที่เป็นประโยชน์ เท่าที่เราเข้าใจแล้วกุยหลิงนั้นลึกลับ ข้อมูลที่เรามีนั้นจำกัด ยกตัวอย่างเช่นกุยหลิงต้านทานการโจมตีทั้งหมดยกเวนพลังจิต พวกมันกลัวพลังจิต พวกมันเกลียดคลื่นพลังของจักรพรรดิ พวกมันไม่มีความคิด ไม่มีพลังชีวิต มันเหมือนกับภาพลวงตา…”
หลังจากที่เงียบไปชั่วครู่ อู่หมิงก็พูดขึ้นต่อ “ พวกมันไม่มีนิสัย พวกมันเหมือนไม่ได้มีระบบ พวกมันแค่เดินทางไปมาในทะเลโกลาหลไม่ว่าพวกมันจะผ่านไปที่ไหน พวกมันก็จะกำจัดสิ่งมีชีวิตทุกอย่างที่เห็น มันเหมือนกับเนื้อร้ายในตัวคน มีแค่พลังของจักรพรรดิและเขตที่จักรพรรดิได้สร้างขึ้นมาเท่านั้นที่จะหนีจากหายนะนี้ได้ “
เมื่อได้ยินแบบนั้นจางหยูก็ผิดหวังนิดๆ
ซื่อเซียวและคนอื่นๆรวมถึงเรนไนคือพวกที่เก่าแก่ที่สุดในทะเลโกลาหลและแข็งแกร่งอย่างมากแต่พวกนี้กังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับต้นกำเนิดกุยหลิงเลย หากพวกนี้รู้ว่ากุยหลิงเกี่ยวข้องยังกับเขตต้นกำเนิด งั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่คนอื่นๆจะรู้
“ กุยหลิง, จักรพรรดิกุยหลิง, เขตต้นกำเนิด, จ้าวโกลาหล…มันต้องเกี่ยวข้องกัน” จางหยูครุ่นคิด “ อะไรที่ทำให้กุยหลิงกำเนิดขึ้นมา ? อะไรที่ทำให้เขตต้นกำเนิดผุพังและหดตัวลง ? มันเกี่ยวข้องยังไงระหว่างเขตต้นกำเนิดกับจ้าวโกลาหล? รึว่าเขตต้นกำเนิดคือเขตลับที่สร้างขึ้นโดยจ้าวแห่งทะเลโกลาหล?”
แต่ทั้งทะเลโกลาหลถูกสร้างขึ้นโดยจ้าวแห่งทะเลโกลาหลทำไมจ้าวแห่งทะเลโกลาหลต้องพยายามเพื่อสร้างเขตลับอีก ?
จางหยูรู้สึกว่าเขตต้นกำเนิดนั้นไม่ธรรมดา หากเขตต้นกำเนิดเป็นแค่เขต งั้นทำไมต้องเรียกมันว่าต้นกำเนิดของทะเลโกลาหล? ต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง ?
“ ใช่สิ พวกเจ้ารู้ได้ยังไงว่าเขตต้นกำเนิดคือต้นกำเนิดของทุกสิ่ง ?” จางหยูถามขึ้นมา
เรื่องนี้ซื่อเซียวเป็นคนบอกเขาพูดให้ถูกคือซื่อเซียวได้บอกกับจางลู่และร่างแยกอื่นๆ จางหยูรู้เรื่องนี้จากความทรงจำของร่างแยก
ซื่อเซียวมองไปรอบๆแล้วพูดขึ้นมา “ ตอนที่เราดูดซับลูกปัดจักรพรรดิและขึ้นเป็นจักรพรรดิ ข้อมูลนี้ก็ตราตรึงในจิตของเรา ข้อมูลนี้มีอยู่ในลูกปัดจักรพรรดิ นอกจานี้แล้วก็ยังมีข้อมูลอีกอย่างในหัวของเรา..มันคือหน้าที่ ลูกปัดจักรพรรดิให้พลังกับเราแต่ยังตั้งหน้าที่ให้กับเราด้วย หน้าที่นี้คือสร้างระเบียบขึ้นมาใหม่ให้กับทะเลโกลาหลและปกป้องเขตต้นกำเนิดจากอันตราย”
จางหยูถามขึ้นมา “ ข้อมูลที่มาพร้อมกับลูกปัดจักรพรรดิรึ ?”
ลูกปัดจักรพรรดิเกิดขึ้นจากเขตต้นกำเนิด มันไม่ได้หมายความว่าเขตต้นกำเนิดอาจจะมีความคิดรึไง ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก