ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 2001
ไม่มีใครคิดว่าการที่บลูเกือบจะตายไปนี้คือผลของการยั้งมือของทีมคังเฉียง
แต่หากคิดดูดีๆแล้ว หากทีมคังเฉียงไม่ยั้งมือ งั้นเกรงว่าบลูคงทนไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียวและระเหยไปทันที
แม่ทัพสูงสุดนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก การป้องกันของเกราะขั้นสมบูรณ์เองก็แกร่งมากเช่นกัน แต่นี่คือการเผชิญหน้ากับแม่ทัพสูงสุดกว่า 300 คน !
หากเป็นแม่ทัพขั้นกลางต้องเผชิญหน้ากับแม่ทัพขั้นต้นกว่า 300 คน หากโดนโจมตีเช่นนี้ เขาจะรอดไปได้รึไม่ ?
คำตอบคือไม่ได้อย่างแน่นอน
เช่นเดียวกันแม่ทัพสูงสุดที่โดนโจมตีโดยแม่ทัพสูงสุดกว่า 300 คนก็ไม่อาจจะรอดไปได้ !
หากไม่ตาย งั้นก็พิสูจน์ได้แค่อย่างเดียวคือทั้ง 300 คนนั้นจงใจยั้งมือเอาไว้
…..
ซื่อเซียวมองไปที่จางหยูด้วยสีหน้าซับซ้อน
ตอนนี้พวกเขาไม่อาจจะหยั่งถึงคังเฉียงได้เลย พวกเขาไม่อาจจะเข้าใจสำนักคังเฉียงมากขึ้นเรื่อยๆ
ตอนแรกพวกเขารู้สึกว่า จางหยูนั้นลึกลับอย่างมาก ความแข็งแกร่งแกร่งจนน่าตกใจ พวกเขาไม่มั่นใจว่าจะทัดเทียมกับจางหยูได้ แต่ตอนนี้แม้แต่ศิษย์และอาจารย์ในสำนักคังเฉียงต่างก็กลายเป็นสิ่งลึกลับในสายตาของพวกเขา
สำนักคังเฉียงเหมือนมีชั้นหมอกปกคลุม พวกเราไม่อาจจะมองเห็นได้ว่ามันจะสิ้นสุดที่ตรงไหน
“ แม่ทัพสูงสุดกว่าสามร้อยคน…” ซื่อเซียวใจสั่น “ พวกเขาทำได้ยังไงกัน ?”
หากทีมคังเฉียงมีแม่ทัพสูงสุดสัก 1-3 คนเขาก็พอจะรับได้แต่นี่…มีถึง 300 คน !
เขาจะรับได้ยังไง !
หากเทียบกับสำนักคังเฉียงแล้ว เขตลับทั้งเก้าของทะเลโกลาหลนั้นพ่ายแพ้จนไม่อาจจะต้านทานได้แต่น้อย !
เรนไนถอนหายใจออกมา “ มันไม่มีอะไรปกติกับสำนักคังเฉียง เจ้าสำนักก็ประหลาด ศิษย์และอาจารย์เองก็ประหลาดเช่นกัน …”
จางหยูกลอกตาใส่ “ เจ้าว่ายังไงนะ ? เราประหลาดได้ยังไงกัน ? ไม่ใช่ว่าเราแค่แกร่งกว่าเล็กน้อยรึไง ?”
“ ข้าลืมไป เจ้าไขความลับของกล่องกระบี่ได้นานแล้วรึ …” อู่หมิงแสดงสีหน้าซับซ้อนออกมา “ ไม่งั้นแล้วทำไมทีมคังเฉียงถึงได้มีแม่ทัพสูงสุดได้มากแบบนี้ ? ”
หากเป็นความแข็งแกร่งของจางหยูก็ยังพอรับได้ งั้นทั้งการที่ทั้งสำนักคังเฉียงแกร่งก็ไม่อาจจะรับได้
จางหยูยักคิ้ว “ อย่าพูดเรื่องการไขความลับของกล่องกระบี่เลย ข้าให้โอกาสพวกเจ้าแล้ว ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าก็เปิดมิติของมันไม่ได้ไม่ใช่รึแต่ข้าไม่โทษพวกเจ้าหรอก”
พวกนี้คือเครื่องมือของเขา จางหยูไม่คิดจะทิ้งพวกนี้ไปกลางทางอย่างแน่นอน
ตอนนี้กล่องกระบี่เหมือนจะฟื้นกลับไปสภาพเดิมของมัน จางหยูรู้สึกว่าอีกไม่นานมันจะกลับไปอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ที่สุด บางทีตอนนั้นอาจจะเปิดมิติของมันออกมาก็ได้
นี่คือทางเดียวที่เขาจะเปิดมิติของกล่องกระบี่ออกมาได้ หากวิธีนี้ไม่อาจจะเปิดมิติของกล่องกระบี่ได้ และไม่อาจจะช่วยซุนเหมิงได้ งั้นเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น
เมื่อได้ยินที่จางหยูพูดมา ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น
พวกเขาพยายามกันแล้ว ทุกครั้งพวกเขาเหมือนจะมีหวังที่จะเปิดมิติมันออกได้แต่มันก็ล้มเหลวทุกครั้ง
พวกเขาไม่รู้เลยว่ามันถูกรึไม่ที่ดื้อด้านเช่นนี้ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดมิติกล่องกระบี่ได้รึไม่แต่พวกเขาก็ไม่อาจจะยอมแพ้ได้
จางหยูมองไปที่กลุ่มซื่อเซียวและให้กำลังใจ “ พยายามต่อไป ตราบใดที่พวกเจ้าเปิดมิติของกล่องกระบี่ได้ ข้าเชื่อว่าอีกไม่นานความแข็งแกร่งของพวกเจ้าจะยกระดับทัดเทียมกับข้าได้”
..
ที่เขตต้นกำเนิด
จางลู่และคนอื่นๆยังล้อมบลูเอาไว้
ตอนนั้นบลูเหลือเพียงเศษเสี้ยวจิตและอ่อนแออย่างมาก
การผันผวนของจิตรอบตัวเขาอาจจะทำให้จิตของเขาดังลงตอนไหนก็ได้
โชคดีที่จางลู่และคนอื่นๆช่วยกันแรงกดดันนี้เอาไว้
จางลู่ถึงกับขอของจากซิงฮัวเพื่อฟื้นฟูบลู
หลังจากนั้นจิตของบลูก็ประคองตัวได้ แม้ว่าจะอ่อนแออยู่แต่ก็ไม่ได้อยู่ในสภาพปางตายเหมือนเมื่อตะกี้
เขารวบรวมพลังจิตและสร้างร่างกายใหม่ขึ้นมา
ไม่นานร่างของบลูก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าทุกคน แค่ว่าตอนนี้บลูตอนนี้ไม่ได้ดูหยิ่งทะนงอีกต่อไป
เขายืนอยู่ท่ามกลางผู้คน และราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคน เขากลับตัวสั่น
ใครก็ตามที่อยู่ใกล้แม่ทัพสูงสุดกว่า 300 คนก็ไม่อาจจะรักษาความเยือกเย็นเอาไว้ได้
“ เจ้าก็น่าจะรู้ว่าเราต้องการอะไร” จางลู่มองไปที่บลูแล้วพูดขึ้นมา “ เอาลูกปัดจิตให้เราแล้วเราจะปล่อยเจ้าไป”
บลูตอนนี้ราวกับเหลือแต่ร่างไร้วิญญาณ เขาดูเปราะบางราวกับจะสลายไปได้ทุกเมื่อ
เขาไม่ได้เอาลูกปัดจิตส่งให้แต่กลับมองไปที่จางลู่ ก่อนจะพูดขึ้นมา “ ทำไมข้าควรจะเชื่อเจ้า ?”
ลูกปัดจิตคือไพ่ลับที่ช่วยชีวิตเขาได้ หากเขาส่งลูกปัดจิตให้จางลู่ งั้นจางลู่และคนอื่นๆจะไม่ฆ่าเขารึ ?
ยังไงซะต่อหน้าพวกนี้เขาก็ไม่อาจจะต้านทานได้แม้แต่น้อย
“ เจ้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อเรา” จางลู่พูดขึ้น “ เอาจริงๆแล้วเราส่งเจ้าไปที่อื่นก็ได้ เมื่อไปถึงที่นั่น ข้าก็มีทางที่จะชิงลูกปัดจิตมาแต่เราขี้เกียจที่จะทำแบบนั้น”
อันที่จริง จางลู่มีความสามารถจะส่งบลูเข้าไปในทะเลบรรพกาลได้
หลังจากที่เงียบได้สักพัก จางลู่ก็พูดขึ้นต่อ “ เจ้าจะส่งมันมาให้เราแล้วเราจะปล่อยเจ้าไปรึจะให้ข้าส่งเจ้าไปยังที่ที่ข้าบอก เจ้าเลือกได้เลย”
ตอนนั้น หยวนเทียนจีก็ได้พูดขึ้นมา “ หากเราคิดจะฆ่าเจ้าจริงๆ แม้ว่าเจ้าจะกลับไปยังเผ่าเทียนได้แต่ก็ไร้ค่า หากทีมคังเฉียงคิดจะฆ่าใคร จักรพรรดิเผ่าเทียนของเจ้าก็ไม่คิดจะปกป้องเจ้า เจ้าเชื่อรึไม่ ?” เมื่อได้ยินแบบนั้นบลูก็เงียบไป
แน่นอนว่าเขารู้ว่าจักรพรรดิเผ่าสวรรค์ทุกคนกลัวจางหยู หากจางหยูคิดจะฆ่าเขาจริงๆ งั้นเกรงว่าจักรพรรดิคนอื่นๆคงไม่กล้าจะเข้ามาขวาง พวกนั้นอาจจะลงมือฆ่าเขาเองเลยก็ได้
ยังไงซะการเอาตัวแม่ทัพสูงสุดเข้าแลกเพื่อความปลอดภัยของตัวเองแล้วยังไงก็ถือว่าคุ้มค่า
“ ก็ได้” บลูยอมแพ้และเอาลูกปัดจิตออกมา “ ข้าหวังว่าเจ้าจะรักษาคำพูด”
จางลู่รับลูกปัดจิตมาและโบกมือ “ เจ้าไปได้”
เมื่อได้ยินแบบนั้น บลูก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ไม่ว่ายังไงเขาก็รอดมาได้
แต่ก่อนที่บลูจะไป ซิงฮัวกลับตะโกนขึ้นมา “ ช้าก่อน”
เมื่อได้ยินเสียงนี้ บลูก็สีหน้าเปลี่ยนไป “ พวกเจ้าคิดจะกลับคำพูดรึ ?” จางลู่ยังไม่ทันได้ตอบกลับ บลูก็พูดแทรกขึ้นมา “ ทีมคังเฉียงดีแต่พูดรึไง พวกเจ้าบอกว่าจะปล่อยข้าไปแล้วให้คนอื่นมาฆ่าข้ารึ ?”
ในสภาพของเขาตอนนี้ หากต้องพบกับแม่ทัพขั้นกลาง เขาอาจจะรับมือไม่ไหว นี่ไม่ต้องนับแม่ทัพขั้นสูงอย่างซิงฮัว เลย
“ อย่าเพิ่งร้อนใจไป” จางลู่พูดขึ้น “ เราบอกแล้วว่าเราจะไม่กลับคำพูด”
ตอนนั้นซิงฮัวก็ได้บินมาหาจางลู่และพูดขึ้น “ เพื่อจะกันไม่ให้เขาซ่อนลูกปัดจิตไว้ในตัว ข้าต้องทดสอบเขาก่อน”
ระหว่างที่พูดนั้นซิงฮัวก็ได้เอาผลึกออกมา มันเหมือนผลึกตรวจสอบแค่ว่ารูปร่างต่างกันออกไป
ทันทีที่ผลึกนั้นโผล่มา มันก็ส่องแสงสีฟ้าสว่างจ้าออกมา
ต่อมาซิงฮัวก็ได้แผ่พลังเข้าไปครอบคลุมตัวของบลูเอาไว้ กันไม่ให้พลังอื่นๆเข้ามาในพื้นที่ นางได้บอกกับบลู “ ก่อนอื่นดึงพลังของเจ้ากลับไปก่อน เจ้าห้ามโคจรพลังและพลังจิตเป็นอันขาด”
แน่นอนว่าบลูเข้าใจเป้าหมายของซิงฮัว เขายังเยือกเย็นและดึงพลังของตัวเองกลับมาแล้วรอคอยอยู่เงียบๆ
แสงจากผลึกค่อยๆจางลงและสุดท้ายก็หายไป
“ ดี ” ซิงฮัวดึงพลังผลึกกลับมาแล้ว มันไม่ได้มีปัญหาอะไรกับผลึกนี้ มันบ่งบอกว่าบลูไม่ได้มีลูกปัดจิตกับตัวจริงๆ นางหันไปหาจางลู่แล้วพูดขึ้น “ เขาไม่มีลูกปัดจิตกับตัว”
แม้ว่าผลลัพธ์นี้ซิงฮัวจะคาดการณ์ไว้อยู่แล้ว แต่ผลจากการทดสอบนั้นน่าเชื่อถือมากกว่า
“ เจ้าไปได้” จางลู่โบกมือให้กับบลู อีกฝ่ายไม่พูดอะไรและรีบหนีไปทันที หากพวกนี้คิดจะฆ่าบลูจริงๆ แม้แต่จักรพรรดิก็ไม่อาจจะช่วยได้ บลูมองไปยังทีมคังเฉียงและบินไปยังช่องทางสู่เขตข่งจู้ด้วยท่าทีเหม่อลอย
แม่ทัพสูงสุดที่เคยยิ่งใหญ่กลับตกต่ำถึงเพียงนี้ มันราวกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคน ในสายตาของเขาไม่ได้มีความมั่นใจดังเดิม
“ 163 ลูก” จางลู่เผยรอยยิ้มพอใจออกมา “ไม่เลวเท่าไหร่”
ในขณะเดียวกันที่เขตเผ่าสวรรค์
ร่างแยกของจักรพรรดิเผ่าสวรรค์ทั้งสี่รอคอยด้วยความคาดหวัง พวกเขาหวังไว้ในใจว่าจะได้ลูกปัดจิตกี่ลูกกัน
การผุพังของเขตต้นกำเนิดนั้นพวกเขาไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงมันได้ พวกเขาไม่อาจจะหยุดมันได้ พวกเขาได้แต่หาทางเพิ่มความแข็งแกร่งให้ได้มากที่สุดก่อนที่เขตต้นกำเนิดจะโดนทำลายโดยหวังว่าจะรับมือกับหายนะของทะเลโกลาหลได้
แต่หากคิดดูดีๆแล้ว หากทีมคังเฉียงไม่ยั้งมือ งั้นเกรงว่าบลูคงทนไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียวและระเหยไปทันที
แม่ทัพสูงสุดนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก การป้องกันของเกราะขั้นสมบูรณ์เองก็แกร่งมากเช่นกัน แต่นี่คือการเผชิญหน้ากับแม่ทัพสูงสุดกว่า 300 คน !
หากเป็นแม่ทัพขั้นกลางต้องเผชิญหน้ากับแม่ทัพขั้นต้นกว่า 300 คน หากโดนโจมตีเช่นนี้ เขาจะรอดไปได้รึไม่ ?
คำตอบคือไม่ได้อย่างแน่นอน
เช่นเดียวกันแม่ทัพสูงสุดที่โดนโจมตีโดยแม่ทัพสูงสุดกว่า 300 คนก็ไม่อาจจะรอดไปได้ !
หากไม่ตาย งั้นก็พิสูจน์ได้แค่อย่างเดียวคือทั้ง 300 คนนั้นจงใจยั้งมือเอาไว้
…..
ซื่อเซียวมองไปที่จางหยูด้วยสีหน้าซับซ้อน
ตอนนี้พวกเขาไม่อาจจะหยั่งถึงคังเฉียงได้เลย พวกเขาไม่อาจจะเข้าใจสำนักคังเฉียงมากขึ้นเรื่อยๆ
ตอนแรกพวกเขารู้สึกว่า จางหยูนั้นลึกลับอย่างมาก ความแข็งแกร่งแกร่งจนน่าตกใจ พวกเขาไม่มั่นใจว่าจะทัดเทียมกับจางหยูได้ แต่ตอนนี้แม้แต่ศิษย์และอาจารย์ในสำนักคังเฉียงต่างก็กลายเป็นสิ่งลึกลับในสายตาของพวกเขา
สำนักคังเฉียงเหมือนมีชั้นหมอกปกคลุม พวกเราไม่อาจจะมองเห็นได้ว่ามันจะสิ้นสุดที่ตรงไหน
“ แม่ทัพสูงสุดกว่าสามร้อยคน…” ซื่อเซียวใจสั่น “ พวกเขาทำได้ยังไงกัน ?”
หากทีมคังเฉียงมีแม่ทัพสูงสุดสัก 1-3 คนเขาก็พอจะรับได้แต่นี่…มีถึง 300 คน !
เขาจะรับได้ยังไง !
หากเทียบกับสำนักคังเฉียงแล้ว เขตลับทั้งเก้าของทะเลโกลาหลนั้นพ่ายแพ้จนไม่อาจจะต้านทานได้แต่น้อย !
เรนไนถอนหายใจออกมา “ มันไม่มีอะไรปกติกับสำนักคังเฉียง เจ้าสำนักก็ประหลาด ศิษย์และอาจารย์เองก็ประหลาดเช่นกัน …”
จางหยูกลอกตาใส่ “ เจ้าว่ายังไงนะ ? เราประหลาดได้ยังไงกัน ? ไม่ใช่ว่าเราแค่แกร่งกว่าเล็กน้อยรึไง ?”
“ ข้าลืมไป เจ้าไขความลับของกล่องกระบี่ได้นานแล้วรึ …” อู่หมิงแสดงสีหน้าซับซ้อนออกมา “ ไม่งั้นแล้วทำไมทีมคังเฉียงถึงได้มีแม่ทัพสูงสุดได้มากแบบนี้ ? ”
หากเป็นความแข็งแกร่งของจางหยูก็ยังพอรับได้ งั้นทั้งการที่ทั้งสำนักคังเฉียงแกร่งก็ไม่อาจจะรับได้
จางหยูยักคิ้ว “ อย่าพูดเรื่องการไขความลับของกล่องกระบี่เลย ข้าให้โอกาสพวกเจ้าแล้ว ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าก็เปิดมิติของมันไม่ได้ไม่ใช่รึแต่ข้าไม่โทษพวกเจ้าหรอก”
พวกนี้คือเครื่องมือของเขา จางหยูไม่คิดจะทิ้งพวกนี้ไปกลางทางอย่างแน่นอน
ตอนนี้กล่องกระบี่เหมือนจะฟื้นกลับไปสภาพเดิมของมัน จางหยูรู้สึกว่าอีกไม่นานมันจะกลับไปอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ที่สุด บางทีตอนนั้นอาจจะเปิดมิติของมันออกมาก็ได้
นี่คือทางเดียวที่เขาจะเปิดมิติของกล่องกระบี่ออกมาได้ หากวิธีนี้ไม่อาจจะเปิดมิติของกล่องกระบี่ได้ และไม่อาจจะช่วยซุนเหมิงได้ งั้นเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น
เมื่อได้ยินที่จางหยูพูดมา ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น
พวกเขาพยายามกันแล้ว ทุกครั้งพวกเขาเหมือนจะมีหวังที่จะเปิดมิติมันออกได้แต่มันก็ล้มเหลวทุกครั้ง
พวกเขาไม่รู้เลยว่ามันถูกรึไม่ที่ดื้อด้านเช่นนี้ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดมิติกล่องกระบี่ได้รึไม่แต่พวกเขาก็ไม่อาจจะยอมแพ้ได้
จางหยูมองไปที่กลุ่มซื่อเซียวและให้กำลังใจ “ พยายามต่อไป ตราบใดที่พวกเจ้าเปิดมิติของกล่องกระบี่ได้ ข้าเชื่อว่าอีกไม่นานความแข็งแกร่งของพวกเจ้าจะยกระดับทัดเทียมกับข้าได้”
..
ที่เขตต้นกำเนิด
จางลู่และคนอื่นๆยังล้อมบลูเอาไว้
ตอนนั้นบลูเหลือเพียงเศษเสี้ยวจิตและอ่อนแออย่างมาก
การผันผวนของจิตรอบตัวเขาอาจจะทำให้จิตของเขาดังลงตอนไหนก็ได้
โชคดีที่จางลู่และคนอื่นๆช่วยกันแรงกดดันนี้เอาไว้
จางลู่ถึงกับขอของจากซิงฮัวเพื่อฟื้นฟูบลู
หลังจากนั้นจิตของบลูก็ประคองตัวได้ แม้ว่าจะอ่อนแออยู่แต่ก็ไม่ได้อยู่ในสภาพปางตายเหมือนเมื่อตะกี้
เขารวบรวมพลังจิตและสร้างร่างกายใหม่ขึ้นมา
ไม่นานร่างของบลูก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าทุกคน แค่ว่าตอนนี้บลูตอนนี้ไม่ได้ดูหยิ่งทะนงอีกต่อไป
เขายืนอยู่ท่ามกลางผู้คน และราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคน เขากลับตัวสั่น
ใครก็ตามที่อยู่ใกล้แม่ทัพสูงสุดกว่า 300 คนก็ไม่อาจจะรักษาความเยือกเย็นเอาไว้ได้
“ เจ้าก็น่าจะรู้ว่าเราต้องการอะไร” จางลู่มองไปที่บลูแล้วพูดขึ้นมา “ เอาลูกปัดจิตให้เราแล้วเราจะปล่อยเจ้าไป”
บลูตอนนี้ราวกับเหลือแต่ร่างไร้วิญญาณ เขาดูเปราะบางราวกับจะสลายไปได้ทุกเมื่อ
เขาไม่ได้เอาลูกปัดจิตส่งให้แต่กลับมองไปที่จางลู่ ก่อนจะพูดขึ้นมา “ ทำไมข้าควรจะเชื่อเจ้า ?”
ลูกปัดจิตคือไพ่ลับที่ช่วยชีวิตเขาได้ หากเขาส่งลูกปัดจิตให้จางลู่ งั้นจางลู่และคนอื่นๆจะไม่ฆ่าเขารึ ?
ยังไงซะต่อหน้าพวกนี้เขาก็ไม่อาจจะต้านทานได้แม้แต่น้อย
“ เจ้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อเรา” จางลู่พูดขึ้น “ เอาจริงๆแล้วเราส่งเจ้าไปที่อื่นก็ได้ เมื่อไปถึงที่นั่น ข้าก็มีทางที่จะชิงลูกปัดจิตมาแต่เราขี้เกียจที่จะทำแบบนั้น”
อันที่จริง จางลู่มีความสามารถจะส่งบลูเข้าไปในทะเลบรรพกาลได้
หลังจากที่เงียบได้สักพัก จางลู่ก็พูดขึ้นต่อ “ เจ้าจะส่งมันมาให้เราแล้วเราจะปล่อยเจ้าไปรึจะให้ข้าส่งเจ้าไปยังที่ที่ข้าบอก เจ้าเลือกได้เลย”
ตอนนั้น หยวนเทียนจีก็ได้พูดขึ้นมา “ หากเราคิดจะฆ่าเจ้าจริงๆ แม้ว่าเจ้าจะกลับไปยังเผ่าเทียนได้แต่ก็ไร้ค่า หากทีมคังเฉียงคิดจะฆ่าใคร จักรพรรดิเผ่าเทียนของเจ้าก็ไม่คิดจะปกป้องเจ้า เจ้าเชื่อรึไม่ ?” เมื่อได้ยินแบบนั้นบลูก็เงียบไป
แน่นอนว่าเขารู้ว่าจักรพรรดิเผ่าสวรรค์ทุกคนกลัวจางหยู หากจางหยูคิดจะฆ่าเขาจริงๆ งั้นเกรงว่าจักรพรรดิคนอื่นๆคงไม่กล้าจะเข้ามาขวาง พวกนั้นอาจจะลงมือฆ่าเขาเองเลยก็ได้
ยังไงซะการเอาตัวแม่ทัพสูงสุดเข้าแลกเพื่อความปลอดภัยของตัวเองแล้วยังไงก็ถือว่าคุ้มค่า
“ ก็ได้” บลูยอมแพ้และเอาลูกปัดจิตออกมา “ ข้าหวังว่าเจ้าจะรักษาคำพูด”
จางลู่รับลูกปัดจิตมาและโบกมือ “ เจ้าไปได้”
เมื่อได้ยินแบบนั้น บลูก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ไม่ว่ายังไงเขาก็รอดมาได้
แต่ก่อนที่บลูจะไป ซิงฮัวกลับตะโกนขึ้นมา “ ช้าก่อน”
เมื่อได้ยินเสียงนี้ บลูก็สีหน้าเปลี่ยนไป “ พวกเจ้าคิดจะกลับคำพูดรึ ?” จางลู่ยังไม่ทันได้ตอบกลับ บลูก็พูดแทรกขึ้นมา “ ทีมคังเฉียงดีแต่พูดรึไง พวกเจ้าบอกว่าจะปล่อยข้าไปแล้วให้คนอื่นมาฆ่าข้ารึ ?”
ในสภาพของเขาตอนนี้ หากต้องพบกับแม่ทัพขั้นกลาง เขาอาจจะรับมือไม่ไหว นี่ไม่ต้องนับแม่ทัพขั้นสูงอย่างซิงฮัว เลย
“ อย่าเพิ่งร้อนใจไป” จางลู่พูดขึ้น “ เราบอกแล้วว่าเราจะไม่กลับคำพูด”
ตอนนั้นซิงฮัวก็ได้บินมาหาจางลู่และพูดขึ้น “ เพื่อจะกันไม่ให้เขาซ่อนลูกปัดจิตไว้ในตัว ข้าต้องทดสอบเขาก่อน”
ระหว่างที่พูดนั้นซิงฮัวก็ได้เอาผลึกออกมา มันเหมือนผลึกตรวจสอบแค่ว่ารูปร่างต่างกันออกไป
ทันทีที่ผลึกนั้นโผล่มา มันก็ส่องแสงสีฟ้าสว่างจ้าออกมา
ต่อมาซิงฮัวก็ได้แผ่พลังเข้าไปครอบคลุมตัวของบลูเอาไว้ กันไม่ให้พลังอื่นๆเข้ามาในพื้นที่ นางได้บอกกับบลู “ ก่อนอื่นดึงพลังของเจ้ากลับไปก่อน เจ้าห้ามโคจรพลังและพลังจิตเป็นอันขาด”
แน่นอนว่าบลูเข้าใจเป้าหมายของซิงฮัว เขายังเยือกเย็นและดึงพลังของตัวเองกลับมาแล้วรอคอยอยู่เงียบๆ
แสงจากผลึกค่อยๆจางลงและสุดท้ายก็หายไป
“ ดี ” ซิงฮัวดึงพลังผลึกกลับมาแล้ว มันไม่ได้มีปัญหาอะไรกับผลึกนี้ มันบ่งบอกว่าบลูไม่ได้มีลูกปัดจิตกับตัวจริงๆ นางหันไปหาจางลู่แล้วพูดขึ้น “ เขาไม่มีลูกปัดจิตกับตัว”
แม้ว่าผลลัพธ์นี้ซิงฮัวจะคาดการณ์ไว้อยู่แล้ว แต่ผลจากการทดสอบนั้นน่าเชื่อถือมากกว่า
“ เจ้าไปได้” จางลู่โบกมือให้กับบลู อีกฝ่ายไม่พูดอะไรและรีบหนีไปทันที หากพวกนี้คิดจะฆ่าบลูจริงๆ แม้แต่จักรพรรดิก็ไม่อาจจะช่วยได้ บลูมองไปยังทีมคังเฉียงและบินไปยังช่องทางสู่เขตข่งจู้ด้วยท่าทีเหม่อลอย
แม่ทัพสูงสุดที่เคยยิ่งใหญ่กลับตกต่ำถึงเพียงนี้ มันราวกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคน ในสายตาของเขาไม่ได้มีความมั่นใจดังเดิม
“ 163 ลูก” จางลู่เผยรอยยิ้มพอใจออกมา “ไม่เลวเท่าไหร่”
ในขณะเดียวกันที่เขตเผ่าสวรรค์
ร่างแยกของจักรพรรดิเผ่าสวรรค์ทั้งสี่รอคอยด้วยความคาดหวัง พวกเขาหวังไว้ในใจว่าจะได้ลูกปัดจิตกี่ลูกกัน
การผุพังของเขตต้นกำเนิดนั้นพวกเขาไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงมันได้ พวกเขาไม่อาจจะหยุดมันได้ พวกเขาได้แต่หาทางเพิ่มความแข็งแกร่งให้ได้มากที่สุดก่อนที่เขตต้นกำเนิดจะโดนทำลายโดยหวังว่าจะรับมือกับหายนะของทะเลโกลาหลได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก