ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 2010
ตอนที่ 2010 : แรงกดดัน
หากล็อคพูดแบบนี้ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้นที่ทางออกเขตข่งจู้ งั้นหย่วนเหยี่ยนก็คงไม่เชื่อ แต่มันมีแม่ทัพสูงสุดกว่า 300 คนที่ทางออกของเขตข่งจู้ นั้นยังเป็นไปได้ มันจะมีอะไรเป็นไปไม่ได้อีก ?
แต่แค่ว่าหย่วนเหยี่ยนคิดไม่ออกว่าทำไมล็อคถึงยังเยือกเย็นแบบนี้อยู่
ลูกปัดจิตโดนชิงไปรวมถึงสมบัติต่างๆ แต่ล็อคยังใจเย็นแบบนี้ได้มันถือว่าไม่ธรรมดา
ตอนที่หย่วนเหยี่ยนกำลังจะพูดอะไร ที่ทางเชื่อมเขตหย่วนเหยี่ยนก็มีแสงส่องประกายออกมา ลำแสงได้ส่องประกายและมีแม่ทัพโผล่ออกมาทีละคนๆ แม่ทัพเผ่าสวรรค์ทุกคนต่างก็พากันเหงื่อตก พวกเขาโล่งอกกับการที่รอดมาได้ บางคนพากันตัวสั่นและดูราวกับเพิ่งผ่านพ้นหายนะมา
หย่วนเหยี่ยนมองไปที่เหล่าแม่ทัพและพบว่าพวกนั้นมีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันนั่นก็คือเกราะของพวกนี้หายไป
“ สมบัติของพวกเจ้าโดนปล้นรึ ?” หย่วนเหยี่ยนถามขึ้นมา
ทุกคนได้ยินที่หย่วนเหยี่ยนพูดก็รีบก้มหน้า
ล็อคพูดขึ้นมา “ ไม่ใช่แค่เกราะแต่สมบัติทั้งหมดโดนชิงไปโดยทีมคังเฉียง”
พูดไปแล้ว ปากของล็อคก็กระตุกไปตาม สมบัติที่เขาสั่งสมมานั้นกลับหายไปหมดแล้ว
แม้แต่เกราะขั้นสมบูรณ์ก็ด้วย !
หย่วนเหยี่ยนอึ้งและถามขึ้นมา “ เจ้าไม่ได้ซ่อนลูกปัดจิตไว้เลยรึ ?”
“ ไร้ประโยชน์” ล็อคส่ายหน้าและถอนหายใจออกมา “ ทีมคังเฉียงนั้นฉลาดอย่างมาก พวกเขาไม่ให้โอกาสเราเลย มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตุกติกต่อหน้าของพวกเขา หากมีแม่ทัพสูงสุดสัก 1-2 คน ข้าคงพอคิดตุกติกได้บ้าง แต่ด้วยแม่ทัพสูงสุดกว่า 300 คนนั้น ข้าไม่อาจจะทำอะไรได้แม้แต่น้อย” “ ข้าขอโทษด้วยจักรพรรดิ” เหล่าแม่ทัพก้มหน้าด้วยความละอายใจ “ เราไม่อาจจะทำตามที่ท่านหวังได้”
ตอนที่พวกเขาเดินทางออกไปนั้น พวกเขาก็มั่นใจกันอย่างมาก แต่ตอนที่กลับมา พวกเขาราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคน สายตาพวกเขาไม่ได้มีความมั่นใจแม้แต่น้อย
ทุกคนต่างก็หมดความมั่นใจเพราะทีมคังเฉียง แม้แต่ล็อคที่เย่อหยิ่งกลับไม่ได้ดูยิ่งใหญ่เหมือนกับแม่ทัพสูงสุด แม้แต่แม่ทัพสูงสุดที่เป็นที่เคารพต่อหลายคนก็ยังแทบจะหมดเกียรติในใจไปแล้ว นอกจากบลูและล็อคที่พอเหลือเกียรติอยู่บ้าง คนอื่นๆนั้นเหมือนไม่เหลือเกียรติในใจแม้แต่น้อย
เมื่ออยู่ต่อหน้าจำนวนแม่ทัพสูงสุดมากกว่าสองพันคน งั้นฐานะของแม่ทัพทั่วไปจะเป็นยังไง ?
หย่วนเหยี่ยนใจหล่นวูบ ตอนนี้ในใจเขาเย็นชาราวกับมีน้ำแข็งมาปกคลุม
การต่อสู้แย่งลูกปัดจิตนั้นเผ่าสวรรค์พ่ายแพ้อย่างหมดรูป !
มันไม่เกินไปที่จะบอกว่ากองทัพของพวกเขาโดนทำลาย !
“ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเขตต้นกำเนิด แต่ข้าได้บันทึกภาพทั้งหมดไว้ในหยกหมดแล้ว จักรพรรดิตรวจสอบด้วยตัวเองได้เลย” ในตอนที่เหม่อลอยอยู่นั้น หย่วนเหยี่ยนก็ได้ยินคนพูดขึ้นมาช้าๆ
หย่วนเหยี่ยนได้สติกลับมาและเงยหน้าขั้นมองภาพในหยก
…
ที่ทางเชื่อมในเขตข่งจู้
หย่วนเหยี่ยนได้พูดขึ้นมา “ ล็อคกลับมาแล้ว”
“ ผลลัพธ์เป็นยังไง ?” ข่งจู้ , เทียนตู้และเมิ่งเหยียนต่างก็พากันตื่นเต้นขึ้นมา สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่หย่วนเหยี่ยน มันนั้นแฝงไปด้วยความตึงเครียด, ความคาดหวังและความหวาดกลัว หย่วนเหยี่ยนเงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้น “ พวกเขาเองก็ล้มเหลว”
ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นเหล่าจักรพรรดิต่างก็พากันอึ้ง สีหน้าของพวกเขาบิดเบี้ยวไปทันที
“ เกิดอะไรขึ้นกัน ?” ข่งจู้ ถามขึ้นพร้อมกับคิ้วที่ขมวด
“ มันเป็นทีมคังเฉียงอีกกลุ่ม” หย่วนเหยี่ยนแสดงภาพที่ล็อคบันทึกมา เพื่อที่ข่งจู้และคนอื่นๆจะได้เห็นด้วย “ มันมีแม่ทัพสูงสุดกว่า 300 คนที่ทางออกเขตหย่วนเหยี่ยน! ความแข็งแกร่งของพวกนี้ไม่น้อยกว่าพวกที่อยู่ทางออกเขตข่งจู้ เลย…”
หลังจากนั้นสักพักเหล่าจักรพรรดิก็พากันดูภาพและเงียบไป
“ หมานั่น…” ข่งจู้พูดขึ้นมา “ มันราวกับมีอะไรผิดปกติกับมัน”
เมื่อได้ยินแบบนั้นคนอื่นๆก็พากันอึ้งและตรวจสอบภาพนั้นทันที
“ มีบางอย่างผิดปกติ” หย่วนเหยี่ยนคิ้วขมวด “ มันเหมือน…คนของเผ่าสวรรค์”
แค่ภาพที่ยังไม่ได้ตรวจสอบ เหล่าจักรพรรดิก็ยังไม่มั่นใจแต่หมานี่ทำให้เหล่าจักรพรรดิรู้สึกว่ามันเหมือนกับคนเผ่าสวรรค์
ข่งจู้มองไปยังจักรพรรดิคนอื่นๆ “ พวกเจ้าเคยเห็นหมานี่มาก่อนรึไม่ ?”
สิ่งมีชีวิตในเผ่าสวรรค์ที่มีพรสวรรค์ขึ้นเป็นแม่ทัพสูงสุดได้นั้นสมควรได้รับความสนใจจากจักรพรรดิ
“ หมานี่โผล่มาในทีมคังเฉียงตั้งแต่แรก แต่เราไม่ได้สังเกตมันมาก่อน” เทียนตู้พูดขึ้นมา “ แต่ข้ามั่นใจว่าหมานี่ไม่น่าจะมาจากเขตเทียนตู้ ยังไงซะหากรู้ว่าหมานี่มีพรสวรรค์ที่สูงแบบนี้ ข้าคงรู้ตั้งแต่แรกแล้ว ข้าจะปล่อยให้มันไปเข้ากับมนุษย์ได้ยังไง ?”
จักรพรรดิคนที่เหลือพากันส่ายหน้า “ หมานี่มีวิญญาณที่โดดเด่น แค่เห็นก็รู้ว่ามีพรสวรรค์ที่สูง หากเราพบมันตั้งแต่แรก เราคงไม่ปล่อยมันไปเช่นนี้ ” “ เมื่อไม่ใช่คนของเราแล้ว…ฉิวหวัง“ ข่งจู้ คิ้วขมวด “ ฉิวหวังคงจะโดนจักรพรรดิคังเฉียงจัดการแล้ว”
เทียนตู้พูดขึ้นมา “ พูดไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้เราควรคิดกันว่าควรจะทำยังไงในอนาคต”
ในการต่อสู้แย่งลูกปัดจิต เผ่าสวรรค์นั้นพ่ายแพ้และไม่ได้อะไรกลับมา ในทางกลับกันแล้วลูกปัดจิตกลับโดนมนุษย์ยึดไปกว่า 300 ลูก มันต้องทำให้มนุษย์แกร่งขึ้นอีกระดับ และที่สำคัญไปกว่านั้น การมาของเหล่าแม่ทัพสูงสุดจากทีมคังเฉียงนั้น การผุพังของเขตต้นกำเนิดในอนาคตนั้นพวกเขาเกรงว่าคงไม่อาจจะแย่งลูกปัดจิตมาได้เลยสักลูก
“ เรายังไม่ต้องคิดถึงการผุพังครั้งต่อไป เรื่องสำคัญตอนนี้คือสงครามระหว่างสองเผ่า” เมิ่งเหยียนพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าตึงเครียด “ ด้วยความแข็งแกร่งของทีมคังเฉียงแล้ว มันเพียงพอจะเอาชนะเผ่าสวรรค์ได้ นอกซะจากว่าเราจะลงมือด้วยตัวเองแล้ว งั้นก็คงไม่มีใครรับมือไหว เราจะมองดูพวกนั้นทำลายเผ่าสวรรค์ไปจริงๆรึ ?”
“ ทำลายน่ะเป็นไปไม่ได้” เทียนตู้พูดขึ้น “ อย่างมากพวกนั้นก็แค่โจมตีคนของอาณาเขตนั้น แต่ไม่มีทางเข้ามาในเขตของเราได้แน่ หากพวกนั้นกล้าโจมตีกันจริงๆ แม้ว่าเราจะลงมือแต่ก็ถือว่ามีเหตุผล แต่แค่ว่า…ทะเลโกลาหลแบ่งออกเป็นเขตๆ หากมนุษย์ยึดครองไปได้และยังเป็นแบบนี้ต่อไป งั้นเผ่าสวรรค์คงสูญสิ้นในไม่ช้าแน่”
ยิ่งไปกว่านั้นพื้นที่ของเขตลับเขตหนึ่งก็มีจำกัด มันไม่อาจจะจุทุกคนได้
มันหมายความว่าคนในเผ่าสวรรค์ส่วนมากจะโดนขับไล่ออกไปจากเขตลับ และโดนมนุษย์ฆ่า
“ เรียกแม่ทัพทั้งหมดกลับมา” ข่งจู้เงียบไปสักพัก จากนั้นก็พูดขึ้นมาเบาๆ “ จากนี้ไปผนึกเขตของเราเอาไว้ ห้ามให้ใครเข้าออก หากมนุษย์คิดจะแย่งเขตฉิวหวังก็ปล่อยพวกเขาไป” แม้ว่าจะไม่เต็มใจแต่นี่เป็นทางเลือกเดียวเท่านั้น
หากต้องสู้กันจริงๆ ฝั่งที่เสียหายก็คงเป็นเผ่าสวรรค์ มันอาจจะเป็นภัยถึงเขตของพวกเขา
แม่ทัพสูงสุดของทีมคังเฉียงกว่าสองพันคนไม่ต่างอะไรจากยอดเขาสูงที่กดดันเผ่าสวรรค์อยู่เลย
เทียนตู้ได้พูดขึ้นมา “ ให้พวกนั้นดีใจไปก่อน ยังไงซะอายุขัยของทะเลโกลาหลนี่ก็เป็นเรื่องใหญ่ จากนั้นพวกเขาก็จะตายไปด้วย…มันไม่ได้ผลหรอก การผุพังในครั้งหน้าเราจะเข้าไปเองและแย่งมาเอง หากพวกเราปลุกจักรพรรดิกุยหลิงขึ้นมา งั้นมนุษย์ก็ต้องพินาศไปด้วย”
หากสิ้นหวังจริงๆพวกเขาก็จะใช้ร่างหลักเข้าไปในเขตต้นกำเนิด แต่ตอนนี้เผ่าสวรรค์ต้องอยู่ในสภาพสิ้นหวัง
แม่ทัพสูงสุดกว่าสองพันคนของทีมคังเฉียงสามารถบดขยี้พวกเขาได้ ….
ในอีกด้าน ซื่อเซียวและคนอื่นๆต่างก็พากันอารมณ์ดีอย่างมาก
แน่นอนว่าคนที่ดีใจที่สุดคือจางหยู เพราะตามที่ตกลงกันไว้ เขาจะได้ลูกปัดจิตไปครึ่งหนึ่ง ส่วนที่เหลืออีกครึ่งพวกนี้เอาแบ่งกันเอง สำหรับเรนไนแล้ว เขาไม่ได้แบ่งกับพวกนี้ด้วยแต่เรนไนก็ไม่ได้ใส่ใจ มันยังมีโอกาสอีกในอนาคต
ไม่กี่เดือนต่อมาตอนที่เหล่าแม่ทัพได้ออกค้นหาเขตต้นกำเนิดอีกรอบเผื่อว่าจะมีลูกปัดจิตตกหล่น จากนั้นทั้งทีมคังเฉียงและแม่ทัพมนุษย์ก็ได้พากันเดินทางออกมาจากเขตต้นกำเนิด
แม่ทัพมนุษย์กลับไปยังเขตของตัวเอง ส่วนทีมคังเฉียงก็ได้กลับมายังทะเลบรรพกาล
หากล็อคพูดแบบนี้ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้นที่ทางออกเขตข่งจู้ งั้นหย่วนเหยี่ยนก็คงไม่เชื่อ แต่มันมีแม่ทัพสูงสุดกว่า 300 คนที่ทางออกของเขตข่งจู้ นั้นยังเป็นไปได้ มันจะมีอะไรเป็นไปไม่ได้อีก ?
แต่แค่ว่าหย่วนเหยี่ยนคิดไม่ออกว่าทำไมล็อคถึงยังเยือกเย็นแบบนี้อยู่
ลูกปัดจิตโดนชิงไปรวมถึงสมบัติต่างๆ แต่ล็อคยังใจเย็นแบบนี้ได้มันถือว่าไม่ธรรมดา
ตอนที่หย่วนเหยี่ยนกำลังจะพูดอะไร ที่ทางเชื่อมเขตหย่วนเหยี่ยนก็มีแสงส่องประกายออกมา ลำแสงได้ส่องประกายและมีแม่ทัพโผล่ออกมาทีละคนๆ แม่ทัพเผ่าสวรรค์ทุกคนต่างก็พากันเหงื่อตก พวกเขาโล่งอกกับการที่รอดมาได้ บางคนพากันตัวสั่นและดูราวกับเพิ่งผ่านพ้นหายนะมา
หย่วนเหยี่ยนมองไปที่เหล่าแม่ทัพและพบว่าพวกนั้นมีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันนั่นก็คือเกราะของพวกนี้หายไป
“ สมบัติของพวกเจ้าโดนปล้นรึ ?” หย่วนเหยี่ยนถามขึ้นมา
ทุกคนได้ยินที่หย่วนเหยี่ยนพูดก็รีบก้มหน้า
ล็อคพูดขึ้นมา “ ไม่ใช่แค่เกราะแต่สมบัติทั้งหมดโดนชิงไปโดยทีมคังเฉียง”
พูดไปแล้ว ปากของล็อคก็กระตุกไปตาม สมบัติที่เขาสั่งสมมานั้นกลับหายไปหมดแล้ว
แม้แต่เกราะขั้นสมบูรณ์ก็ด้วย !
หย่วนเหยี่ยนอึ้งและถามขึ้นมา “ เจ้าไม่ได้ซ่อนลูกปัดจิตไว้เลยรึ ?”
“ ไร้ประโยชน์” ล็อคส่ายหน้าและถอนหายใจออกมา “ ทีมคังเฉียงนั้นฉลาดอย่างมาก พวกเขาไม่ให้โอกาสเราเลย มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตุกติกต่อหน้าของพวกเขา หากมีแม่ทัพสูงสุดสัก 1-2 คน ข้าคงพอคิดตุกติกได้บ้าง แต่ด้วยแม่ทัพสูงสุดกว่า 300 คนนั้น ข้าไม่อาจจะทำอะไรได้แม้แต่น้อย” “ ข้าขอโทษด้วยจักรพรรดิ” เหล่าแม่ทัพก้มหน้าด้วยความละอายใจ “ เราไม่อาจจะทำตามที่ท่านหวังได้”
ตอนที่พวกเขาเดินทางออกไปนั้น พวกเขาก็มั่นใจกันอย่างมาก แต่ตอนที่กลับมา พวกเขาราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคน สายตาพวกเขาไม่ได้มีความมั่นใจแม้แต่น้อย
ทุกคนต่างก็หมดความมั่นใจเพราะทีมคังเฉียง แม้แต่ล็อคที่เย่อหยิ่งกลับไม่ได้ดูยิ่งใหญ่เหมือนกับแม่ทัพสูงสุด แม้แต่แม่ทัพสูงสุดที่เป็นที่เคารพต่อหลายคนก็ยังแทบจะหมดเกียรติในใจไปแล้ว นอกจากบลูและล็อคที่พอเหลือเกียรติอยู่บ้าง คนอื่นๆนั้นเหมือนไม่เหลือเกียรติในใจแม้แต่น้อย
เมื่ออยู่ต่อหน้าจำนวนแม่ทัพสูงสุดมากกว่าสองพันคน งั้นฐานะของแม่ทัพทั่วไปจะเป็นยังไง ?
หย่วนเหยี่ยนใจหล่นวูบ ตอนนี้ในใจเขาเย็นชาราวกับมีน้ำแข็งมาปกคลุม
การต่อสู้แย่งลูกปัดจิตนั้นเผ่าสวรรค์พ่ายแพ้อย่างหมดรูป !
มันไม่เกินไปที่จะบอกว่ากองทัพของพวกเขาโดนทำลาย !
“ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเขตต้นกำเนิด แต่ข้าได้บันทึกภาพทั้งหมดไว้ในหยกหมดแล้ว จักรพรรดิตรวจสอบด้วยตัวเองได้เลย” ในตอนที่เหม่อลอยอยู่นั้น หย่วนเหยี่ยนก็ได้ยินคนพูดขึ้นมาช้าๆ
หย่วนเหยี่ยนได้สติกลับมาและเงยหน้าขั้นมองภาพในหยก
…
ที่ทางเชื่อมในเขตข่งจู้
หย่วนเหยี่ยนได้พูดขึ้นมา “ ล็อคกลับมาแล้ว”
“ ผลลัพธ์เป็นยังไง ?” ข่งจู้ , เทียนตู้และเมิ่งเหยียนต่างก็พากันตื่นเต้นขึ้นมา สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่หย่วนเหยี่ยน มันนั้นแฝงไปด้วยความตึงเครียด, ความคาดหวังและความหวาดกลัว หย่วนเหยี่ยนเงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้น “ พวกเขาเองก็ล้มเหลว”
ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นเหล่าจักรพรรดิต่างก็พากันอึ้ง สีหน้าของพวกเขาบิดเบี้ยวไปทันที
“ เกิดอะไรขึ้นกัน ?” ข่งจู้ ถามขึ้นพร้อมกับคิ้วที่ขมวด
“ มันเป็นทีมคังเฉียงอีกกลุ่ม” หย่วนเหยี่ยนแสดงภาพที่ล็อคบันทึกมา เพื่อที่ข่งจู้และคนอื่นๆจะได้เห็นด้วย “ มันมีแม่ทัพสูงสุดกว่า 300 คนที่ทางออกเขตหย่วนเหยี่ยน! ความแข็งแกร่งของพวกนี้ไม่น้อยกว่าพวกที่อยู่ทางออกเขตข่งจู้ เลย…”
หลังจากนั้นสักพักเหล่าจักรพรรดิก็พากันดูภาพและเงียบไป
“ หมานั่น…” ข่งจู้พูดขึ้นมา “ มันราวกับมีอะไรผิดปกติกับมัน”
เมื่อได้ยินแบบนั้นคนอื่นๆก็พากันอึ้งและตรวจสอบภาพนั้นทันที
“ มีบางอย่างผิดปกติ” หย่วนเหยี่ยนคิ้วขมวด “ มันเหมือน…คนของเผ่าสวรรค์”
แค่ภาพที่ยังไม่ได้ตรวจสอบ เหล่าจักรพรรดิก็ยังไม่มั่นใจแต่หมานี่ทำให้เหล่าจักรพรรดิรู้สึกว่ามันเหมือนกับคนเผ่าสวรรค์
ข่งจู้มองไปยังจักรพรรดิคนอื่นๆ “ พวกเจ้าเคยเห็นหมานี่มาก่อนรึไม่ ?”
สิ่งมีชีวิตในเผ่าสวรรค์ที่มีพรสวรรค์ขึ้นเป็นแม่ทัพสูงสุดได้นั้นสมควรได้รับความสนใจจากจักรพรรดิ
“ หมานี่โผล่มาในทีมคังเฉียงตั้งแต่แรก แต่เราไม่ได้สังเกตมันมาก่อน” เทียนตู้พูดขึ้นมา “ แต่ข้ามั่นใจว่าหมานี่ไม่น่าจะมาจากเขตเทียนตู้ ยังไงซะหากรู้ว่าหมานี่มีพรสวรรค์ที่สูงแบบนี้ ข้าคงรู้ตั้งแต่แรกแล้ว ข้าจะปล่อยให้มันไปเข้ากับมนุษย์ได้ยังไง ?”
จักรพรรดิคนที่เหลือพากันส่ายหน้า “ หมานี่มีวิญญาณที่โดดเด่น แค่เห็นก็รู้ว่ามีพรสวรรค์ที่สูง หากเราพบมันตั้งแต่แรก เราคงไม่ปล่อยมันไปเช่นนี้ ” “ เมื่อไม่ใช่คนของเราแล้ว…ฉิวหวัง“ ข่งจู้ คิ้วขมวด “ ฉิวหวังคงจะโดนจักรพรรดิคังเฉียงจัดการแล้ว”
เทียนตู้พูดขึ้นมา “ พูดไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้เราควรคิดกันว่าควรจะทำยังไงในอนาคต”
ในการต่อสู้แย่งลูกปัดจิต เผ่าสวรรค์นั้นพ่ายแพ้และไม่ได้อะไรกลับมา ในทางกลับกันแล้วลูกปัดจิตกลับโดนมนุษย์ยึดไปกว่า 300 ลูก มันต้องทำให้มนุษย์แกร่งขึ้นอีกระดับ และที่สำคัญไปกว่านั้น การมาของเหล่าแม่ทัพสูงสุดจากทีมคังเฉียงนั้น การผุพังของเขตต้นกำเนิดในอนาคตนั้นพวกเขาเกรงว่าคงไม่อาจจะแย่งลูกปัดจิตมาได้เลยสักลูก
“ เรายังไม่ต้องคิดถึงการผุพังครั้งต่อไป เรื่องสำคัญตอนนี้คือสงครามระหว่างสองเผ่า” เมิ่งเหยียนพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าตึงเครียด “ ด้วยความแข็งแกร่งของทีมคังเฉียงแล้ว มันเพียงพอจะเอาชนะเผ่าสวรรค์ได้ นอกซะจากว่าเราจะลงมือด้วยตัวเองแล้ว งั้นก็คงไม่มีใครรับมือไหว เราจะมองดูพวกนั้นทำลายเผ่าสวรรค์ไปจริงๆรึ ?”
“ ทำลายน่ะเป็นไปไม่ได้” เทียนตู้พูดขึ้น “ อย่างมากพวกนั้นก็แค่โจมตีคนของอาณาเขตนั้น แต่ไม่มีทางเข้ามาในเขตของเราได้แน่ หากพวกนั้นกล้าโจมตีกันจริงๆ แม้ว่าเราจะลงมือแต่ก็ถือว่ามีเหตุผล แต่แค่ว่า…ทะเลโกลาหลแบ่งออกเป็นเขตๆ หากมนุษย์ยึดครองไปได้และยังเป็นแบบนี้ต่อไป งั้นเผ่าสวรรค์คงสูญสิ้นในไม่ช้าแน่”
ยิ่งไปกว่านั้นพื้นที่ของเขตลับเขตหนึ่งก็มีจำกัด มันไม่อาจจะจุทุกคนได้
มันหมายความว่าคนในเผ่าสวรรค์ส่วนมากจะโดนขับไล่ออกไปจากเขตลับ และโดนมนุษย์ฆ่า
“ เรียกแม่ทัพทั้งหมดกลับมา” ข่งจู้เงียบไปสักพัก จากนั้นก็พูดขึ้นมาเบาๆ “ จากนี้ไปผนึกเขตของเราเอาไว้ ห้ามให้ใครเข้าออก หากมนุษย์คิดจะแย่งเขตฉิวหวังก็ปล่อยพวกเขาไป” แม้ว่าจะไม่เต็มใจแต่นี่เป็นทางเลือกเดียวเท่านั้น
หากต้องสู้กันจริงๆ ฝั่งที่เสียหายก็คงเป็นเผ่าสวรรค์ มันอาจจะเป็นภัยถึงเขตของพวกเขา
แม่ทัพสูงสุดของทีมคังเฉียงกว่าสองพันคนไม่ต่างอะไรจากยอดเขาสูงที่กดดันเผ่าสวรรค์อยู่เลย
เทียนตู้ได้พูดขึ้นมา “ ให้พวกนั้นดีใจไปก่อน ยังไงซะอายุขัยของทะเลโกลาหลนี่ก็เป็นเรื่องใหญ่ จากนั้นพวกเขาก็จะตายไปด้วย…มันไม่ได้ผลหรอก การผุพังในครั้งหน้าเราจะเข้าไปเองและแย่งมาเอง หากพวกเราปลุกจักรพรรดิกุยหลิงขึ้นมา งั้นมนุษย์ก็ต้องพินาศไปด้วย”
หากสิ้นหวังจริงๆพวกเขาก็จะใช้ร่างหลักเข้าไปในเขตต้นกำเนิด แต่ตอนนี้เผ่าสวรรค์ต้องอยู่ในสภาพสิ้นหวัง
แม่ทัพสูงสุดกว่าสองพันคนของทีมคังเฉียงสามารถบดขยี้พวกเขาได้ ….
ในอีกด้าน ซื่อเซียวและคนอื่นๆต่างก็พากันอารมณ์ดีอย่างมาก
แน่นอนว่าคนที่ดีใจที่สุดคือจางหยู เพราะตามที่ตกลงกันไว้ เขาจะได้ลูกปัดจิตไปครึ่งหนึ่ง ส่วนที่เหลืออีกครึ่งพวกนี้เอาแบ่งกันเอง สำหรับเรนไนแล้ว เขาไม่ได้แบ่งกับพวกนี้ด้วยแต่เรนไนก็ไม่ได้ใส่ใจ มันยังมีโอกาสอีกในอนาคต
ไม่กี่เดือนต่อมาตอนที่เหล่าแม่ทัพได้ออกค้นหาเขตต้นกำเนิดอีกรอบเผื่อว่าจะมีลูกปัดจิตตกหล่น จากนั้นทั้งทีมคังเฉียงและแม่ทัพมนุษย์ก็ได้พากันเดินทางออกมาจากเขตต้นกำเนิด
แม่ทัพมนุษย์กลับไปยังเขตของตัวเอง ส่วนทีมคังเฉียงก็ได้กลับมายังทะเลบรรพกาล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก