รักแสนร้าย นิยาย บท 5

บทที่5เจอเขาอีกแล้ว

กระโปรงสั้นมาก ยาวถึงแค่บั้นท้ายของกู้เหวยยีพอดี สีแดงสดที่เข้ากับผิวขาวใสของเธอ ขาคู่นั้นที่เรียวยาวและดูสวย แต่เสียดายที่ด้านในของขาข้างซ้ายมีรอยแผลเป็นที่ขดเขี้ยวอยู่บนผิวเธอ สะดุดตามาก

พี่หงมองไปที่รอยแผลเป็น แล้วถาม “รอบแผลเป็นนี้มาได้ไง”

กู้เหวยยีพูดอย่าไม่ได้ปิดบังว่า “ตอนติดคุก โดนเขาใช้ช้อนที่ลับจนคมแหลมกรีดมา”

พี่หงพูดด้วยความน่าเสียดาย “เสียดายขาที่สวยๆ คู่นี้จังเลย.....”

เธอหาถุงน่องสีดำมาหนึ่งตัวให้กู้เหวยยีใส่ปิดรอยแผลเป็น

ใส่ถุงน่องเสร็จ กู้เหวยยีใส่รองเท้าส้นสูงที่ไม่พอดีเท้าแล้วเดินออกจากทางเดินห้องไป

การแต่งกายทั้งตัวของเธอ ดูเป็นผู้หญิงที่ขายหน้าตาและต่ำต้อย เครื่องสำอางบนใบหน้าก็ถูกที่สุด ทำให้เธอดูไร้ค่าไปเลย ถ้าก่อนที่เธอจะเข้าคุก เธอไม่มีวันทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้แน่นอน

แต่ตอนนี้ ศักดิ์ศรีและความหยิ่งยโสของเธอ แตกสลายไปในเรือนจำแล้ว

ตอนนี้กู้เหวยยีก็เหมือนขี้ฝุ่นบนพื้น ไม่มีค่าและสกปรก

ตรงปากทางมีผู้หญิงคนอื่นๆ เรียกลูกค้าอยู่แล้ว

กู้เหวยยีทำตามพวกเธอ ยิ้มแบบจอมปลอม แล้วพูดหยอกล้อกับผู้ชายอย่างระริกระรี้ ให้พวกเขาโอบเอวตัวเองตามอัธยาศัย แล้วเดินเข้าไปที่ร้านนวดด้วยกัน

ตอนเริ่มทำงาน กู้เหวยยีไม่ค่อยรู้ว่าต้องพูดคุยกับลูกค้าผู้ชายยังไง มีลูกค้าที่เมาเหล้าอยากจับหน้าอกเธอ แต่กู้เหวยยีหลบหลีกไป ผู้ชายคนนั้นดื่มแล้วโกรธมาก อ้าแขนแล้วตบไปที่หน้าของกู้เหวยยี ตบจนหน้าบวมไปหมด

นี่ยังไม่จบ ผู้ชายคนนั้นกดกู้เหวยยีไว้ อยากจะขืนใจเธอ

โชคดีที่พี่หงมาทัน แล้วเรียกผู้หญิงในร้านออกมาบริการผู้ชายคนนั้นไป1คืน เรื่องนี้ถึงจะผ่านไป

กู้เหวยยีหน้าบวม ไปประคบเย็นที่ห้องนอนของพี่หง

พี่หงเทเหล้าให้เธอแก้วหนึ่ง เธอสูบบุหรี่ไปพร้อมพูดกับกู้เหวยยี “ปฏิเสธผู้ชาย ตรงเกินไปไม่ได้ เธอต้องอ้อมค้อมหน่อย อ่อนด้อยหน่อย ให้ผู้ชายเกินความสงสาร เขาถึงจะอ่อนมือลง ก็เหมือนเราจีบผู้ชาย ต้องทำเหมือนอยากได้แต่ก็ปล่อยไป ถ้าพูดไปตรงๆ ผู้ชายพวกนั้นจะรู้สึกว่าเธอต่ำ”