รักแสนร้าย นิยาย บท 4

บทที่4 เธอสวยดี

กู้เหวยยีเดินไปมาอยู่บนถนนมาครึ่งวัน

เธอคิดไม่ออกว่าตัวเองไปไหนได้บ้าง มหาลัยยังเรียนไม่จบก็ติดคุก ตอนนี้โดนกำจัดสถานภาพการเรียนไปเรียบร้อยแล้ว กลับไปไม่ได้แล้วแน่ๆ

เพื่อน......... เธอมีเรื่องกับคนอื่นเยอะมาก เพราะเธอจะจีบมู่โล่หมิง มีเพื่อนสนิทแค่คนเดียว แต่ก็ออกไปเรียนเมืองนอกแล้ว ไม่ได้อยู่ในประเทศ

นอกจากกลับบ้านแล้ว เธอก็ไม่มีที่ที่จะไปแล้ว

กู้เหวยยีลังเลอยู่นาน แต่ก็แข็งใจนั่งรถกลับบ้านไป

เพิ่งมาถึงหน้าบ้าน เธอก็เจอแม่บ้านป้าหลิว

ป้าหลิวทำหน้าตกใจแล้วพูด “คุณหนูรอง คุณออกจากเรือนจำแล้วหรือคะ?”

กู้เหวยยีอึ้งเล็กน้อย พูดอย่างทำอะไรไม่ถูกว่า “ใช่ค่ะ......ป้าหลิวรู้ได้ไงคะว่าฉันติดคุก?”

เธอไม่ได้บอกเรื่องนี้กับที่บ้าน

ป้าหลิวพูด “เรื่องของคุณออกข่าวแล้วค่ะ ทุกคนรู้หมดแล้ว คุณพยายามฆ่า โดนตัดสินจำคุกสามปี! ท่านรู้ข่าวนี้แล้ว โกรธจนเข้าโรงพยาบาลเลย!”

กู้เหวยยีรีบถาม “แล้วตอนนี้คุณพ่อสบายดีไหมคะ?”

ป้าหลิวรีบดึงเธอไว้ แล้วเดินออกไปข้างนอกหลายก้าว พูดเสียงเบาๆ ว่า “ตอนนี้ท่านยังไม่อนุญาตให้คนในบ้านพูดถึงคุณค่ะ! ท่านบอกว่าคุณทำให้ตระกูลกู้ขายหน้า แล้วยังบอกว่าถ้าคุณออกจากคุกมาแล้วจะตีให้ขาหักไปเลย”

ป้าหลิวถอดหายใจพร้อมพูด “คุณหนูรอง ฉันว่านะ คุณอย่าเพิ่งกลับมาที่บ้านดีกว่าค่ะ รอผ่านไปสักพัก รอให้ท่านหายโกรธ คุณค่อยกลับมา ไม่งั้นล่ะก็.............ท่านคงต้องเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ”

ร่างกายคุณพ่อไม่ค่อยดีเท่าไหร่ มีโรคความดันโลหิตสูงและไขมันในเลือดสูงอย่างหนัก ถ้ามีเรื่องอีกก็คงรับไม่ไหว

“ฉันรู้แล้วค่ะ...........” กู้เหวยยีพูดอย่างเสียใจว่า “ฉันไปเดี๋ยวนี้เลย”

กู้เหวยยีกลับไปที่เมืองที่เจริญรุ่งเรือง แสงสีประการตา รถวิ่งไปมา แต่กู้เหวยยีกลับหาสถานที่พักไม่ได้เลยสักที่

เธอเดินอย่างไร้จุดหมายมาทั้งคืน พอเหนื่อยมากๆ อยากหาโรงแรมสักแห่งเข้าพัก แต่นับเงินที่มีในกระเป๋าแล้ว มีแค่ไม่กี่ร้อยหยวน อยู่ได้แค่ไม่กี่วันเอง