รักแสนร้าย นิยาย บท 3

บทที่3ตายแล้ว แล้วยังไงล่ะ

กู้เหวยยีไม่รู้ว่ามู่โล่หมิงพูดอะไรกับตำรวจไป สามวันผ่านไป เธอถูกส่งตัวเข้าไปในคุก ด้วยข้อหาพยายามฆ่า ถูกตัดสินจำคุกสามปี

ก่อนจะเข้าคุก กู้เหวยยีร้องไห้ร้องขอตำรวจที่ส่งตัวเธอ ให้เธอได้โทรหามู่โล่หมิงกับครอบครัวหน่อย

ตำรวจเห็นว่าเธอร้องไห้จนน่าสงสาร ก็เลยใจอ่อนตอบตกลง

เธอโทรติดกันไปสามรอบ มู่โล่หมิงถึงจะรับโทรศัพท์

“โล่หมิง ฉันเอง.......” เสียงของกู้เหวยยีแหบมาก สองสามวันที่ผ่านมานี้เธอร้องไห้เยอะเกินไป ไม่ใช่แค่เสียงแหบ ตาเธอก็บวมเหมือนวอลนัทไปแล้ว

“เธอจะโทรหาฉันอีกทำไม?” มู่โล่หมิงพูดด้วยความขยะแขยง

“ถ้า！” กู้เหวยยีพูดขึ้นมาอย่างเสียงดังและสั่น “ถ้าวันหนึ่ง นายรู้ว่านายจับฉันผิด นายจะเสียงใจไหม?”

“เสียใจ?” มู่โล่หมิงขำแห้ง “กู้เหวยยี ถึงแม้ว่าฉันจะเข้าใจเธอผิดจริงๆ ถึงแม้เธอจะตายในคุก ฉันก็จะไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อย! ผู้หญิงแบบเธอมันก็ควรตกนรกไปซะ!”

เขาพูดจบก็วางโทรศัพท์ไปเลย

กู้เหวยยีหลับตาลงด้วยความผิดหวัง เธอรู้สึกแน่นไปที่หัวใจ เหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจตาย

“เธอรีบโทรหาคนที่บ้านเลย จะถึงเรือนจำแล้ว”

กู้เหวยยีพยายามตั้งสติขึ้นมา เธอกดเลขไปถึงแค่ครึ่งเดียว แล้วเธอก็หยุด

เธอจะบอกกับที่บ้านยังไง เธอเข้าคุกเพราะโดนตัดสินว่าพยายามฆ่างั้นหรือ?

พ่อรักศักดิ์ศรีขนาดนี้ ต้องผิดหวังในตัวเธอแน่ๆ .....เธอพูดไม่ได้ว่าเธอติดคุก

สุดท้าย กู้เหวยยีส่งข้อความไปให้คนที่บ้าน บอกว่าตัวเองไปต่างประเทศ อีกสามปีจะกลับมา

ทุกอย่างนี้ทำเรียบร้อย กู้เหวยยีก็ถูกส่งตัวเข้าไปในคุก

โลกที่เต็มไปด้วยรั้วเหล็กสีเทา เปลี่ยนชีวิตของเธอไปมาก

คืนที่เธอเข้าไปในคุก เธอโดนบังคับให้กินน้ำล้างเท้าของคนอื่น ยิ่งเธอร้องไห้ขอร้องมากเท่าไหร่ คนพวกนั้นก็ยิ่งตื่นเต้นและมีความสุขมากเท่านั้น