รักแสนร้าย นิยาย บท 24

บทที่ 24 งานเลี้ยงครอบครัวที่ถูกทำพัง

กู้เหวยยี มองไปที่คนสองคนที่อยู่ตรงที่มองเธอด้วยสายตาตรวจสอบ เธอยืนค้างอยู่ที่นั่น

แต่ไม่นาน เธอก็ดึงสติกลับมา และกล่าวสวัสดีอย่างสุภาพว่า “สวัสดีลุงกับคุณป้านะคะ ฉันคือกู้เหวยยีค่ะ”

ฮั่วเจียงเหยี่ยพอใจกับไหวพริบของเธอมาก

ตั้งแต่เข้าประตูมาไปจนถึงเสิร์ฟชา เขาจับแขนของกู้เหวยยี ไว้แน่นๆ ตลอด เพื่อที่เธอจะได้ควงตัวเองไว้

แม้ว่าพ่อฮั่วแม่ฮั่วจะมีธุรกิจหลายร้อยล้าน แต่พวกเขาก็เป็นผู้ที่รอบรู้และมองคนเป็น พวกท่านชอบผู้หญิงที่นิ่งๆ เงียบๆ มีความสุข

ชุดที่หรูหราและสำรวมของกู้เหวยยี ถูกตาพวกเขามาก

“เหวยยี ไหนๆ ก็มาบ้านแล้วไม่ต้องเกร็งใจเลยนะ มีอะไรที่เราไม่กินรึเปล่า? ฉันไปดูที่ห้องครัวให้”

แม่ฮั่วพาพ่อฮั่วไปด้วย ปล่อยให้ทั้งสองอยู่กันตามลำพัง

กู้เหวยยียิ้มและส่งพวกเขาไป สีหน้าเธอก็เปลี่ยนไปในทันที “นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

ฮั่วเจียงเหยี่ยยิ้มและจิบชาของเขาต่อ “คุณเดาไว้ตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอ”

กู้เหวยยีหยิกเขาไป1ที “นายไม่บอกฉันร่วงหน้า? ตอนนี้จะให้ฉันโกหกยังไง！”

ฮั่วเจียงเหยี่ยจ้องไปที่แผ่นหลังของพ่อแม่ของเขาในห้องครัว และหยุดไปสักพัก “คุณแค่ยืนยันว่าเป็นคู่หมั้นของฉันก็พอ ค่าจ้างสามล้านหยวนโอเคไหม?”

ตอนแรกกู้เหวยยีอยากจะปฏิเสธแบบสูงส่ง แต่ใครจะไปทะเลาะกับเงินล่ะ โดยเฉพาะกับคนที่ยากจนมากๆ อย่างเธอในตอนนี้

ทั้งคู่ส่งสายตากัน

ขณะที่ทานอาหารมื้อกลางวัน พ่อฮั่วถามเรื่องครอบครัวและการงานของกู้เหวยยี แต่ฮั่วเจียงเหยี่ยแย่งตอบไปหมด

สุดท้ายกู้เหวยยีที่เขาสร้างออกมา เป็นผู้หญิงที่มีความสามารถ และยังมีภาพลักษณ์ที่เป็นคนที่ฉลาดและเก่ง ซึ่งทำให้แม่ฮั่วชื่นชมเป็นอย่างมาก

“คืนนี้เป็นงานเลี้ยงอาหารค่ำของครอบครัว เดิมทีฉันจะให้นายกลับมาเป็นประธานในงานเลี้ยง ตอนนี้กู้เหวยยีก็มาด้วย นายพาเธอไปร่วมโต๊ะด้วยเลย”

มือที่ถือตะเกียบไว้ของกู้เหวยยีหยุดไปสักพัก

ตราบใดที่เธอปรากฏตัวในงานเลี้ยงครอบครัวของตระกูลฮั่ว เธอต้องดังแน่ๆ และหากเรื่องโกหกนี้ถูกเปิดเผยออกมาในวันข้างหน้าแล้วล่ะก็ เธอใช้ชีวิตลำบากแน่ๆ

ในเวลาเดียวกันมู่โล่หมิงที่กำลังอาบน้ำเย็นอยู่ในคฤหาสน์ก็ได้รับข่าวเช่นกัน

“ประธานครับ ตระกูลฮั่วเหมาร้านอาหารเพื่อจัดเลี้ยงครอบครัว ฮั่วเจียงเหยี่ยกลับไปตั้งแต่ฟ้ายังสว่างแล้วครับ”

เขาเงียบไปนานมากให้ห้องอาบน้ำ แล้วถึงตอบกลับมาแค่ว่า “อืม”

ผู้ช่วยกำลังลังเลและกำโทรศัพท์ไว้แน่น “คือว่า... สายสืบบอกมาว่า เขาจะพาคุณกู้เหวยยีไปด้วยครับ”

วินาทีต่อมา ดูเหมือนว่ามีบางอย่างตกลงมาที่พื้นอย่างแรง ต่อจากนั้นสายโทรศัพท์ก็ตัดไป

ถามหัวหน้างานของคลับเฮาส์ก็ได้คำตอบว่ากู้เหวยยีขอลาล่วงหน้าไปหลายวัน

มู่โล่หมิงยืนอยู่หน้ากระจกพานาโรม่า เขามองลงไปที่แสงสีข้างนอกพร้อมสีหน้าที่เบื่อหน่าย

ในร้านอาหาร ผู้คนที่เข้าร่วมงานมีแต่ผู้ดีที่ร่ำรวย พวกเขาต่างเป็นลูกและหลานของตระกูลฮั่วที่ประสบความสำเร็จ แต่คนที่ดีรับตำแหน่งประธานไปตั้งแต่ยังหนุ่มกลับมีแค่ฮั่วเจียงเหยี่ยเพียงคนเดียว

แม่ฮั่วดูความสัมพันธ์ระหว่างคนพวกนี้ออก เธอก็ยืนขึ้นเพื่อทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลง

“วันนี้เป็นวันที่สำคัญ ไหนๆ คุณชายมู่ก็ให้เกียรติมาร่วมงานแล้ว ก็เชิญนั่งเถอะค่ะ”

มู่โล่หมิงพยักหน้าและถามกลับไปว่า “ที่นั่งอยู่ไหนครับ?”

แม่ฮั่วตอบว่า: “แน่นอนว่าต้องเป็นที่นั่งหลัก”

มู่โล่หมิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็หัวเราะออกมา “ก็จริง กฎของตระกูลฮั่วเข้มงวดมาก แต่กลับอนุญาตให้ผู้หญิงสำส่อนแบบนี้นั่งร่วมโต๊ะได้ แล้วจะปฏิเสธศัตรูอย่างผมไม่ให้เข้าร่วมได้ยังไงล่ะ?”

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแคร์สายตาของคนอื่นกู้เหวยยีแทบจะยืนขึ้นมาเถียงเขาแล้ว

ฮั่วเจียงเหยี่ยขมวดคิ้ว “ถ้าประธานมู่ดื่มมากเกินไปก็ไปพักผ่อนเถอะ”

มู่โล่หมิงยื่นมือมาและดึงกู้เหวยยีขึ้นมาจากเก้าอี้ “นายเอาผู้หญิงแบบนี้มาหลอกพ่อแม่นายได้ยังไง เป็นลูกที่กตัญญูจริงๆ”

กู้เหวยยีทนไม่ไหวแล้วเอ่ยปากออกมา “พอได้แล้ว! มีอะไรเราออกไปคุยกันข้างนอก วันนี้เป็นวัน...... "

มู่โล่หมิงพูดแทรกเธอ “ทำไม เธอคิดว่าเธอพูดแทรกฉันแล้ว จะไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงขายบริการที่ฮั่วเจียงเหยี่ย จ้างมาหรือ?”

เหมือนดั่งระเบิดลงกลางโถง แม่ฮั่วนั่งแข็งอยู่บนที่นั่ง

กู้เหวยยีมองจ้องไปที่เขา อยากจะกระโดดไปฉีกหน้าเขาเป็นชิ้น ๆ ซะเลย

สถานการณ์นี้หยุดชะงักไปเป็นเวลานาน และในที่สุดพ่อฮั่วก็ทำให้จิตใจให้สงบ แต่สีหน้าของเขาซีดมาก เขาชี้ไปที่กู้เหวยยี

“ตระกูลฮั่วของฉัน จะไม่ยอมให้ผู้หญิงขายบริการเข้าตระกูลเด็ดขาด ฉันเห็นแก่หน้าของเจียงเหยี่ยฉันจะปล่อยเธอไป มิฉะนั้นเธอรอเข้าคุกได้เลย”