หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 197
ชัชวาลพิงอยู่ที่รถแลนด์โรเวอร์ของเขา เงยหน้าขึ้นมาพูดกับสาริศาว่า “ขึ้นรถสิ ผมไปส่งคุณ”
เธอไม่ควรจะใกล้ชิดกับศัตรูของธนพัตมากนัก แต่ไม่รู้ทำไม สาริศากลับไม่ได้รู้สึกเกลียดชังชัชวาลเลย ทั้งยังมีความรู้สึกสนิทสนมบางอย่างที่ยากจะพูดออกมาได้ ดังนั้นเธอจึงตกลง
ในใจก็มีความสงสัยใคร่รู้เกี่ยวกับชัชวาลอยู่มาก เธออยากรู้เรื่องบางอย่าง บางทีชัชวาลอาจจะตอบเธอได้
คิดมาถึงตรงนี้ เธอพยักหน้า ชัชวาลเปิดประตูรถอย่างรวดเร็ว ให้สาริศาเข้าไปนั่งในรถอย่างเป็นสุภาพบุรุษ
หลังจากนั่งลงแล้ว ชัชวาลก็สตาร์ทเครื่องยนต์อย่างรวดเร็ว
ระหว่างทาง ชัชวาลพูดว่า “สาริศา คิดไม่ถึงเลยว่า คุณจะเป็นลูกสาวของน้ากันยา”
สาริศาพยักหน้า พูดว่า “ใช่ค่ะ ฉันก็นึกไม่ถึงว่าแม่ฉันจะรู้จักคุณ”
“ดูท่า พวกเราจะมีวาสนาต่อกันมากนะครับ”
ชัชวาลเหลือบมองสาริศาอย่างลึกซึ้ง เขาพบว่า ใบหน้าด้านข้างของสาริศาสวยกว่าหน้าตรงมาก
ชัชวาลหันหน้าไปมองถนนข้างหน้า ไฟแดง รถหยุดลง
จู่ๆชัชวาลก็ถามว่า “ตอนเด็กๆ น้ากันยาดีกับผมมาก รักผมมาก น่าเสียดาย……ไม่มีวาสนาต่อกัน คิดไม่ถึงว่า วันนี้จะได้พบกับเธออีกครั้ง”
“ฉันได้ยินแม่เล่าให้ฟังแล้วค่ะ ยังเล่าเรื่องในวัยเด็กของคุณหลายเรื่อง”
“ซนมากเลยใช่มั้ยครับ”
สาริศาตอบว่า “เปล่าค่ะ แม่ฉันมีแต่ชื่นชมคุณว่าคุณรู้กาลเทศะ ฉลาด แม่ชอบคุณมากเลย แล้วก็……คุณเพชรด้วย”
สาริศาคิดว่าชัชวาลจะพูดถึงเรื่องของพชิราในอดีต แต่เขากลับไม่พูด
ชัชวาลดูเหมือนจะยิ่งสนใจในตัวสาริศา ถามว่า “ตอนที่น้ากันยาเป็นแม่บ้านที่บ้านพวกเรา ตอนนั้นคุณอยู่ที่ไหนเหรอครับ ทำไมผมไม่เคยเจอคุณเลยสักครั้ง”
“อยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลธราภักดิ์ค่ะ” สาริศาอธิบายว่า “แม่บอกว่าคนที่บ้านนี้ไม่ชอบให้คนนอกเข้ามาอยู่ในบ้าน ก็เลยไม่รู้จะทำยังไง จึงต้องเอาฉันไปไว้ที่คฤหาสน์ตระกูลธราภักดิ์”
“ขอโทษครับ”
“ขอโทษทำไมคะ”
ชัชวาลพูดกับเธอ“ถ้าไม่ใช่พวกเรา บางทีคุณก็อาจจะไม่ต้องไปอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลธราภักดิ์ ผมพอจะรู้เรื่องของตระกูลนั้นอยู่บ้าง คิดว่าพวกเขาคงไม่ได้กับคุณมากนักหรอกนะ”
“ตอนนั้นคุณก็ยังเด็กอยู่ไม่ใช่เหรอคะ ช่างเถอะค่ะ มันผ่านไปแล้ว” สาริศาเริ่มปล่อยวางกับเรื่องในอดีตแล้ว “ในเมื่อสิ่งที่แม่เลี้ยงฉันได้ทำเอาไว้ ธนพัตได้ให้บทเรียนกับพวกเขาไปแล้ว ดังนั้น ฉันไม่ได้โกรธแค้นพวกเขาแล้ว”
ไม่เอ่ยถึงธนพัตก็ดีอยู่แล้ว พอเอ่ยถึงธนพัตขึ้นมา อารมณ์ของชัชวาลก็เดือดขึ้นมาทันที
ชัชวาลพูดอย่างแข็งกระด้างว่า “ธนพัตทำเพื่อคุณหรือเพื่ออย่างอื่น ข้อนี้ใครจะไปรู้ คุณอย่าไร้เดียงสาขนาดนั้น คิดว่าเขาเป็นคนสมบูรณ์แบบ เขามันเสแสร้งหลอกลวง!”
สาริศาไม่ชอบให้ใครมาพูดว่าร้ายธนพัตต่อหน้าเธอ ประโยคเดียวก็ไม่ได้
สาริศาขมวดคิ้ว “คุณชัชวาล พอเอ่ยถึงธนพัตคุณอย่าใจร้อนขนาดนี้ ได้มั้ยคะ คุณรู้เรื่องทั้งหมดในตอนนั้นจริงๆเหรอคะ มันอาจจะ ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด”
“คุณคอยปกป้องธนพัตทุกครั้ง คุณช่างโง่จริงๆ” ชัชวาลพูดอย่างไม่ไว้หน้า “ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ไหนสมองกลวงเหมือนคุณมาก่อนเลย โง่ โง่มากเลย!”
สาริศาคิดว่าถ้าคุยกันต่อไป ก็มีแต่จะเจ็บกันทั้งสองฝ่าย ไม่มีอะไรดีขึ้น
เธอจึงได้แต่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คุณชัชวาลคะ ให้ฉันลงรถเถอะค่ะ ฉันอยากจะเดินกลับเอง”
ชัชวาลได้กลิ่นไม่ค่อยดีภายในรถ สาริศาคงเข้าใจตัวเองผิดแน่ ความจริง เขาไม่ได้จะเล่นงานเธอ
ชัชวาลพูดว่า “คุณอย่าเข้าใจผิด ผมไม่ได้เกลียดคุณ คนที่ผมเกลียด มีแค่ธนพัต”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ