รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 105

บทที่ 105 เธอคงจะบ้าไปแล้ว คิดแบบนี้ได้ยังไง

จู่ ๆ ประตูลิฟต์เปิดออกพอดี ถังซินที่กำลังพิงประตูอยู่ไม่ทันได้ตั้งตัว ล้มตัวไปด้านหลัง

มู่เฉินหย่วนเอื้อมมือไปจับเธอไว้

นิ้วของผู้ชายเย็นเฉียบ จับตัวถังซินยืนให้ตรงแล้วรีบปล่อยมือออกอย่างสุภาพ ตั้งแต่เอื้อมมือไปจนถึงจับให้ตั้งหลักได้ไม่ถึงสิบวินาที

ถังซินยังตั้งสติไม่ได้

มู่เฉินหย่วนกดตัวเลขในลิฟต์แล้วเอ่ยขึ้น “คุณถัง คุณถือว่าคุณกำลังช่วยหัวหน้าคุณอยู่แล้วกัน คุณบอกว่าคุณไม่เชื่อที่หัวหน้าคุณตายเพราะอุบัติเหตุ งั้นก็ทำในสิ่งที่ถูกต้องเพื่อเขา”

เป็นอย่างที่คิดไม่ผิด!

ถังซินรู้แล้วว่าตัวเองคิดถูก คนอย่างหัวหน้าที่ระมัดระวังมาตลอด จะเป็นเส้นเลือดหัวใจอุดตันเพราะทำงานโต้รุ่งไม่กี่ครั้งได้อย่างไร เรื่องราวมันไม่ได้มีง่าย ๆ เท่านี้แน่นอน

“ประธานมู่ คุณรู้เรื่องอะไรมาหรอคะ” ถังซินหันหน้าไปทางเขา

“ผมรู้เรื่องก็ไม่ได้แปลว่าผมจะสามารถจัดการได้” มู่เฉินหย่วนพูดขึ้นด้วยสายตาเย็นชา “สถานการณ์ของมู่ซื่อ คุณน่าจะรู้ตั้งแต่คุณไปเจอเรื่องราวที่ตุรกีแล้ว”

ถังซินกำมือไว้แน่น

เนื้อก้อนโตอย่างมู่ซื่อไม่ว่าใครก็อยากเฉือนไป บวกกับภูมิหลังของมู่เฉินหย่วนที่ไม่ได้ถูกต้องมากนัก ทำให้การเมืองภายในมู่ซื่อยิ่งดุเดือดมากขึ้น ซึ่งคนที่เหนื่อยที่สุดคือมู่เฉินหย่วน

เธอเหลือบตามองมู่เฉินหย่วน ในมุมนี้เธอเห็นได้เพียงโครงหน้าของผู้ชาย มีเพียงความเย็นชาที่สามารถบรรยายเขาได้ จู่ ๆ ความรู้สึกสงสารเอ็นดูไหลเข้ามากลางใจเธอ

ต่อให้คุณชายมู่เก่งขนาดไหนเขาก็เป็นมนุษย์เช่นกัน ไม่ได้มีสามหัวหกแขนแต่อย่างไร

หลังจากสูบลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้ว ถังซินพูดขึ้นด้วยเสียงเข้ม “ได้ค่ะ ตำแหน่งนี้ฉันขอน้อมรับ แต่ฉันไม่ได้ทำเพื่อประธานมู่หรือว่ามู่ซื่อนะคะ แต่เมื่อก่อนหัวหน้าดูแลฉันดีมาก เขาถือว่าเป็นอาจารย์ฉัน ฉันอยากจะทำในสิ่งที่ถูกต้องเพื่อเขา”

มู่เฉินหย่วนแสยะยิ้ม

ไม่นานลิฟต์มาถึงแผนกล่าม ประตูเปิดออก มู่เฉินหย่วนเอื้อมมือไปทางถังซิน นิ้วทุกนิ้วของเขาดูเรียวยาวแข็งแรงและดูไม่เบื่อ

“คุณถัง หลังจากนี้ก็ฝากคุณจัดการด้วยนะครับ”

“ค่ะ”

หลังจากประตูลิฟต์ปิดลง ถังซินยังคงยืนอยู่หน้าประตู มือที่ถูกจับเมื่อสักครู่ยังคงอุ่นอยู่เหมือนเดิม

หลังจากกลับมาจากตุรกี มู่เฉินหย่วนกลายเป็นสุภาพบุรุษมากขึ้น เหมือนทั้งสองคนไม่สนิทกันมาก่อน เธออยากพบเจอคุณชายมู่ที่เมาเหล้าในวันนั้นอีกครั้ง

ทั้งอ่อนโยนและใกล้ชิด ใช้น้ำเสียงเซ็กซี่เรียกเธอว่า “คุณหญิง”

ความคิดนี้ผ่านแว๊บไปในความคิดเธอครู่หนึ่ง แต่ถังซินกลับรู้สึกหนักหน่วงมาก ไม่เพียงแต่หูแดงก่ำ แถมสีหน้ายังดูเก้อกังอย่างบอกไม่ถูก

ความเย็นชาห่างเหินของคุณชายมู่ก็ไม่แปลกเท่าไหร่หรอก เพราะทั้งสองก็ไม่ได้สนิทอะไรขนาดนั้น

หลังจากถังซินก้าวเข้ามาที่แผนกล่าม เพื่อนร่วมงานทั้งหมดเข้ามาล้อมรอบเธอไว้ ถามนู่นถามนี่เต็มไปหมด เหมือนทุกคนรู้แล้วว่าเบื้องบนคุยเรื่องอะไรกัน

“ประธานมู่ให้เกียรติฉันครั้งนี้ ทำให้ฉันถูกย้ายไปแผนก Regulators แล้ว” ถังซินยิ้มเบา ๆ “แต่ทุกคนเป็นพนักงานของมู่ซื่อหมด แถมยังเป็นเพื่อนร่วมงานที่น่ารัก ทีหลังฉันจะมาหาที่แผนกล่ามบ่อย ๆ นะ”

“ถังซิน ประธานมู่ให้เธอเลือกคนเองจริง ๆ หรอ งั้นเลือกจากแผนกล่ามของเราได้มั้ย”

Regulators เป็นมือขวาของประธานมู่ สามารถเข้าออกทุกแผนกของมู่ซื่อ ขนาดผู้จัดการแผนกงานไม่สามารถปฏิเสธได้ เป็นเรื่องที่ดีขนาดไหนหละ

“ใช่ แต่แผนกเลขาเป็นผู้ให้ข้อมูลทั้งหมดกับฉัน” ถังซินพูดขึ้น “ดังนั้นยังคงเป็นประธานมู่ที่เป็นคนตัดสินใจ”

เห็นเธอพูดเช่นนี้ ทุกคนแลดูผิดหวังเล็กน้อย

ยังดีที่ถังซินไม่ได้ถูกล้อมไว้นานมากเท่าไหร่ เพราะเห้ออีเฉินมาถึง เขาเป็นหัวหน้าคนใหม่ของแผนกล่าม กำลังรวบรวมทุกคนเพื่อแนะนำตัวเอง รวมถึงอำลาถังซินด้วย