รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 106

บทที่ 106:คุณนั่นแหละเป็นคนทำร้ายฉันมากที่สุด

“แต่หลุมนี่ลึกมาเลยนะ” หลี่ซูเจ๋จับแว่นให้ตรงและวิเคราะห์ต่อ “แผนกนี้ดูดีเลิศเลอไปหมด ทำอะไรที่มู่ซื่อก็ได้ แต่ว่าแท้จริงแล้วเกมอำนาจของมู่ซื่อซับซ้อนมากมาย”

“ฉันมามู่ซื่อยังไม่ถึงสองเดือนก็รู้แล้วว่ามีพรรคพวกรองประธานซุน และ รองประธานเกาแล้ว เธอจะไปขุดคุ้ยอะไรเพื่อหาความจริง อาจจะไปขุดโดนระเบิดของพวกเขา ถ้าเกิดว่าเธอเกิดอะไรขึ้นทำไงหละ”

หลี่ซูเจ๋พูดด้วยท่าทางไม่ค่อยพอใจ “ภายนอกประธานมู่ดูดีไปหมด แต่ทำไมเป็นคนใจดำอย่างงี้วะ”

“ยากแค่ไหนก็ต้องทำแหละ” มาถึงขนาดนี้แล้ว ถังซินไม่ได้คิดอะไรมาก “เพราะยังไงก็ตามประธานมู่คงไม่กลับไปบริษัทลูกที่นิวยอร์ค จะเกิดอะไรขึ้นยังมีเขารับมือแทนอยู่”

“แล้วสัมภาษณ์หละ เป็นไงบ้าง”

ถังซินเม้มปากแล้วพูดขึ้น “ประวัติของคนพวกนี้ดีมาก ความสามารถก็เยี่ยม แต่ยังไงก็ตามเป็นคนของมู่ซื่อ ฉันก็เลยเลือกแค่หนึ่งคน ลองค่อยดูคนจากบริษัทเยนจินกับหวยเป่ยก่อน”

ซึ่งเหตุผลนี้หลี่ซูเจ๋พอจะเข้าใจ “ถ้าเป็นอย่างงี้ คนของมู่ซื่อวุ่นวายจะตาย ไม่รู้ว่าคนไหนเป็นคนของรองประธานซุนหรือว่าคนของรองประธานเกา ส่วนทางบริษัทลูก คนที่เพิ่งจะเข้าทำงานได้ปีสองปีคงไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับพวกเขา”

ประเด็นนี้คุยถึงตรงนี้จบ เพราะคุยต่อไปก็ไม่มีอะไรจะพูดต่อ

แต่หลี่ซูเจ๋พูดกับถังซินต่อว่า “ซินซิน น้องชายแกคนนั้นเป็นพวกชอบพี่สาวหรือเปล่าหนะ”

ถังซินหัวเราะออกมา “เขาทำไมจ๊ะ”

“เขาได้ยินว่าเธอแนะนำฉันมาแถมเราอยู่ด้วยกันอีก ก็ถามนู่นถามนี่ถึงแกอยู่ได้ โดนใครแกล้งบ้างหรือเปล่า แล้วยังให้ฉันพาแกไปเดินเล่นข้างนอกบ่อย ๆ อย่าเอาแต่มุ่งงาน”

“พ่อแม่ฉันเลิกกันนานแล้ว จริง ๆ แล้วฉันเลี้ยงมันจนโตนั่นแหละ” ถังซินพูดขึ้น “น้องก็เลยค่อนข้างติดฉัน แต่ไม่มีอะไรนะ แกลองคุยเรื่องอื่นกับเขาสิ”

หลี่ซูเจ๋อึ้ง “ขอโทษนะซินซิน ฉันไม่รู้มาก่อน”

“ไม่ต้องขอโทษหรอก” ถังซินมองว่าเธอทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ “ความสัมพันธ์พวกเขาไม่ได้ดีมาก หย่าร้างกันก็ปกติ กลัวจะไม่หย่าต่างหาก โอเค มากินข้าวกันดีกว่าเนอะ”

“ได้เลยจ้า ฉันยกกับข้าวออกไปให้”

เรื่องที่พ่อแม่หย่ากันถังซินปากบอกว่าไม่สนใจ แต่พอถึงช่วงเข้านอนเธอก็อดคิดไม่ได้ เรื่องราวเก่า ๆ ไหลออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน

“แกดูตัวเองสิ ไม่มีประโยชน์อะไรเลย นอกจากคลอดลูก ทำงานบ้าน แล้วทำอะไรเป็นอีกวะ”

“ธุรกิจผมล้มเหลวหมด แกช่วยอะไรได้”

“สิ่งที่เป็นข้อผิดพลาดที่สุดในชีวิตผมก็คือเอาคนไร้ประโยชน์อย่างแกมาเป็นเมีย”

“......”

เสียงด่าทอของผู้ชายคนนั้นราวกับดังขึ้นข้างหู

ถังซินไม่กล้าหลับตา เพราะเมื่อเธอหลับตาลงเธอก็จะเห็นภาพแม่ตัวเองน้ำตาไหลเป็นทางด้วยท่าทางอ่อนแอ

บางทีเธอก็แค้น ผู้ชายคนนั้นทำธุระกิจล้มเหลวเอง มาโทษแม่ทำไม บางทีก็โกรธแม่ตัวเองที่อ่อนแอเกินไป โดนด่าโดนตียังไม่ยอมที่จะหย่า เธอแค้นจริง ๆ

เมื่อพ่อแม่หย่าร้างกันจริง ๆ แม่ถังแบกภาระด้วยตัวคนเดียว ต้องดูแลน้องชายที่เพิ่งจะเกิดมาไม่นาน ถังซินพอจะเข้าใจว่าทำไมแม่ไม่ยอมเลิก เพราะว่าแม่คงจะกลัวว่าไม่มีเสาหลักที่จะพึ่งพา

แต่ดีที่ทุกอย่างผ่านมาได้โดยดี

ถังซินหันหลังมาก็เห็นประสาทเพชรเปล่งประกรายวิบวับ ปลอบความกังวลภายในใจเธอ เธอจ้องมันอยู่อย่างงั้นแล้วค่อย ๆ หลับตาลง

เธอหวังว่าผู้ชายคนนั้นอยู่ตัวลำพังไปตลอดชีวิตจากใจจริง

.....

หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ ถังซินไปเลือกคนจากบริษัทลูกที่เยนจิงกับหวยเป่ยด้วยตัวเองพร้อมข้อมูลในมือ

หลังจากสัมภาษณ์เสร็จในออฟฟิศ ถังซินลุกขึ้นจากเก้าอี้

“สำหรับประวัติและทักษะของเธอ ฉันพึงพอใจมาก” ถังซินยื่นมือให้หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ยินดีด้วยค่ะ คุณได้เข้าร่วม Regulators ของมู่ซื่อ หลังจากนี้เราเป็นเพื่อนร่วมงานกันแล้วนะคะ”

หญิงสาวตื่นเต้นอย่างมาก รีบจับมือเธอไว้ “ขอบคุณผู้จัดการถังที่ให้โอกาสนะคะ”