รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 115

บทที่ 115 อามู่จะแต่งงานหรือยัง

บนริมฝีปากของเธอดูเหมือนว่ายังคงอบอวนไปด้วยความไออุ่นจากชายหนุ่ม เธอร้อนผ่าวไปทั้งตัว ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย เมื่อเธอกลับถึงคอนโดจนอาบน้ำเสร็จ ความร้อนรุ่มในใจของเธอจึงก็ค่อยๆทุเลาลง

--

เช้าวันจันทร์ ถังซินขับรถไปรับหลี่ซูเจ๋เพื่อไปบริษัท ปกติต้องใช้เวลา40นาที แต่ตอนนี้20นาทีก็พอแล้ว

หลี่ซูเจ๋พูดว่ามีรถแล้วสะดวกมากเลย

หลังจากถังซินไปถึงห้องทำงาน ก็พบว่าบนโต๊ะทำงานของทุกคนมีลูกอม(มงคลในวันแต่งงาน)วางอยู่ รวมถึงบนโต๊ะของเขาเองด้วย

เธอหัวเราะพลางถามเพื่อนร่วมงานว่า “อะไร ยังไง ใครกำลังจะมีข่าวดีเหรอ ”

“ผู้จัดการมู่ฝ่ายวางแผนน่ะ”เพื่อนร่วมงานตอบ “ได้ยินมาว่าผู้จัดการมู่ตั้งครรภ์น่ะ วันแต่งงานคือเดือนหน้า พอเช้าคุณมู่ก็เอาลูกอมไปแจกให้กับคนทุกแผนกเลย  ”

“อ่าวเหรอ”ถังซินสงสัย

มู่จิ่นหลิงเพิ่งอกหักจากทายาทบริษัทแห่งหนึ่ง เขาพูดว่าชีวิตนี้จะไม่แต่งงานจะไม่มีลูกไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงจะมาแต่งงานล่ะ

เขาอายุเยอะกว่ามู่เฉินหย่วนตั้งหลายปี มีลูกตอนอายุเท่านี้ก็เสี่ยงไม่น้อยเลย

หรือว่าที่บ้านคุณมู่มีปัญหาอะไรหรือเปล่านะ

แต่ถังซินก็ไม่ได้มีเวลาให้มาคิดเรื่องนี้ ยังมีงานเป็นตั้งๆที่เธอต้องทำ งานยุ่งตัวเป็นเกลียวเชียวล่ะ

ส่งข้อความไปหามู่เฉินหย่วน แต่ก็ยังไม่ตอบกลับ

รอจนถึงบ่ายก็ยังไม่ตอบ วันต่อมาก็ยังไม่ตอบ จนคนอื่นๆไม่ได้มาบริษัท มีแค่วันจันทร์ที่มู่จิ่นหลิงจะมาแจกลูกอม หลังจากนั้นก็ไม่ได้มาเลย 

....ที่บริษัทเงียบสงัด....

ไม่กี่วันต่อมา จู่ซือซือมาบริษัทมู่ซื่ออย่าฉุนเฉียว มุ่งตรงมาที่แผนกของถังซิน

“ตอนแรกฉันคิดมาโดยตลอดว่าเธอเป็นคนฉลาด เป็นคนมีหลักการ” จู่ซือซือเอาหนังสือพิมพ์ฟาดลงบนโต๊ะ อย่างรู้สึกผิดหวัง “ทำไมเธอถึงทำแบบนี้ ทำไมถึงปล่อยในคนนอกมาทำเรื่องแบบนี้ได้”

ถังซินอึ้งไปชั่วครู่ ขณะเดียวกันก็เหลือบไปมองรูปและเนื้อหาที่อยู่ในหนังสือพิมพ์นั้น เมื่อเห็นชายหญิงคู่นั้นใกล้ชิดสนิทสนมกัน เลือดแห่งความเศร้าภายในใจก็ไหลรินออกมา แล้วถูกแช่แข็งด้วยความเลือดเย็นอีกทีหนึ่ง

บนหนังสือพิมพ์พาดหัวข่าวว่า

【ยินดีกับคุณมู่เฉินหย่วนจากบริษัทมู่ซื่อและลูกสาวของบริษัทหลงเหอที่กำลังจะมีข่าวดี】

อามู่จะแต่งงาน....แล้วเหรอ

"ถังซินเธอนี่มันแย่จริงๆ !" จู่ซือซือใช้นิ้วจิ้มอย่างแรงไปบนหนังสือพิมพ์ ทำให้รู้สึกเหมือนกับทิ่มแทงไปในหัวใจของถังซิน  "

"นี่ พูดสิ ทำไมไม่พูดล่ะ!?"

"ถังซิน เธอหูหนวกเหรอ คนอื่นจะแย่งคนของเธอ ไม่โกรธรึไง"

ขณะที่จู่ซือซือกำลังพล่ามบ่นอยู่นั้น ถังซินก็ได้สติกลับมา เธอเม้มปาก และพูดอย่างเย็นชาว่า "จู่ซือซือ ฉันกับคุณมู่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอน่ะคิดมาก"

"เธออย่ามาพูดเลย ถ้าไม่ได้เป็นอะไรกัน เขาจะดีกับเธอขนาดนี้เหรอ แล้วตอนอยู่ตุรกีล่ะ......"  

ถังซินถาม "ที่ตุรกีทำไมเหรอ"

สิ่งที่จู่ซือซือพูดเกี่ยวกับมู่เฉินหย่วน หลังจากที่เธอได้สติคืนมา เธอไม่เข้าใจเลยสักนิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

"ไม่มีอะไร แต่เธอไม่ต้องรู้สึกคับอกคับใจขนาดนี้ก็ได้นะ"จู่ซือซือบ่นพึมพำด้วยท่าทีไม่ค่อยพอใจ "ถึงฉันจะไม่ค่อยชอบเธอ แต่ชาติตระกูลเธอก็ดีกว่ายัยส้งนั้นเยอะ"

"เธอรู้ไหมว่าแม่ของยัยนี่ เมื่อก่อนเป็นยังไง หน้าด้านมาก เขาเป็นลูกนอกสมรสน่ะ คุณเฉินจะแต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้จริงๆเหรอ คงโดนพวกนักข่าวหัวเราะกันแน่ๆ"

"แม่เขาจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน" ถังซินกล่าว