รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 123

บทที่123 คำว่าเกิดใหม่หมายถึงเธอหรือบริษัทมู่ซื่อ

ไม่ว่าอุบัติเหตุทางรถยนต์ของมู่เฉินหย่วนจะเป็นอย่างที่คิดไว้หรือเป็นอุบัติเหตุจริงๆ ถึงยังไงก็เป็นการที่มู่เฉินหย่วนโผเข้ามาเพื่อปกป้องเธอ จึงทำให้สองขาถูกทับไว้ เธอต้องรับผิดชอบอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นถังซินมีท่าทางที่แน่วแน่ หลี่ซูเจ๋เริ่มรู้สึกไม่ดีจึงพูดขึ้นว่า “ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วย เธอก็บอกนะ! ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นแค่นักวางแผน แต่สมองฉันก็ฉลาดมากนะ”

ถังซินอดขำไม่ได้ “ได้”

แท้ที่จริงแล้ว หลี่ซูเจ๋นั้นหัวไวและฉลาดมาก ครั้งที่แล้วที่วาดแผนที่ให้ก็ช่วยมู่เฉินหย่วนไว้มาก

เมื่อทั้งสองคนถึงคอนโด เวลาก็ล่วงเลยมาถึงตีห้าแล้ว ท้องฟ้าแทบจะสว่างแล้ว หลี่ซูเจ๋นั้นรู้สึกง่วงมาก จึงบอกว่าจะกลับห้องไปนอนสักสองชั่วโมง แต่ถังซินทำยังไงก็ไม่รู้สึกง่วง

เพราะเพียงแค่หลับตา เธอก็คิดถึงแต่ตอนที่คุยกับมู่เฉินหย่วนบนรถ และรถเก๋งที่ย้อนศรพุ่งเข้ามาชน และจากนั้นมู่เฉินหยวนก็พุ่งเข้ามาบนตัวเธอ

“ถังซิน ฉันรู้ว่าเธอฉลาด ฉันเชื่อเธอ”

“ถ้าฉันมีปัญหาอะไร บริษัทมู่ซื่อคงต้องรบกวนเธอแล้วแหละ”

…

คำพูดของเขา รูปร่างและลักษณะหน้าตาของเขายังฝังอยู่หัวของเธอตลอด ใจนั้นสั่นเครือ เธอพบว่าความรู้สึกของมู่เฉินหย่วนที่แสดงออกมานั้นค่อยๆหนักแน่นขึ้น ไม่มีความลุกลี้ลุกลนและความกลัวแม้แต่นิดเดียว

ต่อให้พูดว่ารบกวนเธอดูแลบริษัทมู่ซื่อ น้ำเสียงก็ยังไม่มีความแปรปรวน มีความมั่นใจว่าเธอจะทำทุกอย่างได้ดี

ในสมองของถังซินมีความคิดที่รู้สึกกลัวผ่านเข้ามา แต่ไม่นานเธอก็ได้กำจัดมันความคิดนี้ออกไปอย่างรวดเร็ว

ปกติคุณอามู่เป็นคนนิ่งๆใจเย็น เมื่อเผชิญกับช่วงเวลาที่คับขันก็จะไม่แตกตื่นและจิตใจว้าวุ่น

คือเธอตื่นตระหนกมากไปเองก็เท่านั้น

ถังซินนอนคิดอยู่นานที่บนเตียง จับจ้องไปที่ป้อมเพชรนั้นตลอดเวลา คิดว่าพรุ่งนี้เช้าข่าวจะพาดหัวยังไง และบริษัทมู่ซื่อจะเปลี่ยนแปลงไปยังไง

หลังจากที่รอให้ฟ้าสว่าง ถังซินก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำ ใส่ยาที่แผล และสวมเสื้อสูท

หลังจากไปที่ห้องครัวและเตรียมอาหารช้าเสร็จ หลี่ซูเจ๋ก็ตื่นนอนแล้วเช่นกัน

เมื่อเห็นถังซินแต่งตัวอย่างดีขนาดนี้ หลี่ซูเจ๋จึงชะงักงง “ว้าว พลังเธอฟื้นตัวเร็วอะไรขนาดนี้”

ถังซินเพียงแค่พูดว่า “รีบกินเร็วเถอะ วันนี้ยังต้องทำอะไรอีกเยอะ”

เมื่อขับรถมาถึงบริษัทมู่ซื่อ ถังซินพึ่งจะพบว่าสถานการณ์เลวร้ายกว่าที่เธอคิด สื่อมวลชนห้อมล้อมแน่นหนาอยู่รอบประตูทางออก และยังมีคนแบกกล้องถ่ายทอดสด

ถังซินขับรถไปจอดไว้ที่ลานจอดรถใต้ดิน หลี่ซูเจ๋ได้เลือกข่าวในเวยโป๋และข่าวใหญ่ที่โพสต์บนอินเตอร์เน็ตที่ได้เห็นมาบอกกับถังซิน

พาดหัวข่าวล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ของมู่เฉินหย่วน

“แย่แล้ว ตั้งแต่เมื่อวานหุ้นของบริษัทมู่ซื่อนั้นตกลงไปมาก ตอนนี้ตกลงไปจนถึงแปดหยวนแล้ว” หลี่ซูเจ๋เอารูปกราฟให้ถังซินดู แล้วพูดอย่างกังวลใจ “ซินซิน เธอจะทำได้หรอ?”

“ไม่ได้ก็ต้องได้” ถังซินส่องกระจกในลิฟต์และจัดเนกไทด์

เธอไม่ชอบใส่สูทมาแต่ไหนแต่ไร มันค่อนข้างแน่นอึดอัด แต่ตอนนี้กลับพบว่าเสื้อสูทสามารถเพิ่มแรงกระตุ้นให้กับคนทางอ้อม

หลังจากที่ถึงแผนกวางแผน หลี่ซูเจ๋ก็แยกตัวออกไป และกำชับให้ถังซินระวังหน่อย จากนั้นถังซินก็กดลิฟต์ขึ้นไป และในสุดท้ายก็มาถึงชั้นบน เสียงลิฟต์ดังขึ้น ประตูทั้งสองด้านก็เปิดออก

“ผู้จัดการถัง สวัสดีค่ะ” ด้านนอกมีกาวเหม่ยซีที่รออยู่นานแล้ว

เมื่อถังซินเดินออกจากลิฟต์ก็มีกาวเหม่ยซีที่คอยเดินตามเธอเข้าไปที่ห้องทำงาน เธอพูดด้วยน้ำเสียงใจเย็น “ประธานมู่ได้พูดแล้วว่า เรื่องต่างๆเกี่ยวกับการบริหารบริษัทมู่ซื่อให้รายงานมาที่คุณ ตอนนี้ประธานมู่ก็ไม่ได้อยู่ทำงาน”

ถังซินทำเสียงตอบรับและเดินก้าวเท้าไม่หยุด