รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 129

บทที่129 ก้มหัวลงอย่างจับพลัดจับผลู

ลู่เหวินซูบึนปากและส่งเสียงดังเอะอะโวยวาย เย่นจิ่งเหนียนกำลังอยากจะพูดอะไรออกมา คล้ายกับว่าเห็นวี่เหวินถิงขมวดคิ้ว ขากรรไกรตึงแน่น คล้ายกับว่ามีคำอะไรทิ่มเข้ามาในใจเขา

ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแบบพี่น้องที่นิวยอร์กมาหลายปี ลู่เหวินซูเข้าใจความคิดของวี่เหวินถิงอย่างชัดเจน ต่อให้มีคนเอาปืนมาจ่อหน้าผากของวี่เหวินถิง เขาก็ไม่เปลี่ยนอารมณ์ที่แสดงออกมา

เหมือนกับเมื่ออาทิตย์ก่อนที่มาหามู่เฉินหย่วนที่โรงพยาบาลตอนดึก วี่เหวินถิงก็เหมือนกับมองเห็นอะไร อารมณ์ที่เปลี่ยนไปก็ปรากฎออกมาอย่างเห็นได้ชัด แม้จะเป็นเพียงแค่ไม่กี่วินาทีสั้นๆ เขาก็มองเห็น

เป็นเพราะว่า…คนบางคนหรอ?

ความคิดของเย่นจิ่งเหนียนวกวนไปอย่างเร็ว เชื่อมโยงถึงท่าทางที่วี่เหวินถิงมีต่อซู่จือจือในคืนวันนั้น คำพูดของลู่เหวินซูตอนนี้เหมือนเดาอะไรขึ้นมาได้ จึงยิ้มออกมา

เย่นจิ่งเหนียนจึงพูดขึ้นว่า “เปรียบเทียบกับถังซินแล้ว ฉันชอบผู้หญิงที่ได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดีแบบคุณส้ง”

“ไอ้สี่ ความคิดของนายนี่อันตรายมาก” ลู่เหวินซูชะงักงง จากนั้นก็ตบไปที่ไหล่เขาอย่างแรง ยิ้มมุมปากแบบมีเลสนัย “แต่คุณส้งเป็นคู่หมั้นของพี่รอง ถ้าอยากจะแย่งกับพี่รองหรอ?”

“ไม่ใช่นะ เพียงแต่เธอเป็นคนในแบบที่ฉันถูกใจ” เย่นจิ่งเหนียนพูดขึ้น สายตาเหลือบมองไปทางวี่เหวินถิง มองเห็นวี่เหวินถิงเม้มปากแน่น หน้าเศร้าหมอง

เป็นไปอย่างที่คิดไว้ เขาเดาได้แล้ว

“นายโสดมาตั้งหลายปี ยากที่จะเห็นนายสนใจผู้หญิง” ลู่เหวินซูทำเสียงจุ๊ปาก “ไม่เช่นนั้นรอพี่รองตื่นขึ้นมา นายก็พูดกับพี่รอง ไม่แน่พี่รองอาจจะช่วยให้พวกนายสมหวังก็ได้นะ”

“รอพี่รองตื่นแล้วลองดู”

ทั้งสองคนยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น มีเพียงวี่เหวินถิงที่กำลังขมวดคิ้วอยู่ กลิ่นอายที่อยู่บนตัวเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง เขาหิ้วลู่เหวินซูออกไปเหมือนกับหิ้วไก่ พวกนายกลับไป คืนนี้ฉันเฝ้าไข้

เย่นจิ่งเหนียนรีบจับไปที่ข้อมือของเขา และมองไปที่นิ้วนางของเขา และพูดด้วยความประหลาดใจ “พี่ใหญ่ พี่ทำไมถึงสักคำภาษาอังกฤษไว้”

“ไหนไหน ให้ฉันดูหน่อย ลู่เหวินซูเข้ามาประสมโรง”

เมื่อเห็นที่นิ้วเมื่อของวี่เหวินถิงมีรอยซักเป็นตัวหนังสือ ไม่น่าหล่ะพี่ใหญ่ถึงใส่แหวนตลอดเวลา ใช้ปิดอำพลางอยู่หรอ!

Artemis? นี่ไม่ใช่ชื่อของเทพธิดานักล่าในตำนานเทพเจ้ากรีกหรอ?

เย่นจิ่งหนานพูดอย่างให้ความสนใจ “คิดไม่ถึงว่าพี่ใหญ่จะชอบเทพเจ้ากรีก ไม่ธรรมดาเลยที่สนใจ”

“ฉันคิดว่าไม่ใช่” คุณชายผู้ชำนาญในเรื่องความรักแสดงความคิดเห็นของตนเองออกมา “ผู้หญิงคนนั้นคงจะเป็นเทพธิดานักล่าที่อยู่ในความคิดของพี่ใหญ่”

“ในเมื่อพี่ใหญ่สักไว้ที่บนนิ้วมือ ถ้ายังงั้นก็คือว่าเมื่อมองเห็นชื่อนี้ก็สามารถที่จะคิดถึงผู้หญิงคนนั้นได้”

ลู่เหวินซูยิ่งพูดก็ยิ่งตื่นเต้น อยากที่จะค้นหาความจริง “พี่ใหญ่เมื่อก่อนพี่เคยมีแฟนหรอ? ต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนถึงได้อยู่ในสายตาของพี่ เล่าให้พวกเราฟังหน่อย!”

สีหน้าที่นิ่งเงียบของวี่เหวินถิงเริ่มมีความแตกร้าว เขาไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่จ้องมองไปยังลู่เหวินซูอย่างอึมครึม

ในเวลานั้น ประตูห้องคนไข้ก็ได้ถูกเคาะขึ้น

เย่นจิ่งเหนียนไปเปิดประตู เมื่อเห็นข้างนอกห้องคนไข้เป็นถังซินและส้งจิ้งเหอก็ตกใจ “คุณถัง คุณส้ง ดึกขนาดนี้พวกคุณมาทำไมกัน?”

“ก่อนหน้านี้ฉันยุ่งตลอด ไม่รู้ว่าประธานมู่เป็นอย่างไรบ้างแล้ว พอดีวันนี้มีเวลาว่าง” ถังซินพูดขึ้น “คิดไม่ถึงว่าคุณส้งก็มาดูประธานมู่เหมือนกัน ก็เลยมาด้วยกัน”

ส้งจิ้งเหอพยักหน้าไปทางเย่นจิ่งเหนียน พูดด้วยเสียงอ่อนนุ่มขึ้นว่า “รบกวนคุณแล้ว”