รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 190

สรุปบท บทที่ 190 คนของเขา ไม่อนุญาตให้คนอื่นเป็นห่วง: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน

ตอน บทที่ 190 คนของเขา ไม่อนุญาตให้คนอื่นเป็นห่วง จาก รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 190 คนของเขา ไม่อนุญาตให้คนอื่นเป็นห่วง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน ที่เขียนโดย สตาร์ไลท์ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

บทที่ 190 คนของเขา ไม่อนุญาตให้คนอื่นเป็นห่วง

“หลินเฉิงจี๋ ปล่อยฉัน” ถังซินออกแรงผลักเธอ “ฉันจะหายใจไม่ออกแล้ว”

กอดแน่นอยู่นานสักพัก หลินเฉิงจี๋ถึงปล่อย ถังซินถอยหลังไปทันที มองเขาอย่างระแวง

การขัดขืนของหญิงสาวทำให้หลินเฉิงจี๋ผิดหวังมาก แต่นี่ก็พิสูจน์ได้ว่าบาดแผลที่เขาให้เธอมันตีตราอยู่ในหัวใจเธอ เธอลืมเขาไม่ได้ ก็เลยยิ้มอย่างพึงพอใจ

หลินเฉิงจี๋พูด “เชื่อฟังนะ พยายามไม่ต้องสนใจมู่เฉินหย่วน เขาไม่ใช่คนดี คุณมีอะไรก็บอกผม ถึงอยากจะเปิดบริษัทเป็นของตัวเอง ผมก็ช่วยคุณได้”

“พวกคุณก็พอๆ กัน ไม่ต่างกันมากหรอก” ถังซินพูดด้วยใบหน้าเย็นชา

ทั้งๆ ที่เลิกกันหลายปีแล้ว ปรากฏตัวออกมาอย่างไม่มีเหตุผลอีกครั้ง แสดงความเห็นอกเห็นใจพวกนี้

“คุณไม่เข้าใจ” หลินเฉิงจี๋อยากพูดอะไร แต่ก็ยอมแพ้แล้ว “คุณอยากช่วยเขาอีก?”

“ฉันติดหนี้เขา”

สายตาหลินเฉิงจี๋จ้องไปที่ใบหน้าถังซินอยู่นาน เขายิ้มขึ้นมา “มู่เฉินหย่วนเก่งจริงๆ เลยนะ ที่แท้ก็รู้นานแล้วว่าความสงสารและความเห็นอกเห็นใจของผู้หญิงคนหนึ่งมันสำคัญมาก”

ถังซินขมวดคิ้ว เธอไม่ค่อยเข้าใจ “หมายความว่าไง?”

“ไม่มีอะไร”

เธอยอมช่วยก็แล้วแต่เธอเถอะ ยังไงบริษัทมู่ซื่อก็อยู่ได้ไม่นานหรอก ความจริงจะปรากฏขึ้นในไม่ช้า

คนของเขา ไม่อนุญาตให้คนอื่นเป็นห่วง!

หลังจากทั้งสองออกมาจากบ้านกลับมาที่โรงแรม หลินเฉิงจี๋ก็ขังตัวเองไว้ในห้องนอน ราวกับว่าต้องจัดการธุระ ถังซินไม่รู้จะไปไหนก็กลับห้องนอนไป

เธอเปิดวีแชท ข้อความมากมายที่ยังไม่ได้เปิดอ่าน

ข้อความของจู่ซือซือเยอะที่สุด

หลังจากจู่ซือซือมีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนกับกวนชิงเฟิงแล้ว เธอก็หน้าหนาขึ้น ถามสารทุกข์สุกดิบพี่สาวทั้งวัน บ่อยครั้งให้คนส่งอาหารมาให้เธอที่บริษัทมู่ซื่อ ไม่รู้กระตือรือร้นอะไรขนาดนั้น

ถังซินก็ค่อยๆ ใจอ่อนแล้ว

ไม่มีทางแล้วนี่หน่า คุณแม่ถังก็ให้ซองแดงกับจู่ซือซือแล้วด้วย เธอจะไปขัดขวางความรักได้อย่างไร

วันนี้ ถังซินไม่เคยตอบข้อความกลับจู่ซือซือมาก่อนเลย ถือว่าเป็นการยอมรับเธอในฐานะน้องสะใภ้

ยังไม่ทันกดออก จู่ซือซือก็ส่งข้อความมาอย่างบ้าคลั่ง

จู่ซือซือ: ในที่สุดพี่ก็สนใจฉันแล้ว!

จู่ซือซือ: พี่สาวเกิดเรื่องใหญ่แล้ว! ตอนพี่ออกไปทำงานข้างนอก คุณหญิงซ่งหน้าไม่อายคนนั้นถือโอกาสมาวอแวกับพี่เฉิน ทั้งคู่ไปสนามบินวันนี้ จะไปฮันนีมูน!

จู่ซือซือ: พี่เฉินปิดเครื่องไปแล้ว เกินไปแล้วนะ! แต่พี่สาวไม่ต้องร้อนรนใจนะ ฉันให้คนตามพวกเขาไปแล้ว ไม่ให้พวกเขาทำอะไรแม้แต่นิดเดียว!

ข้อความตายเหมือนระเบิด วางระเบิดอยู่ตลอดเวลา

ตอนแรกถังซินไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ตอนเห็นคำว่า “ฮันนีมูน” คำนั้น ก็เกิดความรู้สึกบอกไม่ถูก

ที่พวกเขาหมั้นหมายกันไม่ใช่แค่เพื่องานเหรอ ไปฮันนีมูนกันทำไม?

ถังซินผิดหวังอย่างมาก

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร เธอคิดถึงมู่เฉินหย่วนบ่อยครั้ง คิดถึงตอนเขายิ้มขึ้นมา ตอนเขาสั่งสอนคน ตอนเขาพุ่งเข้ามาปกป้องเธอ และเขาคนนั้นที่ทึ่มๆ ตอนเมา

อาจจะเพราะว่ามู่เฉินหย่วนไม่ได้น่าชอบ เย็นชา ไร้เหตุผล แต่เธอเห็นด้านอ่อนโยนของเขา ความรักอันลึกซึ้งแต่ไม่ได้หน้ามืดตามัว ปกป้องคนของตัวเองได้ไม่ให้คนอื่นมารังแก

เธอสามารถเลื่อนขั้นจากล่ามเป็นผู้นำที่เก่งคนหนึ่งได้อย่างรวดเร็ว ทั้งหมดคือการสอนของเขา สิ่งที่เขาสอนเธอ ไม่มีใครสามารถเทียบได้เลย

แต่เธอกับเขาดูเหมือนจะเดินไปด้วยกันไม่ได้

ตอนแรกถังซินอารมณ์ไม่ดี พอเปิดโมเมนท์ในวีแชท เห็นว่าไม่ใช่รูปถ่ายสนิทสนมของหลี่เจ๋อวี๋กับลู่เหวินซู แต่เป็นจู่ซือซือถ่ายอวดอาหารกลางวันที่กวนชิงเฟิงทำ

เธอเห็นแล้วยิ่งโกรธในใจ บล็อกโมเมนท์ในวีแชทคนพวกนี้ทั้งหมด

ตอนเย็นหกโมงครึ่ง หลินเฉิงจี๋มาเคาะประตูห้องถังซิน เขาสวมเสื้อผ้าเต็มยศสีดำ เหมาะอย่างมาก

มือเขาแนบรอบเอวถังซิน เอ่ยแนะนำกับผู้หมวดนาน “นี่แฟนผม ถังซิน”

“สวยมากจริงๆ ด้วย!” ผู้หมวดหนานยื่นมือออกไป

ถังซินเห็นก็ยื่นมือออกไป ใบหน้ายิ้มเล็กน้อย จับมือกับผู้หมวดหนานคนนี้อย่างเหมาะสม แต่ในใจแอบหวาดกลัว

ชายคนนี้เธอรู้จัก ชอบปรากฏตัวในนิตยสารทหาร เขาดังมาก คิดไม่ถึงว่าหลินเฉิงจี๋มาประเทศ Z ไม่กี่เดือนเท่านั้น ก็รู้จักคนแบบนี้แล้ว

จากนั้น มักจะมีคนเข้ามาทักทายหลินเฉิงจี๋ พูดคุยแลกเปลี่ยนกันนิดหน่อย

หลินเฉิงจี๋ยิ้มเบาๆ แล้วเอ่ยแนะนำถังซินข้างกายให้พวกเขา คนพวกนั้นมีความรู้สึกกับถังซินเหมือนกับหลินเฉิงจี๋ บางคนก็เหมือนจะรู้จักเธอ

“คุณหญิงถังเหมือนจะเป็นตัวแทนประธานบริษัทมู่ซื่อใช่ไหม?”

“อืม”

หญิงคนนั้นยิ้มขึ้นมา “ในเมื่อคุณเป็นแฟนของคุณชายหลิน ทำไมไปช่วยคนอื่นทำธุรกิจล่ะ? ทำให้คนเข้าใจผิดได้ง่ายๆ ว่าคุณเป็นอะไรกับประธานมู่”

คำพูดของหญิงสาวแหลมคม แทงเข้ามาตรงจุดสำคัญโดยตรง

ถังซินอึ้งไปชั่วขณะ ไม่รู้ควรพูดว่าอะไร

หลินเฉิงจี๋กลับยิ้มอ่อนโยนให้หญิงสาว “แฟนผมชอบเรียนรู้ เธอเห็นว่าบริษัทมู่ซื่อใหญ่ขนาดนี้ เขาต้องมีจุดแข็งแน่นอน อยากเรียนรู้ บริษัทมู่ซื่อให้คุณค่ากับคนที่เรียนรู้มากจริงๆ”

หญิงสาวพยักหน้า “อย่างนั้นเหรอคะ? แต่บริษัทมู่ซื่อมีปัญหามากมายขนาดนั้น จะล้มละลายอยู่แล้ว คุณหญิงถังยังอยู่ที่นั่นมีความหมายแฝงอะไรหรือเปล่า?”

คราวนี้ถังซินทนไม่ไหวแล้ว

เธอฟังคำพูดหญิงสาวออก มีความหมายแฝงกลั่นแกล้งนั้น ริมฝีปากแดงยกขึ้น “ยังไม่ประกาศว่าล้มละลายเลยไม่ใช่เหรอคะ? วางใจได้เสมอนะคะ ถึงบริษัทมู่ซื่อจะยืนขึ้นมาได้แล้ว ก็ไม่ร่วมงานกับคุณหรอกค่ะ”

สีหน้าหญิงสาวเปลี่ยนไปแล้ว

ถังซินยิ่งพูดยิ่งน้ำเสียงเย็นชา “ผู้ชายข้างๆ ฉันคนนี้ก็ไม่ร่วมงานกับคุณเช่นกัน”

หลินเฉิงจี๋แค่ยิ้มพูด “คุณว่ายังไงก็อย่างนั้น”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน