รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 190

บทที่ 190 คนของเขา ไม่อนุญาตให้คนอื่นเป็นห่วง

“หลินเฉิงจี๋ ปล่อยฉัน” ถังซินออกแรงผลักเธอ “ฉันจะหายใจไม่ออกแล้ว”

กอดแน่นอยู่นานสักพัก หลินเฉิงจี๋ถึงปล่อย ถังซินถอยหลังไปทันที มองเขาอย่างระแวง

การขัดขืนของหญิงสาวทำให้หลินเฉิงจี๋ผิดหวังมาก แต่นี่ก็พิสูจน์ได้ว่าบาดแผลที่เขาให้เธอมันตีตราอยู่ในหัวใจเธอ เธอลืมเขาไม่ได้ ก็เลยยิ้มอย่างพึงพอใจ

หลินเฉิงจี๋พูด “เชื่อฟังนะ พยายามไม่ต้องสนใจมู่เฉินหย่วน เขาไม่ใช่คนดี คุณมีอะไรก็บอกผม ถึงอยากจะเปิดบริษัทเป็นของตัวเอง ผมก็ช่วยคุณได้”

“พวกคุณก็พอๆ กัน ไม่ต่างกันมากหรอก” ถังซินพูดด้วยใบหน้าเย็นชา

ทั้งๆ ที่เลิกกันหลายปีแล้ว ปรากฏตัวออกมาอย่างไม่มีเหตุผลอีกครั้ง แสดงความเห็นอกเห็นใจพวกนี้

“คุณไม่เข้าใจ” หลินเฉิงจี๋อยากพูดอะไร แต่ก็ยอมแพ้แล้ว “คุณอยากช่วยเขาอีก?”

“ฉันติดหนี้เขา”

สายตาหลินเฉิงจี๋จ้องไปที่ใบหน้าถังซินอยู่นาน เขายิ้มขึ้นมา “มู่เฉินหย่วนเก่งจริงๆ เลยนะ ที่แท้ก็รู้นานแล้วว่าความสงสารและความเห็นอกเห็นใจของผู้หญิงคนหนึ่งมันสำคัญมาก”

ถังซินขมวดคิ้ว เธอไม่ค่อยเข้าใจ “หมายความว่าไง?”

“ไม่มีอะไร”

เธอยอมช่วยก็แล้วแต่เธอเถอะ ยังไงบริษัทมู่ซื่อก็อยู่ได้ไม่นานหรอก ความจริงจะปรากฏขึ้นในไม่ช้า

คนของเขา ไม่อนุญาตให้คนอื่นเป็นห่วง!

หลังจากทั้งสองออกมาจากบ้านกลับมาที่โรงแรม หลินเฉิงจี๋ก็ขังตัวเองไว้ในห้องนอน ราวกับว่าต้องจัดการธุระ ถังซินไม่รู้จะไปไหนก็กลับห้องนอนไป

เธอเปิดวีแชท ข้อความมากมายที่ยังไม่ได้เปิดอ่าน

ข้อความของจู่ซือซือเยอะที่สุด

หลังจากจู่ซือซือมีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนกับกวนชิงเฟิงแล้ว เธอก็หน้าหนาขึ้น ถามสารทุกข์สุกดิบพี่สาวทั้งวัน บ่อยครั้งให้คนส่งอาหารมาให้เธอที่บริษัทมู่ซื่อ ไม่รู้กระตือรือร้นอะไรขนาดนั้น

ถังซินก็ค่อยๆ ใจอ่อนแล้ว

ไม่มีทางแล้วนี่หน่า คุณแม่ถังก็ให้ซองแดงกับจู่ซือซือแล้วด้วย เธอจะไปขัดขวางความรักได้อย่างไร

วันนี้ ถังซินไม่เคยตอบข้อความกลับจู่ซือซือมาก่อนเลย ถือว่าเป็นการยอมรับเธอในฐานะน้องสะใภ้

ยังไม่ทันกดออก จู่ซือซือก็ส่งข้อความมาอย่างบ้าคลั่ง

จู่ซือซือ: ในที่สุดพี่ก็สนใจฉันแล้ว!

จู่ซือซือ: พี่สาวเกิดเรื่องใหญ่แล้ว! ตอนพี่ออกไปทำงานข้างนอก คุณหญิงซ่งหน้าไม่อายคนนั้นถือโอกาสมาวอแวกับพี่เฉิน ทั้งคู่ไปสนามบินวันนี้ จะไปฮันนีมูน!

จู่ซือซือ: พี่เฉินปิดเครื่องไปแล้ว เกินไปแล้วนะ! แต่พี่สาวไม่ต้องร้อนรนใจนะ ฉันให้คนตามพวกเขาไปแล้ว ไม่ให้พวกเขาทำอะไรแม้แต่นิดเดียว!

ข้อความตายเหมือนระเบิด วางระเบิดอยู่ตลอดเวลา

ตอนแรกถังซินไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ตอนเห็นคำว่า “ฮันนีมูน” คำนั้น ก็เกิดความรู้สึกบอกไม่ถูก

ที่พวกเขาหมั้นหมายกันไม่ใช่แค่เพื่องานเหรอ ไปฮันนีมูนกันทำไม?

ถังซินผิดหวังอย่างมาก

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร เธอคิดถึงมู่เฉินหย่วนบ่อยครั้ง คิดถึงตอนเขายิ้มขึ้นมา ตอนเขาสั่งสอนคน ตอนเขาพุ่งเข้ามาปกป้องเธอ และเขาคนนั้นที่ทึ่มๆ ตอนเมา

อาจจะเพราะว่ามู่เฉินหย่วนไม่ได้น่าชอบ เย็นชา ไร้เหตุผล แต่เธอเห็นด้านอ่อนโยนของเขา ความรักอันลึกซึ้งแต่ไม่ได้หน้ามืดตามัว ปกป้องคนของตัวเองได้ไม่ให้คนอื่นมารังแก

เธอสามารถเลื่อนขั้นจากล่ามเป็นผู้นำที่เก่งคนหนึ่งได้อย่างรวดเร็ว ทั้งหมดคือการสอนของเขา สิ่งที่เขาสอนเธอ ไม่มีใครสามารถเทียบได้เลย

แต่เธอกับเขาดูเหมือนจะเดินไปด้วยกันไม่ได้

ตอนแรกถังซินอารมณ์ไม่ดี พอเปิดโมเมนท์ในวีแชท เห็นว่าไม่ใช่รูปถ่ายสนิทสนมของหลี่เจ๋อวี๋กับลู่เหวินซู แต่เป็นจู่ซือซือถ่ายอวดอาหารกลางวันที่กวนชิงเฟิงทำ

เธอเห็นแล้วยิ่งโกรธในใจ บล็อกโมเมนท์ในวีแชทคนพวกนี้ทั้งหมด

ตอนเย็นหกโมงครึ่ง หลินเฉิงจี๋มาเคาะประตูห้องถังซิน เขาสวมเสื้อผ้าเต็มยศสีดำ เหมาะอย่างมาก