รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 197

บทที่ 197 มู่เฉินหย่วนกำลังหลอกเธอ

มู่เจิ้งย่าและสื่อกำลังพูดอะไร ถังซินไม่มีเวลาตั้งใจฟัง เธอมองแค่มู่เฉินหย่วน เห็นเขากำลังเม้มปาก ท่าทางเรียบนิ่งนั้น รู้สึกแปลกมาก

ให้บริษัทมู่ซื่อไปแล้ว เขาใจเย็นและไม่สนใจขนาดนี้เลย?

ทำไมกันแน่นะ?

ในมุมมืด กระบอกปืนเก็บเสียงต่อมาที่หัวใจถังซิน ไม่กี่วินาทีต่อมา มันถูกเหนี่ยวไก ลูกกระสุนเงินทะลุผ่านน้ำฝนยิงมาที่หัวใจเธอ

“ถังซิน!”

ข้างหูถังซินจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงตะโกนลั่นน่าตกใจ เสียงคุ้นมาก

เธอกำลังจะหันศีรษะไป เงาหนึ่งก็พุ่งมา เหมือนมีเสียงเจาะเนื้อดัง “ปุ๊” จากนั้นเธอก็ล้มลงพื้นอย่างแรง คนคนนั้นทับบนร่างเธอ

ดวงตาถังซินโดนฝนจนแทบลืมไม่ขึ้น เธอลูบหน้าเห็นว่าคนที่พุ่งมาหาตัวเองคือมู่หยางซิว ทั้งร่างก็เปียกโชกไปหมด ขมวดคิ้วสูดหายใจเข้าอยู่ตลอดเวลา

“มู่หยางซิว ทำไมนาย......” ขณะที่ถังซินจะผลักเขาขึ้นมา พบว่าบนมือเหนียวหนืด ก้มศีรษะลงมาเห็นเสื้อเชิ้ตเขาย้อมไปด้วยเลือดสีสด

มู่หยางซิวหายใจหอบ นานสักพักถึงมองถังซิน “เธอ......เป็นอะไรไหม?”

“ม-ไม่เป็นไร นายอย่าขยับนะ อย่าขยับ!” ถังซินคว้าโทรศัพท์อย่างสั่นเทิ้ม อยากกด 120 แต่บนโทรศัพท์เต็มไปด้วยน้ำ เธอปลดล็อกไม่ได้อยู่นาน

เธอสบถออกมา ดวงตาแดงก่ำ “โทรศัพท์บ้าอะไรวะ!”

ถังซินขอความช่วยเหลือรอบๆ แต่เพราะฝนตก นอกจากรถบนถนน ก็ไม่เห็นเงาคนเลย

“ไม่ต้องตะโกนแล้ว” มู่หยางซิวพูด เขารู้สึกว่าจะตายแล้ว “ฉันรอรถพยาบาลมาไม่ไหวหรอก”

“หุบปากนะ! ไม่ต้องพูด!” ถังซินตำหนิ รีบปลดล็อกโทรศัพท์ ลองอยู่หลายครั้งก็ปลดล็อกได้ในที่สุด จากนั้นก็กดโทร 120 ทันที

“ที่นี่มีคนบาดเจ็บค่ะ”

“ใช่ค่ะ อยู่ทางแยกข้างๆ บริษัทมู่ซื่อ”

“ขอร้องนะคะ รีบมาได้ไหม!”

เห็นถังซินโทรศัพท์อย่างเป็นกังวลขนาดนี้ ตะโกนจนเสียงแหบพร่า มู่หยางซิวหัวเราะ เขาประคองไม่ไหว ปล่อยแขนลงล้มอยู่ข้างเธอ

“ไม่เป็นไร” ถังซินถอดเสื้อคลุมตัวนอกคลุมบริเวณบาดแผลเขา ปลอบเขา และปลอบตัวเองเช่นกัน “เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว นายรอก่อนนะ”

มู่หยางซิวเงยหน้ามองเธอ สีเลือดบนใบหน้าเลือนหายทีละนิด “ถังซิน เธอดีมากจริงๆ ตอนนี้ฉันเห็นความดีของเธอ ถือว่าสายไปไหม?”

ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ เขาทิ้งไปได้อย่างไร?

“ขอร้อง ไม่ต้องพูด” เดิมทีเรื่องบริษัทมู่ซื่อก็ทำให้เธอเหนื่อยใจ ตอนนี้มู่หยางซิวที่โดนยิงก็เกือบทำให้เธอล้มลง “นายป่วยอยู่ จะออกมาทำไม!”

“เพราะมู่เจิ้งเฉิง” มู่หยางซิวพูด “ลูกชายสองของเขา มู่จิ่นเซวียนตายแล้ว เขาเกลียดชังมู่เฉินหย่วนมาก รู้ว่าเธอมีความสัมพันธ์กับมู่เฉินหย่วน เลยหาคนมาแอบฆ่าเธอ”

หน้าอกเขากระเพื่อมขึ้นลงหนักขึ้นเรื่อยๆ จับมือเธอไว้ “ถังซิน มู่เฉินหย่วนมันกำลังหลอกเธอ มันทะเลาะกับมู่เจิ้งย่าภายในครอบครัว เรื่องอุบัติเหตุรถชนคือแผนการของมัน ขามันหายดีแล้ว”

เส้นบางๆ ในหัวใจถังซินนั้น ในที่สุดก็ขาดแล้ว

เธอคาดเดามาตลอด แต่ไม่กล้ายืนยัน เพราะไม่เชื่อว่ามู่เฉินหย่วนจะหลอกใช้เธอ แต่เธอโง่มาก ชายคนนั้นกำลังหลอกใช้เธอ หลอกใช้ความรู้สึกผิดของเธอ

“ฉันโง่มากจริงๆ!” ถังซินร้องไห้อย่างเจ็บปวดแล้วพูด “ทำไมต้องชอบผู้ชายประเภทนั้นด้วย?”

หนึ่งเกมที่เขาเตรียม กลับทำร้ายคนมากขนาดนั้น

มู่หยางซิวแววตามืดมน ยกมือเช็ดน้ำตาและน้ำฝนบนหน้าเธอ “เธอชอบมัน เพราะมันเจอจุดสำคัญของเธอ มันเลี้ยงดูเธอ เรื่องนี้ไม่โทษเธอหรอก”

“ในช่วงสองสามเดือนนี้ ฉันแอบสังเกตเธอ มองเธอเดินทีละก้าว อยากให้กำลังใจเธอ แต่ฉันรู้สึกเสียดายเพราะฉันทำพลาดแล้วสูญเสียเธอไป”

ถ้าเมื่อก่อนเขามองเธออย่างจริงจัง มันก็คงไม่กลายเป็นแบบตอนนี้

เสียดายจริงๆ