รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 202

บทที่ 202 ตอนนี้ฉันไม่สน

ตอนถังซินตื่นขึ้นมาก็ค่อนข้างมึนศีรษะ ลำคอก็ร้อนจนแสบ

เธอเห็นที่ที่เธออยู่เหมือนจะเป็นห้องผู้ป่วย แล้วเห็นคุณแม่ถังที่ถักไหมพรมอยู่ข้างๆ ออกแรงที่แขนพยายามยันตัวนั่งขึ้นมาจากเตียง

เอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า “แม่”

“ยินยิน ตื่นแล้วเหรอลูก?” คุณแม่ถังรีบทิ้งของที่อยู่ในมือ เอ่ยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล “ลูกเป็นไข้มาสามวัน แม่กับน้องชายตกใจแทบแย่”

“สามวันเหรอคะ?”

คุณแม่ถังพยักหน้า รินน้ำให้เธอ “ใช่ คุณหมอฉีดยาให้ตั้งหลายเข็ม ไข้ก็ไม่ลดเลย จากนั้นก็มีคุณหมอแซ่เย่นมาช่วยฉีดยาให้ลูกหนึ่งเข็ม”

“มา ดื่มน้ำหน่อยนะ” คุณแม่ถังส่งแก้วน้ำให้ถังซิน เอ่ยถามอีกครั้ง “ไม่สบายตรงไหนไหม?”

ถังซินส่ายศีรษะ ดื่มน้ำไปครึ่งแก้ว

ถังซินรู้จากคุณแม่ถังว่าที่ผ่านมาเธอกับกวนชิงเฟิงคอยดูแลตนอยู่ไม่ห่าง วันนี้กวนชิงเฟิงได้รับโทรศัพท์ ดูเหมือนจะมีเรื่องอะไรที่โรงเรียนจึงออกไปก่อน

คุณแม่ถังยังคงไม่วางใจ เรียกคุณหมอมาตรวจถังซิน และซื้อโจ๊กอ่อนๆ กลับมานิดหน่อย

ช่วงนี้ถังซินพึ่งพาแต่น้ำเกลือ เธอหิวท้องร้อง โจ๊กหนึ่งชามกินหมดเกลี้ยงในเวลาอันรวดเร็ว หลังจากคุณหมอตรวจแล้วไม่มีปัญหา เธอก็ลงจากเตียงผู้ป่วย

คุณแม่ถังกดเธอกลับลงไป “ลูกอยู่อีกสองวันนะ ให้มั่นใจอีกหน่อย”

“ไข้ลดหมดแล้ว จะอยู่ไปทำไม” ถังซินพูด นอนมาสามวัน เรื่องพวกนั้นก็ควรลืมไปแล้ว และยังมีเรื่องที่สำคัญกว่ารอเธอไปจัดการอยู่

ระหว่างทางกลับ ถังซินคิดถึงโทรศัพท์ที่ตัวเองโยนทิ้งไปนานแล้ว เลยไปซื้อโทรศัพท์ ซื้อซิมใหม่

โทรศัพท์เพิ่งใช้ ก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามาเลย

“ซินซิน เธออยู่ไหนน่ะ?” หลี่เจ๋อวี๋ถามอย่างร้อนรนใจ “สองสามวันนี้ฉันโทรหาเธอ เธอก็ปิดเครื่องตลอด ไปหาเธอที่บ้านเพื่อนบ้านก็บอกว่าพวกเธอย้ายบ้านไปนานแล้ว กังวลจะตายอยู่แล้ว”

ความเป็นห่วงเป็นใยของเธอทำให้ถังซินอบอุ่นใจ เธอยังพูดด้วยเสียงที่แหบพร่า “เป็นหวัดนิดหน่อย เดี๋ยวฉันเอาที่อยู่ใหม่บ้านฉันให้เธอ เลิกงานแล้วมาทานข้าวกัน”

“จะรอเลิกงานทำไม ตอนนี้ฉันก็ไปได้ มีหลายเรื่องอยากคุยกับเธอ”

“โอเค”

ถังซินและคุณแม่ถังกลับบ้านมาได้ไม่นาน ออดประตูก็ดังขึ้น

ถังซินเปิดประตูเห็นหลี่เจ๋อวี๋โน้มเอวหายใจหอบอยู่ เดินไปที่ลิฟต์มอง “ฉันบอกว่าบ้านฉันอยู่ชั้นยี่สิบแปด เธอไม่ควรวิ่งขึ้นบันไดมาปะ?”

“ไม่อยากรอนี่ ฉันเดินขึ้นบันไดยังได้ออกกำลังกายด้วยนะ!” หลี่เจ๋อวี๋พูด เธอมองถังซินตั้งแต่หัวจรดเท้า เกือบจะวิ่งเข้าหาเธอ “เธอไม่เป็นอะไรก็ดีมากแล้ว”

ถังซินยิ้ม นำเธอเข้าไปในห้อง

หลี่เจ๋อวี๋ถามถังซินอีกสองสามประโยค พอแน่ใจแล้วว่าเธอไม่เป็นอะไร ก็พูดขึ้น “โอ้พระเจ้า ใครจะไปคิดว่าประธานมู่จะยกบริษัทให้กับน้าของเขา!”

“มู่เจิ้งย่าเป็นเจ้าของ วันต่อมาก็จัดการผู้บริหารชั้นสูงออกไปเกินกว่าครึ่ง คนไหนเป็นมิตรกับประธานมู่ นางไม่เหลือไว้เลย ไล่ลู่เหวินซูออกแล้วด้วย”

ถังซินไม่ได้มีสีหน้าท่าทางอะไร แค่ตอบอืมเท่านั้น “ก็สมควรแล้ว เธออยากจะบ่มเพาะคนของตัวเอง รองประธานกี่คนนะ ก็โดนไล่ออกหมดเลยไหม? หุ้นเป็นยังไงบ้าง?”

เธอยังจำคำพูดของมู่หยางซิวที่พูดกับตัวเองก่อนตายได้

“ลาออกไปแล้วหนึ่ง รองประธานซูนกับรองประธานจ้าวยังอยู่” หลี่เจ๋อวี๋พูด ยังคงสับสนมาก “เมื่อก่อนรองประธานซูนยังคัดค้านให้เธอเป็นตัวแทนประธานบริษัทมู่ซื่ออยู่เลย ทำไมเธอยังเก็บไว้ล่ะ?”

ดูเหมือนว่าผู้สนับสนุนเบื้องหลังของรองประธานจ้าวจะแข็งแกร่งมาก บริษัทมู่ซื่อเปลี่ยนคนงานแล้ว ยังอยู่ที่บริษัทมู่ซื่อได้อย่างมั่นคงไม่ขยับไปไหน

ทำไมเขาอยากฆ่าหัวหน้าหลิว?