รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 220

บทที่ 220 ผมจะดื่มเหล้าให้หมดขวด

หนึ่งชั่วโมงหลังจากข่าวที่ถังซินคุยกับคุณแม่อวี้ที่ร้านกาแฟปล่อยออกมา มู่เฉินหย่วนก็รู้แล้ว ตอนนั้นกำลังประชุมอยู่ พอเห็นข่าวนี้ สีหน้าก็พลันขุ่นมัวเหมือนน้ำ

พวกผู้บริหารระดับสูงที่อยู่ในห้องประชุมล้วนหดศีรษะกัน ไม่ง่ายเลยที่เริ่มประชุมด้วยการร้องไห้คร่ำครวญ

“เลิกประชุม!”

มู่เฉินหย่วนพูดจบ ผลักเก้าอี้แล้วออกไปจากห้องประชุม แล้วรีบโทรหาอวี้เหวินถิงอย่างรวดเร็ว

เขาไม่สบายใจโคตรๆ!

แต่โทรไปสองสายติดกัน อวี้เหวินถิงก็ไม่รับ ผู้ช่วยจางก็มาส่งเอกสารด่วนสองสามฉบับ และยังมีประชุมทางวิดีโอกับบริษัทข้ามชาติ เขาควบคุมอารมณ์โกรธแล้วจัดการงานในมือก่อน

ตอนเย็นหกโมงกว่า ลู่เหวินซูโทรมา “พี่สอง เรารอพี่ที่เก่านะ! ว้าว ข่าวนั้นเมื่อตอนเช้าสะเทือนใจมากเลยอ่า พี่สองเห็นหรือยัง?”

“หุบปาก” มู่เฉินหย่วนมีน้ำเสียงขุ่นเคือง “พี่ใหญ่อยู่ไหม?”

“อยู่แหละ!”

มู่เฉินหย่วนจัดการงานเสร็จก็ขับรถไปที่คลับ

ห้องส่วนตัวเก่า เต็มไปด้วยคนคุ้นเคย

“โอ้ พี่สองมาแล้ว!” ลู่เหวินซูขายาวเลื่อนลงมาจากโต๊ะแล้วกระโดดไปที่ตำแหน่งมู่เฉินหย่วน และรินบรั่นดีให้เขาหนึ่งแก้ว “ดื่มหน่อยไหม?”

“ไม่ดื่ม” มู่เฉินหย่วนผลักแก้วเขาออก

ลู่เหวินซูมีสีหน้าท่าทางโอเวอร์ “เข้! นี่มันส่งมาจากยุโรปเมื่อวานซืน พี่สองที่ชอบดื่มแอลกอฮอล์ ไม่ดื่มจริงดิ? พี่สองรังเกียจที่เหล้าผมไม่ชั้นดีพอเหรอ?”

เย่นจิ่งเหนียนหัวเราะเบาๆ พูดอย่างเย้ยหยัน “ไม่ใช่เพราะเหล้าไม่ดีพอหรอก แต่บรั่นดีมันเข้มข้นเกินไป สภาพพี่สองเมาปลิ้น เราอยากเห็นกันหรือไง?”

“อ๋อ ผมจำได้แล้ว” ลู่เหวินซูมองมู่เฉินหย่วนพลางยิ้มร้าย “ไม่แปลกใจที่พี่สองจะไม่ดื่ม ที่แท้ก็เพราะคุณหญิงถังไม่อยู่ที่นี่นี่เอง จุ๊ๆ”

“พี่สอง อยากดื่มก็ได้นะ” เย่นจิ่งเหนียนหยิบยาขึ้นมาเม็ดหนึ่งจากกล่องเล็ก “นี่ผมเอามาจากสถาบันวิจัย แค่กินมัน ต่อไปพี่ก็จะไม่เมาปลิ้นแล้ว”

ลู่เหวินซูรินน้ำอุ่นให้อย่างรู้งาน “พี่สอง อย่าดื่มหมดนะ”

มู่เฉินหย่วนแสยะยิ้ม “สถาบันวิจัยของพวกนายเอาเงินจากนักลงทุน พยายามทำกำไรจากของไม่มีประโยชน์พวกนี้อะนะ!”

“กินยานี้ ต่อไปก็จะไม่เมาปลิ้นอีก ไม่มีประโยชน์ยังไง?” เย่นจิ่งเหนียนพูด “ยานี้ไม่ได้จำหน่ายที่ร้านค้า หลายคนอยากทุ่มเงินซื้อก็ซื้อไม่ได้”

“ผมว่าพี่สองคงไม่อยากกิน” ลู่เหวินซูแทงใจดำ “พี่สองกลัวว่ายานี้จะหยุดการพัฒนาความสัมพันธ์อันดีงามระหว่างเขากับคุณหญิงถัง”

ดวงตาคมของมู่เฉินหย่วนทิ่มลงไป “ลิ้นนายยาวอะไรขนาดนี้? อยากซ่อมหน่อยไหม?”

ลู่เหวินซูส่งเสียงเฮ้ แล้วล้มลงบนโซฟา

มู่เฉินหย่วนมองดูรอบๆ ไม่เห็นอวี้เหวินถิง “พี่ใหญ่ล่ะ?”

“ออกไปรับโทรศัพท์” เย่นจิ่งเหนียนพูด “เราอยากถามพี่ใหญ่เรื่องข่าว ยังไม่ทันได้ถาม โทรศัพท์พี่ใหญ่ก็ดัง จากนั้นพี่ก็มา”

“แม่ของพี่ใหญ่คงไม่ได้ชอบถังซินจริงๆ ใช่ปะ?” ลู่เหวินซูลูบปาก สีหน้าเต็มไปด้วยความจุ้นจ้าน “ปกติเห็นพี่ใหญ่ก็เย็นชากับถังซิน ที่แท้เขาชอบถังซินนี่เอง!”

เย่นจิ่งเหนียนรู้สึกปวดหัวเกินไปแล้ว “ตอนแรกพี่สองประกาศว่าจะแต่งงานกับคุณหญิงซ่งเดือนหน้า ตอนนี้พี่ใหญ่ก็จะมีข่าวดีกับคุณหญิงถังเร็วๆ นี้ โคตรสับสนวุ่นวายเลย”

เขาพูดพลางมองมู่เฉินหย่วน สีหน้าท่าทางสะเทือนใจ “พี่สอง พี่รู้หรือเปล่าว่าพี่ใหญ่สนใจคุณหญิงซ่ง? พวกพี่ทำอะไรกันเนี่ย พี่น้องทะเลาะกันเพราะผู้หญิงเหรอ?”

มู่เฉินหย่วนอธิบายเรียบๆ “ซ่งจิ้งเหออยากได้หุ้นหกส่วนจากประธานซ่ง อยากให้ฉันช่วย พอเธอได้หุ้นมา เราก็จะแถลงข่าวเคลียร์ความสัมพันธ์”

“พี่สองของเรานี่เอาแน่เอานอนไม่ได้ตลอด หลอกใช้แม้กระทั่งคุณหญิงถัง ช่วยคุณหญิงซ่งด้วยชื่อเสียงตัวเอง?” ลู่เหวินซูอยากปั่นให้วุ่นวาย “พี่สองชอบคุณหญิงซ่งเหรอ?”

เสียงดัง “ฉับ” ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออก อวี้เหวินถิงก้าวเท้ายาวเข้ามา เขาน่าจะได้ยินคำพูดนั้นของลู่เหวินซู สีหน้าเย็นชา ไม่มีความหวั่นไหวเลย

ผู้ชายสามคนมองไปที่เขาโดยไม่รู้ตัว

มู่เฉินหย่วนเอ่ยถามก่อน “พี่ใหญ่ ข่าวตอนเช้ามันเกิดอะไรขึ้น?”

เขารู้จักถังซิน เธอไม่ชอบผู้ชายอย่างอวี้เหวินถิงแน่ๆ แต่พอเห็นข่าวนั้นแล้ว อย่างไรก็รู้สึกไม่ดีในใจ อัดอั้นตันใจมาทั้งวัน

“คราวที่แล้วฉันไปเจอถังซิน แม่ฉันไปเห็นเข้า” อวี้เหวินถิงไม่ได้พูดเรื่องสัญญา “เธอนึกว่าฉันสนใจถังซิน เลยไปหาถังซิน และเตรียมนักข่าวไว้ด้วย”

“ฮ่าๆ แม่พี่ใหญ่บังคับแต่งขนาดนี้ หาแม้กระทั่งนักข่าว วางแผนเกินไปเปล่า?” ลู่เหวินซูพูดอย่างปีติยินดี “กลัวพี่หาเมียไม่ได้เหรอ?”

เห็นอวี้เหวินถิงพูดแบบนี้ คิ้วของมู่เฉินหย่วนก็คลายออก “ในเมื่อเป็นเรื่องเข้าใจผิด ผมจะให้แผนกประชาสัมพันธ์ไปจัดการ”

“ไม่ต้อง” อวี้เหวินถิงปฏิเสธ “ฉันจัดการเอง นายจะแต่งงานกับคุณหญิงซ่งเดือนหน้าแล้ว ฉันไม่อยากให้นายมีข่าวลืออื้อฉาว”

“พี่ใหญ่ ผมกับคุณหญิงซ่งแค่ร่วมมือกันเฉยๆ นะ” มู่เฉินหย่วนรู้ว่าเขาเข้าใจผิด ต้องอธิบาย “เธออยากได้หุ้นของบริษัทซ่งซื่อ ให้ผมช่วยแต่งงานปลอมๆ”

แต่งงานปลอมๆ?

พวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน?

อวี้เหวินถิงยิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้น ไม่ได้พูดอะไรชั่วขณะหนึ่ง

มู่เฉินหย่วนพูดต่อ “พี่ใหญ่ ผมไม่อยากให้พี่เข้าใจผิดว่าผมสนใจคุณหญิงซ่ง การร่วมมือนี้ผมก็ให้เกียรติพี่ ถึงได้รับปากเธอ”

“พี่สอง คุณหญิงซ่งสัญญาอะไรกับพี่?” เย่นจิ่งเหนียนเป็นคนฉลาด เดาบางเรื่องได้ “ไม่อย่างนั้นพี่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกับพี่ใหญ่ก็เลี่ยงไปนานแล้ว ไม่ร่วมมือกับเธอหรอก”

มู่เฉินหย่วนก็ไม่ปิดบังเช่นกัน “เขตตะวันตกจะสร้างรถไฟฟ้าความเร็วสูง จะเริ่มประมูลแล้ว”

“เชี่ย นี่มันเค้กก้อนโต!” ลู่เหวินซูได้สติทันที พูดอย่างสงสัย “แต่ฉันก็อยู่ที่บริษัทมู่ซื่อ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมไม่เคยพูดถึงตอนประชุม?”

เย่นจิ่งเหนียนยิ้มเล็กน้อย “เพราะพี่สองอยากช่วยบริษัทของคุณหญิงบางคน”

“คุณหญิงบางคน......บริษัทเหอชวน?!” ลู่เหวินซูตกใจสำลักบรั่นดี “ถ้าพี่สองบอกว่าไม่ชอบคุณหญิงถัง ผมจะดื่มเหล้าให้หมดขวด!”

“พี่ใหญ่ของเรา ถึงพี่สองจะดูเอาแน่เอานอนไม่ได้ แต่รักใครรักจริงนะ” เย่นจิ่งเหนียนถอนหายใจ “ยังดีที่วันนี้มานั่งเคลียร์เรื่องราวให้ชัดเจน ไม่งั้น......”

ลู่เหวินซูหัวเราะร้ายกาจ “ไม่งั้นสนุกแน่!”

มู่เฉินหย่วนขี้เกียจสนใจพวกเขา มองไปที่อวี้เหวินถิง “พี่ใหญ่ อะไรที่ควรพูดผมก็พูดหมดแล้ว แค่พี่พูดคำเดียว ผมไม่ร่วมมือกับคุณหญิงซ่งได้เลย และไม่แต่งงานปลอมๆ ด้วย”

อวี้เหวินถิงไม่ได้ตอบ ก้มศีรษะลงมองพื้นตลอดเวลา

สิบวิต่อมา เขาบีบแก้วเหล้าในมือจนแตก กดดันไปด้วยความเกลียดชัง เอ่ยอย่างเศร้าๆ “ฉันอวี้เหวินถิงคนนี้ชาติที่แล้วไปติดหนี้อะไรเธอ!”

ทำไมเดินออกมาไม่ได้ ทำให้เขาต้องกลับไปเจออีก?

“พี่ใหญ่ เล่าเรื่องของพี่กับคุณหญิงซ่งให้ฟังหน่อย!” ลู่เหวินซูเข้ามาใกล้ ด้วยท่าทางเป็นห่วงพี่ชาย “น้องชายจะช่วยพี่แก้ปัญหายากลำบากเอง”

อวี้เหวินถิงมองเขาหนึ่งที “ไสหัวไปนั่งซะ!”

“ผมเป็นน้องชายที่น่ารักของพี่ไม่ใช่หรือไง?”

“ออกไป!”

ลู่เหวินซูกลับไปนั่งพลางสบถ ทันใดนั้น ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเตะอย่างรุนแรง

คนที่เตะประตูเข้ามาคือหลี่เจ๋อวี๋

พอเธอเจอลู่เหวินซู ก็พุ่งตัวเข้ามาเอากระเป๋าฟาดตัวเขา โกรธจนหน้าดำหน้าแดง แถมร้องไห้ด้วย “ลู่เหวินซูถ้านายอยากเลิกก็พูดมา จำเป็นต้องทำตัวน่ารังเกียจด้วยเหรอ!”