รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 220

บทที่ 220 ผมจะดื่มเหล้าให้หมดขวด

หนึ่งชั่วโมงหลังจากข่าวที่ถังซินคุยกับคุณแม่อวี้ที่ร้านกาแฟปล่อยออกมา มู่เฉินหย่วนก็รู้แล้ว ตอนนั้นกำลังประชุมอยู่ พอเห็นข่าวนี้ สีหน้าก็พลันขุ่นมัวเหมือนน้ำ

พวกผู้บริหารระดับสูงที่อยู่ในห้องประชุมล้วนหดศีรษะกัน ไม่ง่ายเลยที่เริ่มประชุมด้วยการร้องไห้คร่ำครวญ

“เลิกประชุม!”

มู่เฉินหย่วนพูดจบ ผลักเก้าอี้แล้วออกไปจากห้องประชุม แล้วรีบโทรหาอวี้เหวินถิงอย่างรวดเร็ว

เขาไม่สบายใจโคตรๆ!

แต่โทรไปสองสายติดกัน อวี้เหวินถิงก็ไม่รับ ผู้ช่วยจางก็มาส่งเอกสารด่วนสองสามฉบับ และยังมีประชุมทางวิดีโอกับบริษัทข้ามชาติ เขาควบคุมอารมณ์โกรธแล้วจัดการงานในมือก่อน

ตอนเย็นหกโมงกว่า ลู่เหวินซูโทรมา “พี่สอง เรารอพี่ที่เก่านะ! ว้าว ข่าวนั้นเมื่อตอนเช้าสะเทือนใจมากเลยอ่า พี่สองเห็นหรือยัง?”

“หุบปาก” มู่เฉินหย่วนมีน้ำเสียงขุ่นเคือง “พี่ใหญ่อยู่ไหม?”

“อยู่แหละ!”

มู่เฉินหย่วนจัดการงานเสร็จก็ขับรถไปที่คลับ

ห้องส่วนตัวเก่า เต็มไปด้วยคนคุ้นเคย

“โอ้ พี่สองมาแล้ว!” ลู่เหวินซูขายาวเลื่อนลงมาจากโต๊ะแล้วกระโดดไปที่ตำแหน่งมู่เฉินหย่วน และรินบรั่นดีให้เขาหนึ่งแก้ว “ดื่มหน่อยไหม?”

“ไม่ดื่ม” มู่เฉินหย่วนผลักแก้วเขาออก

ลู่เหวินซูมีสีหน้าท่าทางโอเวอร์ “เข้! นี่มันส่งมาจากยุโรปเมื่อวานซืน พี่สองที่ชอบดื่มแอลกอฮอล์ ไม่ดื่มจริงดิ? พี่สองรังเกียจที่เหล้าผมไม่ชั้นดีพอเหรอ?”

เย่นจิ่งเหนียนหัวเราะเบาๆ พูดอย่างเย้ยหยัน “ไม่ใช่เพราะเหล้าไม่ดีพอหรอก แต่บรั่นดีมันเข้มข้นเกินไป สภาพพี่สองเมาปลิ้น เราอยากเห็นกันหรือไง?”

“อ๋อ ผมจำได้แล้ว” ลู่เหวินซูมองมู่เฉินหย่วนพลางยิ้มร้าย “ไม่แปลกใจที่พี่สองจะไม่ดื่ม ที่แท้ก็เพราะคุณหญิงถังไม่อยู่ที่นี่นี่เอง จุ๊ๆ”

“พี่สอง อยากดื่มก็ได้นะ” เย่นจิ่งเหนียนหยิบยาขึ้นมาเม็ดหนึ่งจากกล่องเล็ก “นี่ผมเอามาจากสถาบันวิจัย แค่กินมัน ต่อไปพี่ก็จะไม่เมาปลิ้นแล้ว”

ลู่เหวินซูรินน้ำอุ่นให้อย่างรู้งาน “พี่สอง อย่าดื่มหมดนะ”

มู่เฉินหย่วนแสยะยิ้ม “สถาบันวิจัยของพวกนายเอาเงินจากนักลงทุน พยายามทำกำไรจากของไม่มีประโยชน์พวกนี้อะนะ!”

“กินยานี้ ต่อไปก็จะไม่เมาปลิ้นอีก ไม่มีประโยชน์ยังไง?” เย่นจิ่งเหนียนพูด “ยานี้ไม่ได้จำหน่ายที่ร้านค้า หลายคนอยากทุ่มเงินซื้อก็ซื้อไม่ได้”

“ผมว่าพี่สองคงไม่อยากกิน” ลู่เหวินซูแทงใจดำ “พี่สองกลัวว่ายานี้จะหยุดการพัฒนาความสัมพันธ์อันดีงามระหว่างเขากับคุณหญิงถัง”

ดวงตาคมของมู่เฉินหย่วนทิ่มลงไป “ลิ้นนายยาวอะไรขนาดนี้? อยากซ่อมหน่อยไหม?”

ลู่เหวินซูส่งเสียงเฮ้ แล้วล้มลงบนโซฟา

มู่เฉินหย่วนมองดูรอบๆ ไม่เห็นอวี้เหวินถิง “พี่ใหญ่ล่ะ?”

“ออกไปรับโทรศัพท์” เย่นจิ่งเหนียนพูด “เราอยากถามพี่ใหญ่เรื่องข่าว ยังไม่ทันได้ถาม โทรศัพท์พี่ใหญ่ก็ดัง จากนั้นพี่ก็มา”

“แม่ของพี่ใหญ่คงไม่ได้ชอบถังซินจริงๆ ใช่ปะ?” ลู่เหวินซูลูบปาก สีหน้าเต็มไปด้วยความจุ้นจ้าน “ปกติเห็นพี่ใหญ่ก็เย็นชากับถังซิน ที่แท้เขาชอบถังซินนี่เอง!”

เย่นจิ่งเหนียนรู้สึกปวดหัวเกินไปแล้ว “ตอนแรกพี่สองประกาศว่าจะแต่งงานกับคุณหญิงซ่งเดือนหน้า ตอนนี้พี่ใหญ่ก็จะมีข่าวดีกับคุณหญิงถังเร็วๆ นี้ โคตรสับสนวุ่นวายเลย”

เขาพูดพลางมองมู่เฉินหย่วน สีหน้าท่าทางสะเทือนใจ “พี่สอง พี่รู้หรือเปล่าว่าพี่ใหญ่สนใจคุณหญิงซ่ง? พวกพี่ทำอะไรกันเนี่ย พี่น้องทะเลาะกันเพราะผู้หญิงเหรอ?”

มู่เฉินหย่วนอธิบายเรียบๆ “ซ่งจิ้งเหออยากได้หุ้นหกส่วนจากประธานซ่ง อยากให้ฉันช่วย พอเธอได้หุ้นมา เราก็จะแถลงข่าวเคลียร์ความสัมพันธ์”

“พี่สองของเรานี่เอาแน่เอานอนไม่ได้ตลอด หลอกใช้แม้กระทั่งคุณหญิงถัง ช่วยคุณหญิงซ่งด้วยชื่อเสียงตัวเอง?” ลู่เหวินซูอยากปั่นให้วุ่นวาย “พี่สองชอบคุณหญิงซ่งเหรอ?”