รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 219

บทที่ 219 การรู้ใจของสองพ่อลูก

“ขอบคุณครับคุณอา!” ฉางผิงยิ่งรู้สึกดีกับอวี้เหวินถิงมากขึ้นเรื่อยๆ

คุณอาคนนี้ทั้งหล่อทั้งทันสมัย ประเด็นสำคัญคือยังหน้าตาเหมือนเขาด้วย คุณพ่อต้องเป็นอะไรกับคุณอาแน่ๆ!

ถังซินรีบดึงฉางผิงเข้ามา แล้วพูดเสียงเบา “พอเข้าไปในห้าง เธอรีบหาโอกาสหนีออกไปนะ”

“ไม่ไปได้ไหม?” ฉางผิงไม่ค่อยอยากไป “ผมชอบคุณอาคนนี้ อยากคุยกับเขา พี่ว่าเขาอาจจะเป็นพี่ชายหรือน้องชายพ่อผมไหม?”

“......”

ไม่ใช่ เขาคือพ่อเธอต่างหาก

“ถึงเธอกับเขาจะเป็นอะไรกันจริงๆ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้หรอกนะ” สภาพของซ่งจิ้งเหอและอวี้เหวินถิงในตอนนี้ ถ้าอวี้เหวินถิงรู้จริงๆ ความสัมพันธ์พวกเขาจะยิ่งแข็งทื่อ เธอจะกลายเป็นคนบาปไม่ใช่เหรอ?

ถังซินเม้มปาก “ฉางผิง แม่เธอทำอะไรมีความคิดเป็นของตัวเอง เธอก็เคยรับปากหล่อนนี่ว่าออกมาข้างนอกห้ามให้ใครจำได้ เธอลืมแล้วเหรอ?”

สายตาฉางผิงค่อนข้างมืดมน เอ่ยอย่างเศร้าๆ “ผมรู้”

ถึงเขาจะเด็ก แต่ความคิดเป็นผู้ใหญ่ เป็นเด็กน้อยที่ฉลาด รู้ว่าแม่ทำทุกอย่างเพราะหวังดีกับเขา แต่แค่เขาชอบคุณอาคนนี้มาก

และถึงแม้แม่ต้องแต่งงานกับประธานมู่นั่นด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม เขาก็ไม่ชอบเลย

“เด็กดี” ถังซินลูบศีรษะเขา

ไฟเขียวแล้ว เธอกำลังพาฉางผิงข้ามถนน จู่ๆ ก็มีคนคนหนึ่งพุ่งออกมา จับผู้หญิงสวมเสื้อผ้าสีฟ้าคนนั้นข้างกายเธอไว้ มีดปอกผลไม้เป็นประกายอยู่บนลำคอผู้หญิง

ผู้หญิงถูกใบมีดเย็นเฉียบแนบเข้ากับผิวหนัง ตกใจจนขาอ่อน ร้องก็ร้องไม่ออก ถังซินและฉางผิงที่อยู่ใกล้เธอที่สุดก็ถูกอวี้เหวินถิงรีบดึงมาอยู่บริเวณที่ปลอดภัย

หลังจากคนรอบๆ เห็นชัดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นก็กรีดร้องออกมา วิ่งหนีกันโกลาหล

“เฮ้ เธอมีสักหนึ่งล้านไหม?” ผู้ร้ายถามผู้หญิงด้วยเสียงเกรี้ยวกราด มีดเจาะอยู่ที่ผิวหนัง มีเลือดซึมออกมา

“ฉ-ฉันไม่มีหนึ่งล้าน อ-อย่าฆ่าฉัน” ผู้หญิงตกใจกลัวจนแทบจะฉี่ราด เอ่ยด้วยเสียงสั่น “ฉันจะให้เงินทั้งหมดที่ฉันมีกับนาย”

“แล้วเธอมีเท่าไร?”

“ส-สองแสน......”

“เชี่ย ยังไม่พออุดฟันเลย!” เขาพูดพลางสบถด่า มีดทิ่มลงไปในลำคอ “เพื่อนเธอล่ะ โทรไปขอพวกมัน!”

เขาเห็นคนรอบข้างกำลังแอบโทรศัพท์ ก็แผดเสียงเกรี้ยวกราดทันที “ออกไปไกลๆ เลยนะโว้ย! ใครกล้าแจ้งตำรวจ เราจะตายด้วยกัน!”

เขาเปิดเสื้อคลุมนอกออกมา บนร่างกายมัดระเบิดหลายอันไว้ ถ้าระเบิดจะต้องเป็นวงกว้างมากแน่ๆ คนพวกนั้นไม่ดูความครึกครื้นแล้ว รีบวิ่งหนีกันหัวซุกหัวซุน

“ฉางผิง มานี่” ถังซินดึงฉางผิงไว้ด้านหลัง

เธอเป็นคนใจดี และอยากช่วยเหลือคนแต่ไม่มีทักษะ ในตอนที่วิกฤตแบบนี้ออกไปเป็นสตรีเทพไม่ได้ และเธอแอบส่งข้อความไปที่ 110 แล้ว เดี๋ยวตำรวจก็มา

ฉางผิงกลับเอามือเธอออก “พี่ เชื่อผม ไม่เป็นไรหรอก”

“เธอ——”

ถังซินยังอยากพูดอะไร ฉางผิงก็วิ่งออกมาจากใต้ข้อพับเธอ เผชิญหน้ากับผู้ร้าย ผู้หญิงกำลังร้องไห้พลางโทรศัพท์ ทำหน้าขอร้องให้ชายคนนั้นอย่าฆ่าตน

“คุณอา คุณแค่ต้องการเงินเท่านั้น” ฉางผิงพูดกับผู้ร้าย “คุณดูสิป้าคนนี้ตกใจกลัวจนร้องไห้แล้ว โทรศัพท์ครึ่งวันก็โทรไม่ติดหรอก เสียเวลา ให้ผมไปแทนคุณป้าเถอะ รอให้คุณได้เงินแล้วก็ปล่อยผม ผมเชื่อว่าคุณอาเป็นคนรักษาสัญญา ใช่ไหม?”

ผู้ร้ายเห็นว่าเป็นแค่เด็กชายคนหนึ่ง ไม่มีพิษมีภัยอะไร และผู้หญิงก็โทรศัพท์ไม่ติดมานานแล้วจริงๆ ทำให้เขาหมดความอดทนอย่างมาก “ได้ เธอเข้ามา!”

ฉางผิงค่อยๆ เดินเข้าไป

ถังซินร้อนรนใจอย่างมาก คิดจะไปช่วย อวี้เหวินถิงกลับบังเธอไว้ น้ำเสียงสุขุมใจเย็นผิดปกติ “ยืนตรงนี้อย่าขยับ”

สายตาเขาจ้องไปที่ร่างฉางผิงด้วยสายตาที่ร้อนแรง

ขณะที่ฉางผิงเพิ่งเดินผ่านตัวเขาไป สะกิดหลังมือเขาสองที นั่นเป็นการให้สัญญาณ

เขาเข้าใจ