รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 219

บทที่ 219 การรู้ใจของสองพ่อลูก

“ขอบคุณครับคุณอา!” ฉางผิงยิ่งรู้สึกดีกับอวี้เหวินถิงมากขึ้นเรื่อยๆ

คุณอาคนนี้ทั้งหล่อทั้งทันสมัย ประเด็นสำคัญคือยังหน้าตาเหมือนเขาด้วย คุณพ่อต้องเป็นอะไรกับคุณอาแน่ๆ!

ถังซินรีบดึงฉางผิงเข้ามา แล้วพูดเสียงเบา “พอเข้าไปในห้าง เธอรีบหาโอกาสหนีออกไปนะ”

“ไม่ไปได้ไหม?” ฉางผิงไม่ค่อยอยากไป “ผมชอบคุณอาคนนี้ อยากคุยกับเขา พี่ว่าเขาอาจจะเป็นพี่ชายหรือน้องชายพ่อผมไหม?”

“......”

ไม่ใช่ เขาคือพ่อเธอต่างหาก

“ถึงเธอกับเขาจะเป็นอะไรกันจริงๆ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้หรอกนะ” สภาพของซ่งจิ้งเหอและอวี้เหวินถิงในตอนนี้ ถ้าอวี้เหวินถิงรู้จริงๆ ความสัมพันธ์พวกเขาจะยิ่งแข็งทื่อ เธอจะกลายเป็นคนบาปไม่ใช่เหรอ?

ถังซินเม้มปาก “ฉางผิง แม่เธอทำอะไรมีความคิดเป็นของตัวเอง เธอก็เคยรับปากหล่อนนี่ว่าออกมาข้างนอกห้ามให้ใครจำได้ เธอลืมแล้วเหรอ?”

สายตาฉางผิงค่อนข้างมืดมน เอ่ยอย่างเศร้าๆ “ผมรู้”

ถึงเขาจะเด็ก แต่ความคิดเป็นผู้ใหญ่ เป็นเด็กน้อยที่ฉลาด รู้ว่าแม่ทำทุกอย่างเพราะหวังดีกับเขา แต่แค่เขาชอบคุณอาคนนี้มาก

และถึงแม้แม่ต้องแต่งงานกับประธานมู่นั่นด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม เขาก็ไม่ชอบเลย

“เด็กดี” ถังซินลูบศีรษะเขา

ไฟเขียวแล้ว เธอกำลังพาฉางผิงข้ามถนน จู่ๆ ก็มีคนคนหนึ่งพุ่งออกมา จับผู้หญิงสวมเสื้อผ้าสีฟ้าคนนั้นข้างกายเธอไว้ มีดปอกผลไม้เป็นประกายอยู่บนลำคอผู้หญิง

ผู้หญิงถูกใบมีดเย็นเฉียบแนบเข้ากับผิวหนัง ตกใจจนขาอ่อน ร้องก็ร้องไม่ออก ถังซินและฉางผิงที่อยู่ใกล้เธอที่สุดก็ถูกอวี้เหวินถิงรีบดึงมาอยู่บริเวณที่ปลอดภัย

หลังจากคนรอบๆ เห็นชัดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นก็กรีดร้องออกมา วิ่งหนีกันโกลาหล

“เฮ้ เธอมีสักหนึ่งล้านไหม?” ผู้ร้ายถามผู้หญิงด้วยเสียงเกรี้ยวกราด มีดเจาะอยู่ที่ผิวหนัง มีเลือดซึมออกมา

“ฉ-ฉันไม่มีหนึ่งล้าน อ-อย่าฆ่าฉัน” ผู้หญิงตกใจกลัวจนแทบจะฉี่ราด เอ่ยด้วยเสียงสั่น “ฉันจะให้เงินทั้งหมดที่ฉันมีกับนาย”

“แล้วเธอมีเท่าไร?”

“ส-สองแสน......”

“เชี่ย ยังไม่พออุดฟันเลย!” เขาพูดพลางสบถด่า มีดทิ่มลงไปในลำคอ “เพื่อนเธอล่ะ โทรไปขอพวกมัน!”

เขาเห็นคนรอบข้างกำลังแอบโทรศัพท์ ก็แผดเสียงเกรี้ยวกราดทันที “ออกไปไกลๆ เลยนะโว้ย! ใครกล้าแจ้งตำรวจ เราจะตายด้วยกัน!”

เขาเปิดเสื้อคลุมนอกออกมา บนร่างกายมัดระเบิดหลายอันไว้ ถ้าระเบิดจะต้องเป็นวงกว้างมากแน่ๆ คนพวกนั้นไม่ดูความครึกครื้นแล้ว รีบวิ่งหนีกันหัวซุกหัวซุน

“ฉางผิง มานี่” ถังซินดึงฉางผิงไว้ด้านหลัง

เธอเป็นคนใจดี และอยากช่วยเหลือคนแต่ไม่มีทักษะ ในตอนที่วิกฤตแบบนี้ออกไปเป็นสตรีเทพไม่ได้ และเธอแอบส่งข้อความไปที่ 110 แล้ว เดี๋ยวตำรวจก็มา

ฉางผิงกลับเอามือเธอออก “พี่ เชื่อผม ไม่เป็นไรหรอก”

“เธอ——”

ถังซินยังอยากพูดอะไร ฉางผิงก็วิ่งออกมาจากใต้ข้อพับเธอ เผชิญหน้ากับผู้ร้าย ผู้หญิงกำลังร้องไห้พลางโทรศัพท์ ทำหน้าขอร้องให้ชายคนนั้นอย่าฆ่าตน

“คุณอา คุณแค่ต้องการเงินเท่านั้น” ฉางผิงพูดกับผู้ร้าย “คุณดูสิป้าคนนี้ตกใจกลัวจนร้องไห้แล้ว โทรศัพท์ครึ่งวันก็โทรไม่ติดหรอก เสียเวลา ให้ผมไปแทนคุณป้าเถอะ รอให้คุณได้เงินแล้วก็ปล่อยผม ผมเชื่อว่าคุณอาเป็นคนรักษาสัญญา ใช่ไหม?”

ผู้ร้ายเห็นว่าเป็นแค่เด็กชายคนหนึ่ง ไม่มีพิษมีภัยอะไร และผู้หญิงก็โทรศัพท์ไม่ติดมานานแล้วจริงๆ ทำให้เขาหมดความอดทนอย่างมาก “ได้ เธอเข้ามา!”

ฉางผิงค่อยๆ เดินเข้าไป

ถังซินร้อนรนใจอย่างมาก คิดจะไปช่วย อวี้เหวินถิงกลับบังเธอไว้ น้ำเสียงสุขุมใจเย็นผิดปกติ “ยืนตรงนี้อย่าขยับ”

สายตาเขาจ้องไปที่ร่างฉางผิงด้วยสายตาที่ร้อนแรง

ขณะที่ฉางผิงเพิ่งเดินผ่านตัวเขาไป สะกิดหลังมือเขาสองที นั่นเป็นการให้สัญญาณ

เขาเข้าใจ

ไม่ต้องพูดเลย เด็กน้อยคนนี้โคตรฉลาด

ขณะที่ฉางผิงเดินมา ผู้ร้ายก็เตะผู้หญิงอย่างแรงหนึ่งที แล้วรีบใช้มือคว้าคอฉางผิงไว้

“ให้เพื่อนเธอรีบมาสแกนบาร์โค้ด ภายในสี่สิบวินาทีถ้ายังไม่โอนเงินมา ฉันจะฆ่าเธอก่อน แล้วก็ระเบิดให้เธอตายไม่เหลือซาก!”

ตอนแรกผู้หญิงขาอ่อน พอเขาพูดแบบนี้ก็กลัวจนนั่งลงไปกับพื้น

กลัวจนฉี่ราดออกมาทันทีอย่างควบคุมไม่ได้

“ป้า ให้เพื่อนป้ารีบโอนมาเร็ว” ฉางผิงพูดกับผู้หญิงพลางค่อยๆ เปลี่ยนท่าร่างกาย “อาคนนี้แค่ต้องการเงินเท่านั้น ไม่ทำร้ายพวกเราหรอก”

“โอน ฉันให้พวกเขาโอนเดี๋ยวนี้” เธอสัมผัสโทรศัพท์ นิ้วเคาะด้านบนอย่างสั่นๆ

ผู้ร้ายรอให้ผู้หญิงโอนเงินมาพลางมองรอบๆ อย่างระแวง

รอหลายวินาทีแล้วเขาก็ทนไม่ไหว เพราะกลัวว่าตำรวจจะมา “ทำไมช้าขนาดนี้? อยากตายใช่ไหม!”

ฉางผิงเอ่ยอย่างอ่อนแรง “นี่อา แขนอารัดคอผมไม่ค่อยสบายเลย ใช้มีดเหอะ ผมตัวเล็กขนาดนี้ หินก้อนเดียวก็ยกไม่ขึ้น อากลัวอะไร?”

“ไอ้เด็กเปรตหุบปากซะ!” ผู้ร้ายด่า ตบศีรษะให้รางวัลฉางผิงไปหนึ่งที “อยากตายใช่ไหม? ไม่เชื่อเหรอว่าฉันส่งแกไปตายได้จริงๆ?”

ฉางผิงตกใจกลัวจนหดไหล่ จะร้องไห้แล้ว

“อ-โอนแล้ว” ผู้หญิงพูดเสียงสั่น ถือสลิปโอนเงินให้เขาดู

ขณะที่สายตาผู้ร้ายมองที่โทรศัพท์ ผ่อนคลายในพริบตา ฉางผิงบิดมือที่ถือมีดของชายคนนั้นอย่างแรง ร่างเล็กแต่แข็งแรงจนน่ากลัว บิดแขนผู้ชายจนหักทันที

ผู้ร้ายร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

วินาทีต่อมามีลมเย็นพัดผ่านใบหน้าผู้ร้ายไป อวี้เหวินถิงเหวี่ยงหมัดโหดไปที่ขยับของเขา บริเวณท้องอีกหนึ่งหมัด ตอบสนองไม่ทันแม้แต่นิดเดียว ล้มลงกับพื้นอย่างปวกเปียก

ฉางผิงถอดเชือกรองเท้ามัดมือสองข้างของชายคนนั้น หลังจากแน่ใจว่าปลอดภัยแล้วก็ยืดตัวขึ้น มองอวี้เหวินถิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม “คุณอา ทักษะคุณอาสุดยอดจริง!”

“เธอก็ยอดเยี่ยมมากเหมือนกัน” อวี้เหวินถิงพูด ย่อตัวลงตรงหน้าเขา “ตัวเล็กแต่แข็งแรงจนน่ากลัว มีครูเชี่ยวชาญสอนเหรอ?”

ฉางผิงพยักหน้า พูดอย่างภูมิใจ “แม่หาครูให้ผมครับ ครูเป็นเพื่อนกับพ่อผมด้วย!”

ใบหน้าเย็นชาของอวี้เหวินถิงเผยรอยยิ้มเล็กน้อย รู้สึกผิดหวังในใจ

และไม่รู้ว่าทำไม

ถังซินยืนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดในบริเวณที่ปลอดภัย ตกตะลึงจนคางค้างไปแล้ว

เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ฉางผิงอยากจัดการผู้ร้าย และใช้การเคลื่อนไหวที่เสี่ยงแบบนี้ ร่างเล็กๆ นั่นก็สุดยอดเหมือนกัน แข็งแรงจนน่ากลัว หักมือมันได้ทันที

โดยเฉพาะตอนสุดท้ายที่ร่วมมือกับอวี้เหวินถิง รู้ใจกันสุดๆ

สมกับเป็นพ่อลูกกันจริงๆ!

ไม่นานรถตำรวจก็มาถึง จดบันทึกกับถังซินสั้นๆ ใส่กุญแจมือผู้ร้ายแล้วจากไป

ผู้หญิงรู้สึกขอบคุณกับฉางผิงมาก ยืนกรานจะให้เงินเขาหนึ่งพันหยวน

อวี้เหวินถิงสอนฉางผิงด้วยใบหน้าเย็นชา “ผู้ร้ายคนนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นมือสมัครเล่น เธอถึงไม่ได้เตรียมป้องกัน ถ้าเป็นผู้ร้ายใจเหี้ยมที่แท้จริงแม้แต่เด็กมันก็ไม่เว้นนะ”

“ต่อไปถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก อย่าเอาตัวไปเสี่ยง ถ้าต้องทำจริงๆ ก็ห้ามแพ้เด็ดขาด ต้องลงมือให้หนัก ไม่งั้นเธอจะเป็นคนที่ตาย”

“คุณอาพูดถูก” ฉางผิงเป็นเด็กดีมาก ฟังคำสอนจากเขาอย่างเคารพ

เมื่ออวี้เหวินถิงสั่งสอนเสร็จ ก็เอ่ยถามเขาอย่างสงสัย ผู้ร้ายที่แท้จริงเป็นอย่างไร ถ้าเจอต้องทำอย่างไร อวี้เหวินถิงก็ค่อยๆ พูดให้เขาฟัง

สองพ่อลูกพูดคุยกันพลางเดินไปด้วย เมินถังซินไปเลย ถึงขั้นทิ้งเธอไว้ด้านหลัง

ถังซินถอนหายใจในใจ

เฮ้อ สองพ่อลูกมีจิตใจที่เชื่อมกัน เธอจะทำอะไรได้? ตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอกังวลก็คือข่าวพวกนั้น คาดว่าซ่งจิ้งเหอต้องเห็นนานแล้ว

เธอลำบากจริงๆ แล้ว!