รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 225

บทที่ 225 ประธานของคุณทั้งอ่อนช้อยน่ารักทั้งมีเสนห์

เขาทิ้งคำพูดไว้ และจากไปอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปสิบนาที ทุกคนที่อยู่ในห้องอาหารส่วนตัวจึงจะกลับมาตั้งสติได้ ทุกคนต่างมองหน้าซึ่งกันและกัน

“คุณฉิน คุณไม่เห็นเราเป็นเพื่อนแล้วหรอ! คุณจางจ้องไปที่คุณฉิน และเอ่ยขึ้นอย่างโกรธเคืองว่า ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามพวกเราก็คือเพื่อนนักเรียนด้วยกัน และร่วมมือกันทำงานมางาน ทำไมคุณไม่บอกเรื่องนี้กับผม?”

คุณฉินหมดคำพูด “ทำไมผมถึงจะไม่บอกคุณหล่ะ? ผมบอกแล้วว่าเธอเป็นคนของประธานมู่ พวกคุณก็ยังพูดกันตามอำเภอใจ โชคดีที่พวกคุณไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวถังซิน ไม่อย่างนั้น…”

คุณจางเริ่มเสียวสันหลัง

ใช่แล้ว! ถ้าเตะเนื้อต้องตัวถังซินจริงๆ ถ้าอย่างนั้นจุดจบก็คงจะเป็นอีกแบบแล้ว

…

ถังซินคิดว่าคุณจางจะทำการประชุมพนักงานของพวกเขาซะอีก คิดไม่ถึงว่าวันต่อมาทั้งหกคนนั้นก็ได้เข้ามา และประธานจางยังเป็นคนมาส่งด้วยตนเอง

ลักษณะที่กระตือรือร้นของเขาทำให้ในใจถังซินรู้สึกกลัว

เมื่อวานตอนที่ทานข้าว คุณจางยังมีท่าทางที่ดูถูกเธอ ทั้งหกคนนี้ก็อาศัยคุณฉินถึงจะยืมตัวมาได้ ลักษณะท่าทางในวันนี้ได้เปลี่ยนไปมาก

ในช่วงเวลานั้นได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ?

ถังซินครุ่นคิดอยู่ในใจ แต่ได้จัดตั้งทีมขึ้นเรียบร้อยแล้ว คนครบทีม เธอจึงไม่อยากจะคิดอะไรมาก เรียกให้ทุกคนมาประชุมเรื่องการประมูลก่อสร้างรถไฟความเร็วสูงทางเขตตะวันออก

หลังจากนั้นอีกหนึ่งสัปดาห์ ถังซินก็คลุกอยู่กับเรื่องการประมูล ยุ่งๆทำงานกับคนในทีมตั้งแต่เช้ายันเย็น กลับถึงบ้านดึกมากทุกวัน ลูกแมวน้อยบางครั้งจำเป็นที่จะต้องพึ่งพาให้หลี่ซูเจ๋ดูแล

จากที่ไม่เคยสัมผัสกับโครงการประเภทนี้ ในครั้งนี้ก็ได้ทำให้ถังซินได้เรียนรู้ถึงสิ่งต่างๆมากมาย ได้พบเจอกับคำศัพท์เฉพาะทางที่ไม่เข้าใจ หรือในบางครั้งมีตรงไหนที่ไม่เข้าใจก็ทำหน้าหนาไปขอความช่วยเหลือจากผู้ช่วยจาง

ถึงอย่างไรก็เป็นผู้ช่วยที่อยู่ข้างกายของมู่เฉินหย่วน ยังไงก็เก่งมากจริงๆ

แน่นอนว่าผู้ช่วยจางเต็มใจอยากที่จะช่วยเธอ แต่หลังจากที่ผ่านมาหลายวันเขารู้สึกว่าผิดปกติ เขาอยู่ตรงนี้สอนถังซินก็ไม่มีประโยชน์อะไร หรือว่าจะสามารถพัฒนาไปอีกขั้นได้?

จำเป็นที่จะต้องให้เจ้านายของเขามาเป็นคนสอนสิ

ดังนั้นเมื่อรอให้ถังซินมาถามเขาอีกครั้ง ผู้ช่วยจางจึงไปหามู่เฉินหย่วน แสร้งทำเป็นว่าตนเองก็ไม่เข้าใจ และทำเป็นไม่ได้ตั้งใจที่จะเอาเรื่องที่ถังซินมักจะมาถามเขาไปบอกกับมู่เฉินหย่วน

มู่เฉินหย่วนได้ยินก็ขมวดคิ้วและพูดขึ้นว่า “นายไปลงทะเบียนวีแชทอีกอัน ฉันจะใช้อันนี้”

“ได้ครับ คุณใช้ ใช้ตามสบาย”! ผู้ช่วยจางยิ้มแล้วพูดขึ้น ให้โอกาสมู่เฉินหย่วนและถังซินได้ใกล้ชิดกัน

ดูๆแล้ว เจ้านายของเขามีพัฒนาการขึ้นเยอะมาก รู้จักหึงขึ้นมาแล้ว!

หลังจากนั้นคนที่คุยกับถังซินคือมู่เฉินหย่วน มู่เฉินหย่วนเลียนแบบการทำน้ำเสียงและลักษณะการพูดของผู้ช่วยจางได้อย่างแนบเนียน ทำให้ถังซินไม่เอะใจแม้แต่นิดเดียว จนกระทั่งคุยเรื่องงานเสร็จ เธอยังคุยบ่นเรื่อยเปื่อยกับเขา

ถังซิน: ผู้ช่วยจาง อยากดูอะไรที่สนุกๆมั้ย?

มู่เฉินหย่วนเห็นมีข้อความใหม่เข้ามา จึงคลิกเปิดดู ทันใดนั้นก็รู้สึกไม่สบายใจ ยังไม่รู้ว่าเมื่อก่อนผู้ช่วยจางใช้วีแชทนี้คุยกับถังซินไปถึงไหน

เขาจึงโทรไปที่แผนกเลขาก่อน “ผู้ช่วยจางบอกว่าช่วงนี้รู้สึกเบื่อมาก พวกเธอเอาเอกสารตลอดสามเดือนที่ผ่านมาของบริษัทมู่ซื่อขนมาที่นี่ ให้เขาสรุปออกมาให้ดี”

“ได้ค่ะ ประธานมู่”

หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาถึงตอบข้อความวีแชทของถังซิน “คุณถัง มีอะไรสนุกหรอ?”

ถังซิน: คุณสาบานก่อน ถ้าคุณเอารูปส่งต่อ ต่อไปจะหาภรรยาไม่ได้ เป็นโสดตลอดชีวิต

มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้วและตอบกลับไปว่า “ผมไม่ส่งต่อหรอก”

ยังไงตัวเขาก็ไม่ใช่ผู้ช่วยจาง

จากนั้นถังซินก็ส่งรูปภาพรูปหนึ่งมา บนนั้นปรากฎรูปภาพของมู่เฉินหย่วน แต่ถูกแต่งภาพให้เขามีผมยาวและเปลี่ยนชุดสูทให้เป็นชุดกี่เพ้า

ใบหน้าของเขาเริ่มเคร่งขรึม

ถังซิน: ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่อยากจะเชื่อใช่มั้ยว่านี่คือประธานมู่ของพวกคุณ ทั้งอ่อนช้อยน่ารักทั้งมีเสน่ห์

ถังซิน: น่าเสียดายที่ชีวิตนี้เขายังไม่เคยเป็นผู้หญิง ถ้าหากเขาเป็นผู้หญิง จะต้องปลุกวงการบันเทิงอย่างแน่นอน โอย ถ้าฉันมีใบหน้าแบบนี้นะ ฉันจะเที่ยวนอนกับนักแสดงในวงการบันเทิงให้ทั่วไปหมด!

ถังซิน: ผู้ช่วยจาง ทำไมคุณไม่พูดไม่จา คุณตกใจจนช็อคไปเลยหรอ?

ยิ่งกว่าช็อคอีก