รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 238

ตอนที่ 238 ขอโทษครับ รบกวนหน่อย

ลู่เหวินซูจูบเธออีกหลายครั้ง และออกไปอย่างอาลัยคิดถึงยิ่งนัก

หลี่ซูเจ๋ยิ้มยืนส่งเขา จนรถขับออกไป เมื่อมองไม่เห็นรถแล้ว รอยยิ้มที่อยู่บนใบกน้าก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเย็นชา

เธอลูบคลำไปยังเพชรที่อยู่บนแหวน ไม่ลังเลที่จะถอดมันทิ้งลงกระเป๋าแม้แต่นิดเดียว

จากนั้นก็เข้าไปในคอนโด

—

หลังจากวันนั้น ถังซินก็ไม่เคยเจอมู่เฉินหย่วนอีก

เหตุผลแรกคือเธอส่งวีแชทไปขอโทษเขาแล้ว มู่เฉินหย่วนไม่ตอบกลับเธอ เหตุผลที่สองคือเธอยุ่งมาก มีงานให้ทำเป็นกอง เมื่อรอให้ตั้งสติได้ ก็ถึงวันที่มู่เฉินหย่วนและส้งจิ้งเหอแต่งงานกัน

ในเช้าวันนั้น ก็มีรายงานข่าวเกี่ยวกับการเกี่ยวดองของตระกูลมู่และตระกูลส้งในออนไลน์เต็มไปทั่ว แม้แต่ถังซินที่อยู่บริษัท พนักงานทั้งบริษัทต่างพูดถึงเรื่องนี้

ถังซินแสร้งทำเป็นไม่รู้ จัดการธุระที่ห้องทำงานต่อ

หลี่ซูเจ๋โทรศัพท์เข้ามา ถามเธอว่าทำไมไม่ไปร่วมงานแต่งงานนี้ หวาดกลัวใช่หรือไม่ ถังซินก็ไม่สามารถบอกได้ว่าทำไม จึงวางสายโทรศัพท์เสียเลย

คิดไม่ถึงว่าหลี่ซูเจ๋จะมาหาเธอโดยตรง

“เธอไม่ได้ขอโทษมู่เฉินหย่วน ทำไมถึงไม่ไป!” หลี่ซูเจ๋ออกแรงบังคับลากเธอออกไปทางข้างนอก พาเธอไปร้านชุดราตรีคุณภาพสูง เพื่อเลือกเสื้อผ้า และไปทำผม

ระหว่างทางไปสถานที่จัดงานแต่งงาน หลี่ซูเจ๋เริ่มต่อว่าถังซิน “จำเป็นต้องไป ไปดูความตาบอดของเขา! ถ้าเธอไม่ไป ไม่แน่ว่าคุณส้งจะมองเธอยังไง!”

ถังซินหมดความอดทน “มีอะไร ถึงให้ต้องไปเข้าร่วม พูดก็พูดเถอะฉันก็ไม่ได้ถูกเชิญ”

“พวกเราไม่ได้ไปทำลายงานแต่งงานเขาซักหน่อย เขาจะสามารถไม่ให้พวกเราเข้าไปได้หรอ?” หลี่ซูเจ๋มองบน “ไม่ให้เข้า แต่ก็ยังมีลู่เหวินซู คาดว่าเขาน่าจะถึงงานแต่งนานแล้ว”

ถังซินเม้มปากแน่น

พวกเขาบอกว่าเป็นแค่การแต่งงานปลอมๆ แต่ว่างานแต่งนี้โด่งดังมาก คาดว่าคนทั้งประเทศน่าจะรู้แล้ว

“ซินซิน ไม่ดีใจหรอ?” หลี่ซูเจ๋เข้ามาใกล้ๆและดึงแขนของถังซิน “เธอยังชอบประธานมู่หรอ?”

“ไม่ใช่”

“แต่ดูสีหน้าท่าทางเธอไม่ได้บอกแบบนั้น” หลี่ซูเจ๋รู้ทัน และเอ่ยขึ้นอีกว่า “แต่ว่าประธานมู่โกหกเธอขนาดนี้ ถ้าฉันเป็นเธอ ยังไงฉันก็ไม่ยกโทษให้”

ถังซินเผลอยิ้มออกมา “แล้วเธอยังจะลากฉันไปงานแต่งพวกเขา?”

“นั่นไม่เหมือนกัน” หลี่ซูเจ๋พูดอย่างเคร่งขรึม “ฉันแค่กลัวว่าถ้าเธอไม่ไป นักข่าวพวกนั้นจะเขียนข่าวมั่วๆ บอกว่าเธอรู้ตัวเองว่าเทียบกับตระกูลคุณส้งไม่ได้อะไรแบบนี้”

เธอเอาโทรศัพท์มือถือให้ถังซินดู และทำท่าทางสนใจใคร่รู้เป็นอย่างยิ่ง “เธอดู ผู้ชายพวกนี้ฉันเลือกมาอย่างดี มีสองคนที่เปิดบริษัทของตัวเอง หลังจากที่ไปร่วมงานแต่งแล้ว พวกเราไปดูกันมั้ย?”

“ไม่ต้องหรอก”

“ต้องสิ ให้ประธานมู่เห็นว่าเธอดีเลิศขนาดไหน มีผู้ชายหลายคนตามจีบ”

……

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกัน รถแท็กซี่ก็ถูกชนอย่างฉับพลันโดยไม่ทันไดตั้งตัว อีกนิดเดียวพวกเธอเกือบจะกระเด็นออกจากเบาะนั่ง

ถังซินมองไปทางหน้าต่าง แสงไฟมืดสลัว เหมือนกับกำลังผ่านอุโมงค์

รถแท็กซี่ที่พวกเธอนั่งมาได้ถูกปิดขวางไว้ทั้งหน้าและหลัง มีผู้ชายหลายคนลงมาจากรถเก๋ง ล้วนแล้วแต่มีกล้ามที่ใหญ่โต เห็นแล้วไม่กล้ายั่วโมโห พวกเขาก้าวเดินมาทางนี้อย่างเร็ว

หลี่ซูเจ๋ยังด่ารถคันข้างหน้าว่าไม่มีตา แต่ถังซินเห็นว่ารถคันหลังก็เดินหลงมากันหลายคน จึงรู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้ว จึงรีบเคาะแหวนที่อยู่บนนิ้ว

ผู้ชายคนหนึ่งเคาะกระจกรถ

หลังจากที่ลดกระจกรถยนต์ลง เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่โหดร้ายกับถังซิน “คุณถัง รบกวนคุณไปกับพวกเรา”

น้ำเสียงนั้นคล้ายกับบอกว่าถ้าเธอไม่ลงรถ เขาจะพังรถเข้ามา

เป็นครั้งแรกที่หลี่ซูเจ๋ได้เจอเหตุการณ์แบบนี้ จึงสับสนมึนงงเล็กน้อย หลังจากที่เห็นถังซินลงรถ เธอรีบคว้ามือถังซิน “ฉันไปกับเธอ ฉันกลัว…”

“พวกเขาต้องการแค่ฉัน” ถังซินปัดมือหลี่ซูเจ๋ออก และแอบส่งสัญญาณให้เธอทางสายตา

หลี่ซูเจ๋เข้าใจแล้ว จึงปล่อยมือเธอ

ถังซินเห็นผู้ชายพวกนี้ ถึงแม้ว่าจะดูเป็นคนเลวโฉดชั่ว แต่ว่าก็มีมารยาทมาก ไม่ได้ใช้กำลังทุบตีเธอ เดาว่าพวกเขาคงจะไม่ฆ่าปิดปาก จึงขึ้นรถพวกเขาไป

เมื่อกำลังคิดว่าจะพูดอย่างไรกับพวกเขา ผู้ชายคนที่นั่งเบียดกับเธอข้างหลังก็ใช้ผ้าปิดปากถังซินไว้ แม้แต่จะแสดงปฏิกิริยาถังซินก็ยังทำไม่ทัน หายใจดมยาสลบและหมดสติไป

เธอเหมือนกับได้ยินอย่างเลือนรางว่าชายคนนั้นพูดว่าจะไปโรงพยาบาล

หลังจากที่รถเก๋งสีดำเหล่านี้ขับออกไป หลี่ซูเจ๋ก็เร่งให้คนขับรถขับออกไป และโทรศัพท์รายงานสถานการณ์ให้กับลู่เหวินซูอย่างใจร้อนเหมือนถูกเผา

หลังจากที่ลู่เหวินซูวางสายโทรศัพท์ ก็รีบเข้าไปหามู่เฉินหย่วนข้างในงาน

สถานที่ในการจัดแต่งงานนั้นเงียบมากๆ นอกจากแขกของตระกูลมู่และตระกูลส้งแล้ว ไม่มีแขกคนอื่นอีก พวกนักข่าวถูกกันไว้ข้างนอก เดิมทีงานแต่งงานเริ่ม สิบเอ็ดโมง มู่เฉินหย่วนรำคาน จึงให้บาทหลวงทำพิธีก่อน

เดิมทีคือการแต่งงานปลอมๆ มู่เฉินหย่วนไม่ได้แต่งชุดพิธีการ แต่สวมชุดสูทตามปกติ ผูกเนคไท ยืนรออยู่ที่บนเวที

และดูนาฬิกาข้อมือเป็นครั้งคราว

ไม่นาน คุณพ่อส้งก็จูงมือส้งจิ้งเหอก้าวเหยียบบนพรมแดงทีละก้าวทีละก้าวเข้ามาในห้องพิธี

คนที่อยู่ในห้องพิธีต่างแปลกประหลาดใจ

เห็นได้ชัดว่าเป็นงานแต่งงาน แต่ว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวไม่ให้ความสำคัญเลย โดยเฉพาะเจ้าสาวแต่งตัวแต่งหน้าเรียบๆ ไม่เหมือนกับจะแต่งงานเลย แม้แต่ช่อดอกไม้ในมือก็ยังไม่มี

คุณพ่อส้งส่งส้งจิ้งเหอขึ้นไปบนเวที ยิ้มและพูดกับมู่เฉินหย่วน “พวกเธอแต่งงานกัน บอกว่าอยากให้ดูเรียบง่ายหน่อย แต่ฉันยกลูกสาวของฉันให้กับนาย นายจึงต้องปฏิบัติกับเธอเป็นอย่างดี”

มู่เฉินหย่วนเพียงแค่พยักหน้า

คุณพ่อส้งรู้จักนิสัยของเขา จึงไม่ได้พูดอะไรอีกและลงจากเวทีไป

บาทหลวงไอออกมาและแสดงออกอย่างเป็นทางการ เมื่อกำลังจะพูด มู่เฉิ่นหย่วนก็พูดขึ้นมาก่อนว่า “ฉันหวังว่าจะทำง่ายๆไม่ซับซ้อน คุณแค่พูดคำอวยพรเล็กน้อยก็พอแล้ว”

บาทหลวง…

การแต่งงานเป็นเรื่องที่จริงจังเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ ดูแล้วประธานมู่ทำไมถึงทำเหมือนรำคาญขนาดนี้?

แต่บาทหลวงก็ไม่กล้าจะพูดอะไร เอาขั้นตอนกล่าวคำสาบานที่ซับซ้อนออกไป และเอ่ยคำอวยพร บาทหลวงพูดได้เพียงแค่ประโยคเดียว ประตูใหญ่ในห้องพิธีก็ถูกเปิดออก

มีคนตะโกนเสียงดังออกมา ขอโทษคับ รบกวนซักครู่!

ลู่เหวินซูรีบพุ่งขึ้นไปบนเวที และเข้าไปกระซิบข้างหูของมู่เฉินหย่วน “ถังซินถูกลักพาตัวไปแล้ว”

สีหน้าของมู่เฉินหย่วนเคร่งขรึม

ในตอนนั้นโทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้น กวนชิงเฟินโทรศัพท์เข้ามา “ผู้ชายคนนั้นอยากเอาตัวพี่สาวผมไปโรงพยาบาล เอาไขกระดูกของพี่สาวผมไปให้ลูกของเขา ผมปริตัวไปไม่ได้ ฝากคุณด้วย”

“ฉันจะไป”

หลังจากที่วางสายโทรศัพท์ มู่เฉินหย่วนดึงเนคไทที่อยู่บนคอ และพูดกับส้งจิ้งเหอว่า “ฉันมีเรื่องให้ต้องไปจัดการ ที่เหลือเธอจัดการเอง”

ส้งจิ้งเหอพยักหน้า “คุณไปเถอะ”

ไม่นานมู่เฉินหย่วนและลู่เหวินซูก็ออกมาจากห้องพิธีอย่างรวดเร็ว แต่แขกของตระกูลมู่และตระกูลส้งไม่เข้าใจว่าทำไมถึงทำเช่นนี้ ในใจคิดว่าพิธียังไม่เสร็จ ทำไมเจ้าบ่าวถึงไปแล้วหล่ะ

“จิ้งเหอ ประธานมู่ไม่ใช่ว่าเปลี่ยนใจแล้วนะ?” คุณนายส้งที่ยืนอยู่บนเวทีเอ่ยออกมา ในแววตาของคุณนายส้งแสดงออกถึงความดีอกดีใจที่เห็นส้งจิ้งเหอเป็นทุกข์ โดยไม่มีการปิดบังอารมณ์แม้แต่นิดเดียว “พิธีแต่งงานยังไม่เสร็จก็ไปแล้ว”

ส้งจิ้งเหอยิ้มและพูดขึ้นว่า “มีงานที่บริษัทของเขา”

“ไม่ว่าบริษัทงานจะเยอะแค่ไหน แต่ในช่วงจังหวะที่สำคัญเขาก็ไม่สามารถที่จะไปไหนได้” คุณนายส้งพูดขึ้นอีกว่า “เขาไปแล้ว คนในตระกูลส้งและพ่อของเธอจะเอาหน้าไปไว้ไหน”

เดิมทีสีหน้าของคุณพ่อส้งก็ไม่ค่อยจะดีอยู่แล้ว ตอนนี้ได้ยินคุณนายส้งพูดออกมาเช่นนี้ สีหน้าก็ยิ่งแย่ไปกว่าเดิม

คุณพ่อส้งจึงเอ่ยขึ้นว่า “ให้มู่เฉินหย่วนกลับมา เขาทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไร”

ส้งจิ้งเหอไม่ได้พูดอะไร

สิบนาทีก่อนหน้านี้ คุณพ่อส้งได้เซ็นต์ในสัญญาหุ้นส่วนแล้ว เธอได้หุ้นของบริษัทตระกูลส้งหกจุด ปรารถนาเป็นอย่างยิ่งที่จะไปจากตรงนี้ มู่เฉินหย่วยไปแล้วยิ่งถูกอกถูกใจเธอ

เธอไม่พูดอะไร แต่คุณนายส้งยิ่งฮึกเหิม พูดเหน็บแนมเธอเสียงดังต่อหน้าคุณพ่อส้งและคนในตระกูลส้ง คนในตระกูลมู่ที่นั่งอยู่ต่างก็ได้ยิน