รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 238

ตอนที่ 238 ขอโทษครับ รบกวนหน่อย

ลู่เหวินซูจูบเธออีกหลายครั้ง และออกไปอย่างอาลัยคิดถึงยิ่งนัก

หลี่ซูเจ๋ยิ้มยืนส่งเขา จนรถขับออกไป เมื่อมองไม่เห็นรถแล้ว รอยยิ้มที่อยู่บนใบกน้าก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเย็นชา

เธอลูบคลำไปยังเพชรที่อยู่บนแหวน ไม่ลังเลที่จะถอดมันทิ้งลงกระเป๋าแม้แต่นิดเดียว

จากนั้นก็เข้าไปในคอนโด

—

หลังจากวันนั้น ถังซินก็ไม่เคยเจอมู่เฉินหย่วนอีก

เหตุผลแรกคือเธอส่งวีแชทไปขอโทษเขาแล้ว มู่เฉินหย่วนไม่ตอบกลับเธอ เหตุผลที่สองคือเธอยุ่งมาก มีงานให้ทำเป็นกอง เมื่อรอให้ตั้งสติได้ ก็ถึงวันที่มู่เฉินหย่วนและส้งจิ้งเหอแต่งงานกัน

ในเช้าวันนั้น ก็มีรายงานข่าวเกี่ยวกับการเกี่ยวดองของตระกูลมู่และตระกูลส้งในออนไลน์เต็มไปทั่ว แม้แต่ถังซินที่อยู่บริษัท พนักงานทั้งบริษัทต่างพูดถึงเรื่องนี้

ถังซินแสร้งทำเป็นไม่รู้ จัดการธุระที่ห้องทำงานต่อ

หลี่ซูเจ๋โทรศัพท์เข้ามา ถามเธอว่าทำไมไม่ไปร่วมงานแต่งงานนี้ หวาดกลัวใช่หรือไม่ ถังซินก็ไม่สามารถบอกได้ว่าทำไม จึงวางสายโทรศัพท์เสียเลย

คิดไม่ถึงว่าหลี่ซูเจ๋จะมาหาเธอโดยตรง

“เธอไม่ได้ขอโทษมู่เฉินหย่วน ทำไมถึงไม่ไป!” หลี่ซูเจ๋ออกแรงบังคับลากเธอออกไปทางข้างนอก พาเธอไปร้านชุดราตรีคุณภาพสูง เพื่อเลือกเสื้อผ้า และไปทำผม

ระหว่างทางไปสถานที่จัดงานแต่งงาน หลี่ซูเจ๋เริ่มต่อว่าถังซิน “จำเป็นต้องไป ไปดูความตาบอดของเขา! ถ้าเธอไม่ไป ไม่แน่ว่าคุณส้งจะมองเธอยังไง!”

ถังซินหมดความอดทน “มีอะไร ถึงให้ต้องไปเข้าร่วม พูดก็พูดเถอะฉันก็ไม่ได้ถูกเชิญ”

“พวกเราไม่ได้ไปทำลายงานแต่งงานเขาซักหน่อย เขาจะสามารถไม่ให้พวกเราเข้าไปได้หรอ?” หลี่ซูเจ๋มองบน “ไม่ให้เข้า แต่ก็ยังมีลู่เหวินซู คาดว่าเขาน่าจะถึงงานแต่งนานแล้ว”

ถังซินเม้มปากแน่น

พวกเขาบอกว่าเป็นแค่การแต่งงานปลอมๆ แต่ว่างานแต่งนี้โด่งดังมาก คาดว่าคนทั้งประเทศน่าจะรู้แล้ว

“ซินซิน ไม่ดีใจหรอ?” หลี่ซูเจ๋เข้ามาใกล้ๆและดึงแขนของถังซิน “เธอยังชอบประธานมู่หรอ?”

“ไม่ใช่”

“แต่ดูสีหน้าท่าทางเธอไม่ได้บอกแบบนั้น” หลี่ซูเจ๋รู้ทัน และเอ่ยขึ้นอีกว่า “แต่ว่าประธานมู่โกหกเธอขนาดนี้ ถ้าฉันเป็นเธอ ยังไงฉันก็ไม่ยกโทษให้”

ถังซินเผลอยิ้มออกมา “แล้วเธอยังจะลากฉันไปงานแต่งพวกเขา?”

“นั่นไม่เหมือนกัน” หลี่ซูเจ๋พูดอย่างเคร่งขรึม “ฉันแค่กลัวว่าถ้าเธอไม่ไป นักข่าวพวกนั้นจะเขียนข่าวมั่วๆ บอกว่าเธอรู้ตัวเองว่าเทียบกับตระกูลคุณส้งไม่ได้อะไรแบบนี้”

เธอเอาโทรศัพท์มือถือให้ถังซินดู และทำท่าทางสนใจใคร่รู้เป็นอย่างยิ่ง “เธอดู ผู้ชายพวกนี้ฉันเลือกมาอย่างดี มีสองคนที่เปิดบริษัทของตัวเอง หลังจากที่ไปร่วมงานแต่งแล้ว พวกเราไปดูกันมั้ย?”

“ไม่ต้องหรอก”

“ต้องสิ ให้ประธานมู่เห็นว่าเธอดีเลิศขนาดไหน มีผู้ชายหลายคนตามจีบ”

……

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกัน รถแท็กซี่ก็ถูกชนอย่างฉับพลันโดยไม่ทันไดตั้งตัว อีกนิดเดียวพวกเธอเกือบจะกระเด็นออกจากเบาะนั่ง

ถังซินมองไปทางหน้าต่าง แสงไฟมืดสลัว เหมือนกับกำลังผ่านอุโมงค์

รถแท็กซี่ที่พวกเธอนั่งมาได้ถูกปิดขวางไว้ทั้งหน้าและหลัง มีผู้ชายหลายคนลงมาจากรถเก๋ง ล้วนแล้วแต่มีกล้ามที่ใหญ่โต เห็นแล้วไม่กล้ายั่วโมโห พวกเขาก้าวเดินมาทางนี้อย่างเร็ว

หลี่ซูเจ๋ยังด่ารถคันข้างหน้าว่าไม่มีตา แต่ถังซินเห็นว่ารถคันหลังก็เดินหลงมากันหลายคน จึงรู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้ว จึงรีบเคาะแหวนที่อยู่บนนิ้ว

ผู้ชายคนหนึ่งเคาะกระจกรถ

หลังจากที่ลดกระจกรถยนต์ลง เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่โหดร้ายกับถังซิน “คุณถัง รบกวนคุณไปกับพวกเรา”

น้ำเสียงนั้นคล้ายกับบอกว่าถ้าเธอไม่ลงรถ เขาจะพังรถเข้ามา

เป็นครั้งแรกที่หลี่ซูเจ๋ได้เจอเหตุการณ์แบบนี้ จึงสับสนมึนงงเล็กน้อย หลังจากที่เห็นถังซินลงรถ เธอรีบคว้ามือถังซิน “ฉันไปกับเธอ ฉันกลัว…”