รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 245

บทที่ 245 แกอย่าแตะต้องตัวเขานะ

เขามือยันโต๊ะกาแฟแก้วเอาไว้ หายใจหอบหนัก พอเงยหน้าก็พบว่ากล้องตัวเล็ก ๆ ซ่อนอยู่ในโคมไฟติดผนัง

สายตายิ่งเบลอขึ้นทุกที

นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีคนกล้าลงมอกับเขาที่นี่ด้วย

เกาพินถิงล้มอยู่บนพื้น หัวแตกเลือดไหล ผู้ชายที่เต็มไปด้วยแรงอาฆาตทำให้เธอกลัวจนเผ่นหนีออกไป แต่ทว่าพอนึกถึงเรื่องที่อยากทำ สีหน้าก็บูดบึ้งขึ้นมา

เธอไม่กลัวหรอก！

เกาพินถิงมือเท้าตะเกียกตะกายปีนขึ้นไปอยู่ข้าง ๆ เท้าชายหนุ่ม ลูบไล้เท้าของเขา แทรกกายเข้าไปในอ้อมอกของเขา “ประธานมู่คะ”

พร้อมกับดึงกระโปรงลงเผยให้เห็นเนื้ออันขาวเนียนส่วนนั้น

“เธออยากตายเหรอ...” เหงื่อไหลจากหน้าผากของชายหนุ่มไปยังที่แก้มที่ดูเย็นชา เสียงของเขาสั่นเครือแต่มือกลับไม่สามารถเอาออกจากเรือนร่างของเกาพินถิงได้

ไฟในร่างกายของเขาได้แผดเผาจนเลือดเนื้อเขาเร่าร้อนไปทั่ว

เกาพินถิงเห็นเข้าก็ยิ้มอย่างได้ใจ ยาชนิดนี้ไม่มีใครต้านทานได้ ผู้ชายคนนี้ก็เช่นกัน

เธอเบียดแทรกเข้าไปในอ้อมอกของชายหนุ่มพร้อมกับยื่นมือไปที่กระเป๋าเสื้อของเขาแล้วควักโทรศัพท์ออกมา พอปลดล็อกเสร็จก็เปิดวีแชทส่งคลิปเชิญคนคนนั้นทันที

ทางด้านถังซินนี้ บริษัทคนล้อมวงกันกินข้าวอย่างคึกคัก

พอเห็นเด้งเตือนว่ามีคลิป เธอก็หยิบมือถือออกมาแล้วปลีกตัวออกมาจากผู้ช่วยที่อยู่ข้าง ๆ

“ประธานมู่...อย่าสิคะ...”

เพิ่งเปิดคลิปได้ถังซินก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเลย พอดูคลิปอีกทีก็เห็นภายใต้แสงไฟมืดสลัวมีผู้หญิงคนหนึ่งแนบชิดหน้าอกของมู่เฉินหย่วน เสื้อผ้าชายหนุ่มถูกดึงออกหมดแล้ว

ยังไม่ทันที่ถังซินจะตอบโต้กลับใด ๆ คลิปก็ถูกตัด

ถังซินหัวใจเต้นหนักมาก มือเธอสั่นเทา โทรวิดีโอคอลกลับอย่างรวดเร็ว คนทางด้านนั้นกลับพูดด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป

“คุณถัง ยังจำฉันได้ไหม”

“เกา！ พิน！ ถิง！” ถังซินรู้จักแน่นอนอยู่แล้ว อยากหยิบกรดกำมะถันสาดเธอแต่ยัยแรดกลับแกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง

ปลายสายทางนั้น เสียงหอบสะกดอารมณ์ของชายหนุ่มทำให้ถังซินยิ่งร้อนใจมาก เธอต่อว่าอย่างรุนแรง “แกทำอะไรเขาฮะ”

“ฉันอยากจะทำอะไร เมื่อกี้คุณถังไม่เห็นเหรอ” เกาพินถิงหัวเราะเบา ๆ “บอกเลยว่า ตอนนี้ร่างกายประธานมู่รุ่มร้อนมาก กอดฉันไม่ปล่อยเลยนะ”

“แกอย่าแตะต้องตัวเขานะ！” ถังซินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แกแกม่งอยากตายใช่ไหม”

เกาพินถิงยิ่งหัวเราะออดอ้อน “ฉันไม่ได้แตะต้องตัวเขานะ เขาแตะต้องตัวฉันเองตลอดเลย ถังซิน ฉันอยากโดนเขาข่มขืน มันจะต้องเร่าร้อนมากแน่ ๆ เธอรู้จักความรู้สึกแบบนั้นใช่ไหม”

“เกาพินถิง แกอย่าแตะต้องตัวเขานะ！”

ถังซินตัดสายโยกรองเท้าส้นสูงทิ้งแล้วรีบวิ่งออกไปข้างนอก

วีดีโอเมื่อกี้ เกาพินถิงแค่ปรากฏไม่กี่วินาที แต่ดูจากการตกแต่งของห้องวีไอพีเหมือนกับคลับเฮาส์ของลู่เหวินซู เธอรีบโทรหาลู่เหวินซู “ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน มู่เฉินหย่วนอยู่ที่คลับเฮาส์ของนายนะ”

ลู่เหวินซูพูดด้วยความสงสัย “อยู่ก็อยู่สิ มีปัญหาอะไรเหรอ”

“เขาถูกข่มขืนแล้ว”

“เชรด！！” ลู่เหวินซูตกใจจนเกือบเหวี่ยงมือถือออกไป “ผมจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ！”

ถังซินไม่มีเวลามาสนใจว่าดื่มเหล้าแล้วจะขับรถไม่ได้ พอเห็นคลิปวีดีโอเหล่านั้นเมื่อกี้แล้ว หัวเธอก็แทบจะระเบิด เหยียบคันเร่งขับรถพุ่งตรงดิ่งไปผ่าไฟแดงหลายไฟแดง

ใช้เวลาแค่หกนาทีก็ถึงคลับเฮาส์แล้ว

เธอเดินโซเซเข้าไปในคลับเฮาส์ พุ่งขึ้นไปชั้นสองทันที เห็นลู่เหวินซูกำลังถีบประตูห้องวีไอพี

ถังซินร้อนใจมาก “นายยังไม่เข้าไปอีกเหรอ”

“เข้าไปไม่ได้อ่ะ ประตูแม่งโดนเอาของหนักขวางไว้” ลู่เหวินซูพูดเสียดสี “ผมเห็นพวกเขามีความสุขกันในห้องมาก ไม่มีอะไรนี่”

“นายหุบปากไปเลยนะ” ตอนนี้ถังซินเป็นเหมือนลูกโป่ง แค่จิ้มก็ระเบิดเลย “ระวังฉันจะฆ่าแก！”

ลู่เหวินซู “...”

ถังซินเห็นฉากอนาจารผ่านทางประตูกระจก เกาพินถิงนั่งคร่อมบนตัวผู้ชายแล้วข่มขืน เธอผลักลู่เหวินซูออกอย่างไร้มารยาท

ถลกกระโปรงขึ้นแล้วถีบประตูอย่างรุนแรง

ของหนักที่กั้นประตูล้มลงตามแรงกระแทก ถังซินถีบประตูเปิดออกได้ทันที ด้านบนยังมีรอยแตกร้าว เธอปิดประตูเปิด เข้าไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ

ลู่เหวินซูตกใจมาก

เมื่อกี้เขายังถีบประตูไม่ออกเลย ผู้หญิงคนนี้ถีบออกได้ไงเนี่ย！

ถังซินพอเข้าไปแล้วเห็นมู่เฉินหย่วนกึ่งนอนอยู่บนพรม หน้าแดงก่ำ มือสั่นไปหมด แต่เกาพินถิงที่นั่งอยู่บนตัวเขาสายเดี่ยวบนตัวของเธอหลุดลุ่ย ยั่วยวนสารพัด

เลือดทั้งตัวของเธอไหลทะลักไปที่หน้าผาก เธอรีบก้าวเข้าไปอย่างไว เอาขวดไวน์แดงบนโต๊ะทุบหัวเกาพินถิงอย่างแรง เกาพินถิงร้องโหยหวนตัวเอียง

“ฉันให้แกแตะเขา！” ถังซินจิกหัวเกาพินถิงอย่างแรงทันทีแล้วจับเธอเค้กหัวกับโต๊ะไม่หยุด จากนั้นก็ฉุดกลับมาแล้วก็หยุด “แตะสิ”

“โอ๊ย！ ช่วยด้วย！” เกาพินถิงเจ็บจนตัวสั่น

ถังซินตบหน้าเธอไปอีกสองสามทีแล้วลากเธอไปทิ้งให้ลู่เหวินซูแล้วกัดฟันพูด “ดูอีนังนี่ให้ดี ฉันจัดการเสร็จแล้ว จัดการนังนี่เองเลย”

“ได้เลย！” ลู่เหวินซูแค่พยักหน้า

ถังซินกลับเข้าไปในห้องวีไอพีอีกครั้ง เห็นเสื้อเชิ้ตของมู่เฉินหย่วนเปียกโชกแก้มแตกจึงรีบไปพยุงเขา คิดไม่ถึงว่าจะโดนเขาที่กำลังเบลอ ๆ เหวี่ยงออกอย่างแรง

มู่เฉินหย่วนกัดฟันแน่น “ไสหัวไป！”

“มู่เฉินหย่วน ฉันเอง” ถังซินจับมือเขา ตัวเขาร้อนมากอย่างกับเตาอบ “ฉันโทรหาคุณเย่นแล้ว เดี๋ยวเขาก็มา...”

ยังไม่ทันพูดจบก็โดนชายหนุ่มพลิกตัวกดไปบนพรม

ชายหนุ่มจูบเธออย่างรุนแรง ร่างกายที่ร้อนรุ่มกดทับบนร่างของเธอ ถังซินไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อน เหมือนกับเสียสติไป คิดว่าเย่นจิ่งเหนียนมาไม่ทันแล้ว

“มู่เฉินหย่วน คุณใจเย็น...” ถังซินใช้แรงผลักชายหนุ่ม เขาตัวร้อนจนน่ากลัว “เดี๋ยวพอเปลี่ยนไปที่อื่นแล้ว ฉันค่อยช่วยคุณ...”

เธอคิดว่าที่นี่ไม่ปลอดภัย สุดท้ายพอหันไปก็พบว่าห้องวีไอพีไม่รู้ถูกปิดไปตอนไหน กระจกกลางประตูก็มีของมาปิดบังเอาไว้

“...”

แม่งเอ้ย ลู่เหวินซูเก่งกังฟูขนาดนั้น ไม่มีปัญญาเข้ามาช่วยเหรอ！

“ถังซิน” ชายหนุ่มจูบเธออย่างเร่าร้อน ร่างกายกดทับร่างของเธอตลอด เสียงแหบแห้งและเก็บกด

ถังซินใจอ่อน จูบกลับเขาไปเองด้วย

ภาพเหตุการณ์ในห้องวีไอพีถูกกล้องจิ๋วถ่ายเอาไว้ แล้วส่งต่อไปยังคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง

หลินเฉิงจี๋นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ไม่ขยับเคลื่อนไหวใด ๆ เขาดูคลิปวีดีโอเหล่านั้น ตาดำ ๆ จ้องไม่กระพริบตา

ทั้งคอนโดเงียบจนดูน่ากลัว

“นายดูอะไรอยู่น่ะ”

กาวเหม่ยซีเข้ามาในห้องนอน เห็นหลินเฉิงจี๋นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ก็เลยถาม พอเดินเข้ามาดูหน้าจอคอมพิวเตอร์กลับดำสนิท

เธอกอดชายหนุ่มจากด้านหลัง “คุณหมอกำชับมาว่า นายต้องพักผ่อนดี ๆ นะ”

หลินเฉิงจี๋ “อืม” หนึ่งที

ขณะที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขากลับบับคอกาวเหม่ยซีอย่างรุนแรงแล้วเหวี่ยงเธอลงไปบนเตียง เอาเน็คไทรัดคอเธอแล้วใช้สองมือดึงเอาไว้อย่างแรง

“อื้อ！” กาวเหม่ยซีตอบโต้จับเน็คไทต่อสู้ดิ้นรนสุดชีวิต

“เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเธอเป็นคนของจี้เจียจื้อ” หลินเฉิงจี๋ก้มตัวลงมองเธอ สีหน้าเศร้าหมองสุดขีด “แกล้งตอแหลต่อหน้าฉันมาสองสามปี ไม่เหนื่อยเหรอ”

เขาใช้แรงดึงเน็คไทแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เห็นฉันสุขภาพดีขนาดนี้ พวกแกผิดหวังมากใช่ไหม”

กาวเหม่ยซีหน้าเริ่มม่วงนิด ๆ แล้ว

เธอไม่ได้เตรียมตัวป้องกันเอาไว้ คิดไม่ถึงว่าจะทำให้จี้เจียจื้อทำสำเร็จได้

ใกล้จะหายใจไม่ได้แล้ว

ท่าทางต่อสู้ดิ้นรนของกาวเหม่ยซียิ่งอ่อนลง ขณะที่กำลังใกล้ตาย จี้เจียจื้อกลับปล่อยมือแล้วเปิดลิ้นชักควักเอากล่องหนึ่งออกมา