รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 245

บทที่ 245 แกอย่าแตะต้องตัวเขานะ

เขามือยันโต๊ะกาแฟแก้วเอาไว้ หายใจหอบหนัก พอเงยหน้าก็พบว่ากล้องตัวเล็ก ๆ ซ่อนอยู่ในโคมไฟติดผนัง

สายตายิ่งเบลอขึ้นทุกที

นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีคนกล้าลงมอกับเขาที่นี่ด้วย

เกาพินถิงล้มอยู่บนพื้น หัวแตกเลือดไหล ผู้ชายที่เต็มไปด้วยแรงอาฆาตทำให้เธอกลัวจนเผ่นหนีออกไป แต่ทว่าพอนึกถึงเรื่องที่อยากทำ สีหน้าก็บูดบึ้งขึ้นมา

เธอไม่กลัวหรอก！

เกาพินถิงมือเท้าตะเกียกตะกายปีนขึ้นไปอยู่ข้าง ๆ เท้าชายหนุ่ม ลูบไล้เท้าของเขา แทรกกายเข้าไปในอ้อมอกของเขา “ประธานมู่คะ”

พร้อมกับดึงกระโปรงลงเผยให้เห็นเนื้ออันขาวเนียนส่วนนั้น

“เธออยากตายเหรอ...” เหงื่อไหลจากหน้าผากของชายหนุ่มไปยังที่แก้มที่ดูเย็นชา เสียงของเขาสั่นเครือแต่มือกลับไม่สามารถเอาออกจากเรือนร่างของเกาพินถิงได้

ไฟในร่างกายของเขาได้แผดเผาจนเลือดเนื้อเขาเร่าร้อนไปทั่ว

เกาพินถิงเห็นเข้าก็ยิ้มอย่างได้ใจ ยาชนิดนี้ไม่มีใครต้านทานได้ ผู้ชายคนนี้ก็เช่นกัน

เธอเบียดแทรกเข้าไปในอ้อมอกของชายหนุ่มพร้อมกับยื่นมือไปที่กระเป๋าเสื้อของเขาแล้วควักโทรศัพท์ออกมา พอปลดล็อกเสร็จก็เปิดวีแชทส่งคลิปเชิญคนคนนั้นทันที

ทางด้านถังซินนี้ บริษัทคนล้อมวงกันกินข้าวอย่างคึกคัก

พอเห็นเด้งเตือนว่ามีคลิป เธอก็หยิบมือถือออกมาแล้วปลีกตัวออกมาจากผู้ช่วยที่อยู่ข้าง ๆ

“ประธานมู่...อย่าสิคะ...”

เพิ่งเปิดคลิปได้ถังซินก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเลย พอดูคลิปอีกทีก็เห็นภายใต้แสงไฟมืดสลัวมีผู้หญิงคนหนึ่งแนบชิดหน้าอกของมู่เฉินหย่วน เสื้อผ้าชายหนุ่มถูกดึงออกหมดแล้ว

ยังไม่ทันที่ถังซินจะตอบโต้กลับใด ๆ คลิปก็ถูกตัด

ถังซินหัวใจเต้นหนักมาก มือเธอสั่นเทา โทรวิดีโอคอลกลับอย่างรวดเร็ว คนทางด้านนั้นกลับพูดด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป

“คุณถัง ยังจำฉันได้ไหม”

“เกา！ พิน！ ถิง！” ถังซินรู้จักแน่นอนอยู่แล้ว อยากหยิบกรดกำมะถันสาดเธอแต่ยัยแรดกลับแกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง

ปลายสายทางนั้น เสียงหอบสะกดอารมณ์ของชายหนุ่มทำให้ถังซินยิ่งร้อนใจมาก เธอต่อว่าอย่างรุนแรง “แกทำอะไรเขาฮะ”

“ฉันอยากจะทำอะไร เมื่อกี้คุณถังไม่เห็นเหรอ” เกาพินถิงหัวเราะเบา ๆ “บอกเลยว่า ตอนนี้ร่างกายประธานมู่รุ่มร้อนมาก กอดฉันไม่ปล่อยเลยนะ”

“แกอย่าแตะต้องตัวเขานะ！” ถังซินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แกแกม่งอยากตายใช่ไหม”

เกาพินถิงยิ่งหัวเราะออดอ้อน “ฉันไม่ได้แตะต้องตัวเขานะ เขาแตะต้องตัวฉันเองตลอดเลย ถังซิน ฉันอยากโดนเขาข่มขืน มันจะต้องเร่าร้อนมากแน่ ๆ เธอรู้จักความรู้สึกแบบนั้นใช่ไหม”

“เกาพินถิง แกอย่าแตะต้องตัวเขานะ！”

ถังซินตัดสายโยกรองเท้าส้นสูงทิ้งแล้วรีบวิ่งออกไปข้างนอก

วีดีโอเมื่อกี้ เกาพินถิงแค่ปรากฏไม่กี่วินาที แต่ดูจากการตกแต่งของห้องวีไอพีเหมือนกับคลับเฮาส์ของลู่เหวินซู เธอรีบโทรหาลู่เหวินซู “ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน มู่เฉินหย่วนอยู่ที่คลับเฮาส์ของนายนะ”

ลู่เหวินซูพูดด้วยความสงสัย “อยู่ก็อยู่สิ มีปัญหาอะไรเหรอ”

“เขาถูกข่มขืนแล้ว”

“เชรด！！” ลู่เหวินซูตกใจจนเกือบเหวี่ยงมือถือออกไป “ผมจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ！”

ถังซินไม่มีเวลามาสนใจว่าดื่มเหล้าแล้วจะขับรถไม่ได้ พอเห็นคลิปวีดีโอเหล่านั้นเมื่อกี้แล้ว หัวเธอก็แทบจะระเบิด เหยียบคันเร่งขับรถพุ่งตรงดิ่งไปผ่าไฟแดงหลายไฟแดง

ใช้เวลาแค่หกนาทีก็ถึงคลับเฮาส์แล้ว

เธอเดินโซเซเข้าไปในคลับเฮาส์ พุ่งขึ้นไปชั้นสองทันที เห็นลู่เหวินซูกำลังถีบประตูห้องวีไอพี

ถังซินร้อนใจมาก “นายยังไม่เข้าไปอีกเหรอ”

“เข้าไปไม่ได้อ่ะ ประตูแม่งโดนเอาของหนักขวางไว้” ลู่เหวินซูพูดเสียดสี “ผมเห็นพวกเขามีความสุขกันในห้องมาก ไม่มีอะไรนี่”

“นายหุบปากไปเลยนะ” ตอนนี้ถังซินเป็นเหมือนลูกโป่ง แค่จิ้มก็ระเบิดเลย “ระวังฉันจะฆ่าแก！”

ลู่เหวินซู “...”