รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 247

บทที่ 247 แค่สกุลหลินคนหนึ่ง

คำพูดนี้แทงใจดำถังซินเข้าอย่างจัง เธอเลยตบเกาพินถิงไปอีกหนึ่งที

เธอไปถามลู่เหวินซู “ที่ไหนขาดผู้หญิงมากที่สุด”

“เดี๋ยวผมเช็คให้นะ” ลู่เหวินซูควักมือถือออกมา ส่งที่อยู่สองสามที่ให้ถังซิน

เกาพินถิงได้ยินเข้าจากที่หน้าดำคร่ำเครียดก็หน้าซีดเผือดลง เธอตะคอกใส่ถังซิน “ถ้าแกกล้าทำอะไรฉัน พ่อฉันไม่ปล่อยแกไปแน่”

“เกาพินถิง” มู่เฉินหย่วนที่ยืนอยู่หลังถังซินเปิดปากพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำแต่กลับแววตากลับเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น “ฉันคิดว่าเธอไม่น่าโง่ขนาดนี้ ทำให้ตระกูลเกาทั้งตระกูลขุดหลุมฝังเธอ”

เกาพินถิงกลัวจนสั่นไปทั้ง ตัว

เย่นจิ่งเหนียนหัวเราะตามไปด้วย “อืม เจ้าหน้าที่ระดับสูงตำแหน่งสูง แต่ถ้าอยู่ดี ๆ ก็มีเงินเข้าไปในบัญชีเขายี่สิบสามสิบล้าน ส่งทั้งครอบครัวไม่ว่าแก่หรือเด็กเข้าคุกก็ไม่ยาก”

“เป็นความผิดของฉันคนเดียว ฉันจะบอก” เกาพินถิงประหม่ามาก

เธอจะลืมได้อย่างไร คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช่ผู้ชายธรรมดานะ

มู่เฉินหย่วนคือผู้ชายที่แค่ใช้ตระกูลมู่ก็สามารถหนุน GDP ทั้งเมืองหนานเฉิงได้แล้ว ใครจะไม่เคารพบ้างล่ะ

อยากหาคนทำอะไรก็ง่ายดายมาก

แววตาของเกาพินถิงฉายความโหดเหี้ยมออกมา เธอพูดอย่างลนลาน “เป็น เป็นฝีมือของผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อว่าหลินเฉิงจี๋สั่งให้ทำแบบนี้ เขายังบอกด้วยว่าพองานเสร็จแล้วจะส่งฉันไปต่างประเทศ”

“แกโกหก” ถังซินด่าเสียงดัง

เธอรู้จักหลินเฉิงจี๋ดี เขาทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่เขาต้องการแต่ไม่มีทางจะทำเรื่องสกปรกแบบนี้

เธอจิกผมเกาพินถิงลากหล่อนมาอยู่ตรงหน้า “ทางที่ดีแกพูดความจริงมาเถอะ ไม่อย่างนั้นฉันจะส่งแกไปในที่ที่มีแต่ผู้ชาย ตระกูลเกาของแกก็จะจบพังพินาศ”

“ฉันพูดความจริงทั้งหมดนะ แกอย่าทำร้ายครอบครัวฉันเลยนะ” เกาพินถิงร้องไห้โฮออกมา “หลินเฉิงจี๋มาหาฉัน มาถามฉันว่าช่วยเขาทำเรื่องหนึ่งหน่อยได้ไหม”

“แกทำฉันเสียโฉม แย่งพี่เหวินถิงของฉันไป ฉันเลยเกลียดแกมากเลยรับปากเขาไป เขาบอกว่าเขาจัดการคลับเฮาส์ทางนี้เรียบร้อยแล้ว พอถึงเวลาให้ฉันมาได้เลย”

ถังซินตบเธอไปอีกครั้งหนึ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พูดความจริงสิ”

ตบนั้นทำให้เกาพินถิงยิ่งร้องไห้หนักขึ้น น้ำตาน้ำมูกไหลย้อยหยดลงมา “ถ้าฉันพูดโกหกขอให้ไม่ตายดี วันนี้เขายังบอกเลยว่าตอนดึกจะส่งฉันไปอิตาลี แกไปสืบดูก็ได้”

ลู่เหวินซูหาไฟท์บินนั้นที่เกาพินถิงบอก ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็หาเจอ

“เธอพูดถูกต้อง เที่ยวบินนี้มีชื่อเกาพินถิง” ลู่เหวินซูเอามือถือให้ถังซินดู “หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้บัญชีของเกาพินถิงมีเงินโอนเข้ามาห้าล้าน”

ข้อมูลในมือถือต่าง ๆ แทงใจดำถังซินจนฟันของเธอสั่น

ไม่ว่าเกาพินถิงจะพูดยังไง เธอก็ไม่เชื่อว่าหลินเฉิงจี๋จะหาคนมาทำแบบนี้ แต่ทว่าหลักฐานมากมายก็ปรากฏตรงหน้าแล้ว

เธอรู้สึกใจสั่นนิด ๆ

พอเห็นท่าทางของถังซิน เกาพินถิงก็ยิ่งเอาน้ำมันราดบนไฟ “ตอนนั้นฉันยังถามหลินเฉิงจี๋เลยนะ ถ้าแกไม่มาล่ะ เขาบอกว่าผู้หญิงเจ้าชู้อย่างแก เจอคนไหนก็รักคนนั้นไปทั่ว ต้องมาแน่นอน แถมยังบอกอีกว่าถึงไม่มา ก็ใช้คลิปของฉันกับประธานมู่ทำลายตระกูลมู่ให้ย่อยยับได้”

มู่เฉินหย่วนแววตาดุดันขึ้นมา ยกขาถีบตัวเกาพินถิงอย่างแรง

“โอ๊ย！” เกาพินถิงโดนถีบจนเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งหัวใจตับปอด ใบหน้าบูดเบี้ยว เอนตัวลงไปบนพื้น

“ส่งต่อหล่อนให้พวกนายเลย พวกนายรู้นะ ว่าต้องทำยังไง” มู่เฉินหย่วนอุ้มถังซินขึ้นมาแล้วพูดเสียงเข้มว่า “ฉันไม่ชอบตระกูลเกานี้เลยจริง ๆ”

“ประธานมู่ คำพูดคุณเชื่อถือไม่ได้...” เกาพินถิงครวญครางด้วยความเจ็บปวดมาก “ฉันพูดในสิ่งที่ควรพูดแล้ว คุณบอกแล้วนะว่าจะไม่โยงครอบครัวฉันเข้ามาเดือดร้อนด้วย”

ชายหนุ่มพูดอย่างเย็นชา “แค่เธอมีชีวิตอยู่ ตระกูลเกาจะไม่ฝังเธอแน่นอน”

พูดจบ ก็อุ้มคนออกไป

เกาพินถิงมองด้านหลังชายหนุ่มแล้วด่าอย่างบ้าคลั่ง

“นี่ นี่ ไม่ต้องเรียกแล้ว” ลู่เหวินซูนั่งยอง ๆ ลงมา แล้วเอามือตบแก้มเธอแรง ๆ หนวกหูชะมัดเลย พี่ชายเลือกสถานที่ให้เธอแล้วสองสามที่ เธอเลือกเอาสักที่นะ”

มู่เฉินหย่วนอุ้มถังซินออกมาจากคลับเฮาส์ได้ก็เห็นรถที่อยู่ข้างทางมีตำรวจสองนายมาล้อมอยู่

ดูเหมือนเป็นรถของถังซิน

“คุณถังซินขับรถคนนี้ใช่ไหมครับ” ตำรวจนายหนึ่งมองถังซินแว๊บหนึ่งแล้วก็เขียนใบสั่งต่อ “คุณเก่งมากเลยนะ ขับรถเร็วในเขตเมืองก็แล้ว ยังจะฝ่าไฟแดงตั้งหกไฟแดงด้วย คนอื่นตกใจกลัวกันแทบแย่ คุณกล่าวปฏิญาณใบขับขี่ยังไงเนี่ย”

“ขอโทษด้วยนะคะ ขอโทษด้วยนะคะ” ถังซินอายจนหน้าแดงไปหมด

ตอนนั้นเธอรีบไปคลับเฮาส์ เห็นถนนไม่มีคนก็เลยทำลงไป

ตำรวจต่อว่าเธอ “แม้ว่าจะรีบแค่ไหนก็ต้องรักษากฎจราจรนะครับ ถ้าชนคนขึ้นมาจะทำยังไง”

“ขอโทษด้วยนะคะ...”

“หัก 12 คะแนน！เพิกถอนใบขับขี่” ตำรวจส่งใบสั่งให้เธอ “วันจันทร์หน้าไปอบรมที่สถานีตำรวจนะครับ”

“ได้ค่ะ”

ถังซินกำลังจะรับใบสั่งมา ตำรวจอีกคนก็เดินเข้ามา

“ประธานมู่” ตำรวจ B ทักทายมู่เฉินหย่วนแล้วกดมือตำรวจ A ลงไปอย่างรวดเร็ว “ท่านกับคุณผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนกันใช่ไหมครับ ขอโทษด้วยจริง ๆ นะครับ”

“ไม่ใช่ค่ะ พวกเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันค่ะ” ถังซินรีบตอบกลับแล้วแย่งใบสั่งในมือของตำรวจ A มา

เป็นความผิดของเธอแท้ ๆ เลยไม่อยากใช้อภิสิทธิ์มาละเว้นโทษให้ตัวเอง

เธอพูด “วันจันทร์หน้าจะไปอบรมแน่นอนค่ะ จะทบทวนการกระทำของตัวเองให้ดีค่ะ”

“ขอโทษด้วยจริง ๆ นะครับ”

“ไม่ไม่ ฉันไม่ดีเองค่ะ” ถังซินโค้งให้ตำรวจสองนาย “ฉันไม่ควรผ่าไฟแดง พวกคุณทำตามระเบียบไปก็โอเคแล้วค่ะ” ไม่นานตำรวจทั้งสองนายก็ไป

ถังซินค่อยโล่งอกไปที พอมองรถที่ตัวเองเพิ่งขับมาได้ไม่กี่เดือนก็เศร้าใจ “รถคนนี้ต้องจอดให้ฝุ่นเกาะอยู่บ้านเสียแล้ว ใบขับขี่ก็ต้องสอบใหม่อีก”

มู่เฉินหย่วนอดขำไม่ได้ “คุณอธิบายให้ตำรวจฟังก็ได้นี่ อาจจะยังรักษาใบขับขี่เอาไว้ได้ก็ได้นะ”

“อธิบายอะไรล่ะ ฮะ” ถังซินเอากระเป๋ากระแทกอกเขา มองเขายังไงก็ขัดหูขัดตาไปหมด “ให้อธิบายกับพวกเขาว่าคุณโดนข่มขืน ฉันเลยรีบไปช่วยเหรอ ขืนพูดออกไปขายหน้าตายเลย”

“...”

“ที่ฉันโดนเพิกถอนใบขับขี่ไม่ใช่เพราะคุณหรอกเหรอ”

“...”

“คุณนี่มันโง่ชะมัดยาดเลย ร่างกายตัวเองก็ยังดูแลไม่ได้ สู้ลู่เหวินซูก็ไม่ได้”

มู่เฉินหย่วนเถียงกลับ “นั่นก็เพราะกินยา...”

“คุณกินเองไม่ใช่เหรอไง” เห็นเขาเถียงกลับถังซินก็ยิ่งโมโหแล้วพูดอย่างหงุดหงิดว่า “เกาพินถิงรินไวน์ให้คุณหรือไง อย่าหาข้อแก้ตัวให้ตัวเองสิ”

“ก็ได้ ก็ได้ ผมยอมแพ้คุณ” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว เขาไม่กล้าเถียงหญิงสาว เถียงไปก็ไม่ชนะ “เดี๋ยวผมไปสอบขับขี่เป็นเพื่อน ใช้เวลาไม่นานหรอก”

ถังซินสีหน้าค่อยดีขึ้นมาหน่อยจากนั้นทิ้งกุญแจรถให้เขา “ขับรถสิ”

“ไปโรงพยาบาลหรือว่า...”

“คุณหุบปากไปเลยนะ”

ถังซินทุบเขาอีกสองที แต่ทุบไปก็ไม่ได้ผล มู่เฉินหย่วนก็ยังยิ้มอยู่

ถังซินไม่อยากให้เขาอุ้มเพราะทำให้ตัวเองดูเหมือนคนเป็นง่อยมาก พอนั่งลงตรงฝั่งข้างคนขับรัดเข็มขัดนิรภัยเสร็จก็เห็นว่ามีข้อความทางวีแชทใหม่จากกวนชิงเฟิง

กวนชิงเฟิงเจอเช็คเจอว่ามีคนล็อกอินเข้าวีแชทของเธอจริง ๆ ส่งที่อยู่ IP กับข้อมูลของคนล็อกอินให้เธอ ที่อยู่ IP อยู่หมู่บ้านคอนโดเดียวกับถังซิน

ถังซินมองดูเบอร์โทรของคนล็อกอินแล้วคุ้นมาก พอเช็คก็พบว่าเป็นกาวเหม่ยซี

ต่อมากวนชิงเฟิงก็ส่งข้อความมาให้อีก (หาเจอข้อมูลของผู้หญิงคนนี้ได้แล้ว เธอชื่อว่าโมโมยเหม่ยซี คุณพ่อเป็นนักการเมืองญี่ปุ่น เธอกับหลินเฉิงจี๋เป็นคู่หมั้นกัน)