รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 259

บทที่259 คุณจูบแมวแล้วมาจูบผม

มู่เฉินหย่วนก้มหัวลงมองหล่อน สีหน้าดูแย่：“คุณจูบแมวแล้วมาจูบผมเนี่ยนะ？”

“โธ่ เร็วๆหน่อยคุณ！”

ถังซินไม่อยากเถียงกับเขา จึงเอากางเกงเขามาสวมแล้วเดินออกไปอย่างรีบๆแล้วเตือนว่า：“กระโปรงนี้ของLV คุณใส่หลวมๆอย่าทำพัง！”

“......”

มู่เฉินหย่วนทำให้ตัวเองดูเป็นผู้หญิง เขาใส่กระโปรงยาวออกมาจากห้องน้ำหญิง แม้ว่าจะใส่แมสแต่รูปร่างที่สูงเพรียวนั่นต่างดึงดูดสายตาคนที่ผ่านไปมา

เด็กน้อยคนนึงจูงมือแม่ผ่านมาทางนี้

เด็กน้อยเงยหัวขึ้นมองมู่เฉินหย่วนแล้วถามแม่ด้วยเสียงหวานๆ：“คุณแม่ พี่สาวคนนี้สูงจัง เหมือนยักษ์เลย ทำไมแม่เตี้ยขนาดนี้？”

“นี่ไม่ใช่พี่สาว เป็นผู้ชาย”แม้ใช้มือเขกหัวเด็กน้อยไปหนึ่งที

“งั้นทำไมเขาใส่กระโปรงล่ะ？”

แม่ของเด็กนั่นกลัวว่าจะทำให้มู่เฉินหย่วนอับอายจึงพูดเบาๆว่า：“เพราะว่าพี่เขาชอบใส่กระโปรงไงล่ะ”

มู่เฉินหย่วน：“......”

ผู้ชายเอาหมวกดึงลงพยายามปกปิดใบหน้าแล้วเดินกลับไปที่สนามแข่ง เขาเห็นว่าการแข่งขันกำลังอยู่ในช่วงเตรียมตัว

ถังซินอยู่ท่ามกลางผู้หญิงคนอื่นอีกสิบเก้าคนกำลังวอร์มร่างกาย

กางเกงออกกำลังกายสีเทาที่ใส่บนตัวหล่อนใหญ่นิดหน่อย ขากางเกงพับขึ้นไป กางเกงไม่เหมาะกับรูปร่างแต่กลับมีท่าทางดีใจ

“เตรียมตัว！”

พอได้ยินเสียงกรรมการ เหล่าสาวๆก็วิ่งกันออกไป วิ่งแซงกันอย่างเร็ว

แม้ว่าถังซินจะวิ่งอยู่ด้านข้างแต่กลับนำหน้าคนอื่นๆ

สายตาของมู่เฉินหย่วนจ้องไปที่หล่อนเห็นท่าทางที่สู้ตายนั่นก็ส่ายหัวไปยิ้มไปเหมือนมองเห็นด้านที่ไม่เคยเห็นของผู้หญิงคนนี้

แค่ลิปสติกแท่งเดียวแม้ว่าจะมีจำนวนจำกัด แค่ไปที่บริษัทTFเอามาหนึ่งร้อยแท่งก็ได้แล้ว หล่อนกลับเข้าร่วมการแข่งขันด้วยความมุ่งมั่นเพื่อที่จะได้ชนะแล้วได้เลือกลิปสติกที่ชอบ

วิ่งไปได้ครึ่งทางกางเกงก็ตกลงมาจนถังซินเกือบจะสะดุด หล่อนรีบก้มลงม้วนกางเกง เมื่อเห็นผู้หญิงข้างๆวิ่งแซงหล่อน มู่เฉินหย่วนก็กังวลขึ้นมา

หลังจากพับกางเกงขึ้นดีแล้วถังซินก็วิ่งอย่างบ้าคลั่ง ตอนที่ใกล้จะถึงเส้นชัยนั้น ในที่สุดจากที่หกก็วิ่งมาได้ที่หนึ่ง

ศีรษะหล่อนเต็มไปด้วยเหงื่อแต่กลับดีใจอย่างกลับเด็ก หลังจากมองเห็นมู่เฉินหย่วนก็รีบวิ่งเข้าไปจูงมือด้วยรอยยิ้มสดใส มู่เฉินหย่วนก็ยิ้มออกมา

ผู้หญิงเป็นของขวัญที่น่ามหัศจรรย์อย่างหนึ่งจริงๆ！

มู่เฉินหย่วนหยิบกล้องมาถ่ายตอนที่หล่อนได้ชัยชนะได้ยินเสียงโทรศัพท์เบาๆ ต่อมาถึงได้เห็นว่าเป็นโทรศัพท์ของถังซินดังขึ้น เป็นเบอร์โทรของคนแปลกหน้า

เห็นถังซินไปเลือกลิปสติกที่เคาเตอร์เขาเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ

“คุณถัง ฉันโมมอยอี้เอง”ปลายสายพูดขึ้นมาด้วยเสียงที่นุ่มนวลอย่างมีมารยาท

มู่เฉินหย่วนได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอย่างลึกลับหัวใจก็เต้นขึ้นมาอย่างไม่ค่อยสบายใจ

มู่เฉินหย่วนไม่ได้พูดอะไรไป โมมอยอี้จึงพูดต่ออย่างรีบๆว่า“คุณมีเวลาไหม ฉันอยากคุยกับคุณ ไม่เกี่ยวกับกวนลี่หลั่ง เป็นเรื่องอื่น”

“หล่อนไม่อยู่”มู่เฉินหย่วนพูดด้วยเสียงต่ำๆรู้ว่าโมมอยอี้กับกวนลี่หลั่งคือคนในครอบครัวเดียวกัน“ผมว่าแฟนผมกับคุณไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก ต่อไปไม่ต้องโทรมาอีก”

“ฉันมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับคุณถัง”โมมอยอี้ขอร้อง“รบกวนคุณช่วยบอกคุณถังด้วย มาเจอกับฉันหน่อยแค่ไม่กี่นาที......”

เหมือนปลายสายจะมีคนเรียกโมมอยอี้ โมมอยอี้ไม่ได้พูดอะไร

หลังจากนั้นหนึ่งนาทีโทรศัพท์ก็ถูกตัดสาย

มู่เฉินหย่วนมองโทรศัพท์แล้วคิดบางอย่าง นึกได้ว่าเมื่อกี้ที่ได้ยินเสียงของหญิงสาวก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

โมมอยอี้？

เหมือนว่าเขาจะไม่รู้จักคนนั้น ทำไมได้ยินเสียงหล่อนในใจก็ไม่สบายใจขึ้นมา？

“ฉันได้มาแล้ว！”เวลานี้ ถังซินที่เลือกลิปสติกรีบวิ่งเข้ามา ถือลิปสติกTFอย่างภาคภูมิใจ“ฉันเจ๋งสุดๆเลยใช่ไหม วิ่งได้ที่หนึ่ง！”

มู่เฉินหย่วนมองเหงื่อที่หน้าหล่อนแล้วยิ้มออกมา“อื้อ คุณถังนี่เจ๋งมากๆ”

ทั้งสองเข้าไปห้องน้ำหญิงเอากางเกงขายาวกับกระโปรงเปลี่ยน เขามองกระโปรงนั่นไม่ได้พูดอะไรออกมา หลังจากเดินออกไปก็บอกเรื่องสายที่โทรมาเมื่อกี้ให้ถังซิน

ถังซินแปลกใจ；“ไม่เกี่ยวกับกวนลี่หลั่งแล้วหล่อนจะหาฉันทำไม？ครั้งที่แล้วหล่อนเห็นเครื่องเพชรฉันก็เข้ามาอย่างตื่นตาตื่นใจไม่ใช่ว่าอยากซื้อเครื่องประดับฉันเหรอ？”

มู่เฉินหย่วนถามอย่างสนใจ：“คุณเก็บเครื่องเพชรมีค่าอะไรไว้ ขอผมดูหน่อย”

“ไม่ได้มีค่าอะไร ของปลอม อาจจะทำเยอะไปหน่อยเลยคิดว่าเป็นของแท้มั้ง”ถังซินโบกมือ เปลี่ยนเรื่องอย่างฉลาด“หิวจัง ไปกินข้าวกันเถอะ！”

“คุณถัง คุณกำลังเปลี่ยนเรื่องเหรอ？”

“เปล่า！”

“ผมดูน่าหลอกเหรอ？”

ถังซินรำคาญเขาจึงรีบทาลิปสติกแล้วจูบไปบนปากเขา

มองริมฝีปากบางของเขาที่สวยงามนั่นแล้วยิ้มออกมา

มู่เฉินหย่วนหลบ“ถังซิน คุณอย่าเอาปากที่จูบแมวนั่นมาจูบผมอีกได้ไหม？รู้สึกเหมือนทั้งตัวผมจะมีกลิ่นนมแนวแล้ว”

“ฉันอาบน้ำให้มัน สะอาดน่ะ！”ถังซินมองค้อน“คุณจะไปกินข้าวไหม？”

มู่เฉินหย่วนถอนหายใจอีกรอบ

เขาไม่รู้ว่าบนปากมี“ลิปสติก”ของถังซินอยู่ก็เดินเข้าไปร้านอาหารเลย พอเห็นว่ามีคนมองเขาแล้วต่างหันไปยิ้ม ถึงได้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่อง บนปากมีสีสวยนั่น

ถังซินขำหนัก“คุณมู่สีนี้เหมาะกับคุณ เดี๋ยวเอาลิปสติกนี้ให้เอาไหม？”

“......”

บ่ายสองทั้งสองก็ออกจากสวนสนุกแล้วกลับเข้าเมือง

มู่เฉินหย่วนพาถังซินเข้าโรงหนัง นิ้วมือเลื่อนไปที่หน้าจอซื้อตั๋วแล้วถามหล่อนว่า：“อยากดูอะไร？”

“เดือนนี้ไม่มีอะไรน่าดูเนอะ？”ถังซินกระซิบพร้อมยังเลือกอย่างตั้งใจ“มีLa Vita è bellaเวอร์ชั่นรีเมค？งั้นดูอันนี้กันเถอะ！”

“โอเค”

เขาซื้อตั๋วเลือกที่นั่งอย่างว่องไว ส่วนถังซินไปซื้อป๊อปคอร์น

หล่อนอุ้มป๊อปคอร์นถังใหญ่ไปที่มู่เฉินหย่วน อยากเอาโค้กให้เขา มู่เฉินหย่วนกลับเหลือบมองหล่อนแล้วก้มตัวลง“เชือกรองเท้าหลุดแล้ว ไม่รู้เหรอ？”

“หะ เหรอ？”ถังซินก้มมอง

เห็นเขาตั้งใจผูกเชือกรองเท้าให้ ใบหน้าก็ร้อนขึ้นมา รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดูแลตัวเองไม่ดีเสมอ

ในใจก็อบอุ่น

พอเข้าไปในโรงระหว่างที่รอหนังฉายนั้น ถังซินที่อดกลั้นไว้พอแล้วก็เงยหน้ามองมู่เฉินหย่วน“คุณมู่ รู้สึกไหมว่าช่วงนี้คุณแปลกๆไป？”

“หือ？”

“ปกติคุณไม่ได้ชอบทำงานเหรอ และเย็นชากับคนอื่นอีก”ถังซินกล่าว“ทำไมวันนี้พาฉันไปสวนสนุกและยังพามาดูหนังอีก？”

เมื่อก่อนที่บริษัทก็เหมือนกัน ชอบแซวหล่อน！

“ผมเคยบอกไปแล้ว ผมรู้สึกดีกับคุณ”มือของมู่เฉินหย่วนวางบนเก้าอี้หล่อนแล้วพูดในลำคอ：“ผมต้องแสดงออกไปให้คุณรู้ว่าผมคิดยังไง”

“ผมทำงานหนักแต่ไปมีเวลาไปสวนสนุก ผมได้ยินว่าคู่รักชอบไปสวนสนุก โรงหนัง ผมก็เลยวางแผนน่ะ”

เงียบไปแปป เขาถาม：“ได้ยินว่าบันจี้จัมก็ด้วยนะ อยากเล่นไหม？”

“ไม่แน่นอน！”ถังซินส่ายหัวอย่างแรง

เมื่อก่อนไปเมืองหางซี หลินเฉิงจี๋พาไปกระโดดร่ม คิดขึ้นมาก็รู้สึกเสียว！