รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 261

บทที่261 คุณถัง คุณไม่อยากเจอผมเหรอ

ฉางผิงรีบเข้าไปแกะกล่องของขวัญ เปิดออกมาข้างในมีพวกอะไหล่เยอะมาก เหมือนจะเป็นรูปร่างของเรือ ด้านในตารางเล็กๆนั้นมีผ้าพันคอสีเข้ม

“คือเรือบรรทุกเครื่องบินSS3นี่！”ฉางผิงกอดกล่องนั่นด้วยความดีใจแล้วจูบไปแรงๆ“พ่อรู้ใจผมจริงๆ！”

“นี่ยังไม่ประกอบเลยก็รู้แล้วเหรอว่ารุ่นไหน？เก่งจริงเลย”ถังซินยังคิดว่ามันคือรุ่นธรรมดา ต้องเปลี่ยนเป็นอันใหญ่หน่อย หล่อนจะเอาปัญหามาให้หรือเปล่า

ฉางผิงรีบเอาผ้าพันคอมาใส่ มือเล็กนั้นลูบไปมา“ผมชอบของขวัญของพ่อจัง ถ้าเขากลับมาไวๆก็ดีเลย！”

“......”

พูดออกไปต้องไม่เชื่อแน่ๆ หนูกับพ่ออยู่เขตเดียวกันเลย

ฉางผิงคุยกับถังซินไปก็ประกอบโมเดลไป จับอะไหล่ไหนก็รู้ทันทีว่าใส่ตรงไหน แล้วยังคุยกับถังซินอีกว่าประเทศไหนมีเรือหรือเครื่องบินรบอะไรบ้าง

“เด็กนี่ฉลาดจริงๆเลย”ถังซินชมเขาแล้วตั้งใจถามอีกว่า“หนูว่าถ้าพี่คลอดลูกสาวไม่ฉลาดออกมา หนูจะชอบน้องไหม？”

ฉางผิงส่ายหัวพูดอย่างมั่นใจว่า：“ไม่มีทาง ถ้าพี่คลอดลูก ลูกต้องฉลาดแน่นอน！”

“โอ๊ย น่ารักจริงๆ！”ถังซินยิ้มแล้วจับใบหน้าของเขา“พี่รับปาก ถ้าต่อไปคลอดลูกสาวแล้วจะให้แต่งงานด้วย”

“คำไหนคำนั้นนะ！”

“อะไรคือคำไหนคำนั้นเหรอ？”ส้งกลับมาพอดีถามทั้งสองอย่างยิ้มๆแล้วเอาเสื้อกันลมให้คนใช้ จากนั้นก็ไปห้องรับแขกเข้าไปทักทายถังซิน

ฉางผิงพูดไปด้วยความดีใจ：“พี่ถังซินบอกว่า ถ้าต่อไปคลอดลูกสาวจะให้แต่งงานกับผม！”

สายตาของส้งจิ้งเหอมองไปที่ถังซิน“เธอกับประธานมู่จะมีข่าวดีเหรอ？”

“เปล่า”ถังซินบอกมือ หน้าแดงขึ้นมา“ฉันเห็นลูกชายเธอน่ารักดีก็เลยหยอก”

“แม่ครับ ดูนี่สิพ่อผมซื้อมาให้！”ฉางผิงชี้ไปที่เรือนั่นที่ประกอบไปได้นิดนึงพร้อมพูดไปด้วยสีหน้าที่ดีใจ“คุณพ่อให้พี่ถังซินเอามาให้ผม ผมชอบมากเลย มีผ้าพันคออีก！”

“จ้ะ แม่ก็ว่าของขวัญนี้เยี่ยมมากเลย”ส้งจิ้งเหอยิ้มเบาๆแล้วลูบหัวเขา“หนูเล่นไปก่อนนะ เดี๋ยวแม่คุยกับพี่ถังซินก่อน”

“ครับ”ฉางผิงให้แม่บ้านช่วยย้ายของเล่นไปประกอบที่อื่น

ถังซินกับส้งจิ้งเหอไปนั่งที่โซฟา

รับชาผลไม้จากงส้งจิ้งเหอ ถังซินพูดว่า：“ตอนบ่ายคุณวี่มาหาฉัน ให้ฉันเอาของขวัญนี้ไปให้ฉางผิง เขารู้สึกดีกับเด็กคนนี้มาก”

“ก็พ่อลูกกันแท้ๆ พอเจอกันแล้วมักจะมีเซ้นส์”

ถังซินถามหล่อน：“เธอวางแผนยังไง จะปิดบังแบบนี้ตลอดเหรอ？เธอดูเด็กน้อยนั่นอยากเจอพ่อแค่ไหน”

“นิสัยเขาแย่เกิน คุยดีๆกับฉันไม่ได้หรอก”ส้งจิ้งเหอพูดอย่างช่วยไม่ได้ หลายครั้งที่หล่อนอยากคุยกับเขาเรื่องฉางผิงแต่สุดท้ายก็โดนเขาโกรธเดินจากไป

ถังซินทิ้งท้ายว่า：“ที่จริงนิสัยก็เท่านั้นแหละ อยู่ที่ว่าเธอทนเขาได้ไหม”

“เธอกับประธานมู่ล่ะ？”ส้งจิ้งเหอถามอย่างยิ้มๆ“ใครๆต่างก็รู้ว่าประธานไม่ใกล้ชิดผู้หญิงที่ไหน แต่คุณถังเป็นคนแรกที่ทำลายกฏของชายคนนี้”

ถังซินตะกุกตะกักพูดว่า：“เวอร์ไป！ เป็นเพราะเขางานยุ่งต่างหาก ไม่มีเวลาไปมองสาว”

“อ้อ พอเธออยู่ ประธานมู่ก็ไม่ยุ่งเลย？”

“ฉันเป็นแขกมาส่งของขวัญให้ลูกเธอนะ อย่ามาแหย่ฉัน”ถังซินพูดอย่างเซ็งๆ“ระวังรอบหน้าฉันจะไม่มาอีก”

“เค ไม่พูดถึงประธานมู่ก็ได้”

หลังจากพูดคุยกันไป ทั้งสองเหมือนกับเพื่อนเก่า ไม่มีอะไรน่าอาย

ส้งจิ้งเหออยากให้ถังซินอยู่กินข้าวเย็นก่อน แต่ตอนบ่ายถังซินกินไปเยอะมากแล้ว จะกินอีกก็ไม่ไหว คุยไปได้อีกสักพักก็ขอตัวกลับ

ตอนที่ออกไปก็รับสายของมู่เฉินหย่วน

มู่เฉินหย่วนถามหล่อน：“ไม่อยู่หอพักเหรอ？ผมกดออดมาทั้งวันไม่มีใครมาเปิด”

“อ๋า？ฉันซื้อของอยู่ที่ซุปเปอร์！”ถังซินพูดไปก็รีบเดินออกจากตรงนั้น“ประธานมู่คุณพักมาหนึ่งวันแล้ว กลางคืนไม่เคลียร์งานเหรอ มาหาฉันทำไม？”

“เอาของมาให้คุณ”มู่เฉินหย่วนตอบ และถามว่าอยู่ข้างล่างซุปเปอร์หรือเปล่าจะไปหา

จากส้งจิ้งเหอไปบ้านนั่งรถอย่างน้อยก็ยี่สิบนาที ถังซินบอกไม่ได้แน่ว่าอยู่ด้านล่างซุปเปอร์ หล่อนเลยบอกเขาไปว่าอยู่ในซุปเปอร์ข้างนอก ซื้อเสร็จก็จะรีบกลับ

มู่เฉินหย่วนพูดอย่างเซ็งๆ：“เค งั้นผมรอคุณกลับมา”

“ไม่ต้องหรอก......ประธานมู่เอาของวางไว้หน้าประตู ดึกแล้วมันหนาว คุณรีบกลับเถอะ”

“ผมเอาให้คุณด้วยตัวเองดีกว่า”

“ไม่เป็นไร หอพักมีกล้องวงจรปิด ปลอดภัยจะตาย”

“ถังซิน”มู่เฉินหย่วนเรียกชื่อหล่อนด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่ดี“คุณไม่อยากเจอผมเหรอ？ก็เลยไล่ผมสามสี่ครั้ง

แบบนี้？”

ถังซินหัวเราะออกมา“เปล่า ฉันกลัวว่าคุณจะรอนานจนทนไม่ไหว โอเค งั้นรอฉันก่อนนะ ฉันนั่งแท็กซี่แล้ว แปปเดียวก็ถึง！”

หลังวางสายหล่อนบอกคนขับรถว่าไปซุปเปอร์

ท่าทางที่รีบร้อนนั่นเข้าไปซุปเปอร์แล้วเลือกของบางอย่างมา หลังจ่ายเงินก็นั่งแท็กซี่ไปอีก ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงถึงจะถึง มองเดินขึ้นไปมองเห็นมู่เฉินหย่วนพิงอยู่หน้าประตู

“คนขับขับผิดทาง วนอยู่รอบนึง”ถังซินตั้งใจบ่นแต่ไม่กล้ามองตาเขา กลัวว่าเขาจะมองออก รีบหยิบกุญแจมาไขประตู

พอเข้าไปก็วางของที่ซื้อมาลงแล้วถามมู่เฉินหย่วน“คุณมู่จะให้อะไรฉันเหรอ？”

มู่เฉินหย่วนเหลือบมองถุงด้านหลังหล่อน คิ้วที่ขมวดก็คลายลง จากนั้นก็หยิบแหวนออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งให้หล่อน

“นี่แหวนที่ผมสั่งให้ช่างทำ ข้างในมีจีพีเอส วิธีทำก็เหมือนกับอันนั้นที่น้องชายคุณทำ แต่ว่ามีคุณสมบัติเยอะกว่า”

ถังซินมองแหวนนั่นอย่างแปลกใจ：“ไม่เห็นมีอะไรเลย ก็แค่ดูดี”

มู่เฉินหย่วนสวมแหวนไปที่นิ้วนางข้างซ้าย นิ้วมืออยู่บนชั้นของแหวน ดอกไม้นั้นที่ยกขึ้นกดลงไป เข็มยาวๆนั่นยื่นออกมาจากในแหวน

“สั้นขนาดนี้จะแทงคนได้ไง？”ถังซินคิดว่าการออกแบบนี้ช่างเปล่าประโยชน์อยากจะทิ้ง“ฉันว่ายังไม่ทันใช้ก็ถูกหลอกละ”

มู่เฉินหย่วนอธิบาย：“บนเข็มนี้มียาพิเศษแค่แทงไปที่ผิวของฝ่ายตรงข้ามก็จะทำให้คนตรงข้ามสลบไป แต่ใช้ได้แค่ครั้งเดียว”

“งั้นก็ได้”ถังซินค่อนข้างพอใจในการแนะนำของเขา เอาเข็มกลับเข้าไปก็กดออกมาอีก“คุณมู่แหวนวงนี้ไม่แย่เลยทีเดียว ฉันชอบมากค่ะ”

มู่เฉินหย่วนพูดเรียบๆ：ของเป็นแสนยังไงก็ไม่แย่

“แทงเข้าไปที่คนจะเจ็บไหม？”ถังซินถามอย่างแปลกใจ เห็นสายตาของมู่เฉินหย่วนอยากลองก็อยากเอาเขามาลอง ส่วนเขาเดินถอยหลัง

มู่เฉินหย่วนเอาเข็มกลับเข้าไปแทนหล่อน“ไม่ เข็มนี้เล็ก แทงคนก็เหมือนมดกัด เขาถูกแทงก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”

“เหมือนมดกัด......”ถังซินพูดตามเขา คิดอะไรขึ้นมา

สีหน้าหล่อนพูดกับมู่เฉินหย่วนอย่างจริงจัง“ก่อนหน้านี้ฉันเข้าร่วมปาร์ตี้ที่บริษัทมู่ซื่อจัดได้พบรองประธานจ้าว เขาคุยกับฉันไม่กี่ประโยค ต่อมามือก็เหมือนตบที่ไหล่ของฉัน”

“ตอนนั้นตรงที่ฉันถูกเขาตีรู้สึกเหมือนถูกมดกัด แต่ก็ไม่เจ็บ แปปนึงก็รู้สึกหายใจลำบากเหมือนจะหายใจลำบาก”