รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 262
บทที่262 ช่วยคุณทำงาน
ได้ยินดังนั้น มู่เฉินหย่วนสายตาสลด“ผมให้เหวินซูตรวจสอบมอนิเตอร์ เห็นรองประธานจ้าวผ่านมาทางข้างๆคุณและยังยิ้มคุยกับคุณนึกไม่ถึงว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้”
“เขาบอกกับฉันให้ระวังตัว”ถังซินนึกถึงวันนั้นก็กลัว“ถ้าฉันไม่ไปคุยกับคุณวี่ ก็อาจจะ......”
“ขอโทษ”มู่เฉินหย่วนลูบใบหน้าหล่อนพูดอย่างสำนึกผิด“เป็นผมที่ละเลยเอง”
ถังซินส่ายหัว“และโทษที่ฉันประมาทเกินไป พูดถึงปาร์ตี้ที่บริษัทมู่ซื่อจัด คุณในฐานะผู้จัดงาน ถ้ายังตามฉันอยู่จะโดนคนเอาไปพูดได้”
“ผมห่วงความปลอดภัยของคุณ เรื่องนี้ถึงให้เหวินซูช่วยคุณ”
“ไม่ได้ พวกคุณมายุ่งไม่ได้”สีหน้าของถังซินจริงจัง“คุณก็รู้จักรองประธานจ้าวดี ถ้าเหวินซูมาช่วยฉันเขาต้องเห็นแล้วเก็บของออกไป”
“คุณอย่าดูถูกน้องชายผม เขาเจ๋งนะ เรื่องนี้พวกผมจัดการเอง ถ้าคุณอยากช่วยก็อายัดสินทรัพย์เขาอย่างเงียบๆอย่าให้เขาออกนอกประเทศ”
มู่เฉินหย่วนเลิกคิ้วแล้วยิ้มเบาๆ“ที่ศุลกากรมีคนคอยสังเกตอยู่ เขาออกนอกประเทศไม่ได้”
ถังซิตกใจ“คุณทำหมดแล้ว？”
“ประกาศไปนานแล้ว”มู่เฉินหย่วนใช้มือจับแก้มหล่อนพูดอย่างสบายๆว่า“แต่ว่าแฟนสุดยอดขนาดนี้ อยากจัดการด้วยตัวเอง ผมเลยต้องไว้หน้า”
“เห้ย！”ถังซินจ้องเขา บ่นอย่างไม่พอใจ“ใครแฟนคุณ หน้าไม่อายจริง！”
“แล้วคุณถังไม่เอาผมเป็นแฟนเหรอ？”
“ไม่！”
มู่เฉินหย่วนพูดต่อ：“งั้นคุณถังพาผมไปสวนสนุกแล้วยังบังคับให้ผมเปลี่ยนเสื้อ จูบผม ดูหนังด้วยกัน แบบนี้เรียกว่าอะไร？”
ถังซินพูดไม่ออก“งั้น งั้นเป็น......”
“ผมรู้ว่าคุณถังชอบผม”มู่เฉินหย่วนดึงปากแล้วหัวเราะต่ำ“แค่อายที่จะพูด ไม่เป็นไร ความคิดของคุณผมรู้ดี”
“ไม่ใช่！”ถังซินปฏิเสธสายตาสั่นระริก“ผู้ชายคนนี้ช่างหลงตัวเอง”
“จริงเหรอ？”เขาเอนตัวไปข้างหน้าหล่อน หายใจเหมือนคลื่นเข้าไปล้อมหล่อนไว้“แม้แต่จูบ คุณถังก็ไม่ใจเต้นเหรอ？”
“ไม่ ไม่เลย......”
“หืม？”
ถังซินหมดหนทาง ร้อนไปทั้งตัว หล่อนใช้แรงผลักเขาออก“ของคุณก็ให้มาแล้ว รีบกลับไปเถอะ！”
ผู้ชายยังนิ่ง“คุณถังยังไม่ตอบผมเลย”
“ไม่มีคำตอบ！”
ถังซินพูดอย่างเซ็งๆ เห็นเขาไม่ไปก็ช่างเขาแล้ว หยิบของออกมาจากถุงอย่างหงุดหงิด
ของเยอะมาก ตอนที่หยิบออกมากล่องเล็กๆไปชนบนโต๊ะดัง“เพล้ง”
มู่เฉินหย่วนเหลือบมอง พอเห็นตัวหนังสือชัดๆบนกล่องนั้นสายตาก็สลดขึ้นมา ก้มลงไปเก็บกล่องนั้นมา จากนั้นสีหน้าก็แย่ตาม
เขาถามถังซินอย่างสลด“คุณถังจะอธิบายหน่อยไหม？”
“หะอะไร？”ถังซินเงยหน้าขึ้น เห็นตัวหนังสือชัดๆบนกล่องนั้นใบหน้าก็แดงขึ้นมา พูดตะกุกตะกักว่า“นี่ ฉัน ฉัน......”
“พูด”
ถังซินถูกเขาพูดอย่างเย็นชาแบบนั้นทั้งตัวก็ชาขึ้นมา หล่อนกลัวหน่อยๆพูดเบาๆว่า：“ตอนที่ฉันถือของไม่ทันระวังเลยก็เลยคิดว่าเป็นหมากฝรั่ง หยิบผิดน่ะ”
“คุณถัง คุณออกไปกี่ชั่วโมง ซื้อของทำไมต้องรีบขนาดนั้น？”
ถังซินกัดปาก
เห็นหล่อนไม่พูด ในใจของเขาก็ร้อนรน สีหน้าหม่นหมองแล้วเอากล่องปาใส่ขาหล่อน“คุณถังไม่ต้องหาข้ออ้างแล้ว”
“มู่เฉินหย่วน！”ถังซินวิ่งตามไปดึงมือเขา ไม่ให้เขาไป“หยิบผิดจริงๆ ฉันสาบาน！ที่จริงแล้วฉันเอาของไปให้คนอื่นหลังจากรับสายคุณก็กลัวคุณคิดมากก็เลยบอกไปว่าซื้อของอยู่ที่ซุปเปอร์ ตอนที่ซื้อสมองก็สั่งให้หยิบมาซะเยอะ ไม่ทันสังเกตว่านั่นคืออะไร”
“ให้ใคร？”
“เพื่อน เพื่อนคนนึง......”
มู่เฉินหย่วนเงียบไปแปปนึง “ปล่อย”
“ส้งจิ้งเหอ ฉันเอาของไปให้หล่อน！”กลัวเขาจะโกรธจนเดินจากไป ถังซินจึงพูดความจริงไปครึ่งนึง“หล่อนต้องดูแลบริษัทตระกูลส้ง ฉันต้องประจบหล่อน ถ้าคุณไม่เชื่อก็โทรไปถามหล่อนได้！”
ตอนที่พูดก็รีบกดสายโทรหาส้งจิ้งเหอ
หลังโทรติดถังซินก็ถาม：“จิ้งเหอ สองชั่วโมงก่อนหน้านี้ฉันเอาของไปให้เธอใช่ไหม？”
ส้งจิ้งเหอขำ“ทำไมเหรอ ประธานมู่เข้มงวดกับเธอขนาดนี้ ไปไหนก็ต้องถามเหรอ？”
“เขาไม่อยู่！”ถังซินเหลือบมองเขาแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า：“สมองฉันไม่ค่อยดี ลืมว่าเมื่อกี๊ไปไหนมา เลยโทรมาถาม”
“ใช่ เมื่อสองชั่วโมงก่อนเธอมาหาฉัน เอาของมาให้”ส้งจิ้งเหอก็ไม่แฉหล่อนแถมยังพูดต่อว่า：“หมวกเธอยังลืมไว้ที่บ้านฉันอีกเดี๋ยวให้ฉันส่งไปที่บริษัทตระกูลส้งหรือว่า？”
ถังซินถอนหายใจออกมา“ไม่เป็นไร เดี๋ยวครั้งหน้าฉันไปเอาเอง”
“โอเค ฉันยังอยากคุยกับคุณเรื่องหลี่กงจื่อ”ส้งจิ้งเหอขำเบาๆ“เธอยังวัยรุ่นอยู่ แต่อย่าแขวนคอบนต้นไม้ประธานมู่ มันไม่คุ้ม”
สีหน้าของมู่เฉินหย่วนขรึมขึ้นมา
“เธอพูดอะไรฉันไม่ได้ยิน......สัญญาณไม่ค่อยดีเลย......แค่นี้ก่อนนะ！”ถังซินรีบวางสาย ในใจแอบว่าส้งจิ้งเหอใจร้ายเกินไปแล้วรู้ดีว่ามู่เฉินหย่วนอยู่ยังจะพูดแบบนี้อีก
ใส่ร้ายหล่อน！
ถังซินรับรู้ถึงความเย็นชาของชายคนนี้ หล่อนท่าทางตื่นๆยกนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว“หล่อนใส่ร้ายฉัน ฉันไม่รู้จักหลี่กงจื่อ จริงๆ！”
มู่เฉินหย่วนมองหล่อนอย่างราบเรียบ เหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม
“คุณมู่ คุณเชื่อฉัน”ถังซินดึงแขนเสื้อของเขาไปมาแล้วชม“คุณมู่คุณหล่อที่สุด เงินก็เยอะ คือNO1ในใจฉัน ใครก็เทียบคุณไม่ได้！”
“มีอีกไหม？”
ถังซินคิดแล้วพูดออกไปว่า：“นิสัยดี ใจกว้าง！”
“ต่อ”
“กล้ามหน้าท้องแปดแพ็ค รูปร่างโคตรดี？”ถังซินพูดออกมา“ฉันนึกไม่ออกแล้วจริงๆ......”
มู่เฉินหย่วนถอนหายใจออกมา“ใช่ เพราะผมแก่แล้วสิ”
“ไม่แก่ ไม่เลย！สักนิดก็ไม่แก่！”ถังซินชมเขา“คุณมู่เหมือนกับหนุ่มวัยสามสิบ ใครว่าคุณแก่ ฉันจะจัดการเขา！”
“......”
เห็นหน้าของเขาไม่แสดงอาการอะไร ถังซินก็จูบเขาแล้วกุมมือเขาไว้“ฉันชอบคุณมู่ตอนนี้มากที่สุดแล้ว อย่าทำหน้าเย็นชาแบบนี้ได้ไหม？”
สีหน้าของมู่เฉินหย่วนเลยดีขึ้นมาหน่อยแล้วก้มหน้าของหล่อน“เมื่อกี้คุณพูดว่าไงนะ ผมฟังไม่ถนัด”
“บอกว่าคุณมันคนน่ารำราญ！”ถังซินตอกหน้าเขาไปพูดอย่างเซ็งๆ
มู่เฉินหย่วนหัวเราะต่ำๆ“คืนนี้ผมนอนนี่”
“คุณไม่มีบ้านเหรอ！”
“ช่วยคุณทำงาน”เขาพูดอย่างแฝงความหมาย“ของที่คุณซื้อ ใช้ไม่หมดเสียดายแย่”
ถังซินมองเขา มองกล่องที่อยู่บนพื้นแล้วพูดออกมา“ฉันหยิบมาเฉยๆ มันไซส์เหมาะกับคุณเหรอ？”
พูดจบหล่อนถึงคิดได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ส่วนมู่เฉินหย่วนก็จ้องหล่อน ในดวงตา มุมปากยิ้มขึ้นมา เวลานั้นหล่อนก็ระเบิดออกมา
ถังซินใช้มือตีเขาอย่างแรง หูแดงขึ้นมาจึงกัดฟันพูดขึ้นว่า：“มู่เฉินหย่วน คุณเกินไปแล้ว！”
“คุณทำตัวเอง”
“หุบปาก！”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน
สนุกมากๆๆๆ...