รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 280

บทที่ 280 ตัวปัญหามาแล้ว

“ก็คงงั้นน่ะ” โมมอยอี้ยิ้มอย่างฝืนๆ สิบกว่าปีแล้วที่เกิดอะไรขึ้นมากมาย บางอย่างอยากให้มันกลับมาเหมือนเดิมแต่ก็เป็นไปไม่ได้

โมมอยอี้คุยกับคุณแม่ถังสักพัก จากนั้นก็มีสายโทรเข้ามา เธอทำท่าเหมือนมีเรื่องที่ต้องไปสะสาง

“ฉันก็ไม่ได้เอาอะไรมาให้เลย คุณเก็บอันนี้ไว้นะ”โมมอยอี้หยิบซองซองหนึ่งออกมา

“อันนี้ฉันให้พี่ชายนะคะ ”

คุณแม่ถังรีบดันมือเธอกลับไป “ไม่ต้องหรอก คุณยังไม่เจอเขาเลย เดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่ก็ได้”

“คุณเห็นฉันเป็นคนนอกเหรอ”

“ฉันได้หมายความว่าอย่างนั้น”

“อย่างนั้นคุณก็รับไว้เถอะ ”โมมอยอี้ยิ้มแล้วเอาซองยัดใส่มือคุณแม่ถัง

“เฉินหย่วนก็มีข้อเสียเยอะ ยังไงคุณแม่ก็ช่วยดูๆไว้หน่อยก็ดีนะคะ”

“ที่ไหนกันล่ะ เขาดีมากนะ แถมยังเก่งอีกต่างหาก”

“เดี๋ยวครั้งหน้าฉันมาเยี่ยมคุณอีกนะคะ”

โทรศัพท์สายนั้นที่โทรมาหาโมมอยอี้เหมือนจะด่วนมากจริงๆ คุยกับคุณแม่ถังเสร็จเธอก็รีบเดินออกมา คุณแม่ถังมองเธอกดลิฟต์ไล่หลัง พลางมองซองที่อยู่ในมือ

“แม่ของเฉินหย่วนสวยจัง แต่ทำไมรู้สึกว่าเขาไม่เหมือนกันเลย หรือเขาจะหน้าเหมือนพ่อนะ”

กินข้าวเสร็จ ถังซินกับมู่เฉินหย่วนกลับมาที่บริษัทพร้อมกัร เธอบอกมู่เฉินหย่วนว่าอยากหยุดสัก2-3วัน มู่เฉินหย่วนยักคิ้ว

“คุณไม่ถามหน่อยเหรอว่าฉันไปไหน”ถังซินถามอย่างอดไม่ได้

“เธอไปไหนล่ะ”มู่เฉินหย่วนถาม

“อยากพักผ่อนบ้าง!”ถังซินพูดอย่างไม่สบอารมณ์  

“ฉันอยากไปเที่ยวในที่ที่ไม่มีใครรู้จักฉันน่ะ

“ดูสิ ไม่พูดอะไรอีกละ”

มู่เฉินหย่วนหัวเราะ

“งั้นก็เที่ยวให้สนุกนะ เที่ยวให้สนุกแล้วค่อยกลับมาทำงาน”

ถังซินมองเขาด้วยความสงสัย

แปลกมาก ปกติผู้ชายคนนี้แม้แต่กับน้องชายของเธอ เขายังหึง แต่นี่เธอบอกว่าจะไปเที่ยวคนเดียว เขาไม่ว่าอะไรเลยเหรอ

“มู่เฉินหย่วน”

“ห้ะ!”

“คุณจะปล่อยให้ฉันไม่คนเดียวแบบนี้จริงๆเหรอ” 

“ไม่กลัวฉันไปชอบผู้ชายคนอื่นเหรอ”ถังซินหัวเราะ

“จ้างให้เธอก็ไม่กล้า ถึงจะเจอใครแต่เขาไม่มีทางดีเท่าฉันหรอก แล้วก็ไม่มีทางรวยเท่าฉันด้วย”มู่เฉินหย่วนพูดอย่างมั่นใจ

ถังซินเหลือบตามองบน

“คุณนี่มันหลงตัวเองจริงๆ”

“ไม่ใช่หลงตัวเอง เขาเรียกว่าคนมีต้นทุนน่ะ”

ถังซินทำหน้าเอือม

หลังจากถึงบริษัท ถังซินก็รีบจัดการงานที่เร่งด่วนทันทีพร้อมเขียนใบลา จากนั้นก็โทรบอกแม่เธอว่าจะไปเที่ยวต่างประเทศสักระยะ

คุณแม่ถังอยู่บ้าน รู้ว่าถังซินจะไปเที่ยงต่างประเทศกับเพื่อน ก็ไม่ได้ก้าวก่ายอะไรมาก แค่บอกให้เธอดูแลตัวเอง จากนั้นก็พูดว่า “แม่ของมู่เฉินหย่วนสวยมากเลยนะ”

“ห้ะ แม่รู้ได้ยังไง”ถังซินถาม

รูปที่เคยถ่ายกับแม่ของมู่เฉินหย่วน ก็ไม่เคยเอาให้คุณแม่ถังดูนะ

“มู่เฉินหย่วนดูดีขนาดนั้น พ่อแม่เขาต้องดูดีเหมือนกันแน่ๆ”

อย่างนี้นี่เอง

ถังซินนึกถึงรูปถ่ายใบนั้น แม่ของมู่เฉินหย่วนก็สวยจริงๆนั่นแหละ

“ใช่แล้ว แต่เสียดายที่พ่อแม่เขาเสียไปตั้งนานแล้ว”

คุณแม่ถังตกใจ

“พ่อแม่เขาเสียแล้วเหรอ”คุณแม่ถังพูดตะกุกตะกักด้วยความตกใจ

“อื้ม แม่ไม่ได้ติดตามข่าวไง ไม่รู้ก็ไม่แปลก”

“ตอนเขาหกขวบพวกเขาตายจากเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงน่ะ แล้วท่านมู่ก็รับเขาไปเลี้ยง”

“ละแล้วเมื่อเช้า....”

“แม่ เมื่อเช้าเกิดอะไรขึ้นเหรอ”ถังซินถามอย่างสงสัย

คุณแม่ถังอึ้งไปสักพัก ครู่หนึ่งเธอก็ตอบถังซิน