รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 379

บทที่ 379 ดาบที่ถึงชีวิต

ตอนที่ลู่เหวินซูออกจากวิลล่าไป กองไฟที่สุ่มอยู่ในอกยังไม่หายไปด้วยซ้ำ

เขาเห็นว่าตอนนี้บ่ายสองโมงกว่าๆแล้ว จึงขับตรงไปยังบริษัท ร่างที่เต็มไปด้วยความโกรธ ใบหน้าที่แข็งกร้าวทำให้พนักงานต่างถอยเท้ากันไป ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

ลู่เหวินซูสาดความโกรธที่เหลืออยู่ไปภายในห้องประชุม ออกปากด่าหัวหน้าแผนกที่ทำงานผิดพลาด ภายในห้องประชุมนั้นมีแต่เสียงด่าของเขาดังลอดออกมาได้ไม่หยุด

ผู้บริหารระดับสูงที่ฟังอยู่เงียบๆ รู้สึกเศร้าหมอง

แม่เขาเถอะ ตอนวันเกิดประธานลู่ยังอารมณ์ดีอยู่เลยไม่ใช่หรือ ทั้งยังแจกจ่ายขนมให้กับพักงานถ้วนหน้า บอกด้วยว่าภรรยาท้องแล้วนี่ เหตุได้พอกลับมาที่บริษัทหลังจากที่ผ่านพ้นงานวันเกิดไป ถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนกัน

หรือว่าลูกของคุณนายลู่ไม่อยู่แล้ว พวกเขาถึงได้กลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของประธานลู่แบบนี้

ทุกคนต่างคาดเดากันไป แต่ไม่กล้าถาม

หนึ่งชั่วโมงครึ่งให้หลัง ประชุมนรกนี้ก็ได้จบลง ทุกคนต่างรีบหนีตายออกจากห้องประชุม และหวังให้ภายในอาทิตย์นี้ไม่มีประชุมใหญ่เช่นนี้อีก

ลู่เหวินซูอยู่ภายในห้องประชุมเพียงคนเดียวอย่างเนิ่นนาน นั่งอยู่ที่ตรงนั้นโดยไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่เช่นกัน

จนกระทั่งพนักงานเข้ามาทำความสะอาด และตะโกนบอกเขา ประธานลู่ เลิกงานแล้วนะคะ เขาถึงได้รู้สึกตัว และออกจากห้องประชุมไป

หกโมงสิบห้านาที ท้องฟ้าเปลี่ยนสีแล้ว

คุณแม่ลู่โทรมาถามเขาว่าจะกลับบ้านไปทานข้าวหรือไม่ เขาเองก็อยากกลับ แต่เมื่อเห็นคุณแม่ลู่พูดถึงหลี่ซูเจ๋ขึ้นมา "ซูเจ๋ไปต่างประเทศนานจัง ยังไม่กลับมาอีกหรือ ลูกบินไปดูเธอหน่อยจะดีหรือไม่ เธอท้องอยู่ด้วยจะต้องทรมานแน่ ลูกไม่น่าปล่อยเธอไปทำงานที่ต่างประเทศเลย เหนื่อยขึ้นมาจะทำอย่างไร”

เพียงอึดใจ ลู่เหวินซูก็โมโหขึ้นว่าอีกครั้ง และกล่าวอย่างอดไม่ไหว “เธออยากจะไปเอง ผมจะทำอะไรได้ แม่อย่าไม่สนใจเธอเลย ไม่มีอะไรทำก็ไปเสริมสวยไป”

“ลูกจะโกรธทำไม” คุณแม่ลู่นิ่งไปชั่วครู่ และเอ่ยถามเขาขึ้น “ลูกทะเลาะกับซูเจ๋หรือ”

“เปล่า”

คุณแม่ลู่กล่าวอย่างกรุ่นโกรธ “เห็นลูกเป็นอย่างนี้ ต้องไปทะเลาะกับซูเจ๋มาแน่ เหวินซูลูกโตหน่อยได้ไหม เธอท้อง ลูกจะสาดอารมณ์ใส่เธอทำไม...”

“แม่ผมมีธุระ ขอวางสายก่อน” เขาทนฟังไม่ได้ จึงรีบวางสายในทันที

บ้านเขาก็ไม่อยากกลับ

โชคดีที่เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งทักมาถามเขาว่าว่างไหม มาดื่มกันที่คลับDMกันสักหน่อย ลู่เหวินซูตอบรับ และรีบขับไปยังคลับDMทันที

หลังจากที่เข้าไปในคลับ เพียงเปิดประตูห้องวีไอพี ก็พบว่าข้างในนั้นมีคนมากมาย และครึกครื้นมากทีเดียว

“เหวินซูมาแล้วเว้ย” เพื่อนเมื่อเห็นเขาเข้ามา ก็รีบยืนต้อนรับทันที โอบไหล่ของเขาทั้งยังกล่าวอย่างขบขัน “ได้ยืนว่านายรับช่วงต่อตระกูลลู่แล้ว เลยกลัวว่าจะไม่มีเวลามาเล่นกับพวกเรานะเนี่ย”

ลู่เหวินซูนั่งลงที่โซฟา และเตะเขาเบาๆ “แกส่งข้อความมาทั้งที ต่อให้ไม่ว่างก็ต้องหาเวลาแหละ ไม่อย่างนั้นคงโดนพวกนายทิ้งแน่”

ทุกคนในห้องส่วนตัวต่างหัวเราะครืน

กลุ่มที่ร่วมคลุกคลีกับลู่เหวินซูได้ ต่างเป็นไฮโซอย่างแท้จริง ทุกคนต่างนั่งจับเข่าคุยกัน เพื่อแลกเปลี่ยนทรัพยากรและคอนเนคชั่น

ตอนนี้ลู่เหวินซูได้รับช่วงต่อตระกูลลู่มาแล้ว ทั้งยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับประธานมู่ของบริษัทมู่ซื่อ เมื่อเทียบกับเขาแล้วคนอื่นนั้นด้อยกว่ามาก ต่างนั่งล้อมรอบลู่เหวินซู เพียงแค่เขาบอกว่าต้องการทรัพยากรอะไร ไม่มีใครพูดหรอกว่าให้ไม่ได้ ต่างหวังที่จะได้เชื่อมสัมพันธ์อันดีกับลู่เหวินซู เพื่อที่ภายภาคหน้าจะได้พึ่งพาเขา

การพูดคุยกับเพื่อนๆ ในบรรยากาศที่มึนเมา ทั้งยังได้ทรัพยากรมาอย่างสบายๆ ในใจของลู่เหวินซูไม่รู้สึกอึดอัดอะไร ดื่มไปได้สักพัก ก็ออกไปหาที่ไม่มีคน

เขาลากขามานั่งที่เก้าอี้นุ่มอย่างเกียจคร้าน หยิบโทรศัพท์ที่หน้าจอแตกร้าวออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เพียงสไลด์ก็เปิดออกทันที

นี่คือโทรศัพท์ของหลี่ซูเจ๋

ทั้งคำพูดของเจียน่า ทั้งรูปภาพเหล่านั้นทำให้เขาเริ่มสับสน หลังจากที่ขังหลี่ซูเจ๋ไว้ที่คฤหาสน์ปี้สี่ ลู่เหวินซูก็ไม่ได้ยึดโทรศัพท์ของเธอ และปลดล็อกมันอย่างง่ายดาย

แผนการทุกอย่างที่หลี่ซูเจ๋เป็นคนคิดถูกจดบันทึกไว้ในโทรศัพท์ โดยเฉพาะเรื่องที่เธอจับมือกับเจียน่าเพื่อหลอกเขา ราวกับมีดที่กรีดแทงใจของเขา

บาดแผลเล็กๆ นี้ เขาทนมันได้อยู่แล้ว

แต่ดาบที่ถึงชีวิตที่สุด ก็คือวันนั้นที่เขาเห็นหลี่ซูเจ๋ฆ่าลูกด้วยตัวเองที่ห้องพักผู้ป่วย หญิงสาวท่าทางเย็นชา และไม่แยแสสิ่งใด ทำให้เขานึกเกลียดเธอจนอยากฆ่าให้ตาย

ลู่เหวินซูยิ่งได้อ่าน ก็ยิ่งไม่อยากให้ผู้หญิงคนนั้นได้อยู่ดี และอยากทรมานเธอเอาไว้

ทันใดนั้นไฮโซจ๋องซึงที่ออกไปนานก็เข้ามา ทั้งผรุสวาทลั่น “เวรเอ๊ย พ่อฉันก็มาที่นี่ เขาตรวจสอบเจอข้อมูลของฉัน ก็โทรเรียกให้ฉันกลับไป ฉันคิดว่าเขาจะให้ทำอะไร ลูกสาวของคุณเสิ้งกลับมาแล้ว เขาอยากจะจับมือกับบริษัทเหอเสิ้ง จึงจะจับฉันกับลูกสาวของเขา”

“ว้าว พ่อนายจะจับคู่ให้รึ” ใครสักคนเย้าแหย่ขึ้นมา “ก็ดีนี่ ไม่ต้องไปหาเองด้วย”

“ดีกับแม่มึงสิ” เขากลอกตาบนใส่ และกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “ลูกสาวของประธานบริษัทเหอเสิ้ง ใครในวงการนี้ไม่รู้จักบ้าง ยิ่งโตยิ่งน่าเกลียด เหมือนกับแม่ของเธอนั่นแหละ”

เหล่าเพื่อนๆ ต่างหัวเราะเขาอย่างไม่มีเกรงใจ

เมื่อหัวเราะจนพอแล้ว ก็มีใครสักคนถามขึ้นมา “กับคุณเสิ้ง หมายถึงร่วมมือกัน... เรื่องนั้นปะ”

“เรื่องไหน”

ทุกคนในวงสนทนาต่างประหลาดใจ และเริ่มถาม

“เรื่องที่คลับDMเมื่อหลายปีก่อนไง พวกนายไม่รู้หรือ” ชายคนนั้นลดเสียงลง “ได้ยินว่าเวลาบริษัทเหอเสิ้งพูดคุยเรื่องธุรกิจกับประธานบริษัทอื่นๆ ครั้งนั้นประธานบริษัทหยางซิงได้พาผู้ช่วยพิเศษมาด้วย เห็นคนต้องการคนเลยร่วมเล่นด้วย และประธานบริษัทหยางซิงให้โดยไม่มีลังเลเลยด้วยซ้ำ ทั้งยังเอาตัวเข้าไปร่วมด้วยอีกต่างหาก”

“เรื่องนี้มีไม่น้อยเลยนะในวงใน เรื่องแปลกที่ไม่แปลก แค่มีเงินก็สามารถผ่านไปได้แล้ว ไม่คิดว่าผู้ช่วยพิเศษคนนั้นของบริษัทหยางซิงเป็นที่ไม่ยอมอ่อนข้อ และเพราะแท้งในคืนนั้นด้วย จึงฆ่าตัวตายเพราะรับไม่ได้”

“ว้าว น่าระทึกขวัญขนาดนั้นเลยรึ”

ทันใดนั้นก็มีเสียงดึงขึ้นมากลางวง

“น่าระทึกสิ” คนคนนั้นหยักไหล่ ไม่ทันสังเกตว่าลู่เหวินซูเองก็เงยหน้าขึ้นมา “พวกเขาเอาเงินไปปิดปากคนที่อยู่เบื้องล่าง สาดโคลนให้กับพ่อแม่ของผู้ช่วยพิเศษ ทั้งสองคนต่างฆ่าตัวตาย เรื่องก็นานแล้วแหละ พวกเขาต่างปิดเรื่องเอาไว้มิดชิด เป็นอาของฉันที่คุยกับคนอื่น แล้วฉันไปได้ยินมาพอดี”

ลู่เหวินซูเล่นโทรศัพท์ และหัวเราะอย่างเหนื่อยหน่าย “ไม่หรอกน่า ได้ยินคุณเสิ้งเป็นแบบอย่างของเมืองหนานเฉิงเลยนะ ทุกคนในวงการต่างอิจฉาเขากับภรรยาของเขากันทั้งนั้น”

ไฮโซคนหนึ่งร้องเหอะ แล้วกล่าว “ต่อหน้าทุกคนดูซื่อตรง เบื้องหลังไม่รู้หรอกว่าน่าขยะแขยงขนาดไหน แต่ทรัพยากรในมือของคุณเสิ้งนั้นเยอะมาก การร่วมมือกับเขาทำเงินได้เป็นอย่างมาก นั่นล่ะคือเรื่องจริง”

“จริงหรือ อย่างนั้นฉันลองบ้างดีกว่า” ลู่เหวินซูลุกขึ้นยืน และสอดมือกับกระเป๋ากางเกง “ฉันเองก็เพิ่งรับช่วงต่อตระกูลลู่มาด้วย กำลังไม่มีอะไรทำพอดี มีโอกาสที่ดีแบบนี้ ฉันควรจะคว้าเอาไว้สินะ”

มีคนแกล้งถามขึ้นมา “เหวินซูได้ยินว่านายมีเมียแล้วนี่ แบบนั้นต้องระวังนะเว้ย อย่าได้ร่วมมือกับประธานบริษัทเหอเสิ้ง หากถูกเขาลากเข้าไปแล้ว เล่นใหญ่ไปมันจะไม่ดีเอา”

ลู่เหวินซูสายตามืดหม่น ก่อนจะส่ายหน้า “เมียอะไรกัน แค่ล้อเล่นก็เชื่อกันรึ หากมีจริง ทำไมฉันยังไม่แจกเงินพวกนายอีกล่ะ”

“เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าเขาหลอก จะไปมีเมียได้อย่างไร เอาเงินมาๆ”

“นายจงใจถามเหวินซูแบบนี้ นี่จงใจใช่ไหมวะ”

“จงใจอะไรวะ เวรเถอะ พวกนายอย่างมาขี้แพ้ชวนตีนะเว้ย”

“.....”

คิดไม่ถึงว่าเรื่องที่ลู่เหวินซูมีภรรยาจริงๆ หรือไม่ พวกเขาจะนำมาพนันกันเพื่อเงิน

ทุกคนต่างครึกครื้นกัน มีเพียงลู่เหวินซูที่ทรมานไปทั้งใจ สีหน้าเย็นชา