รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 379

บทที่ 379 ดาบที่ถึงชีวิต

ตอนที่ลู่เหวินซูออกจากวิลล่าไป กองไฟที่สุ่มอยู่ในอกยังไม่หายไปด้วยซ้ำ

เขาเห็นว่าตอนนี้บ่ายสองโมงกว่าๆแล้ว จึงขับตรงไปยังบริษัท ร่างที่เต็มไปด้วยความโกรธ ใบหน้าที่แข็งกร้าวทำให้พนักงานต่างถอยเท้ากันไป ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

ลู่เหวินซูสาดความโกรธที่เหลืออยู่ไปภายในห้องประชุม ออกปากด่าหัวหน้าแผนกที่ทำงานผิดพลาด ภายในห้องประชุมนั้นมีแต่เสียงด่าของเขาดังลอดออกมาได้ไม่หยุด

ผู้บริหารระดับสูงที่ฟังอยู่เงียบๆ รู้สึกเศร้าหมอง

แม่เขาเถอะ ตอนวันเกิดประธานลู่ยังอารมณ์ดีอยู่เลยไม่ใช่หรือ ทั้งยังแจกจ่ายขนมให้กับพักงานถ้วนหน้า บอกด้วยว่าภรรยาท้องแล้วนี่ เหตุได้พอกลับมาที่บริษัทหลังจากที่ผ่านพ้นงานวันเกิดไป ถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนกัน

หรือว่าลูกของคุณนายลู่ไม่อยู่แล้ว พวกเขาถึงได้กลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของประธานลู่แบบนี้

ทุกคนต่างคาดเดากันไป แต่ไม่กล้าถาม

หนึ่งชั่วโมงครึ่งให้หลัง ประชุมนรกนี้ก็ได้จบลง ทุกคนต่างรีบหนีตายออกจากห้องประชุม และหวังให้ภายในอาทิตย์นี้ไม่มีประชุมใหญ่เช่นนี้อีก

ลู่เหวินซูอยู่ภายในห้องประชุมเพียงคนเดียวอย่างเนิ่นนาน นั่งอยู่ที่ตรงนั้นโดยไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่เช่นกัน

จนกระทั่งพนักงานเข้ามาทำความสะอาด และตะโกนบอกเขา ประธานลู่ เลิกงานแล้วนะคะ เขาถึงได้รู้สึกตัว และออกจากห้องประชุมไป

หกโมงสิบห้านาที ท้องฟ้าเปลี่ยนสีแล้ว

คุณแม่ลู่โทรมาถามเขาว่าจะกลับบ้านไปทานข้าวหรือไม่ เขาเองก็อยากกลับ แต่เมื่อเห็นคุณแม่ลู่พูดถึงหลี่ซูเจ๋ขึ้นมา "ซูเจ๋ไปต่างประเทศนานจัง ยังไม่กลับมาอีกหรือ ลูกบินไปดูเธอหน่อยจะดีหรือไม่ เธอท้องอยู่ด้วยจะต้องทรมานแน่ ลูกไม่น่าปล่อยเธอไปทำงานที่ต่างประเทศเลย เหนื่อยขึ้นมาจะทำอย่างไร”

เพียงอึดใจ ลู่เหวินซูก็โมโหขึ้นว่าอีกครั้ง และกล่าวอย่างอดไม่ไหว “เธออยากจะไปเอง ผมจะทำอะไรได้ แม่อย่าไม่สนใจเธอเลย ไม่มีอะไรทำก็ไปเสริมสวยไป”

“ลูกจะโกรธทำไม” คุณแม่ลู่นิ่งไปชั่วครู่ และเอ่ยถามเขาขึ้น “ลูกทะเลาะกับซูเจ๋หรือ”

“เปล่า”

คุณแม่ลู่กล่าวอย่างกรุ่นโกรธ “เห็นลูกเป็นอย่างนี้ ต้องไปทะเลาะกับซูเจ๋มาแน่ เหวินซูลูกโตหน่อยได้ไหม เธอท้อง ลูกจะสาดอารมณ์ใส่เธอทำไม...”

“แม่ผมมีธุระ ขอวางสายก่อน” เขาทนฟังไม่ได้ จึงรีบวางสายในทันที

บ้านเขาก็ไม่อยากกลับ

โชคดีที่เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งทักมาถามเขาว่าว่างไหม มาดื่มกันที่คลับDMกันสักหน่อย ลู่เหวินซูตอบรับ และรีบขับไปยังคลับDMทันที

หลังจากที่เข้าไปในคลับ เพียงเปิดประตูห้องวีไอพี ก็พบว่าข้างในนั้นมีคนมากมาย และครึกครื้นมากทีเดียว

“เหวินซูมาแล้วเว้ย” เพื่อนเมื่อเห็นเขาเข้ามา ก็รีบยืนต้อนรับทันที โอบไหล่ของเขาทั้งยังกล่าวอย่างขบขัน “ได้ยืนว่านายรับช่วงต่อตระกูลลู่แล้ว เลยกลัวว่าจะไม่มีเวลามาเล่นกับพวกเรานะเนี่ย”

ลู่เหวินซูนั่งลงที่โซฟา และเตะเขาเบาๆ “แกส่งข้อความมาทั้งที ต่อให้ไม่ว่างก็ต้องหาเวลาแหละ ไม่อย่างนั้นคงโดนพวกนายทิ้งแน่”

ทุกคนในห้องส่วนตัวต่างหัวเราะครืน

กลุ่มที่ร่วมคลุกคลีกับลู่เหวินซูได้ ต่างเป็นไฮโซอย่างแท้จริง ทุกคนต่างนั่งจับเข่าคุยกัน เพื่อแลกเปลี่ยนทรัพยากรและคอนเนคชั่น

ตอนนี้ลู่เหวินซูได้รับช่วงต่อตระกูลลู่มาแล้ว ทั้งยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับประธานมู่ของบริษัทมู่ซื่อ เมื่อเทียบกับเขาแล้วคนอื่นนั้นด้อยกว่ามาก ต่างนั่งล้อมรอบลู่เหวินซู เพียงแค่เขาบอกว่าต้องการทรัพยากรอะไร ไม่มีใครพูดหรอกว่าให้ไม่ได้ ต่างหวังที่จะได้เชื่อมสัมพันธ์อันดีกับลู่เหวินซู เพื่อที่ภายภาคหน้าจะได้พึ่งพาเขา

การพูดคุยกับเพื่อนๆ ในบรรยากาศที่มึนเมา ทั้งยังได้ทรัพยากรมาอย่างสบายๆ ในใจของลู่เหวินซูไม่รู้สึกอึดอัดอะไร ดื่มไปได้สักพัก ก็ออกไปหาที่ไม่มีคน

เขาลากขามานั่งที่เก้าอี้นุ่มอย่างเกียจคร้าน หยิบโทรศัพท์ที่หน้าจอแตกร้าวออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เพียงสไลด์ก็เปิดออกทันที