รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 439

บทที่ 439 ประธานมู่ของคุณเปลี่ยนรสชาติอาหารแล้วหรือ

“นี่จะเป็นตัวขับเคลื่อนGDPของประเทศให้สูงขึ้น ทำไมรัฐบาลประเทศzของพวกเขาไม่ให้การสนับสนุน?” เมื่อเปรียบเทียบเรื่องนี้แล้ว ถังซินกลับยิ่งแปลกใจเกี่ยวเรื่องนักลงทุนคนนั้น “เจ้าของกิจการที่มีเงินในประเทศZนั้นมีมากมาย ถึงจะสืบหาก็คงหาไม่เจอ”

หลินเฉิงจี๋ยิ้มหัวเราะ และสอนเธอว่า “เงินทุนจะให้กำไรกับคนแรกเสมอ ยังไงประเทศก็ไม่ออกเงินอย่างแน่นอน ยังไงเงินทุนก็ต้องไปหาจากคนที่ร่ำรวย ขอเพียงแค่ทำเงินได้ ไม่ว่าเทคโนโลยี่จะไปตกอยู่ที่ใคร พวกเขาก็ไม่สนใจ”

“ฉันเข้าใจ” ถังซินเม้มริมฝีปาก “ถ้าพูดตามความรู้สึกฉัน ถ้าหากเป็นประเทศฉัน มีเทคโนโลยีเช่นนี้ ฉันจะไม่ให้ให้มันแพร่กระจายไปไหน”

สุดท้ายทุกคนก็ต้องตาย แม้แต่เงินก็เอาไปไม่ได้

ถ้าหากตายไปแล้ว และสามารถเห็นประเทศเกิดความเจริญรุ่งเรือง ในใจคงรู้สึกภูมิใจจนไม่มีอะไรสามารถมาเปรียบได้

ถังซินเอ่ยถามเขา “ในเมื่อโครงการAobaไม่ได้อยู่ในมือนาย ทำไมนายถึงอยู่ที่ประเทศRนานขนาดนี้ หรือว่านายหาคนรับผิดชอบลงทุนโครงนี้เจอแล้ว?”

“จี้เจียจื้อก็รู้จักโครงการAobaนี้ คนของเขาทำงานอยู่ในกลุ่มของคุณเทซึกะ” หลินเฉิงจี๋พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “เขาพยายามคิดหาทางติดต่อกับเจ้าของธุรกิจที่อยู่เบื้องหลัง อยากที่จะลงทุน”

ถังซินเงียบไปสักครู่ และพูดอย่างดุร้าย “นอกจากเขาจะเป็นคนชั่วแล้ว สมองยังมีปัญหาด้วย บุคลากรที่มีความสามารถก็มีมากมาย แม้แต่โครงการแบบนี้ก็ยังสามารถปะปนเข้าไปทำได้”

เพียงแค่นึกถึงเรื่องของจู่ซือซือ เธอจึงแทบอยากที่จะฆ่าจี้เจียจื้อ

เธอจำได้อย่างชัดเจนว่าทำไมเธอถึงพยายามช่วยหลินเฉิงจี๋อย่างเต็มที่ ทำไมถึงกลับมาเมืองหนานเฉิง เพื่อหวังว่าต่อจากนี้สามปี สัญญาข้อตกลงที่โบแนร์ได้ทำไว้กับสองพี่น้องในวันนั้นจะทำให้เธอได้เห็นจี้เจียจื้อสูญเสียทุกอย่างไปด้วยสายตาของตนเอง สูญเสียทั้งอำนาจ เงินทองและคนรู้จัก เธอจะได้เห็นสีหน้าของคนพ่ายแพ้

เกมส์พึ่งจะเริ่ม ชัยชนะมักจะไปทางจี้เจียจื้อตลอด ไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ!

ถังซินทอดถอนหายใจลึก และพูดอย่างใจเย็นขึ้นว่า “ถ้าหากปล่อยให้จี้เจียจื้อหาคนลุงทุนพบ และลงทุนในโครงการAobaได้ ไม่ต้องรอให้ถึงอีกสามปีต่อจากนี้ อย่างไรพวกเราก็แพ้แล้ว”

“ถ้าเป็นเช่นนี้ คุณก็ไม่ต้องรีบกลับมา จัดการดูแลบริษัทที่ประเทศRให้ดี จับตาดูทุกๆการเคลื่อนไหวของจี้เจียจื้อ ฉันจะรับผิดชอบงานที่เมืองหนานเฉิงเอง”

“จากนี้ไปถ้าหากมีงานเลี้ยงคอกเทลที่มีมาตรฐานสูงหรืองานปาร์ตี้ ฉันจะไปร่วมงาน จะไปสอบถามดูทุกหนทุกแห่ง ฉันต้องหานักลงทุนคนนั้นให้ได้ และจะรีบบอกนายในทันที”

“ได้” หลินเฉิงจี๋พูดอย่างเป็นห่วง “เธอก็อย่ายุ่งอยู่แต่ทำงาน พักผ่อนให้มากๆ”

“ไม่เป็นไร ลูกทุกคนเป็นเด็กดีมาก” ถังซินลูบคลำที่ท้องขึ้นลงไปมา ช่วงนี้เธอรู้สึกว่าท้องของเธอใหญ่ชัดเจนมากยิ่งขึ้นแล้ว

ต้องสวมเสื้อผ้าหลวมๆถึงจะดูไม่ออก

ถังซินถอนหายใจอย่างจนปัญญา “ลูกทุกคนมีการเจริญเติบโตอย่างดีมาก เมื่อท้องห้าหกเดือน คาดว่าคงจะอำพรางท้องไว้ไม่ได้แล้ว ฉันจึงถือโอกาสจัดการทุกอย่างในบริษัทให้ดีในช่วงเวลานี้”

เมื่อถึงเวลานั้นแม้จะต้องทำงานจากที่ไกล เธอก็จะสบายใจได้

หลินเฉิงจี๋อดหัวเราะไม่ได้ “ลูกทุกคนยังถีบท้องเธออยู่มั้ย ซนมั้ย?”

“ เตะสิ”เวลานอนหลับมักจะถูกพวกเขาเตะจนตื่น” ถังซินพูดบ่นขึ้นมา “มือเท้าใหญ่แล้ว เริ่มที่จะทะเลาะกันอยู่ในท้องฉัน ตีกันทุกวัน บางครั้งทำจนฉันรำคาญ”

“ฉันคิดว่าพวกเขากำลังช่วงชิงตำแหน่งพี่ใหญ่กันอยู่”

ถังซินได้ยินเขาพูดเช่นนี้ก็หัวเราะจนน้ำตาไหลขึ้นมาทันที “มีดีอะไรให้แย่ง เป็นพี่ใหญ่นั้นเหนื่อยจะตาย!”

ขณะที่เธอคุยโทรศัพท์อยู่กับหลินเฉิงจี๋ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เธอจึงรีบทำเสียงให้เบาลง “ฉันไปทำงานก่อนนะ” จากนั้นเธอก็ได้วางสาย และให้คนที่อยู่ด้านนอกเข้ามา

คนที่เข้ามาคือผู้ช่วยอ้ายลา เธอเอาเอกสารมาให้ถังซิน และพูดขึ้นอย่างแปลกประหลาดใจ “ประธานถัง ดาราหญิงคนนั้นของบริษัทพิงโอได้เซ็นต์สัญญากับบริษัทของเราแล้ว แค่สามล้านหยวน และไม่ขอเพิ่มเงินเลยสักแดงเดียว”

“จริงเหรอ?” ถังซินประหลาดใจเช่นกัน เธอจึงรับเอกสารมาเปิดดู พลางพูดขึ้นว่า “งบประมาณนั้นมีจำกัดจริงๆ ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่กดราคาให้ต่ำลงขนาดนี้หรอก”

“หลังจากที่ตอนนั้นดูแล้วถูกใจเธอ ฉันพึ่งพบว่าเธอเป็นดาราหญิงของบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์พิงโอที่ช่วงนี้โด่งดังมาก ไม่กี่วันนี้ยังคิดว่า ถ้าอีกฝ่ายไม่ตกลง จะให้เธอไปค้นหาที่สถานศึกษาดู”