รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 444

บทที่ 444 เป็นเพราะเธออ้วนหรือว่าเพราะมีพวกเด็กๆ

ถังซินมองลักษณะหน้าตาของตนเองจากกระจกเล็กๆที่ผู้ช่วยให้มา เธอคิดว่าตนเองก็ใช้ได้ แต่ว่าคนที่หน้าตาเหมือนเธอ ในวงการนั้นมีเยอะ

เธอพูดอย่างจนปัญญา “งานในมือฉันเยอะขนาดนี้ จะไปทำเรื่องพวกนี้ได้ที่ไหนกัน เลือกกันอีกครั้งเถอะ”

พูดก็พูดเถอะเธอไม่มีความสนใจที่จะไปแสดง

ผู้ช่วยมองดูนาฬิกาข้อมือ พูดอย่างถอนหายใจ “ประธานถัง นี่ก็ใกล้จะบ่ายแล้ว ข้อมูลนักแสดงพวกนี้คุณเคยดูหมดแล้ว ละก็เลือกไม่ได้ ตอนนี้ฉันจะไปมองหานักแสดงก็ไม่ทันแล้ว”

“ประธานถัง คุณต้องคิดให้ดี ถ้าคุณไม่ทำ ผ่านคืนนี้ไป ไม่ว่าจะเป็นนักแสดงหญิง ผู้กำกับ พวกเราต้องเริ่มหาใหม่ และไม่แน่ว่าจะหาเจอ ค่าใช้จ่ายต้องมากขึ้นแน่นอน”

ถังซิน “……”

จริงๆแล้วผู้ช่วยพูดถูก เธอเลือกผู้กำกับมาตั้งหลายคนขนาดนี้ สุดท้ายก็เลือกผู้กำกับเหวิน ถ้าหากต้องให้เลือกอีก ก็อาจจะหาแบบเขาไม่เจอ ค่าใช้จ่ายก็แพง

ถังซินคิดอยู่ไม่กี่นาที สุดท้ายก็กัดฟันพูดออกมา “ได้ ฉันทำเอง”

“ประธานถัง ถ้าคุณคิดได้แล้วก็ดีค่ะ” ผู้ช่วยรู้สึกผ่อนคลายขึ้น “คุณวางใจเถอะค่ะ ที่บริษัทฉันดูอยู่ ถ้ามีเรื่องด่วนฉันจะโทรศัพท์ไปหาคุณ รับรองว่าจะไม่ให้คุณผิดหวัง”

ถังซินยิ้มหัวเราะและพูดออกมา มีเลขาที่พยายามทำงานอย่างเต็มที่แบบเธออย่างนี้ สามารถทำให้ฉันหมดกังวลไปได้ไม่น้อย ถึงเวลาฉันจะเพิ่มเงินเดือนให้เธอ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณประธานถังมากค่ะ”

“เธอสมควรจะได้รับ” หลังพูดคุยกันสั้นๆ ถังซินจึงกำชับเธอ “ไปจองตั๋วเครื่องบิน ประกาศให้กำกับและนักแสดงนำชายรู้ พรุ่งนี้ออกเดินทางตรงเวลาไปแม่น้ำหลีเจียง”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปจัดการ”

หลังจากที่แก้ไขเรื่องเร่งด่วนแล้ว ถังซินก็ได้จัดการกับเอกสาร อยากที่จะจัดการงานที่เร่งด่วนทั้งหมดให้เสร็จก่อนที่จะไป

ในขณะที่นังพักกินน้ำไปสองอึก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นเป็นคุณแม่ถังโทรศัพท์เข้ามา ถังซินจึงเปิดลำโพงและวางไว้ข้างๆ “แม่ มีอะไรเหรอ”

“เธอลืมแม่คนนี้แล้วเหรอ?”

ถังซินหัวเราะจนน้ำตาไหล “จะลืมได้อย่างไร ฉันแค่ทำงานยุ่งมากก็เท่านั้น”

คุณแม่ถังที่อยู่ในสายก็ทอดถอนใจ และพูดด้วยความรัก ก่อนหน้านี้เธอไปทำงานต่างประเทศโดยที่ไม่บอกซักคำ หลังจากผ่านไปหลายเดือนกลับมาก็ยังยุ่งอยู่กับงาน ยินยิน เธออย่ามัวแต่ทำงาน พักผ่อนเยอะๆหน่อย”

“ฉันรู้แล้ว” ความเป็นห่วงของแม่ทำให้เธออบอุ่นในใจ

เมื่อเธอเห็นว่าได้จัดการงานใกล้จะเสร็จแล้ว คิดตลอดว่ากลับมาไม่ได้ไปดูคุณแม่ถังเลย ครั้งนี้มีเวลาพอดี

ถังซินเอ่ยถาม “แม่อยู่บ้านหรือว่าอยู่ร้าน? อีกสักครู่ฉันจะไปหาแม่”

“ฉันยังอยู่ที่ร้านค้า”

หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที เมื่อจัดการงานที่เหลือเรียบร้อยแล้ว ถังซินจึงบอกกับผู้ช่วยและเก็บของออกไป

เมื่อเธอมาถึงร้านค้า ในร้านมีลูกค้าเยอะ คุณแม่ถังและป้าที่มาช่วยต่างยุ่งกันอยู่ ช่างน่าประหลาดใจมาก

เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าคุณแม่ถังเปิดร้านค้าเล็กๆนี้แล้ว ธุรกิจจะดีขึ้นเรื่อยๆขนาดนี้

เมื่อเห็นลูกค้าเยอะ คุณแม่ถังดูแลไม่ไหว ถังซินจึงพูดทักทายและเข้าไปช่วยดูแลลูกค้า

ยุ่งอยู่ครึ่งชั่วโมง ในร้านจึงเงียบสงัดลง

คุณแม่ถังรินน้ำให้กับถังซิน และถึงจะมองเธออย่างเต็มตา เหมือนกับไม่รู้จักเล็กน้อย และชะงักงงสักครู่ “ฉันนึกว่าเธอไปต่างประเทศแล้วจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ ยินยิน เธอดูอ้วนขึ้นมากเลย”

ถังซินยิ้มหัวเราะและพูดขึ้น” ก็ถือว่าอยู่ต่างประเทศกินไม่ค่อยได้ แต่ฉันก็กลับมานานแล้ว แต่ละมื้อก็กินเยอะมากจึงอ้วนขึ้น”

“ไม่ลดความอ้วนแล้วเหรอ” คุณแม่ถังเอ่ยถามอย่างสงสัย “เมื่อก่อนเธอมักจะกลัวอ้วน กินข้าวก็กินแค่ครึ่งถ้วย”

เรื่องที่ท้องถังซินยังไม่อยากกับคุณแม่ถัง กลัวว่าเธอไม่ระวังแล้วหลุดปากพูด ทำให้คนอื่นรู้

ถังซินจึงพูดโกหกขึ้น “ไม่อยากลดแล้ว ฉันอ้วนขึ้นมาก็ดูดีมาก”

คุณแม่ถังมองดูเธออย่างละเอียดอีกที และพูดอย่างคลุมเครือ “ยินยิน ชุดแต่งงานจีนโบราณตัดตามขนาดของน้ำหนักสี่สิบห้ากิโลกรัมของเธอ เธอกินข้าวให้มันน้อยลงหน่อย ไม่อย่างนั้นตอนแต่งงานจะวุ่นวาย”

คำพูดของคุณแม่ถังทำให้ถังซินนึกออกเรื่องหนึ่ง จึงอดไม่ได้ที่จะซ่อนสายตาไว้