รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 447

บทที่ 447 เธอท้องแล้วทำให้คุณตกใจขนาดนี้เลยเหรอ

ชิวเสี่ยวอี้ยิ้มอย่างเย็นชา “ถ้าเธอเป็นเพื่อนของเสี่ยวซินจริงๆก็คงจะไม่ใส่ร้ายป้ายสีเธอต่อหน้าแม่แท้ๆของเธอ และพรรณนาเหมือนกับเธอเป็นคนดุร้ายที่เหยียบเรือสองแคม”

จ้าวอี้ซีนกัดริมฝีปาก “ฉันก็ได้ยินจากคนอื่นมาเหมือนกัน ฉันเคารพในตัวรุ่นพี่ถังมากค่ะ”

“ถ้าเคารพเธอจริงๆ ก็คงจะไม่ฟังคำพูดของอื่นหรอก” ชิวเสี่ยวอี้ไม่หลงกลเธอ “ฉันแก่กว่าเธอยี่สิบกว่าปี ในใจเธอคิดยังไงฉันรู้หมด”

“ฉันเห็นว่าเธอยังเด็ก ไม่ง่ายที่จะออกมาทำงานได้จึงจะปล่อยเธอไป ถ้าฉันคิดเล็กคิดน้อยกับเธอจริงๆ อย่าว่าแต่บริษัทมู่ซื่อเลย ถึงไปที่อื่นเธอก็อย่าหวังเลยว่าจะได้ร่ำรวยมีเกียรติขึ้นมา”

ชิวเสี่ยวอี้พูดเบาๆแต่กลับมีความน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก กดดันจ้าวอี้ซีนให้ทำได้เพียงแค่ก้มหน้า ไม่กล้าเอ่ยปากพูดออกมา

หลังจากผ่านไปนาน ชิวเสี่ยวอี้ถึงจะกวาดตามองเธอแวบหนึ่ง “พอแล้ว กินน้ำเสร็จแล้วก็รีบไปเถอะที่นี่จะปิดแล้ว”

จ้าวอี้ซีนหันตัวไปทางคุณแม่ถัง “คุณแม่ถัง ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะคะ”

คุณแม่ถังทำสีหน้าเย็นชาและไม่สนใจเธอ

ก่อนหน้านี้คุณแม่ถังไม่ได้สังเกตเลย จนกระทั่งหลังจากที่ชิวเสี่ยวอี้พูดจุดนี้ออกมา เธอถึงรู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้เป็นคนร้ายลึก บอกว่าเป็นเพื่อนกับยินยินแต่ก็ยังใส่ร้ายยินยินลูกสาวของเธอ

หลังจากที่จ้าวอี้ซีนออกไปแล้ว คุณแม่ถังดึงมือของชิวเสี่ยวอี้มาและพูดขึ้น “ขอบคุณที่คุณพูดแทนยินยิน เฮ่ย ฉันไม่ค่อยได้คบค้าสมาคมกับคนเท่าไร ไม่คิดว่าเด็กสมัยนี้จะร้ายขนาดนี้”

“เป็นสิ่งที่ฉันควรทำอยู่แล้ว” ชิวเสี่ยวอี้ยิ้มและพูดออกมา “ยินยินเป็นเด็กดีคนหนึ่ง เธอเข้ากันไม่ได้กับเฉินหย่วนก็ทำอะไรไม่ได้ เธออย่าทำเป็นว่าแม้เราไม่ได้เป็นครอบครัวเดียวกัน ก็จะไม่เป็นเพื่อนกับฉัน”

คุณแม่ถังจึงวางใจขึ้นมาทันที “ดูคุณพูดสิ ฉันยังกลัวว่าคุณจะรังเกียจว่าชนชั้นของฉันไม่ดีพอซะอีก”

“จะเป็นไปได้ยังไง เป็นเพื่อนกับเธอฉันมีความสุขมาก”

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวอีกสักครู่ไปกินข้าวบ้านฉันนะ รอให้โจ๊กเห็ดหูหนูขาวต้มเสร็จแล้วเธอก็เอาไปให้ประธานมู่อีกหนึ่งชุด”

“ได้เลย” ชิวเสี่ยวอี้พยักหน้ายิ้ม “เธออย่าเรียกประธานมู่ประธานมู่เลย เรียกชื่อก็พอแล้ว”

“……”

หลังจากที่จ้าวอี้ซีนออกมาจากโอเลมอลล์บนใบหน้ายังคงมีความโกรธแค้น

เมื่อได้ยินว่าคุณแม่ถังเป็นแม่ของถังซิน เธอจึงจงใจพูดคำพูดพวกนั้นออกไปอยากที่จะให้แม่ของถังซินรู้สึกรับไม่ได้

คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างๆที่แท้ก็เป็นแม่ของมู่เฉินหย่วน และยังพูดสั่งสอนเธออีก

เรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของมู่เฉินหย่วนกับหลินเฉิงจี๋ คนนอกมักจะไม่รู้อยู่แล้ว คนที่อยู่เบื้องหลังเป็นคนบอกเธอ

เธอกลับมาเมืองหนานเฉิงก็เพราะคนที่อยู่เบื้องหลังเป็นคนจัดการให้เธอมา

เมื่อนึกถึงคำพูดและสายตาที่เหยียดหยามของชิวเสี่ยวอี้เมื่อสักครู่นี้ ในใจของจ้าวอี้ซีนก็หนาวสั่นสะท้าน และขมวดคิ้วแน่น

“คิดไม่ถึงว่าเธอจะกล้าพูดกับฉันแบบนี้ ตกลงแล้วเธอมีภูมิหลังยังไง?

เธอรู้เพียงแค่ความสัมพันธ์ของมู่เฉินหย่วนกับหลินเฉิงจี๋แต่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแม่แท้ๆของพวกเขาเลย

หลังจากที่โบกรถแท็กซี่และขึ้นไปแล้ว จ้าวอี้ซีนจึงต่อสายโทรศัพท์สายหนึ่ง

ไม่นานสายทางไกลระหว่างประเทศก็รับสาย

“มีเรื่องอะไร?” เสียงที่พูดไม่ชัดของหญิงสาวดังออกมาแต่พูดภาษาจีนกลางได้อย่างคล่องแคล่ว

จ้าวอี้ซีนรู้ว่าเสียงของคู่สายเคยแก้ไขแล้ว แต่ทุกครั้งที่ได้ยินก็เป็นเช่นนี้จึงไม่ได้สนใจอะไรต่อ

จ้าวอี้ซีนพูดขึ้น “วันนี้ฉันเห็นแม่ของมู่เฉินหย่วนแล้ว คุณเอาข้อมูลของเธอให้ฉันหน่อย”

คู่สายหัวเราะออกมา “งานที่มอบหมายให้เธอ เธอยังจัดการจัดการไม่เรียบร้อยเลยนะ รีบร้อนอยากที่จะไปยุ่งกับตระกูลมู่แล้วเหรอ?”

“ถ้าอย่างนั้นคุณคงประเมินฉันสูงเกินไปแล้วจริงๆ” จ้าวอี้ซีนตอบกลับ เธอหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าและจุดไฟอย่างชำนาญ เธอลดกระจกหน้าต่างรถลง

“ความสวยงาม ความออดอ้อน ของพวกนี้ใช้กับมู่เฉินหย่วนไม่ได้ผลหรอก”

“ถ้าอย่างนั้นเธออยากจะได้ข้อมูลของแม่เขาไปทำไม?” คู่สายเอ่ยถาม