รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 448

บทที่ 448 หนักมากเลย

เธอคอยติดตามจี้เจียจื้อมาหลายปี น้อยมากที่จะเห็นเขาเสียการควบคุมตัวเองแบบนี้

จี้เจียจื้อหายใจแรง เดินไปเดินในห้องส่วนตัวตลอดเวลา และพูดออกมาอย่างดุดัน “ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ว่าชอบมู่เฉินหย่วนเหรอ ทำไมถึงมาอยู่กับหลินเฉิงจี๋และยังท้องแล้วด้วย!”

ยิ่งพูดเขายิ่งก็โกรธและจับเก้าอี้เควี้ยงอีกครั้ง

“มีสิทธิ์อะไรมาโชคดีขนาดนี้ ไม่ต้องพยายามก็สามารถได้ทุกอย่าง พ่อมีของดีอะไรก็ให้เขาก่อน ไม่ถามผมสักคำว่าลูกคนนี้อยากได้ไหม!”

“ผมขบคิดหาวิธีทุกรูปแบบ ไม่ง่ายเลยที่จะได้ของทุกอย่างที่เป็นของตัวเอง! เมียของเขาตอนนี้มีลูกแล้ว!”

“เขาสู้กับผมคนเดียวไม่พอ ลูกยังอยากจะมาสู้กับผมอีก”

“อะไรกันว่ะเนี่ย”

จี้เจียจื้อตะโกนออกมา โกรธจนทำลายข้าวของที่อยู่ในห้องส่วนตัว เหมือนกับสัตว์ป่าที่กำลังบ้าคลั่ง

หมัดกระแทกกับจอคริสตัลอย่างแรง โดยไม่คำนึงถึงเลือดที่ไหลออกมาจากมือแม้แต่นิดเดียว

“ไซเลส์ พอแล้ว! พอแล้ว!” กาวเหม่ยซีรีบเข้าไปและกอดเขาจากข้างหลังไว้แน่น พูดอ้อนวอนเขา “คุณอย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย ฉันเจ็บปวดใจ!”

เธอกอดชายหนุ่มไว้ไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง “ทั้งหมดนี้เป็นของคุณ ฉันจะช่วยให้คุณได้มา ฉันจะไม่ให้ผู้ชายคนนั้นเอาอเล็กซ์เลียร์ไปได้”

การปลอบใจของกาวเหม่ยซีนั้นได้ผล สุดท้ายจี้เจียจื้อก็สงบลง

จี้เจียจื้อพูดด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “เรื่องที่เธอท้องหลินเฉิงจี๋อาจจะยังไม่รู้ ไม่เช่นนั้นคงไปอยู่เป็นเพื่อนเธอที่หนานเฉิงนานแล้ว คุณหาวิธีดักโจมตีหลินเฉิงจี๋ที่ประเทศR”

“ฉันรู้หมดว่าคุณคิดอะไร” กาวเหม่ยซีพูดไปพลางและจัดการแผลให้ชายหนุ่มไปพลาง “คุณทำงานของคุณไป เรื่องพวกนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันก็พอแล้ว ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”

หลังจากที่เธอคลายมือออก จี้เจียจื้อลูบคลำไปที่แก้มของเธอ “ลำบากคุณแล้ว”

กาวเหม่ยซีส่ายหน้าและเอาหน้าคลอเคลียไปที่ฝ่ามือของเขา “ฉันรักคุณ ฉันยินยอมทำแทนคุณได้ทุกอย่าง ไซเลส์ ถ้าคุณเงินไม่พอฉันสามารถเอาบริษัทของพ่อฉันให้คุณได้”

“ตอนนี้ผมยังไม่ต้องการ” จี้เจียจื้อทำตาหรี่ “มู่เฉินหย่วนขัดขาผม คนของผมเข้าไปประเทศRไม่ได้ บริษัทของพ่อคุณสามารถเข้าไปสอดแหนมให้ผมได้”

“ได้ คุณอยากทำอะไรก็บอกฉัน”

ทั้งสองไปนั่งที่บนโซฟา

จี้เจียจื้อดึงเธอมานั่งบนตัก ลูบคลำที่ผมและเอ่ยถาม “โครงการAobaมีความคืบหน้าไหม?”

“ไม่มี นักธุรกิจที่ร่ำรวยในประเทศZนั้นมีค่อนข้างเยอะ บวกกับฮ่องกงและใต้หวัน ทำให้ตรวจสอบไม่ครบ” กาวเหม่ยซีพูดออกมา “หาคนลงทุนไม่พบก็ไม่เป็นไร ฉันจัดการเอาคนที่คุณพูดถึงเข้าไปแล้ว”

“เป็นเด็กดีจริงๆ” จี้เจียจื้อให้รางวัลเธอด้วยการจูบหนึ่งครั้ง

กาวเหม่ยซียิ้มอย่างอ่อนหวานและพูดด้วยความกังวลใจ “คนคอยเป็นหูเป็นตาให้หลินเฉิงจี๋มีไม่น้อย เขาก็รู้เรื่องโครงการAobaแล้ว”

จี้เจียจื้อไม่สนใจ “เขารู้ก็ทำได้แค่เพียงมองดู ถ้าผมหาไม่ได้ เขาก็ยิ่งหาไม่ได้ คนที่มีความสามารถที่อยู่เคียงข้างก็คือจงเซิงและถังซิน”

“ถ้ารู้อย่างนี้ตอนนั้นวางยาไปแล้ว” กาวเหม่ยซียิ้มมุมปาก พูดด้วยความไม่พอใจ “ถ้าเขาตายอเล็กซ์เลียร์ทั้งหมดก็จะเป็นของนาย คงไม่มีเรื่องข้อตกลงนี้?”

จี้เจียจื้อเอนกายลงบนโซฟา พูดด้วยเสียงเบาๆ “ถ้าหากเขาตายอย่างมีเลศนัย พ่อคนหนึ่งแหละที่จะสงสัยผม คนที่คุกคามผมก็คือลูกที่อยู่ในท้องของถังซิน”

“คุณไม่ต้องกังวล ฉันจะจัดการให้เรียบร้อย” กาวเหม่ยซีโผเข้าไปโอบกอดที่คอของเขา จูบเขาและแนบชิดไปกับเขา

“ไซเลส์ คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนฉันได้ไหม?”

“ผมยังมีงานที่ต้องจัดการอีกเยอะ” จี้เจียจื้อยิ้มหัวเราะเบาๆ มือลูบคลำจากเอวด้านหลังขึ้นไปเรื่อยๆ “แต่ว่าถ้าหากคุณสามารถอยู่กับผมได้ ผมก็ไม่ไปแล้ว”

“………”

……………

เมื่อคืนวานถังซินได้หกล้มขณะอาบน้ำ ไม่ทันระวังจึงทำให้เท้าเคล็ด

พ่นยาแล้วแต่ก็ทำให้เธอเจ็บจนนอนพลิกไปพลิกมาตลอดทั้งคืน

เมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น เธอจึงรีบเก็บของแล้วไปที่สนามบิน หลังจากที่เข้าไปในห้องวีไอพีก็ยังคงไร้ชีวิตชีวา

ถังซินจึงพูดกับพนักงานต้อนรับให้หาโซฟาให้ตัวหนึ่ง เธออยากที่จะพักผ่อนสักครู่

นอนหลับไปสักครู่ เธอรู้สึกว่ามีคนมาตบที่ไหล่ และพูดข้างหูด้วยเสียงที่เคร่งขรึม

“ถังซิน ขึ้นเครื่องได้แล้ว”

“รอสักครู่” ถังซินปัดมือเขาออก พูดตอบไปอย่างไม่ชัด “ให้ฉันได้งีบหลับอีกสักครู่”