รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 449

บทที่ 449 ไม่เพียงแค่กินเก่ง คนก็เปลี่ยนเป็นโง่ด้วย

ฉันไป!

หลังจากที่คิดเรื่องทั้งหมดของเมื่อวานเย็นขึ้นมาได้ ถังซินแทบจะลืมกินเค้กม้วน และจ้องมองมู่เฉินหย่วนอย่างแปลกประหลาดใจ

คาดไม่ถึงว่าเธอต้องถ่ายหนังสั้นโฆษณากับมู่เฉินหย่วน

“มู่ ประธานมู่ คุณลองพิจารณาดูใหม่เถอะ” เมื่อคิดว่าทั้งสองคนต้องอยู่ด้วยหลายวัน ถังซินรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

ทำเหมือนกับเธอตั้งใจที่จะใกล้ชิดกับมู่เฉินหย่วน เหมือนกับห่างเขาไม่ได้

ถังซินพูดอย่างนิ่มนวล “ในคลิปวิดีโอต้องเห็นหน้า ไม่ใช่ว่าคุณไม่ชอบตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนเหรอ?

“ใช่แล้ว”

ถังซินรู้สึกสบายใจ คิดว่าเมื่อถึงแม่น้ำหลีเจียงเธอก็จะให้ผู้ช่วยติดต่อนักแสดงชายคนนั้นให้รีบมา

ข้างหูก็ได้ยินเสียงสบายๆของชายหนุ่มดังออกมา “หลังจากที่ถ่ายเสร็จให้คนตัดต่อฉากของฉันก็ได้แล้ว”

“……”

ถังซินโกรธจนกลืนเค้กม้วนที่เหลือเข้าไปและพูดบ่นพึมพำอย่างไม่พอใจ “ฉันดูแล้วนักแสดงชายคนนั้นก็ดีมาก ไม่เข้าใจว่าคุณเอามาจากไหนว่าก่อนหน้านี้เขามีเรื่องข่าวฉาว”

“เพราะเธอไร้เดียงสาเกินไป”มู่เฉินหย่วนพลิกเปิดนิตยสารเศรษฐกิจการคลังขึ้นมาเล่มหนึ่ง “บริษัทเหอซ่งมีสัญญาข้อตกลงกับบริษัทเหม่ยซิง ถ้าบริษัทเหม่ยซิงเห็นพวกคุณมีแนวโน้มที่จะชนะ จะต้องขัดขาอย่างแน่นอน”

หยุดลงสักครู่ เขาจึงพูดเปลี่ยนเรื่อง “ก็ได้ หลังจากที่เครื่องบินลงจอดแล้ว เธอก็ต่อสายโทรศัพท์ให้นักแสดงชายคนนั้นมา พอดีฉันต้องไปจัดการธุระบางเรื่อง ผู้หญิงอย่างเธอต้องถูกเอาเปรียบก่อนถึงจะจำ”

คำพูดของชายหนุ่มนั้นแทงใจ แทงจนถังซินถูกด่าอย่างไม่มีชิ้นดี

ถังซินพูดด้วยเสียงที่เบาไม่ชัด “นั่นมันเมื่อก่อน เข้ามาในสายอาชีพใหม่ๆยังไม่รู้จักคิด ไม่ใช่ว่าฉันโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะแล้วเหรอ!”

“เธอยังเข้ามาในสายอาชีพไม่นานพออีกเหรอ?” มู่เฉินหย่วนชำเลืองตามองเธอแวบหนึ่ง “ยังเคยอยู่บริษัทมู่ซื่อ สุดท้ายก็เปลี่ยนอีกหนึ่งที่ ความคิดยังคงมีจุดอ่อน นี่เรียกว่าเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วเหรอ?”

“………”

“อยู่ข้างนอกฉันรู้สึกอายที่จะบอกว่าฉันเป็นคนสอนงานเธอ ฉันรู้สึกขายขี้หน้า”

“………”ถังซินโกรธจนจ้องมองเขาอย่างดุร้าย

ผ่านไปไม่กี่วินาที ถังซินจึงยิ้มขึ้นมาทันที และพูดอย่างยาวขึ้นว่า “เขาว่ากันว่านักเรียนคนหนึ่งจะมีความสารถหรือไม่ แปดสิบเปอร์เซ็นต์มาจากการสอนของครู อีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์ต้องพึ่งพาตัวเอง ประธานมู่เก่งขนาดนี้ แต่กลับแม้แต่ฉันยังสอนได้ไม่ดี แถมยังบอกว่าฉันทำให้คุณขายหน้า คุณดูสิ เป็นคุณที่ไม่ได้เรื่องประธานมู่”

ดวงตาอันมืดลึกของมู่เฉินหย่วนจับจ้องไปที่เธอ “คนไม่โตเป็นผู้ใหญ่ แต่ฝีปากกลับเฉลียวฉลาดไม่น้อย”

“ทั้งหมดมาจากการฝึกฝนของสายอาชีพเก่า” ถังซินทำท่าทางยอมรับคำชื่นชมจากเขา “ประธานมู่ คุณยอมรับเถอะว่าตัวเองสอนนักเรียนไม่ได้เรื่อง เปลี่ยนเป็นครูอย่างผู้ช่วยจาง ฉันคงมีความสำเร็จที่น่าทึ่งไปนานแล้ว!”

“ไม่ว่าที่ไหนเธอก็ไม่ลืมที่จะพูดถึงผู้ช่วยจางเลยจริงๆ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น สีหน้าเคร่งขรึมลงทันที

ถังซินกำลังเคี้ยวขนมเค้กม้วนและยิ้มขึ้น “ผู้ช่วยจางจบจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด หน้าตาหล่อเหลา เป็นคนความรู้เรื่อง ถ้าไม่ใช่ว่าใจเขามีคนอื่นแล้ว ฉันต้องตามจีบเขาอย่างแน่นอน”

ชายหนุ่มหรี่ตา “คุณถังชอบตามจีบผู้ชายขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ชอบคนๆหนึ่ง ทำไมถึงกลายเป็นตามจีบล่ะ” ถังซินมองค้อนใส่เขาแวบหนึ่ง อย่างไรก็ตามต้องมีคนที่เริ่มก่อน ถ้าหากเขาเขินอาย ฉันก็จะจีบเขา”

“ทำไม เธอชอบผู้ช่วยจางเหรอ?”

ถังซินยักไหล่และพูดอย่าช้าๆ “เขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่นเช่นนั้น คุณที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็ต่างชอบกันทั้งนั้น”

เมื่อมู่เฉินหย่วนได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกโกรธจนอัดแน่นอยู่ในใจ

เข้าใส่หูฟัง ก้มหน้าอ่านนิตยสาร ไม่สนใจหญิงสาวที่อยู่ข้างกายอีก

กลัวว่าจะได้ยินคำว่า”ผู้ช่วยจาง”ออกมาจากปากเธออีก หลังจากที่เครื่องบินลงจอด เขาก็จะสั่งให้ผู้ช่วยจางไปนิวยอร์กแล้ว

เมื่อเห็นชายหนุ่มไม่พูดไม่จาแล้ว ถังซินก็ไม่ชวนพูดก่อน และบอกกับพนักงานต้อนรับที่เดินผ่านมาว่าต้องการของว่าง

ไม่นาน บนโต๊ะของถังซินก็เต็มไปด้วยกองของกินอันหลากหลาย

เธอเอนกายนอนลงบนเก้าอี้โซฟา กินขนมไปพลางและดูข่าวที่อยู่ในทีวีไปพลางอย่างสบายใจมาก

เมื่อมู่เฉินหย่วนดื่มน้ำในบางครั้ง ก็จะใช้สายตามองไปที่หญิงสาวอย่างไม่ได้ตั้งใจ เห็นเธอกินอย่างไม่หยุดปาก ท้องที่อยู่ใต้ถ้าห่มก็ปูดขึ้นมา จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปากออกมา