รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 457

บทที่457ฉันสงสัยสิ่งที่ประธานมู่มอบให้

“คุณเห็นนักแสดงชายมาหาพวกคุณที่บ้านคิดว่าเป็นแขกของบ้านแปลกใจมากกับร่างกายของเขาเห็นเขาอ่อนโยนและดูสง่างามจึงคิดอีกทีว่าตัวละครผู้ชายไม่ดีที่คุณต้องแต่งงานด้วยมีความรู้สึกดีต่อเขามากในใจอยากจะแต่งงานกับผู้ชายตรงหน้านี้มากแค่ไหนนี่เรียกว่าสาวน้อยวัยแรกแย้มเข้าใจไหมครับ”สิ่งที่เขาอธิบายนั้นทำให้เข้าใจง่ายในที่สุดถังซินก็เข้าใจแล้ว

เฮ้อ

บังเอิญว่าตลอดทางที่เธอมาพลิกอ่านบทมาครึ่งวันไม่มีบทสนทนาอะไรการแสดงนี้ก็ง่ายคิดไม่ถึงว่าบทที่มีบทสนทนาน้อยๆนี้จะกลับยากกว่าอีก

ผู้กำกับก็พูดตำแหน่งให้ทั้งสองคนฟังว่าเวลาไหนต้องเปลี่ยนตำแหน่ง

หลังจากพูดเสร็จถังซินที่จับเป็ดรีบขึ้นไปเขาวิ่งมาไปด้านหลังกล้อง

ผู้กำกับเหวินที่มองอยู่หน้ากล้องเห็นรูปร่างของถังซิน

เอากล้องไปใกล้ๆเห็นแก้มกลมๆของถังซินผู้กำกับเหวินขมวดคิ้ว“ประธานถังจากนี้สองสามวันคุณต้องทานน้อยๆหน่อยนะครับหน้าดูอ้วนขึ้นถ่ายออกมาแล้วดูไม่สวย”

ถังซินที่ถูกพูดถึงรู้สึกอายมาก

เร็วๆนี้เธออ้วนขึ้นเยอะแต่สารอาหารก็ถูกทารกดูดซึมไปอ้วนก็น่าจะลงขาไม่น่าจะออกแก้ม”

ถังซินถามเสียงเบาว่า“หน้าฉันในกล้องดูอ้วนมากเลยเหรอคะ”

“อ้วนมาก”ผู้กำกับเหวินพยักหน้าพูดอย่างตรงไปตรงมา“เหมือนขนมปังที่เพิ่งอบเสร็จใหม่ๆ”

“......”ถังซินนอดไม่ไหวที่จะว่าตัวเองแทน“ฉันอ้วนแต่น้ำหนักแค่52กิโลกรัมเท่านั้น”

“นั่นก็อ้วนมากเหมือนกันพวกนักแสดงหญิงสูงเท่าคุณแต่น้ำหนักไม่เกิน42.5กิโลกรัม”

“……”

ตอนที่เบลอแล้วถังซินถูกพูดถึงอยู่นั้นมู่เฉินหย่วนพูดขึ้นเสียงเบาว่า“ก็ให้กล้องถ่ายแค่หน้านักแสดงที่น้ำหนัก42.5กิโลกรัมถ่ายแล้วก็ดูอ้วนเหมือนกันประธานถังไม่ใช่นักแสดงมืออาชีพไม่จำเป็นต้องเข้มงวดขนาดนั้นถ่ายภาพยนตร์สั้นก็เพื่อจะโฆษณาน้ำหอมตัวละครก็เป็นแค่ตัวรองถ่ายแค่หน้าและดวงตาของเธอก็พอแล้ว”

ถังซินก็รีบพูดว่า“ก็โฟกัสแค่หน้าเผชิญต่อหน้ากล้องฉันก็กลัวมากเหมือนกัน”

ผู้กำกับเหวินคิดเล็กน้อยก็พยักหน้าอย่างจำยอม“โอเคครับลองโฟกัสแค่ใบหน้าก่อนถ้าไม่ได้จริงๆประธานถังคุณต้องทานน้อยกว่านี้ไม่งั้นคงจะใส่ชุดกี่เพ้าไม่ได้”

ชุดกี่เพ้าเหรอ

ถังซินนึกขึ้นได้หลังจากถ่ายตรงนี้เสร็จพวกเขายังต้องไปในเมืองหลีเจียงเพื่อถ่ายทำต่ออีกคือถ่ายแบบสาธารณรัฐจีน

เธอต้องใส่ชุดกี่เพ้าสองชุด

เธอต้องใส่ชุดกี่เพ้าทุกคนก็จะเห็นท้องนูนออกมาของเธอ

ทำยังไงดี

ถังซินคิดไม่ตกอยู่นั้นผู้กำกับเหวินก็พูดข้างๆเธอว่า“ประธานถังคุณเดินไปยืนตรงนั้นนะครับ”

ถังซินที่ยังจัดการกับความรู้สึกได้ไม่ดีก็รีบก้าวเดินไปยืน

เพราะถังซินและมู่เฉินหย่วนต่างก็เป็นมือใหม่ร่างกายของทั้งสองคนก็ยืนอยู่ตรงนั้นผู้กำกับเหวินไม่กล้าตะโกนบอกกับพวกเขาเหมือนกับที่ทำกับนักแสดง18คนนั้นรายละเอียดต่างๆจึงต้องพูดด้วยความอดทนอย่างมาก

เป็นครั้งแรกที่ถังซินมาแสดงบทบาทถึงแม้มีคนช่วยชี้แนะแต่ยังไงก็แสดงไม่ถึงบทบาท

หลังจากคัทหลายครั้งเธอค่อยๆเรียนรู้

ถ่ายตั้งแต่ฟ้าสว่างยันฟ้ามืด

ในวิดีโอที่ถ่ายนับไม่ถ้วนผู้กำกับเหวินบอกว่าสามารถตัดให้เหลือแค่10วินาทีได้ให้ทุกคนเก็บของกลับไปทานข้าวพรุ่งนี้เช้ามาให้ตรงเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วถ่ายทำต่อ

ทั้งวันถังซินต้องฟังผู้กำกับเหวินพูดบทบาทการแสดงโดยไม่หยุดพักเลนเหนื่อยมาก

ตลอดทางที่กลับไปนอนพิงไหล่ของนักเขียนบท

หลังจากถึงโฮมสเตย์นักเขียนบทก็ตบไปที่ไหล่ถังซินตะโกนเรียกอยู่นานก็ไม่ตื่นดูยาก“ทำยังไงดีปลุกประธานถังแล้วก็ไม่ตื่นให้เธอนอนอยู่ในต่อไปดีไหม”