รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 458

บทที่458คุณเสพติดการให้กำเนิดเด็กใช่ไหม

“ไม่ใช่หรอกค่ะเขาเป็นลูกคนเดียว”ตอนถังซินตอบกลับหน้าก็แดงขึ้นมา

เธอไม่ได้นึกถึงว่ามู่เฉินหย่วนเป็นลูกคนเดียวเป็นผลให้โชคของเธอนี้ท้องหนึ่งก็ได้แฝดสามเลย

“ยีนดีจริงๆเลย”เว่ยเว่ยพูดด้วยอารมณ์หดหู่และกังวลแทนถังซินมาก“เรื่องนี้คุณไม่อยากบอกเขางั้นคุณคนเดียวจะเลี้ยงเด็กทั้งสามคนไหวเหรอต่อจากนี้เด็กไปลงทะเบียนแจ้งเกิดจะทำยังไงคะ”

“ฉันไม่ได้ยากจน........”ถังซินไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี

“แล้วถ้าเอาเรื่องนี้ไปบอกคุณมู่ล่ะ”เว่ยเว่ยเอนกายมาแล้วพูดเสียงเบารอพวกคุณกลับมาคบกันแล้วคุณทั้งสองคนค่อยให้กำเนิดลูกใหม่อีกสักสองสามคนก็คงไม่เป็นไร

ถังซินตกใจรีบปฏิเสธว่า“เราสองคนคงกลับมาคบกันไม่ได้หรือจะพูดอีกอย่างคือตอนท้องมันเหนื่อยมากตอนฉันท้องครั้งแรกก็เกือบจะตายเกลียดการที่ต้องรีบเบ่งออกจะเป็นไปได้ยังไงที่อยากจะให้กำเนิดลูกอีก”

“เชื่อฉันหลังจากคุณคลอดแล้วจะยังอยากให้กำเนิดลูกอีกแน่นอน”เว่ยเว่ยยิ้มกว้างและพูดว่า“ฉันจะรอให้เด็กแฝดอายุหนึ่งหรือสองขวบก่อนค่อยมีอีกสองคนก็พอแล้วค่ะแม่ฉันบอกว่าให้ฉันกำเนิดเธอมาอยู่ที่ฉันแทน”

ถังซินยิ้ม“คุณเสพติดการให้กำเนิดเด็กแล้วใช่ไหม”

“และสามีฉันไม่ได้รักฉันจนต้องยอมกำเนิดลูกให้เขา”เว่ยเว่ยพูด“อีกอย่างมีเด็กเยอะดูครึกครื้นดีค่ะสามีฉันเขาก็เป็นลูกคนเดียว”

“อิจฉาพวกคุณจังเลยค่ะ”ถังซินอิจฉาจากใจจริง

เธอเอามือไปลูบหน้าท้องที่นูนออกมานึกถึงบทสนทนาที่เธอคุยกับมู่เฉินหย่วนในคืนนั้นท่าทางและสายตาของเขาดูมืดมนไม่ชัดเจน

เธอก็รู้ว่าลูกที่มีพ่อแม่อยู่เคียงข้างนั้นดีที่สุดแต่ผู้ชายคนนั้นปฏิเสธเธอเรื่องลูกเธอก็ล้มเลิกที่จะพูดกับเขาแล้วกลัวจะบอกว่าไม่ให้เก็บเด็กเอาไว้

แต่หลังจากมาหลีเจียงท่าทางต่างๆของมู่เฉินหย่วนก็ทำให้เธอสับสนอีกครั้ง

ถ้าไม่ชอบคงไม่ตอบรับเธอแล้วทำไมยังดีกับเธอขนาดนี้ปกป้องเธอและยังให้สิ่งของกับเธออีก

เธอไม่เข้าใจความคิดในใจของผู้ชายคนนั้นจริงๆ

“เอ๊ะคุณมู่กลับมาแล้วนี่คะ”ตอนที่เว่ยเว่ยมองไปข้างล่างก็เห็นมู่เฉินหย่วนกลับมาแล้วส่งเสียงทัก“คุณมู่ออกไปซื้อของอะไรมาคะ”

มู่เฉินหย่วนมองผู้หญิงทั้งสองคนที่อยู่ตรงระเบียงตอบเสียงเบาว่า“ผลไม้ครับ”

เว่ยเว่ยถามด้วยความแปลกใจ“ห้องอาหารก็มีผลไม้นี่คะทำไมคุณมู่ถึงต้องออกไปซื้อข้างนอกด้วยคะ”

“มันไม่มีผลไม้ที่ผมอยากทานน่ะครับ”

“คุณมู่ซื้อผลไม้อะไรมาเหรอคะหยิบขึ้นมาให้พวกเราชิมหน่อยค่ะ”

ผู้ชายพูดตอบรับ

ถังซินอดไม่ได้ที่จะมองข้างล่างเห็นสายตามู่เฉินหย่วนมองสำรวจมาที่ตัวเองใจเธอเต้นแรงจึงรีบปล่อยมือที่จับท้องอยู่และละสายตาออกไป

มือของเธอที่ผละออกไม่กี่วินาทีจากท้องนั้นมู่เฉินหย่วนเห็นว่าท้องของเธอนูนออกมาพอดีคิดว่าตอนเที่ยงเธอทานข้าวไปสองชามและยังทานผลไม้อีกหนึ่งจานไม่หยุดปาก

บอกให้ผู้หญิงคนนี้ทานน้อยๆคงไม่ฟังจึงนั่งย่อยไม่ขยับ

หลังจากขึ้นบ้านไปมู่เฉินหย่วนเคาะประตูห้องที่ถังซินพักอยู่

เว่ยเว่ยเปิดประตูออกเห็นมู่เฉินหย่วนยืนอยู่ข้างนอกด้วยสีหน้าตกใจ“ห๊ะคุณมู่คุณมาส่งให้จริงๆเหรอคะ”

“ก็แค่ผลไม้เท่านั้นน่ะครับ”มู่เฉินหย่วนส่งถุงหิ้วให้เธอ“อากาศมันร้อนพวกคุณต้องทานผลไม้เยอะๆ”

สักพักเขาก็พูดเสริมว่า“ในนั้นยังมีนมเปรี้ยวเอาให้คุณถังดื่มสักสองแก้วนะครับ”

เว่ยเว่ยตะลึงงันจากนั้นก็หัวเราะจนไหล่สั่น“โอเคค่ะฉันจะเอาให้คุณถังดื่มนมเปรี้ยวแน่นอนค่ะ”

“……”มู่เฉินหย่วนยิ้มโดยไม่มีเหตุผล

หลังจากเว่ยเว่ยปิดประตูก็เอาถุงหิ้วขึ้นมาดูก็เจอลูกแพร์แอปเปิ้ลซึ่งเป็นผลไม้ธรรมดาเพียงเท่านั้น

มีนมเปรี้ยวประกบกลางผลไม้ที่เด่นเป็นพิเศษ

“เฮ้ของที่คุณมู่ซื้อมาค่ะ”หลังเดินมาถึงระเบียงเว่ยเว่ยหยิบนมเปรี้ยวส่งให้ถังซินยังยิ้มหยอกล้ออีก“เขาคิดว่าคุณทานเยอะไปจึงออกไปซื้อนมเปรี้ยวมาให้คุณโดยเฉพาะ”

ถังซินเขินอายจนหน้าแดงพึมพำว่า“ท้องแฝดสามอยู่ก็ทำอะไรไม่ได้ทานน้อยก็กลัวว่าลูกจะหิวว่าแต่ท้องของฉันดูชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

เว่ยเว่ยพูด“หากใส่ชุดไม่รัดก็ดูออกยากค่ะคุณท้องแฝดสามท้องคุณดูไม่ใหญ่ด้วยแต่คุณก็อย่ากังวลไปนะคะตอนเดือนที่ห้าหกท้องจะใหญ่จนเคลื่อนไหวลำบากแน่นอนค่ะ”

เห็นเธอพูดแบบนี้ถังซินก็วางใจ