รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 467

บทที่ 467 คุณเอาเธอไปซ่อนไว้ที่ไหน

ถังซินตามผู้จัดการเข้าไปในห้องทำงาน

ปิดประตู ไม่รอให้ผู้จัดการเอ่ยปากพูด เธอก็เอากระเป๋าวางบนโต๊ะทำงาน

รูดซิปออก เห็นธนบัตรใหม่เรียงซ้อนกันอยู่ข้างใน

ผู้จัดการมองอย่างตะลึง

“ ในนี้เป็นเงินสดสามแสนหยวน ” ถังซินเอามือจับกระเป๋า พูดเสียงเบาๆว่า “ ฉันแค่ต้องการให้คุณหาคนมาลบกล้องวงจรปิดที่ฉันขับรถมาในตอนบ่าย ”

พิจารณาสองนาที ผู้จัดการถามว่า “ แค่ลบกล้องวงจรปิดที่คุณมาใช่ไหม ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนี้ใช่ไหม ”

ถังซินพยักหน้า “ ผ่านไปสองสามวันอาจจะมีคนมาเช็คกล้องวงจรปิด เขาเชี่ยวชาญและเก่งมาก คุณต้องลบกล้องวงจรปิดในเวลานั้นออกไปให้หมด ”

“ ไม่มีปัญหา ” ผู้จัดการตอบ “ ผมจะหาคนมาจัดการให้เรียบร้อย ”

ถังซินเอาเงินทั้งหมดออกมา วางกองอยู่บนโต๊ะ “ ได้ งั้นก็ฝากคุณด้วย ”

ตกลงกับผู้จัดการเสร็จเธอก็ออกมา

หลังจากถึงคอนโด ถังซินเอาปากกาบันทึกเสียงที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมากดเปิดฟัง มีบทสนทนาของเธอกับผู้จัดการดังออกมา

นี่เป็นแผนสำรองของเธอ

ผู้จัดการคนนี้รับเงินของฉันไป ไม่รับประกันว่าจะถูกลู่เหวินซูหลอกล่อแล้วหันไปรับเงินของลู่เหวินซูอีกหรือเปล่า

เลยต้องทำแบบนี้ เธอจึงเอาปากกาบันทึกเสียงมาฟ้องว่าผู้จัดการฉ้อโกง

หลังจากผ่านวันที่น่าเบื่อไปไม่กี่วัน ถังซินก็ได้รับวิดีโอสั้นที่ผู้กำกับเหวินส่งมา

กดหยุดวิดีโอ สายตาแรกที่เห็นคือด้านข้างที่แสนเย็นชาของผู้ชาย ด้วยเสื้อคลุมยาวที่ดูอ่อนโยนเหมือนหยก

ในใจรู้สึกเต้นระรัว

เธอไม่อยากเห็นมู่เฉินหย่วน แต่มือกลับไปคลิกวิดีโออย่างควบคุมไม่อยู่

ถ่ายงานก็คือถ่ายงาน ตอนนี้จากที่ดูวิดีโอในโทรศัพท์มือถือเสร็จ ให้ความรู้สึกตกใจแก่ถังซินมาก

กล้องสวยงามมาก ฉากก็เหมาะสม

ราวกับว่าวิดีโอนี้ไม่ได้ถูกถ่ายออกมา คนไม่ได้ถูกจัดไว้ แต่เป็นชีวิตจริง การเล่นสายตาของผู้หญิงที่สวยงามนั้นดีมากๆ จนทำให้คนหัวใจเต้นแรงขึ้น

เมื่อวิดีโอถ่ายมาถึงรูปร่างผู้ชาย ตอนที่สบตาอันอบอุ่นของเขาอย่างลึกซึ้ง ถังซินก็รีบกดปิดวิดีโอทันที

สายตาเธอมองด้านหลังของโทรศัพท์มือถืออยู่ แต่ในหัวกลับยังคงมีแต่ใบหน้าของผู้ชายปรากฏ ทำยังไงก็สลัดไม่หลุดเสียที

เอามือมาบีบระหว่างคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ ถึงด่าตัวเองไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร

และสุดท้ายเธอต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ถึงจะลืมผู้ชายคนนี้ได้

“ ขอโทษนะคะ คุณไม่ได้นัดไว้ไม่สามารถเข้าไปได้ค่ะ หากคุณขัดขืนฉันจะเรียกหน่วยรักษาความปลอดภัย......”

ถังซินได้ยินเสียงทะเลาะกันจากข้างนอก

ได้ยินเสียงเหมือนจะเป็นผู้ช่วยไอรา

เธอจึงออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น พอลุกขึ้นจากเก้าอี้ ประตูห้องทำงานก็ถูกคนเปิดออกมาอย่างแรง

เขาใช้เท้าเตะประตูโดยไม่ใช้มือเปิดลูกบิดประตู

ลู่เหวินซูที่เดินเข้ามาด้วยชุดสูท ดูเหนื่อยเล็กน้อย สายตามองมาที่ถังซินแล้วรีบก้าวเท้ามาอย่างรวดเร็ว

“ เธออยู่ที่ไหน ” ลู่เหวินซูถามด้วยสายตาอาฆาต

“ ใครอยู่ไหน ” ถังซินถามกลับ

เธอมองไปที่ล็อคประตูที่ถูกเขาทำพัง ยิ่งมุมปากอย่างเย็นชา “ ประธานลู่ ที่นี่เป็นบริษัทเหอซ่ง ไม่ใช่บริษัทตระกูลลู่ คุณมีธุระกับฉัน คุณก็ต้องนัดกับผู้ช่วยของฉันก่อนว่าฉันว่างหรือเปล่า คุณบุกเข้ามาเหมือนโจรและยังทำประตูพังอีก คุณต้องชดเชยค่าเสียหายให้เรา”

“ อย่ามาแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ” ลู่เหวินซูพูดด้วยความโกรธจัด “ ผมเช็คจากกล้องวงจรปิดที่คฤหาสน์แล้ว สี่วันก่อนคุณไปหาเธอที่คฤหาสน์ของผม และยังพาเธอหนีไป ถังซิน คุณนี่มันอึดจริงๆ ”

ถังซินกอดอกมองเขา “ อ้อ งั้นเหรอ ถ้าคุณใหญ่จริงก็เอากล้องวงจรปิดมาเช็คดูสิ บอกว่าฉันลักพาตัวคนของคุณ แต่ต้องแสดงหลักฐานออกมาก่อน หนังสือทางการที่คุณมีความสัมพันธ์กับนางฟ้าตัวน้อย ”