รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 466

บทที่ 466 สถานที่ที่อันตรายที่สุดคือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด

คนรับใช้ดูหมายเลขโทรศัพท์มือถือ ก็เป็นเบอร์ของลู่เหวินซูจริงๆ เพียงแค่โทรไม่ติดเท่านั้น

คนรับใช้คิดว่าลู่เหวินซูออกไปทำงานต่างจังหวัด คงน่ายุ่งจริงๆ อีกอย่างเธอก็เห็นรูปที่ถังซินให้ดูแล้ว หายสงสัยก็เอาโทรศัพท์มือถือคืนถังซิน “ พวกคุณจะกลับมาทานข้าวเย็นใช่ไหมคะ ”

“ ค่ะ เตรียมให้ด้วยนะคะ ”

ถังซินทิ้งคำพูดไว้แล้วดึงหลี่ซูเจ๋ออกจากคฤหาสน์

หลังจากขึ้นรถ หลี่ซูเจ๋มองคฤหาสน์ที่ค่อยๆห่างออกไป ในใจรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก

เธอคิดว่าเธอจะอยู่ที่นี่ไปตลอด อ่านหนังสือทุกวัน รอคลอดลูกออกมาอย่างอกสั่นขวัญแขวน ไม่เคยคิดที่จะอยากออกมาจากที่นี่เลยสักนิด

แต่วันนี้เธอออกมาแล้ว

“ อย่าคิดถึงเรื่องที่ไม่ดีพวกนั้นเลย ” ถังซินหยิบขวดน้ำโยนให้เธอ “ ดื่มน้ำหน่อย ปากคุณซีดมาก ฉันจะทำให้คุณกับเด็กในท้องมีชีวิตที่ดีขึ้นแน่นอน ”

หลี่ซูเจ๋รีบรับขวดน้ำ มองถังซิน รู้สึกอบอุ่นในใจ “ ซินซิน ขอบใจนะ ”

“ เป็นฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณคุณ ” เสียงถังซินแหบแห้ง และอดทนพูดต่อว่า “ หลังจากที่ฉันไปต่างประเทศก่อนหน้านี้ เป็นคุณที่คอยช่วยเหลือฉันตลอด ถ้าไม่เป็นเพราะฉัน คุณก็คงไม่……”

“ พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว ” กลัวว่าเธอพูดขึ้นมาอีกคงจะพูดไม่หยุด แล้วตัวเองร้องไห้ หลี่ซูเจ๋จึงห้ามไว้ “ เมืองหนานเฉิงนั้นใหญ่มาก ไปที่นั่นเขาคงจะหาเราไม่เจอหรอกใช่ไหม ”

“ วางใจเถอะ ที่นั่นเขาหาไม่เจอแน่นอน ” ถังซินเผยรอยยิ้มเย็นชาออกมา

20 กว่านาทีต่อมา รถก็มาถึงสิงสุ่ยวาน

“ สถานที่ดีๆที่คุณพูดถึงคือที่นี่เหรอ ” หลี่ซูเจ๋มองถังซินที่พาเธอกลับมาคอนโดที่นี่ ตกใจ “ ถ้าเขารู้ว่าฉันหนีมา จะต้องมาหาฉันที่นี่ก่อนแน่นอน ”

ถังซินพาเธอมาคอนโด พูดอีกว่า “ ฉันก็ไม่ได้พูดหนิว่าเป็นคอนโดที่พวกเราอยู่ ”

“……”

ลิฟต์มาถึงชั้นล่าง เดินไปหน้าคอนโดที่จู่ซือซือพักอยู่ ถังซินกดกริ่งหน้าประตู

ไม่นานประตูก็เปิดออก

“ คุณถัง ” ป้าหลินที่เปิดประตูมาเห็นถังซินในเวลานี้ ก็ตกใจไม่น้อย “ วันนี้คุณไม่ทำงานเหรอคะ เอ๋ คนนี้คือ.......” ถังซินยิ้มแล้วพูดว่า “ นี่คือเพื่อนของฉันเองค่ะ ซือซือล่ะคะ ”

“ คุณซือซืออยู่ในครัวค่ะ ” ป้าหลินเชิญทั้งสองคนเข้าห้อง พูดอย่างหน่ายๆว่า “ เธอชอบคุกกี้ที่คุณทำครั้งที่แล้วมากเลยค่ะ แต่ของฉันไม่อร่อย เลยจัดการลงมือทำเองเลย ”

หลี่ซูเจ๋เข้าห้องไปกับถังซิน สักพักสติก็กลับมา เข้าไปกระซิบเธอใกล้ๆว่า “ คุณให้ฉันมาพักกับซือซือเหรอ คุณไม่รู้เหรอว่าลู่เหวินซูเป็นพี่ชายคนที่สี่ของเธอ ”

ถังซินตบไปที่ไหล่ของเธอ “ ที่ที่อันตรายที่สุดก็คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด เชื่อฉัน ”

เห็นเธอมีความเชื่อมั่นขนาดนี้ หลี่ซูเจ๋พยักหน้า ให้เธอจัดการ

จู่ซือซือพอได้ยินว่าถังซินมาก็ทิ้งทุกอย่าง แล้ววิ่งออกมาจากครัวด้วยความดีใจ “ พี่ถังซิน พี่รีบมาทำคุกกี้ให้หนูกินหน่อย หนูชอบคุกกี้ที่พี่ทำให้กินมากเลย ป้าหลินทำแล้วไม่อร่อย”

“ โอเค เดี๋ยวพี่ทำให้กินนะ ” ถังซินพูดอยู่ก็ถอดผ้ากันเปื้อนออกจากตัวเธอ “ หนูอยากกินอะไรบอกพี่มาเลย ห้ามทำเองอีกนะ เดี๋ยวก็บาดเจ็บได้ง่ายหรอก ”

จู่ซือซือยิ้มแย้มแจ่มใสและพูดว่า “ กลัวว่าพี่จะยุ่งอยู่เลยไม่กล้ารบกวนพี่ค่ะ ”

เธอมองเลยไปก็เห็นหลี่ซูเจ๋อยู่ข้างหลังถังซิน ดวงตาเบิกกว้าง “ พี่สะใภ้สี่ พี่ก็มาด้วยเหรอคะ พี่ ทำไมพี่ซูบผอมเยอะขนาดนี้คะ......”

หลี่ซูเจ๋ฝืนยิ้มให้เธอ

“ เธอเลิกกับพี่ชายสี่ของหนูนานแล้ว ” ถังซินดึงจู่ซือซือมาแล้วพูดกับเธอเสียงเบา “ พี่ซูเจ๋ของหนูสุขภาพไม่แข็งแรง ดังนั้นพี่เลยอยากจะให้เธอมาอยู่ที่นี่สักพัก ”

จู่ซือซือพยักหน้าตอบรับ “ ได้สิคะ ยังไงหนูก็อยู่ที่นี่คนเดียวไม่ได้คุยกับใคร หนูอยากไปถ่ายทำแต่พี่เฉินให้หนูพักผ่อน ไม่ให้หนูไป ”

คำพูดปนไปด้วยความเศร้า

เธอเก็บตัวอยู่บ้านมาหลายเดือนแล้ว ถึงแม้ว่าต้องการอะไรก็หามาให้หมด แต่ว่ามันน่าเบื่อมาก เหมือนกับอยู่ในคุก