รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 465

บทที่ 465 คุณไม่ได้ติดหนี้เขา

ถังซินรู้จักคฤหาสน์ปี้สี่ อยู่ในเขตพื้นที่ที่อยู่อาศัยระดับท็อป ก่อนหน้านี้เธอพนันกับเจียวมั่นหนิง ซึ่งคนที่ชนะจะได้รับอสังหาริมทรัพย์ของคฤหาสน์ปี้สี่ แต่ต่อมาก็โอนย้ายให้หลินเฉิงจี๋ไป

ลู่เหวินซูก็ซื้ออสังหาริมทรัพย์ไว้ที่นั่นด้วยเหรอ

เธอคิดพิจารณาอยู่เงียบๆ ไม่อยากปล่อยให้โอกาสหลุดไป จึงถามนักสืบเอกชนว่า “ มีเลขที่บ้านเฉพาะเจาะจงไหม ”

“ มีครับ ผมจะส่งให้คุณทางอีเมล ”

“ โอเค ขอบคุณมาก ”

ถังซินจัดการงานบางอย่างอีกนิดหน่อย หลังจากเปิดอีเมลดูเลขที่บ้านที่นักสืบเอกชนส่งมา ก็กดเรียกผู้ช่วยไอราให้เลิกงานก่อนเวลา แล้วออกจากบริษัท

ระหว่างทางที่ไปคฤหาสน์ปี้สี่ เธอยังโทรไปหาแผนกต้อนรับของลู เพื่อสอบถามข้อมูลของลู่เหวินซู

ลู่เหวินซูออกไปทำงานต่างจังหวัดแล้ว อย่างน้อยก็สามวันถึงจะกลับมา

หลังจากที่ถึงคฤหาสน์ปี้สี่ ถังซินหาเลขที่บ้านที่นักสืบเอกชนให้มาโดยไม่เสียแรงเลยสักนิด

ระหว่างที่เดินไปที่ประตูใหญ่ เธอก็สำรวจคฤหาสน์หลังนี้ไปด้วย

สวนดอกไม้ของคฤหาสน์ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ความงามของดอกกุหลาบที่กำลังเบ่งบาน กิ่งและใบดูเหมือนจะถูกตัดออกไปบ่อยๆ จากหน้าต่างข้างล่างสามารถมองเห็นว่าคนรับใช้กำลังยุ่งกับงานบ้านอยู่ข้างใน

ในหนึ่งเดือนลู่เหวินซูมาแค่ไม่กี่ครั้ง ถึงให้คนรับใช้ดูแลคฤหาสน์ดีขนาดนี้ และยังให้คนรับใช้พักอยู่ที่นี่อีก ข้างในต้องมีคนอยู่แน่นอน ถังซินจึงสรุปได้ว่าหลี่ซูเจ๋จะต้องอยู่ที่นี่แน่ๆ สะกดอารมณ์ไว้ แล้วกดกริ่งหน้าประตูใหญ่

ไม่นานก็มีคนรับใช้หนึ่งคนออกมาจากในบ้าน

เธอวิ่งเหยาะๆมาตามถนนของสวนจนถึงประตูใหญ่ มองถังซินอย่างสงสัย “ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรคะ ”

“ เหวินซูบอกว่าเธอสุขภาพไม่แข็งแรง ให้ฉันมาคอยดูแลเธอ ” ถังซินพิจารณาท่าทางคนรับใช้

กลัวว่าคนรับใช้ไม่เชื่อ เธอจึงเปิดรูปภาพที่พวกเขาถ่ายด้วยกันก่อนที่จะเข้าประเทศ R ให้คนรับใช้ดู

หลังจากที่เห็นถังซินกับลู่เหวินซูในรูปภาพ คนรับใช้ก็คลายความสงสัย

“ งั้นคุณรอตรงนี้นะคะ ฉันจะไปโทรศัพท์ก่อนค่ะ ”

“ คุณโทรหาเขาก็ไม่รับหรอกค่ะ ” ถังซินยิ้มตอบ “ ตอนเขาไป เขาไม่ได้บอกกับพวกคุณไว้เหรอคะ ว่าเขาไปทำงานต่างจังหวัด น่าจะไปประชุม ท่าทางน่าจะยุ่งมาก ”

“ คุณลู่ก็มีพูดค่ะว่าช่วงนี้จะยุ่งมาก ”

คนรับใช้เห็นถังซินก็รู้และคิดว่าเธอเป็นคนที่ลู่เหวินซูส่งมาจริงๆ จนในที่สุดก็ไม่สงสัยอะไร เปิดประตูให้เธอเข้ามา

เดินตามคนรับใช้เข้าไปในบ้าน ถังซินจึงถือโอกาสถาม “ อากาศดีแบบนี้ เธอไม่ออกมาเดินเล่นเหรอคะ ”

“ เฮ้อ คุณหลี่ไม่ค่อยลงมาหรอกค่ะ มักจะชอบเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ” คนรับใช้ถอนหายใจ “ คุณคิดดูนะคะ เธออยู่แต่ในห้องทั้งวัน สุขภาพจิตก็แย่ด้วย พวกเรากลัวว่าเธอจะเก็บเด็กไว้ไม่ได้ค่ะ ”

นางฟ้าน้อยถูกซ่อนไว้ที่นี่จริงด้วย

ถังซินระงับความโกรธเอาไว้ในใจ พูดอย่างเอาใจว่า “ รอให้ฉันเจอเขา แล้วจะชี้แนะเธอเองค่ะ ”

“ งั้นก็รบกวนคุณด้วยนะคะ ”

คนรับใช้เดินนำถังซินขึ้นไปชั้นสาม เคาะประตู “ คุณหลี่คะ มีเพื่อนมาหาคุณค่ะ ”

ไม่กี่วินาทีต่อมา ก็มีเสียงที่ดูอ่อนแอของผู้หญิงดังออกมาจากข้างใน “ เข้ามา ”

คนรับใช้เปิดประตู

จากเสียงถอนหายใจของคนรับใช้ก่อนหน้านี้ ถังซินก็เดาได้ว่าหลี่ซูเจ๋คงมีช่วงเวลาที่ไม่ดี

เพียงแค่เดินเข้ามาในห้อง ก็เห็นร่างกายที่ซูบผอม ในดวงตาไม่มีความสดใสเลยสักนิด เธอก็รู้สึกเจ็บปวดใจ

หลี่ซูเจ๋เงยหน้าขึ้นมอง หลังจากที่เห็นชัดเจนว่าคนที่มาคือถังซิน ดวงตาก็เบิกกว้างราวกับไม่เชื่อ

ถังซินยิ้มให้เธอ

หลังจากนั้นก็หันไปพูดกับคนรับใช้ว่า “ คุณออกไปเถอะ ฉันจะอยู่คุยกับเธอเอง ”