รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 48

ตอนที่48 กล้าเอาพี่มาทำเป็นข้อตกลงล่ะก็ ฉันจะเจาะหัวสมองเธอซะ

“เธอทำของพวกนี้ได้ด้วยเหรอ?”ถังซินมองดูแหวนที่เรืองแสงอย่างแปลกใหม่ ลองเคาะมันดู แสงสีแดงเข้มก็ปิดลงอย่างฉับพลัน ถังซินถาม“ทำยากไหม?”

“ก็ยังไหว ก็แค่วัสดุที่ทำไม่ได้หาง่ายๆ”กวนชิงเฟิงตอบ เพราะการปฏิบัติงานที่ยอดเยี่ยมของเขา เลยสามารถเอาวัสดุมาจากครูฝึกได้ จริงๆถ้าขายออกไปราคาต้องสูงมากแน่ๆ

ที่จริงเขาทำแหวนแบบนี้สองวง อีกหนึ่งวงค่อนข้างสวยและมีรูปแบบ คิดเอาไว้ว่าจะเอาให้ถังซิน ส่วนวงนี้เอาให้กวนหลินเอ่อ แต่จู่ซือซือดันมาเห็นเข้าและแย่งวงนั้นไป จากนั้นก็สวมเข้านิ้วมือตัวเองทันที ยังดูเหมือนจะชอบจนไม่ยอมปล่อย และเธอก็โยนบัตรใบหนึ่งมาให้แล้วพูดว่า“กะอีแค่แหวนวงเดียวเอง อยากได้เงินก็ไปกดเอาเองล่ะกัน ยังไงแหวนวงนี้ฉันก็จะเอา!”ปัญหามันอยู่ตรงเงินไหมล่ะ! กวนชิงเฟินคิด

แต่กวนชิงเฟิงก็ไม่ได้อยากเอาคืนแล้ว เขาค่อนข้างหวาดกลัวระดับเสียงแหลมที่ระดับเดซิเบลสูงมากของเธอ ก็แค่ไม่ยุติธรรมกับกวนหลิงเอ่ออยู่หน่อย รอวันที่จู่ซือซือไม่อาละวาดแล้วค่อยเอาคืนกลับมาจากเธอล่ะกัน

ถังซินเพียงส่งเสียงอ้อ แล้วพูดว่า“แล้วมีของกวนหลินเอ่อไหม? ตอนนี้เธออยู่ในวงการบันเทิงที่วุ่นวายนั้นเหมือนว่าจะต้องการมากกว่าพี่อีกนะ”

“ของกวนหลินเอ่อก็มี ถึงเวลาผมค่อยให้เธอ”กวนชิงเฟิงตอบ

เมื่อกวนชิงเฟิงพูดแบบนี้ถังซินก็ไม่ตื้ออะไรเขาอีก พกแหวนธรรมดาก็ดีเหมือนกัน ถึงแม้จะดูน่าเกลียดไปหน่อยก็เหอะ เธอก็ไม่ได้รังเกียจอะไร อีกอย่างยังเป็นเครื่องมือติดตามที่น้องชายแท้ๆทำเองนี้นา

ต่อมาขณะที่กำลังทานข้าวอยู่ กริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น ก็เป็นกวนหลิงเอ่อที่มา

“ถ่ายโฆษณาเสร็จฉันก็มาทันที ยังดีที่มาทันเวลาทานข้าวพอดี?”กวนหลิงเอ่อหัวเราะออกมา ตอนเห็นกวนชิงเฟิงเธอก็ตกใจเป็นอย่างมาก แล้วพูดว่า“กวนชิงเฟิงตอนอยู่ที่โรงเรียนนายไปกินอะไรมา ทำไมตัวสูงขึ้นขนาดนี้”

กวนชิงเฟิงมองเธออย่างดูถูกแล้วพูดว่า“ที่ฉันกินก็ปกติธรรมดามาก แค่ตัวเธอเองที่ไม่สูง”

“ดีร้ายยังไงฉันก็สูงตั้ง170 ยังสูงกว่าพี่อีก”กวนหลิงเอ่อเตะไปที่ขากวนชิงเฟิงครั้งหนึ่ง กัดฟันแล้วพูดว่า“ไม่มีมารยาทสักนิด เรียกพี่รองสักคำก็ไม่มี เรียกฉันว่าพี่รองจะตายหรือยังไงห้ะ”

“เธอเหมือนน้องสาวฉันมาก ไม่เห็นเหมือนพี่ฉันสักนิด”

“กวนชิงเฟิง หน้าไม่อาย”

“พอได้แล้ว”ถังซินตบมือลงบนโต๊ะ แล้วพูดว่าโกรธๆว่า“มากินข้าวให้หมดเลย!”

ขณะที่กวนหลิงเอ่อกำลังจะนั่ง ถังซินก็มองไปที่เธออย่างแรงแล้วพูดว่า“พี่ก็สูง170เหมือนกัน เธอจะสูงกว่าพี่ได้ไง?”

“เห็นชัดๆว่าพี่สูงแค่168 สูง170ที่ไหนกัน?”

“……”ถังซินคีบเนื้อวัวขึ้นมาหนึ่งชิ้นแล้วยัดใส่ปากกวนหลินเอ่อ“หุบปากแล้วกินข้าว!”

แม่ถังมองดูทั้งสามก่อปัญหากันแล้วก็หัวเราะ

ภายใต้การจ้องมองของถังซินกวนหลิงเอ่อกินข้าวไปสองชามอย่างไม่ยุติธรรม สุดท้ายก็นอนเอนลงบนโซฟาอย่างอัดแน่น เธอก็ไม่ได้รีบที่จะกลับ

กวนหลิงเอ่อหยิบเงินสดจำนวนหลายหมื่นหยวนออกมาอย่างสบายอารมณ์ ทว่าเงินก็ถูกกวนชิงเฟิงแย่งไปใสกระเป๋าเสื้อตัวเองทั้งหมด

“กวนชิงเฟิง หาเรื่องหรือไงกันห้ะ?”กวนหลิงเอ่อเอาเท้าเตะไปที่กวนชิงเฟิงแล้วพูดว่า“ฉันเป็นพี่สาวของนายนะ น้องรักทำกับพี่แบบนี้ได้ไง เงินของฉันไม่ใช่เงินหรือไงกันห้ะ!”

“สู้คนอื่นไม่ได้ก็ไม่ต้องตะโกน!”กวนชิงเฟิงกระตุกปากยิ้ม อารมณ์ที่ได้เงินมาใช้ก็ไม่เลวเท่าไร

“พี่ ดูมันสิ”กวนหลิงเอ่อฟ้องถังซินอย่างไม่พอใจ“เอาแต่ใจแล้วยังมาแกล้งฉันอีก หน้าไม่อายเกินไปแล้ว”

“ก็เธอยังมาเตะฉันเลย” กวนชิงเฟิง

“ทำไม เตะเธอแล้วจะทำไมห้ะ!”พูดแล้วกวนหลิงเอ่อเตะไปที่เท้าของกวนชิงเฟิงอีกสองที “กวนชิงเฟิงผู้ชายซื่อบื้ออย่างนายเนี้ยนะ เอาใจผู้หญิงก็ไม่เป็น ทั้งชาติก็คงหาแฟนไม่ได้แน่ๆ”

ถังซินแอบยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า“มีแล้วล่ะ”

“จริงเหรอ?”กวนหลิงเอ่อประหลาดใจ มองไปยังกวนชิงเฟิงแล้วพูดว่า “ใครกันที่ตาต่ำมาสนใจเธอ?”

สีหน้ากวนชิงเฟิงดูไม่ได้

“กวนชิงเฟิงมีแฟนแล้ว?”แม่ถังที่ได้ยินเรื่องที่สามพี่น้องกำลังพูดคุยกันอยู่ก็วิ่งออกมา เธอพูดกับกวนชิงเฟิงอย่างกังวลว่า“ชิงเฟิงลูกยังเด็ก เรื่องเรียนสำคัญกว่า อย่าได้มีความรักก่อนนะ”