รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 480
สรุปบท บทที่ 480 ฆาตกรรมสตรีมีครรภ์: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน
ตอน บทที่ 480 ฆาตกรรมสตรีมีครรภ์ จาก รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 480 ฆาตกรรมสตรีมีครรภ์ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน ที่เขียนโดย สตาร์ไลท์ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 480 ฆาตกรรมสตรีมีครรภ์
หลังจากรอถังซินอธิบายเรื่องนี้แล้ว เหยาซูจึงถือเอกสารเดินจากไป
ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังขึ้น จากนั้นก็มีผลักเข้ามา
“รบกวนประธานถังสักครู่”
ผู้ช่วยไอราเข้ามาตามมาด้วยชายในเครื่องแบบอีกสองสามคน
ถังซินลุกจากเก้าอี้ “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
“พวกเรามาจากสถานีตำรวจหนานเฉิง” หนึ่งในนั้นแสดงหลักฐาน ท่าทางจริงจัง “คุณถังซิน พวกเราสงสัยว่าคุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมของหญิงตั้งครรภ์ กรุณาตามเราไปที่สถานีด้วยครับ”
ฆาตกรรมหญิงตั้งครรภ์
ถังซินอึ้งไปเลย เธอไปเกี่ยวข้องกับคดีนี้ตั้งแต่เมื่อไร?
“คุณถังซิน” เมื่อเห็นถังซินไม่ตอบสนองใดๆ ชายผู้นั้นหยิบกุญแจมือออกมา “เชิญตามพวกเรามา! ถ้าคุณขัดขืน พวกเราก็จะไม่เกรงใจแล้วนะครับ”
“ขอโทษคะ กำลังเสียสติไป”
ถังซินไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่อยู่ที่บริษัท เธอไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ถ้าถูกใส่กุญแจมือออกไปก็คงเป็นเรื่องลำบาก
“รอฉันสักครู่ได้ไหม ขอฉันอธิบายเรื่องงานให้เพื่อนฟังก่อน”
ถังซินอธิบายเรื่องงานให้ผู้ช่วยทราบ โดยความยินยอมของชายเหล่านั้น
ยังให้เหยาซูตรวจสอบอย่างละเอียด ดูว่าสูตรน้ำหอมของบริษัทไป๋ลู่ได้มาได้อย่างไร
ผู้ช่วยถามด้วยความกังวลว่า : “ประธานถัง คุณจะไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“ไม่เป็นไร ก็เรียกไปสอบถามเท่านั้น” ถังซินส่งยิ้มให้ “ฉันไม่ได้ทำอะไร มีอะไรต้องกลัว”
จากนั้นถังซินเดินตามชายพวกนั้นไป
หลังจากออกจากบริษัท ขึ้นรถตำรวจไป ถังซินอดถามชายที่อยู่ข้างๆ ไม่ได้ : “เมื่อสักครู่บอกฉันว่า สงสัยว่าฉันจะฆ่าหญิงตั้งครรภ์ ฉันถามได้ไหมว่าเป็นใคร ชื่ออะไร?”
ชายคนนั้นพูดด้วยเสียงเย็นชา “นั่งดีๆ ถึงสถานีตำรวจแล้วจะรู้เอง!”
“.................”
สิบนาทีผ่านไป รถตำรวจมาถึงสถานี
เมื่อเดินเข้าไปในสถานีตำรวจ ถังซินก็จดจำเรื่องในอดีตได้ จำเรื่องการตายของเฉียวมั่นหลัว เธออยู่ที่สถานีตำรวจตื่นขึ้นมา ถูกทรมาน กักขังสองสามวันถึงถูกปล่อยตัวออกมา
นึกถึงมู่หยางซิวที่ขวางทางปืนแทนเธอจึงทำให้เสียชีวิตจนรู้สึกเจ็บปวดใจ
ถ้าตอนนั้นเธอรู้ว่ามู่หยางซิวเป็นชู้กับเฉียวมั่นหลัว เธอคงไม่เลือกที่จะแก้แค้น ไม่ไปเทียนเล่อกง เธอก็จะไม่ได้พบมู่เฉินหย่วน ชะตาชีวิตหลังจากนั้นก็คงไม่พลิกพลันขนาดนี้
ชายคนนั้นนำถังซินมาที่โต๊ะทำงาน แล้วชี้ให้เธอนั่งลงด้านหน้า
“คุณถังซินเชิญนั่ง”
ถังซินลากเก้าอี้นั่งลง
ไม่ต้องไปที่ห้องสอบปากคำแยกก็ดีแล้ว เธอทนแสงไฟสว่างจ้าในห้องนั้นไม่ได้
ชายผู้นั้นทั้งเปิดสมุดสอบปากคำ ทั้งนำรูปภาพสองสามใบส่งให้ถังซิน “คุณส่งซุปเป็ดให้หลัวจื่อเว่ยใช่หรือไม่?”
ซุปเป็ด?
เมื่อมองดูรูปภาพถังซินจึงได้ตอบสนอง : ตอนแรกตำรวจพูดว่าสงสัยเธอฆ่าหญิงตั้งครรภ์ ซึ่งคู่กรณีก็คือเว่ยเว่ย!
นี่หมายความว่าอย่างไร?
เว่ยเว่ยแจ้งความใช่ไหม?
เห็นถังซินไม่ตอบ ชายผู้นั้นทำเสียงสูง : “คุณถังซิน ตอบคำถามผมด้วย!”
“ใช่” ถังซินขยับปาก อยากอธิบาย “ใช่ฉันส่งให้เธอเอง แต่คงมีเรื่องเข้าใจผิด.....”
“คุณเป็นคนส่งซุปเป็ด ยังมีอะไรเข้าใจผิดอีก!” ชายผู้นั้นขัดจังหวะการพูดของถังซิน “คุณจงใจใส่ยาสมุนไพรกระตุ้นเลือดลงในซุปเป็ด จงใจส่งให้คุณหลัวจื่อเว่ยดื่ม วัตถุประสงค์เพื่อให้เธอแท้งลูก”
“ไม่ใช่” ถังซินกำมือแน่น เพื่อให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ลง
“ซุปนี้เพื่อนฉันส่งมาให้ฉันดื่ม ตอนนั้นฉันกินอิ่มแล้วดื่มไม่ลง เห็นแม่สามีของเว่ยเว่ยกลับมา จึงให้เธอนำกลับไปให้เว่ยเว่ยดื่ม ไม่รู้จริงๆ ว่าในนั้นจะใส่ยาสมุนไพรกระตุ้นเลือด”
ชายผู้นั้นเจาะคำพูดของเธอส่วนที่เป็นช่องโหว่ “แม้ว่าคุณจะไม่รู้ว่าในซุปเป็ดนั้นมียาสมุนไพรกระตุ้นเลือด ซุปเป็ดนั้นก็ผ่านมือคุณ ส่งให้หลัวจื่อเว่ยดื่ม ใช่ไหม?”
ตำรวจที่สอบปากคำเธอเมื่อสักครู่เดินเข้ามา ตามมาด้วยผู้หญิงคนหนึ่ง
หญิงคนนั้นผอมบาง ดวงตาหม่นหมอง สภาพจิตใจดูแล้วแย่มาก
ถังซินลุกขึ้นจากเก้าอี้ จ้องมองหญิงคนนั้นด้วยความตกใจ รู้สึกผิด และโทษตัวเองลึกๆ
หลังจากทำให้เว่ยเว่ยแท้งลูกทางอ้อม ถังซินก็ไม่กล้าสู้หน้าเธอ หลบไปอยู่เมืองหนานเฉิงก่อน จากนั้นให้ผู้ช่วยไปหลีเจียง คุยกับเว่ยเว่ยเรื่องค่าเสียหาย แต่เว่ยเว่ยไล่ผู้ช่วยออกมา
เธอรู้ว่าการสูญเสียลูกส่งผลกระทบอย่างแรงต่อเว่ยเว่ย ใบหน้าไม่ปรากฏให้เห็นรอยยิ้ม
หลัวจื่อเว่ยเงยหน้ามองเข้าไปในดวงตาถังซิน
ถังซินเห็นดวงตาของเธอที่หรี่เล็ก ดวงตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น เหมือนอยากจะฆ่าตัวเองให้ตาย
เธอขยับริมฝีปาก พูดอะไรไม่ออกเลย
ชายคนนั้นเชื้อเชิญให้หลัวจื่อเว่ยเข้ามาข้างๆ ถามอะไรเธอ จากนั้นหลัวจื่อเว่ยเงยหน้าขึ้นมองไปที่ถังซิน
ถังซินรู้จากปากของหลัวจื่อเว่ย รู้ว่าเธอกำลังเป็นพยานให้ตัวเอง รีบเดินไปที่หน้ากระจก “เว่ยเว่ย ฉันไม่รู้ว่าซุปเป็ดมีปัญหา ขอโทษนะ”
แต่กระจกนั้นกั้นเสียงไว้ เธอพูดด้วยความร้อนรนอยู่นาน คนที่อยู่ตรงหน้าสองคนกลับฟังไม่ได้ยิน
พวกเขารีบออกจากห้องนี้อย่างรวดเร็ว
ถังซินบังคับให้ตัวเองสงบ แต่มือยังคงสั่นเทา
สักพัก ชายคนนั้นเดินเข้ามาทางถังซิน
ชายคนนั้นพูดด้วยเสียงเย็นชา “คุณหลัวจื่อเว่ยแจ้งความว่าคุณฆ่าเธอและลูกของเธอ หลักฐานชัดเจน คุณถัง ก่อนขึ้นศาลคุณต้องอยู่ที่นี่ก่อน พวกเราจะจัดหาทนายให้คุณ แน่นอนคุณสามารถโทรศัพท์หาทนายของคุณเพื่อร้องทุกข์แทนคุณ
ถังซินหลับตา
เมื่อลืมตาอีกครั้ง เธอสงบลงมาก “ได้ ฉันรู้แล้ว”
หลัวจื่อเว่ยจะฟ้องเธอก็สมควรแล้ว
เป็นเพราะเธอทำให้หลัวจื่อเว่ยต้องสูญเสียลูก เธอไม่มีทางปฏิเสธได้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน
สนุกมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่มีนิยายสนุกๆ ได้อ่าน...
สนุกมากๆๆๆ...