รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 480

บทที่ 480 ฆาตกรรมสตรีมีครรภ์

หลังจากรอถังซินอธิบายเรื่องนี้แล้ว เหยาซูจึงถือเอกสารเดินจากไป

ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังขึ้น จากนั้นก็มีผลักเข้ามา

“รบกวนประธานถังสักครู่”

ผู้ช่วยไอราเข้ามาตามมาด้วยชายในเครื่องแบบอีกสองสามคน

ถังซินลุกจากเก้าอี้ “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

“พวกเรามาจากสถานีตำรวจหนานเฉิง” หนึ่งในนั้นแสดงหลักฐาน ท่าทางจริงจัง “คุณถังซิน พวกเราสงสัยว่าคุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมของหญิงตั้งครรภ์ กรุณาตามเราไปที่สถานีด้วยครับ”

ฆาตกรรมหญิงตั้งครรภ์

ถังซินอึ้งไปเลย เธอไปเกี่ยวข้องกับคดีนี้ตั้งแต่เมื่อไร?

“คุณถังซิน” เมื่อเห็นถังซินไม่ตอบสนองใดๆ ชายผู้นั้นหยิบกุญแจมือออกมา “เชิญตามพวกเรามา! ถ้าคุณขัดขืน พวกเราก็จะไม่เกรงใจแล้วนะครับ”

“ขอโทษคะ กำลังเสียสติไป”

ถังซินไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่อยู่ที่บริษัท เธอไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ถ้าถูกใส่กุญแจมือออกไปก็คงเป็นเรื่องลำบาก

“รอฉันสักครู่ได้ไหม ขอฉันอธิบายเรื่องงานให้เพื่อนฟังก่อน”

ถังซินอธิบายเรื่องงานให้ผู้ช่วยทราบ โดยความยินยอมของชายเหล่านั้น

ยังให้เหยาซูตรวจสอบอย่างละเอียด ดูว่าสูตรน้ำหอมของบริษัทไป๋ลู่ได้มาได้อย่างไร

ผู้ช่วยถามด้วยความกังวลว่า : “ประธานถัง คุณจะไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ไม่เป็นไร ก็เรียกไปสอบถามเท่านั้น” ถังซินส่งยิ้มให้ “ฉันไม่ได้ทำอะไร มีอะไรต้องกลัว”

จากนั้นถังซินเดินตามชายพวกนั้นไป

หลังจากออกจากบริษัท ขึ้นรถตำรวจไป ถังซินอดถามชายที่อยู่ข้างๆ ไม่ได้ : “เมื่อสักครู่บอกฉันว่า สงสัยว่าฉันจะฆ่าหญิงตั้งครรภ์ ฉันถามได้ไหมว่าเป็นใคร ชื่ออะไร?”

ชายคนนั้นพูดด้วยเสียงเย็นชา “นั่งดีๆ ถึงสถานีตำรวจแล้วจะรู้เอง!”

“.................”

สิบนาทีผ่านไป รถตำรวจมาถึงสถานี

เมื่อเดินเข้าไปในสถานีตำรวจ ถังซินก็จดจำเรื่องในอดีตได้ จำเรื่องการตายของเฉียวมั่นหลัว เธออยู่ที่สถานีตำรวจตื่นขึ้นมา ถูกทรมาน กักขังสองสามวันถึงถูกปล่อยตัวออกมา

นึกถึงมู่หยางซิวที่ขวางทางปืนแทนเธอจึงทำให้เสียชีวิตจนรู้สึกเจ็บปวดใจ

ถ้าตอนนั้นเธอรู้ว่ามู่หยางซิวเป็นชู้กับเฉียวมั่นหลัว เธอคงไม่เลือกที่จะแก้แค้น ไม่ไปเทียนเล่อกง เธอก็จะไม่ได้พบมู่เฉินหย่วน ชะตาชีวิตหลังจากนั้นก็คงไม่พลิกพลันขนาดนี้

ชายคนนั้นนำถังซินมาที่โต๊ะทำงาน แล้วชี้ให้เธอนั่งลงด้านหน้า

“คุณถังซินเชิญนั่ง”

ถังซินลากเก้าอี้นั่งลง

ไม่ต้องไปที่ห้องสอบปากคำแยกก็ดีแล้ว เธอทนแสงไฟสว่างจ้าในห้องนั้นไม่ได้

ชายผู้นั้นทั้งเปิดสมุดสอบปากคำ ทั้งนำรูปภาพสองสามใบส่งให้ถังซิน “คุณส่งซุปเป็ดให้หลัวจื่อเว่ยใช่หรือไม่?”

ซุปเป็ด?

เมื่อมองดูรูปภาพถังซินจึงได้ตอบสนอง : ตอนแรกตำรวจพูดว่าสงสัยเธอฆ่าหญิงตั้งครรภ์ ซึ่งคู่กรณีก็คือเว่ยเว่ย!

นี่หมายความว่าอย่างไร?

เว่ยเว่ยแจ้งความใช่ไหม?

เห็นถังซินไม่ตอบ ชายผู้นั้นทำเสียงสูง : “คุณถังซิน ตอบคำถามผมด้วย!”

“ใช่” ถังซินขยับปาก อยากอธิบาย “ใช่ฉันส่งให้เธอเอง แต่คงมีเรื่องเข้าใจผิด.....”

“คุณเป็นคนส่งซุปเป็ด ยังมีอะไรเข้าใจผิดอีก!” ชายผู้นั้นขัดจังหวะการพูดของถังซิน “คุณจงใจใส่ยาสมุนไพรกระตุ้นเลือดลงในซุปเป็ด จงใจส่งให้คุณหลัวจื่อเว่ยดื่ม วัตถุประสงค์เพื่อให้เธอแท้งลูก”

“ไม่ใช่” ถังซินกำมือแน่น เพื่อให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ลง

“ซุปนี้เพื่อนฉันส่งมาให้ฉันดื่ม ตอนนั้นฉันกินอิ่มแล้วดื่มไม่ลง เห็นแม่สามีของเว่ยเว่ยกลับมา จึงให้เธอนำกลับไปให้เว่ยเว่ยดื่ม ไม่รู้จริงๆ ว่าในนั้นจะใส่ยาสมุนไพรกระตุ้นเลือด”

ชายผู้นั้นเจาะคำพูดของเธอส่วนที่เป็นช่องโหว่ “แม้ว่าคุณจะไม่รู้ว่าในซุปเป็ดนั้นมียาสมุนไพรกระตุ้นเลือด ซุปเป็ดนั้นก็ผ่านมือคุณ ส่งให้หลัวจื่อเว่ยดื่ม ใช่ไหม?”