รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 481

บทที่ 481 ติดต่อเขาไม่ได้

ภายใต้การยินยอมจากชายคนนั้น ถังซินโทรศัพท์หาผู้ช่วย “ไอรา เธอช่วยติดต่อทนายที่ดีที่สุดของหนานเฉิง ให้เขามาหาฉันที่สถานีตำรวจเพื่อถามข้อมูลของฉัน”

“ประธานถัง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” ผู้ช่วยถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไร เพียงถูกกล่าวหาว่าฆ่าหญิงท้อง” ถังซินตอบแบบเรียบๆ อารมณ์ไม่แปรปรวน “ระยะนั้นฉันไม่สามารถไปทำงานที่บริษัทได้ เรื่องสินค้าตัวใหม่ เธอต้องติดตามอย่างกระชั้นชิด”

“ยังมี เธอโทรศัพท์ติดต่อบริษัทมีเดียซินลี่ ติดต่อนักออกแบบของพวกเขาที่ชื่อเสิ่นสวีน รบกวนเธอให้เป็นพยานให้ฉันเมื่อถึงเวลา อ้อโทรศัพท์ไปที่มู่ซื่อ ให้ผู้ช่วยจางนำเรื่องที่ฉันถูกคุมขังไปแล้วแก่ประธานมู่ของพวกเขาด้วย”

แม้ว่าเว่ยเว่ยจะมีหลักฐานแน่นหนา แต่มีมู่เฉินหย่วน นักออกแบบที่เป็นพยานให้เธอได้ เธอก็ไม่ต้องรับโทษ

ผู้ช่วยรับปาก “เข้าใจแล้ว ฉันจะไปหาทนายตอนนี้!”

หลังจากวางสายโทรศัพท์ ในมือถังซินเต็มไปด้วยเหงื่อ

เธอต้องขอโทษเว่ยเว่ย ทำร้ายเว่ยเว่ยจนต้องเสียลูกไป เธอยอมชดใช้ทุกอย่าง พูดขอโทษต่อหน้าเธอ

แต่เธอก็ต้องปกป้องสิทธิของเธอด้วย

ถ้าแพ้คดี เธอกำลังท้อง ข่าวการประกันตัวถูกปล่อยออกไป นั่นก็จบแล้ว

เพราะยังไม่ได้กำหนดวันดำเนินคดี ถังซินถูกขังไว้ให้ห้องกักกันอยู่กับหญิงที่มีข้อพิพาทคดีที่ยังไม่ได้ตัดสิน พวกผู้หญิงที่ไม่มีทางย้ายสถานที่ก็อยู่รวมกัน

ห้องกักกันมีขนาดใหญ่ มีผู้หญิงถูกกักกันในนี้ถึงเจ็ดแปดคน ยังมีคนเมาที่ถูกจับมากำลังอาเจียนอยู่ตรงกำแพง

กลิ่นน้ำหอมแต่ละชนิดผสมปนเป จนซึมซับเข้าไปในหัวใจของถังซิน

มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาถามถังซินว่าทำไมถึงเข้ามาอยู่ในห้องกักกันนี้ได้ ถังซินตอบแบบเรื่อยเปื่อยไม่กี่ประโยค ต่อให้พูดกับผู้หญิงคนนี้มากเท่าไรก็ไม่มีทางเข้าใจได้ ต่อมาผู้หญิงคนนั้นเดินไปเม้ามอยกับคนอื่น

รอมาหนึ่งคืน ก่อนหน้านี้ชายคนที่รับถังซินมาห้องกักกันเรียกเธอแล้วพาเธอออกไป

ถังซินถูกนำตัวมาที่หน้าโต๊ะสำนักงาน

เธอเห็นชายคนหนึ่งสวมสูทรองเท้าหนังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ บนโต๊ะวางกระเป๋าเอกสาร เดาว่าชายคนนี้ต้องเป็นทนายที่ไอราหามาแน่น

“คุณถังซิน”

เมื่อเห็นถังซินเดินเข้ามา ทนายจึงลุกขึ้นและจับมือทักทายกับเธอ : “ผมเป็นทนายแก้ต่างของคุณ ผมจะใช้ความพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อช่วยคุณ เรื่องราวเป็นอย่างไร กรุณาเปิดเผยทุกเรื่องอย่าปิดบัง”

ถังซินพยักหน้า

ต่อจากนั้นสามสิบนาที ถังซินเล่าเรื่องทั้งหมดให้ทนายฟัง ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่อย่างละเอียด

ทนายหยดจดบันทึก เงยหน้ามองถังซิน “คุณถังซิน ถามถึงพ่อเด็กได้ไหมว่าคือใคร?”

“เรื่องนี้เกี่ยวข้องคดีไหม?”

“เกี่ยว” ทนายตอบ “ผมได้ยินมาว่าคุณเคยไปมาหาสู่กับคุณมู่เฉินหย่วน ถ้าเด็กคนนี้เป็นลูกของเขา งั้นก็พอจะเดาออกว่ายาสมุนไพรกระตุ้นเลือดในซุปเป็ดเป็นเขาที่ให้คนจงใจใส่เข้าไป”

ถังซินลดสายตา มือจับชายเสื้อไว้แน่น

ทนายยังคงพูดต่อ : “ถ้าเป็นเช่นนี้ คุณถังซินคุณเป็นผู้บริสุทธิ์ ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่รู้อะไร คุณส่งซุปเป็ดไปให้คุณหลัวจื่อเว่ยดื่ม เพื่อฆ่าหญิงท้องก็ควรเป็นคุณมู่เฉินหย่วน....”

“ฉันเลิกกับเขานานแล้ว” ถังซินขัดจังหวะคำพูดของทนาย พูดอย่างใจเย็น : “คู่หมั้นของฉันทำงานอยู่ที่ประเทศอาร์ ยาสมุนไพรกระตุ้นเลือดคงเป็นเพราะพ่อควรไม่ทันระวังใส่ลงไปในซุปเป็ด”

ทนายลูบคางไปมา คิดอยู่สักพัก “ก็ใช่ ซุปบางโรงแรมก็ชอบใส่สมุนไพรกระตุ้นเลือดราคาแพง เพื่อเพิ่มรสชาติของน้ำซุป”

“งั้นก็ไม่เกี่ยวข้องกับคุณมู่เฉินหย่วนแล้ว?”

“อืม”

เรื่องพวกนั้นถังซินเองก็ไม่อยากสนใจ เธอเพียงแต่หวังว่ามู่เฉินหย่วนจะเป็นพยานให้ตัวเธอเอง

หลังจากที่เข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว ทนายปิดสมุดจดบันทึก “ผมจะไปหลีเจียงเพื่อสอบถาม ถ้าเซินสวีนเจินและมู่เฉินหย่วนยอมเป็นพยานให้คุณ คดีก็มีโอกาสชนะถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์”

“ได้ งั้นต้องรบกวนคุณแล้ว” คำพูดของทนายเหมือนกับความคาดหวังของถังซิน

ขอเพียงพวกเขาเป็นพยานในศาล เธอก็จะไม่เป็นไร

ทนายเดินถือกระเป๋าเอกสารออกไป ก็เกิดปัญหาขึ้นกับถังซิน

คนของสถานีตำรวจบอกเธอว่า กำหนดวันที่ขึ้นศาลแล้วคือสิบวันหลังจากนี้