รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 482

บทที่ 482 วิธีต่ำๆ

“เฮ้! พวกคุณทำอะไร!” ทันใดนั้นมีเสียงกรีดร้องจากข้างๆ หู ดังขึ้น

จากนั้นแรงที่กดมือและเท้าของเธอไว้ก็หายไป มีอากาศบริเวณรอบลอยเข้ามาในจมูก

ถังซินสูดหายใจอย่างแรง

หมอนที่กดใบหน้าของเธอไว้ถูกหยิบออก มีคนตบที่แก้มเธอ “คุณถังซิน คุณเป็นอย่างไรบ้าง?”

หลังจากที่รอให้ถังซินหายใจเป็นปกติ เธอจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาทีละนิด

เธอพบว่าคนที่เรียกเธอ คือผู้หญิงคนที่ทักทายกับเธอวันนั้น มองเธอด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลใจ

“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น คุณเป็นใคร?”

“มีคนคิดจะฆ่าคุณ นำคุณมาที่สถานีตำรวจ” ผู้หญิงคนนั้นพูดกระซิบ พยุงถังซินลุกขึ้น “หลังจากที่คุณชายรู้ว่าคุณมาที่สถานีตำรวจ ก็ให้ฉันเข้ามาปะปนเพื่ออยู่กับคุณ”

‘คุณชาย’ ที่ผู้หญิงคนนั้นพูดถึง ทำให้ถังซินเดาได้คือหลินเฉิงจี๋

ถังซินกวาดตามองพื้น

เห็นผู้หญิงสองสามคนนอนกระจัดกระจายอยู่ตามพื้น ใกล้จะตาย

เธอเงยหน้ามองที่กล้องวงจรปิดที่ถูกทำลาย มีรอยยิ้มเย็นปรากฏบนใบหน้า : “มิน่าฉันต้องการห้องกักกันเดี่ยวถึงไม่ได้ เพราะแบบนี้นี่เอง”

“คุณถัง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”

ถังซินส่ายหน้า “ไม่เป็นไร ขอบคุณเธอมาก เธอชื่ออะไร?”

“จงอี้”

“นามสกุลจง?” ถังซินรู้สึกประหลาดใจ “งั้นเธอก็คงเป็นญาติกับจงเซิงใช่ไหม?”

“ไม่ใช่เลย”

หลังจากถามสองสามคำถามสักพัก ถังซินถึงได้รู้

ที่แท้หลังจากที่หลินเฉิงจี๋รู้เรื่องของเธอ จงอี้ถูกย้ายมาที่หนานเฉิง ปะปนอยู่กับกลุ่มระดับล่างของมู่ซื่อ

อุบัติเหตุทางรถยนต์ของลู่ลี่เฉิง เป็นฝีมือของจงอี้

ครึ่งเดือนก่อนจงอี้ได้รับแจ้งให้คุ้มครองถังซินอย่างลับๆ

หลังจากตอนนี้ที่ได้รู้เรื่องราวทั้งหมด ถังซินไม่ได้โกรธอะไร

“ฉันไม่ชอบให้เขาส่งคนมาตามฉัน แต่ถ้าคืนนี้เธอไม่ได้อยู่กับฉัน ฉันกับลูกคงตายอย่างเงียบๆ ไร้ร่องรอย”

ทุกครั้งที่เธอได้รับอันตราย หลินเฉิงจี๋จะเป็นคนแรกที่ปกป้องเธอเสมอ

บางครั้งเธอก็คิด : หลินเฉิงจี๋ดีขนาดนี้ ทำไมพวกเขาถึงไม่อยู่ด้วยกัน?

ผ่านไปสักครู่ ผู้หญิงบางคนก็ฟื้นขึ้นมา

“ใครสั่งให้พวกคุณมาฆ่าฉัน” ถังซินถามผู้หญิงคนนั้น “ฝ่ายนั้นให้ผลตอบแทนคุณเท่าไร?”

“คุณชายไซเลส์ อเล็กซ์เลียร์”

ถังซินบีบคางของผู้หญิงคนนั้น หัวเราะเยาะ “คุณคิดว่าฉันไม่รู้จักไซเลส์ อเล็กซ์เลียร์หรือไง? เขาชอบแทงข้างหลัง อยากจะจัดการกับฉันเป็นไปไม่ได้ที่จะหน้าด้านอย่างนี้!”

ผู้หญิงคนสีหน้าผิดปกติ “คุณเชื่อหรือไม่”

จงอี้ลากผู้หญิงคนนั้นออกจากมือถังซินแล้วดันเธอชนเข้าหาประตู “เธอจะพูดหรือไม่พูด!”

ผู้หญิงคนนั้นถูกจงอี้ตบตีอยู่นานจนเฉื่อยชา เลือดไหลออกจมูก

สายตาเธอส่งประกายความหวาดกลัว จากนั้นตะโกนอย่างรวดเร็ว : “ช่วยด้วย! มีคนต้องการฆ่าฉัน!”

ประตูถูกเปิดอย่างรวดเร็ว

พนักงานที่หายไปทั้งคืนเข้ามา

หลังจากที่เขาเข้ามาเห็นสภาพภายใน ใบหน้าเคร่งเครียด “พวกคุณทำอะไรกัน!”

ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องอย่างดุเดือด “พวกเธอจะฆ่าฉัน คุณรีบช่วยฉันออกไปที!”

เมื่อเห็นพนักงานใช้เพจเจอร์เรียกคนเข้ามา ถังซินหัวเราะเยาะ “ที่แท้คนที่เป็นศัตรูกับฉันน่ากลัวขนาดนี้ ทำได้อย่างแนบเนียนก็เพื่ออยากฆ่าฉัน นับถือจริงๆ!”

“คุณถังซิน ระวังคำพูดของคุณด้วย!”

สายตาของถังซินจับจ้องไปที่เขา : “ฉันพูดถึงคุณหรือยัง คุณจะร้อนตัวอะไร?”

พนักงานคนนั้นรู้ว่าตกหลุมพรางคำพูดของถังซิน จนสีหน้าตกตะลึง ไม่พูดอะไรอีก

หลังจากรอเพื่อนร่วมงานมาถึง ก็พาหญิงสาวสองสามคนออกไป