รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 483

บทที่ 483 สายไปที่จะหลบซ่อน

เสี้ยงหวั่นฉิงก้าวเท้าเดินอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ออกจากห้องกักกัน

จงอี้มองไปตามทางเดินจนอ้าปากค้าง : “คุณถัง คุณนี่สุดยอดจริง! คุณดูคุณเสี้ยงโกรธจนหน้าดำหน้าแดงเหมือนตับหมู!”

ถังซินพูดอย่างเยือกเย็น : “ใครให้เธอปากเสีย มากวนประสาทฉัน เล่นกับใครไม่เล่น!”

เล่นแบบนี้ ใครไม่สามารถบ้าง!

จงอี้พยักหน้า มองไปท้องของถังซิน

“คุณถัง คุณเคยคบหากับประธานมู่มาก่อนใช่ไหม?” จงอี้อดถามไม่ได้ : “เด็กคนนี้.....”

“ไม่ใช่” ถังซินกำมือแน่น สีหน้าเรียบเฉย : “ฉันพูดแบบนั้น ก็แค่คิดเสียดสีความอวดดีของเสี้ยงหวั่นฉิงเท่านั้น ฉันไม่เคยคบกับประธานมู่ เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกเขา”

“คุณชายใช่ไหม?”

เงียบไปสักครู่ จนในที่สุดถังซินก็มีเสียงฮึมออกมา

“มิน่าคุณชายถึงได้เป็นห่วงคุณมาก ที่แท้ก็เป็นแบบนี้” จงอี้เข้าใจในที่สุด

ขณะเดียวกัน จงอี้ยังคงถอนหายใจ : “เมื่อก่อนฉันเห็นคุณถังกับประธานมู่เดินใกล้ชิดกัน บางครั้งก็ไปกินข้าวกับประธานมู่ จนเข้าใจคำนินทาของพวกเขาว่าเป็นจริง”

สายตาถังซินมืดมน ยิ้มน้อยๆ : “เดินใกล้ชิดกับประธานมู่ มีใครบ้างไม่เคยถูกนินทา? เมื่อก่อนยังมีข่าวประธานมู่กับผู้ช่วยจางเป็นคู่เกย์!”

“ใช่ใช่! ข่าวนี้ฉันเคยเห็น จนคิดว่าประธานมู่เป็นกะเทย....”

หัวข้อสนทนาถูกบิดเบือนไปอย่างรวดเร็ว

จงอี้สนใจเรื่องซุบซิบนินทา พูดคุยอยู่นาน

ถังซินพูดไม่เพียงกี่ประโยค สายตาเธอหยุดอยู่ที่ประตูห้องกักกัน คิดถึงคำพูดที่พูดคุยกับเสี้ยงหวั่นฉิงเมื่อสักครู่ ทันใดนั้นรู้สึกขมขื่นจิตใจ

พวกเขา...แต่งงานกันใช่ไหม?

หลังจากออกจากสถานีตำรวจ สีหน้าเสี้ยงหวั่นฉิงที่สำลักคำพูดของถังซิน ดูเคร่งเครียด

เธอกำลังเดินไปเรียกรถที่ถนน มีหญิงสาวคนหนึ่งมาขวางไว้

“คุณเสี้ยงหวั่นฉิง”

เสี้ยงหวั่นฉิงหันไปมอง ขมวดคิ้ว : “คุณคงไม่ใช่คนของมู่ซื่อ....”

“อืม ฉันคือผู้จัดการแผนกอาร์ของมู่ซื่อ...จ้าวอี้ซีน” จ้าวอี้ซีนเป็นคนบอกชื่อเสียงเรียงนามก่อน ถามด้วยรอยยิ้ม : “คุณเสี้ยงว่าหรือเปล่า ฉันอยากคุยกับคุณ”

เห็นเสี้ยงหวั่นฉิงไม่ตอบ ดูเหมือนไม่อยากสนใจเขา จ้าวอี้ซีนจึงกล่าวเพิ่มเติม : “เกี่ยวกับถังซิน”

เสี้ยงหวั่นฉิงร้อนรนมากยิ่งขึ้น “งั้นคุณก็เข้าไปหาเธอ!”

“คุณเสี้ยง” จ้าวอี้ซีนขวางทางเธอไว้ “ฉันคิดว่าคุณคงยังไม่รู้ ถังซินท้อง”

“............”

สิบนาทีต่อมา ทั้งสองคนมาถึงร้านกาแฟ

ทันทีที่พวกเขานั่งลง เสี้ยงหวั่นฉิงรีบถามจ้าวอี้ซีน “ที่คุณพูดเมื่อสักครู่นี้ หมายความว่าอย่างไร?”

เห็นจ้าวอี้ซีนไม่ตอบคำถามของตัวเอง เสี้ยงหวั่นฉิงดูเหมือนจะคิดอะไรบ้างออก

เธอขมวดคิ้ว หลังพิงพนักเก้าอี้ พูดอย่างเกียจคร้าน “คุณอยากให้เธอเป็นทุกข์ทรมาน ก็ต้องลงมือเอง อย่าดึงฉันเข้าไปเกี่ยวข้อง ฉันไม่ลงมือกับเด็กไร้เดียงสา”

จ้างอี้ซีนหยิบเอกสารขึ้นมาจากกระเป๋า ส่งให้เสี้ยงหวั่นฉิง “คุณเสี้ยงดูนี่ก่อน”

“อะไร?” เสี้ยงหวั่นฉิงหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู

หลังจากกวาดตามองพบว่ามันเป็นผลการตรวจครรภ์ เธอวางกลับไปบนโต๊ะ พูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ “เธอท้องเด็กแฝดสาม ยังจะให้ฉันไปพูดกับเธอว่า “ยินดีด้วยนะ” ใช่ไหม!”

“เธอท้องเด็กแฝดสามซึ่งก็ไม่แปลก คุณไม่อยากรู้หรือว่าใครเป็นพ่อเด็ก?”

“คุณหมายความว่าอย่างไร?”

จ้าวอี้ซีนเปิดเอกสาร ชี้ตรงบริเวณจำนวนสัปดาห์ของการตั้งครรภ์ แล้วเปิดโทรศัพท์มือถือ เพื่อเปิดตารางการเดินทาง : “นี่เป็นตารางการเดินทางส่วนตัวของประธานมู่ บริษัทไม่ได้บันทึกไว้”

“...........”