รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 503

บทที่ 503 ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันอีก

ถังซินกลับมาถึงบริษัทก็ยุ่งวุ่นวาย เพราะว่าต้องมีการแถลงผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ แต่เธอก็ไม่ลืมหลินเฉิงจี๋

ทุกวันตอนบ่ายต้องไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล

ถ้ามีเวลาพอ ก็จะเตรียมอาหารเช้าและอาหารเที่ยง จากนั้นให้จงเซิงมารับที่บริษัท

หลังจากหลินเฉิงจี๋ทานกับอาหารที่เธอทำมาให้ระยะหนึ่ง ตอนคุยกันเอ่ยว่า ：“ต้องโทษที่คุณฝีมือทำอาหารอร่อยเหลือเกิน หลังจากทานอาหารฝีมือคุณ กระเพาะอาหารผมก็เลือกอาหาร ตอนนี้ไม่ชอบทานอาหารที่สั่งมาจากข้างนอกแล้ว ”

“ฉันเห็นว่าคุณเป็นคนป่วย ถึงลงมือทำอาหารทุกวัน ” ถังซินเหลือบมองเขาครั้งหนึ่ง “ก็แค่เฉพาะช่วงนี้ รอคุณออกจากโรงพยาบาลแล้ว คุณต้องเป็นคนทำให้ฉันทาน”

หลินเฉิงจี๋ยิ้มพลางพยักหน้า ：“ครับ คุณอยากทานอะไร ผมทำให้คุณทานทุกอย่าง”

รอให้ขาของหลินเฉิงจี๋สนิทแล้ว พอออกจากโรงพยาบาล ถังซินจะจะพาเขาไปหาคุณแม่ถัง

“วันนี้พวกเราไปกินข้าวฟรีกัน”

“ไปบ้านแม่คุณ？” หลินเฉิงจี๋คิดไม่ถึงว่าเธอจะพาเขาไปเจอกับแม่ของเธอ รู้สึกเหมือนไม่ใช่ความจริง

เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย “ผมไปบ้านคุณครั้งแรก ไปมือเปล่าไม่ค่อยดี ผมไปซื้อของฝากหน่อยและกัน”

“คุณจะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น？” ถังซินดึงมือเขาไว้ ขณะที่เขากำลังจะเปิดประตู หัวเราะพลางเอ่ยว่า ：”ไม่ต้องจริงๆ แม่ของฉันไม่ใช่พวกพิถีพิถันอะไร ต่อไปมีโอกาสที่คุณจะได้ส่งเยอะแยะ”

“ครับ แล้วแต่คุณเลย” หลินเฉิงจี๋กุมมือนุ่มๆของเธอ ใบหน้ายิ้มอ่อนๆตลอดเวลา

จงเซิงที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถหันหลังไปมอง ส่ายหน้า

ก็แค่เข้าไปเยี่ยมทักทายผู้ใหญ่ คุณชายของเขากลับดีใจจนแม้แต่ทิศก็แยกไม่ออก

เมื่อมาถึงบ้านคุณแม่ถัง ถังซินหยิบกุญแจออกมาเปิดประตู

เธอหยิบรองเท้าแตะจากชั้นวางรองเท้ามาให้หลินเฉิงจี๋ พลางส่งเสียงเรียกเข้าไปในบ้าน ：“หอมจังเลย แม่ตุ๋นซุปอะไรคะ？”

“จ๊ะ ยินยิน พวกลูกมากันแล้ว？”

คุณแม่ถังที่อยู่ในห้องครัวเมื่อได้ยินเสียงเรียก รีบเช็ดมือกับเสื้อกันเปื้อน เดินออกมาจากในห้องครัว ：“ลูกไม่ใช่ชอบทานซี่โครงไม่ใช่เหรอ แม่ตุ๋นซุปซี่โครงหมูสาหร่ายทะเล......”

เมื่อเห็นถังซินมาพร้อมกับชายแปลกหน้า คุณแม่ถังก็ไม่พูดอะไรต่ออีก

เธอยืนมองหลินเฉิงจี๋ครู่หนึ่ง ถามถังซินขึ้น ：”ยินยิน คนนี้คือ？”

ตอนเช้ารับสายจากถังซิน จึงรู้ว่าเธอจะพาแฟนมาทานข้าวด้วย คุณแม่ถังยังคิดว่าเธอกับมู่เฉินหย่วนคืนดีกันแล้ว

แต่ทำไมคนที่มาไม่ใช่มู่เฉินหย่วน？

“อ่อ ลืมแนะนำให้แม่รู้จัก” ถังซินจูงมือหลินเฉิงจี๋เข้ามา ยิ้มพลางพูดกับคุณแม่ถังว่า ：“ตอนที่หนูเรียนอยู่ต่างประเทศ เขาคือคนที่คอยดูแลหนู หลินเฉิงจี๋——แฟนของหนูคะ！”

“สวัสดีครับ คุณป้า” หลินเฉิงจี๋ก้มตัวลงโค้งทักทายคุณแม่ถังอย่างมีมารยาทสุภาพเรียบร้อย

คุณแม่ถังรู้สึกคุ้นกับชื่อนี้

คือผู้ชายที่ถังซินเคยคบหาด้วยตอนอยู่ต่างประเทศ ต่อมาไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งสองคนเลิกกันไป แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของถังซิน เธอไม่เคยถามมาก่อน

คิดไม่ถึงว่าผ่านมาหลายปี ถังซินจะพาเขามาหาเธอ

“สวัสดีจ๊ะ” ถึงแม้ว่าคุณแม่ถังจะตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการตกใจออกมา มองไปยังหลินเฉิงจี๋แล้วพยักหน้า “เมื่อก่อนยินยินเคยเล่าเรื่องคุณให้ฉันฟัง ตอนที่เธอเรียนอยู่ต่างประเทศ รบกวนคุณดูแลเธอแล้ว”

หลินเฉิงจี๋มองเห็นแววตาของถังซินแฝงไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ตอบกลับคุณแม่ถังไปว่า ：“ที่ไหนกันครับ ต้องเป็นผมที่ต้องขอบคุณคุณแม่ เลี้ยงลูกสาวออกมาทั้งฉลาดทั้งน่ารัก”

คุณแม่ถังโบกมือปฏิเสธ รู้สึกละอายใจเล็กน้อย “ยินยินขยันตั้งใจเรียนด้วยตัวเอง แม่ก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรมากมาย”

“นิสัยและหน้าตาของยินยินเหมือนกันคุณแม่ หลายคนต่างพากันชื่นชอบ” หลินเฉิงจี๋ยิ้มพลางกล่าวขึ้น “ผมคิดว่าผมอันตรายแล้ว！”

“ฮาฮา เหรอจ๊ะ？”

ถังซินทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว พูดแทรกขึ้นมา ：“พอแล้ว ไม่ต้องชมกันไปชมกันมาแล้ว แม่รีบทำกับข้าวเถอะคะ คิดว่าจะกลับมาทานข้าว ตอนเช้าพวกหนูยังไม่ได้ทานอะไรมาเลย”

คุณแม่ถังเรียกหลินเฉิงจี๋มานั่งที่โซฟา ชงชาอย่างดีให้กับเขา