รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 504

บทที่ 504 เธอเป็นของเขาแล้ว แค่นี้ก็พอแล้ว

“บ้านของฉันไม่เหมือนกัน คุณอย่างคิดมากอีกเลย！”

“แบบนั้นไม่ได้” หลินเฉิงจี๋เอ่ยขึ้น “ผมส่งรายการใบหนึ่ง ให้จงเซิงไปซื้อที่ห้างแล้ว คาดว่าอีกครู่หนึ่งน่าจะกลับมา ผมกลัวว่าแม่ของคุณจะมองผมไม่ดี ไม่ให้คุณแต่งงานกับผม”

“ฮื้อ คุณเนี่ยน่ะ......” ถังซินไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี สุดท้ายก็แล้วแต่เขาและกัน

“เมื่อไหร่จะกลับไปประเทศR？”

“ไม่กลับไปแล้ว หลังจากนี้สองสามวันให้จงเซิงกลับไปก็พอ” หลินเฉิงจี๋เด็ดองุ่นให้เธอ “บริษัทที่นี่ยุ่งมากเลย ผมอยู่ที่นี่กับคุณ ถึงเวลานั้นค่อยกลับไปด้วยกัน”

ถังซินตอบรับคำนึง “ถ้างั้นทานข้าวเสร็จ ตอนบ่ายมีเวลาเราไปเลือกแหวนกันเถอะ”

มือของหลินเฉิงจี๋ที่กำลังลูบหน้าเธออยู่หยุดชะงัก ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ

“ครับ”

“ทานข้าวแล้วจ๊ะ” คุณแม่ถังยกซุปออกมาจากห้องครัว ขัดจังหวะทั้งคู่ที่กำลังจีบกันหนุงหนิง

ถังซินจูงมือหลินเฉิงจี๋ไปทานอาหารที่โต๊ะทานข้าว

เธอตักซุปให้กับหลินเฉิงจี๋ถ้วยหนึ่ง “แม่ของฉันตุ๋นเอง ซุปซี่โครง อร่อยมากๆ คุณชิมดู！”

หลินเฉิงจี๋ทานไปสองสามคำ ยิ้มพลางชื่นชม “อร่อยมากเลยครับ วันนี้ผมถึงรู้ว่าที่คุณทำอาหารอร่อย ก็เพราะแม่คุณเป็นคนสอนนี่เอง”

“เฮเฮ ชมแม่ฉันก็ชมดีๆ ทำไมต้องเหน็บแนมฉันด้วย” ถังซินยกแขนกระแทกเขาไปทีหนึ่ง เอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจว่า “ระวังเดี๋ยวต่อไปฉันไม่พาคุณมาอีก คุณจะไม่ได้ทานกับข้าวฝีมือแม่ของฉันอีกเลย！”

“ครับ ครับ ผมผิดเอง พูดสิ่งที่ไม่ควรพูด”

“......”

คุณแม่ถังที่นั่งอยู่ตรงข้ามมองทั้งสองคนเถียงกัน

ใบหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยรอยยิ้ม สายตาเต็มไปด้วยลูกสาวของเธอ ราวกับสายตาของเขามีแค่เธอเพียงคนเดียว

กลัวว่าถังซินทานซุปแล้วผมจะตกลงไปในถ้วย ยังหายางมัดผมมารวมผมให้เธอ

กิริยาท่าทางของผู้ชายอ่อนโยนมากๆ

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของคุณแม่ถัง คิดว่าถ้าถังซินแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ ก็ดีเหมือนกัน

หลังจากทานข้าวเสร็จ ถังซินช่วยคุณแม่ถังเก็บถ้วยเก็บตะเกียบ

คุณแม่ถังเหลือบหันไปเห็น ท้องของถังซินยื่นออกมาชนกันโต๊ะ ยื่นออกมาเล็กน้อย ก็เข้าใจทันที รีบดึงเธอมามุมห้อง “ยินยิน ลูก ลูกท้องแล้วใช่ไหม？”

เมื่อเห็นว่าคุณแม่ถังเห็นแล้ว ถังซินก็ไม่ปิดบังอีกต่อไป “ค่ะ ท้องแล้วค่ะ”

“กี่เดือนแล้ว？”

“ห้าเดือนกว่าแล้วค่ะ”

คุณแม่ถังจ้องมองท้องของเธอครู่ใหญ่ เหมือนไม่รู้ว่าจะแสดงอาการอย่างไรดี “กับใคร？”

“หนูก็พาแฟนมาถึงบ้านแล้วนิคะ แม่คิดดูว่าจะลูกใครอีก？” ถังซินพูดพลางหันหลังกลับไป เปิดก๊อกน้ำ ล้างจานชามตะเกียบในอ่างล้างจาน “หนูก็แค่ท้อง แม่ก็อย่าตื่นตระหนกตกใจไป”

“แม่ทำเอง แม่ทำเอง ลูกไม่ต้องล้าง” คุณแม่ถังรีบหาผ้าขนหนูมาเช็ดมือถังซินให้สะอาด “น้ำยาล้างจานพวกนี้มันทำลายมือ ลูกท้องอยู่ไม่ต้องจับมันอีก”

ถังซินหดหู่เล็กน้อย “ไม่ได้เป็นอันตรายกับเด็กสักหน่อย แม่อย่าเป็นแบบนี้ซิคะ”

“อยู่ที่บ้านแม่ทำงานน้อยๆ ไม่ใช่แม่ล้างไม่ได้ซะหน่อย” คุณแม่ถังพลางล้างจาน พลางถามเธอ “เพราะท้องใช่ไหม ลูกถึงคิดแต่งงานกับเสี่ยวหลิน（หลินเฉิงจี๋）”

“ไม่ใช่คะ หนูอยากแต่งกับเขาจริงๆ”

“ถ้างั้นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมลูกไม่บอกแม่？” คุณแม่ถังมองท้องของเธออีกครั้ง น้ำเสียงไม่พอใจ “ถ้าหากแม่ไม่เห็นเอง ลูกจะรอจนถึงคลอดก็ไม่บอกแม่ ใช่ไหม？”

“หนูกลัวว่าแม่จะกังวล เลยไม่บอกแม่” ถังซินปวดหัว “แล้วก็ร้านของแม่ก็ยุ่งมากด้วย”

“ลูกคนนี้จริงๆเลย ร้านจะยุ่งขนาดไหนจะสำคัญกว่าได้ยังไง？ยินยิน ถ้างั้นลูกลาคลอดกับบริษัท มาอยู่บ้านแม่จะได้ดูแล กำลังท้องได้รับสารอาหารไม่เพียงพอไม่ได้”

“......”

“อ้อ ยินยิน กี่คน？ได้ไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาลตามกำหนดหรือเปล่า？”

“......”

ถังซินไม่สามารถต้านทานการโจมตีจากคุณแม่ถังได้ แอบเดินออกไปจากห้องครัว หยิบเสื้อคลุมกับกระเป๋าเร่งหลินเฉิงจี๋ให้รีบกลับ